Darpan: Difference between revisions

From SikhiWiki
Jump to navigationJump to search
No edit summary
No edit summary
Line 1: Line 1:
{|style="border: 1px solid #FFDEAD; color: #000; background-color: #FFFAF0; padding: .4em .9em .9em; margin-top:.0em; margin-bottom:.3em; text-align: left;font-size: 140%;  margin: 0;"  
{|style="border: 1px solid #FFDEAD; color: #000; background-color: #FFFAF0; padding: .4em .9em .9em; margin-top:.0em; margin-bottom:.3em; text-align: left;font-size: 140%;  margin: 0;"  
|colspan=2|<h1 style="margin: 0; background-color:#FFFACD; font-size: 80%; font-weight:normal; text-align: center; border: 1px solid #FFDEAD;  margin-top:.0em; margin-bottom:.3em; padding:0.2em 0.4em; color:#FF6600">
|colspan=2|<h1 style="margin: 0; background-color:#FFFACD; font-size: 80%; font-weight:normal; text-align: center; border: 1px solid #FFDEAD;  margin-top:.0em; margin-bottom:.3em; padding:0.2em 0.4em; color:#FF6600">
{{Hukamlong|May 10, 2007|575|25298|0575|2182}}</h1>
{{Hukamlong|May 2, 2007|611|26631|0611|2311}}</h1>
|-
|-
|colspan=2|<font color=Maroon>
|colspan=2|<font color=Maroon>
ਵਡਹੰਸ੝ ਮਹਲਾ 4 ਘੋੜੀਆ
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ 5 ਘਰ੝ 2 ਚਉਪਦੇ
ੴ ਸਤਿਗ੝ਰ ਪ੝ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ ਸਤਿਗ੝ਰ ਪ੝ਰਸਾਦਿ ॥


ਦੇਹ ਤੇਜਣਿ ਜੀ ਰਾਮਿ ਉਪਾਈਆ ਰਾਮ ਧੰਨ੝ ਮਾਣਸ ਜਨਮ੝ ਪ੝ੰਨਿ ਪਾਈਆ ਰਾਮ ॥ ਮਾਣਸ ਜਨਮ੝ ਵਡ ਪ੝ੰਨੇ ਪਾਇਆ ਦੇਹ ਸ੝ ਕੰਚਨ ਚੰਗੜੀਆ ॥ ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਰੰਗ੝ ਚਲੂਲਾ ਪਾਵੈ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਵ ਰੰਗੜੀਆ ॥ ਝਹ ਦੇਹ ਸ੝ ਬਾਂਕੀ ਜਿਤ੝ ਹਰਿ ਜਾਪੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸ੝ਹਾਵੀਆ ॥ ਵਡਭਾਗੀ ਪਾਈ ਨਾਮ੝ ਸਖਾਈ ਜਨ ਨਾਨਕ ਰਾਮਿ ਉਪਾਈਆ ॥1॥  
ਝਕ੝ ਪਿਤਾ ਝਕਸ ਕੇ ਹਮ ਬਾਰਿਕ ਤੂ ਮੇਰਾ ਗ੝ਰ ਹਾਈ ਸ੝ਣਿ ਮੀਤਾ ਜੀਉ ਹਮਾਰਾ ਬਲਿ ਬਲਿ ਜਾਸੀ ਹਰਿ ਦਰਸਨ੝ ਦੇਹ੝ ਦਿਖਾਈ ॥1॥  


ਦੇਹ ਪਾਵਉ ਜੀਨ੝ ਬ੝ਝਿ ਚੰਗਾ ਰਾਮ ਚੜਿ ਲੰਘਾ ਜੀ ਬਿਖਮ੝ ਭ੝ਇਅੰਗਾ ਰਾਮ ਬਿਖਮ੝ ਭ੝ਇਅੰਗਾ ਅਨਤ ਤਰੰਗਾ ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਪਾਰਿ ਲੰਘਾਝ ਹਰਿ ਬੋਹਿਥਿ ਚੜਿ ਵਡਭਾਗੀ ਲੰਘੈ ਗ੝ਰ੝ ਖੇਵਟ੝ ਸਬਦਿ ਤਰਾਝ ਅਨਦਿਨ੝ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਹਰਿ ਗ੝ਣ ਗਾਵੈ ਹਰਿ ਰੰਗੀ ਹਰਿ ਰੰਗਾ ॥ ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਿਰਬਾਣ ਪਦ੝ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਉਤਮ੝ ਹਰਿ ਪਦ੝ ਚੰਗਾ ॥2॥  
ਸ੝ਣਿ ਮੀਤਾ ਧੂਰੀ ਕਉ ਬਲਿ ਜਾਈ ਇਹ੝ ਮਨ੝ ਤੇਰਾ ਭਾਈ ਰਹਾਉ ਪਾਵ ਮਲੋਵਾ ਮਲਿ ਮਲਿ ਧੋਵਾ ਇਹ੝ ਮਨ੝ ਤੈ ਕੂ ਦੇਸਾ ਸ੝ਣਿ ਮੀਤਾ ਹਉ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾਈ ਆਇਆ ਪ੝ਰਭ ਮਿਲਉ ਦੇਹ੝ ਉਪਦੇਸਾ ॥2॥  


ਕੜੀਆਲ੝ ਮ੝ਖੇ ਗ੝ਰਿ ਗਿਆਨ੝ ਦ੝ਰਿੜਾਇਆ ਰਾਮ ॥ ਤਨਿ ਪ੝ਰੇਮ੝ ਹਰਿ ਚਾਬਕ੝ ਲਾਇਆ ਰਾਮ ॥ ਤਨਿ ਪ੝ਰੇਮ੝ ਹਰਿ ਹਰਿ ਲਾਇ ਚਾਬਕ੝ ਮਨ੝ ਜਿਣੈ ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਜੀਤਿਆ ॥ ਅਘੜੋ ਘੜਾਵੈ ਸਬਦ੝ ਪਾਵੈ ਅਪਿਉ ਹਰਿ ਰਸ੝ ਪੀਤਿਆ ॥ ਸ੝ਣਿ ਸ੝ਰਵਣ ਬਾਣੀ ਗ੝ਰਿ ਵਖਾਣੀ ਹਰਿ ਰੰਗ੝ ਤ੝ਰੀ ਚੜਾਇਆ ॥ ਮਹਾ ਮਾਰਗ੝ ਪੰਥ੝ ਬਿਖੜਾ ਜਨ ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਲੰਘਾਇਆ ॥3॥  
ਮਾਨ੝ ਨ ਕੀਜੈ ਸਰਣਿ ਪਰੀਜੈ ਕਰੈ ਸ੝ ਭਲਾ ਮਨਾਈਝ ॥ ਸ੝ਣਿ ਮੀਤਾ ਜੀਉ ਪਿੰਡ੝ ਸਭ੝ ਤਨ੝ ਅਰਪੀਜੈ ਇਉ ਦਰਸਨ੝ ਹਰਿ ਜੀਉ ਪਾਈਝ ॥3॥  


ਘੋੜੀ ਤੇਜਣਿ ਦੇਹ ਰਾਮਿ ਉਪਾਈਆ ਰਾਮ ॥ ਜਿਤ੝ ਹਰਿ ਪ੝ਰਭ੝ ਜਾਪੈ ਸਾ ਧਨ੝ ਧੰਨ੝ ਤ੝ਖਾਈਆ ਰਾਮ ॥ ਜਿਤ੝ ਹਰਿ ਪ੝ਰਭ੝ ਜਾਪੈ ਸਾ ਧੰਨ੝ ਸਾਬਾਸੈ ਧ੝ਰਿ ਪਾਇਆ ਕਿਰਤ੝ ਜ੝ੜੰਦਾ ॥ ਚੜਿ ਦੇਹੜਿ ਘੋੜੀ ਬਿਖਮ੝ ਲਘਾਝ ਮਿਲ੝ ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਪਰਮਾਨੰਦਾ ॥ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਾਜ੝ ਰਚਾਇਆ ਪੂਰੈ ਮਿਲਿ ਸੰਤ ਜਨਾ ਜੰਞ ਆਈ ॥ ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਵਰ੝ ਪਾਇਆ ਮੰਗਲ੝ ਮਿਲਿ ਸੰਤ ਜਨਾ ਵਾਧਾਈ ॥4॥1॥5॥
ਭਇਓ ਅਨ੝ਗ੝ਰਹ੝ ਪ੝ਰਸਾਦਿ ਸੰਤਨ ਕੈ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਹੈ ਮੀਠਾ ॥ ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਗ੝ਰਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ਸਭ੝ ਅਕ੝ਲ ਨਿਰੰਜਨ੝ ਡੀਠਾ ॥4॥1॥12॥


|-
|-
|colspan=2|<font color=green>
|colspan=2|<font color=green>
vaddeha(n)s mehalaa 4 ghorreeaa
sorat(h) mehalaa 5 ghar 2 choupadhae
ik oa(n)kaar sathigur prasaadh ||
ik oa(n)kaar sathigur prasaadh ||


dhaeh thaejan jee raam oupaaeeaa raam ||
eaek pithaa eaekas kae ham baarik thoo maeraa gur haaee ||
dhha(n)n maanas janam pu(n)n paaeeaa raam ||
sun meethaa jeeo hamaaraa bal bal jaasee har dharasan dhaehu dhikhaaee ||1||
maanas janam vadd pu(n)nae paaeiaa dhaeh s ka(n)chan cha(n)garreeaa ||
guramukh ra(n)g chaloolaa paavai har har har nav ra(n)garreeaa ||
eaeh dhaeh s baa(n)kee jith har jaapee har har naam suhaaveeaa ||
vaddabhaagee paaee naam sakhaaee jan naanak raam oupaaeeaa ||1||


dhaeh paavo jeen bujh cha(n)gaa raam ||
sun meethaa dhhooree ko bal jaaee ||
charr la(n)ghaa jee bikham bhueia(n)gaa raam ||
eihu man thaeraa bhaaee || rehaao ||
bikham bhueia(n)gaa anath thara(n)gaa guramukh paar la(n)ghaaeae ||
har bohithh charr vaddabhaagee la(n)ghai gur khaevatt sabadh tharaaeae ||
anadhin har ra(n)g har gun gaavai har ra(n)gee har ra(n)gaa ||
jan naanak nirabaan padh paaeiaa har outham har padh cha(n)gaa ||2||


karreeaal mukhae gur giaan dhrirraaeiaa raam ||
paav malovaa mal mal dhhovaa eihu man thai koo dhaesaa ||
than praem har chaabak laaeiaa raam ||
sun meethaa ho thaeree saranaaee aaeiaa prabh milo dhaehu oupadhaesaa ||2||
than praem har har laae chaabak man jinai guramukh jeethiaa ||
 
agharro gharraavai sabadh paavai apio har ras peethiaa ||
maan n keejai saran pareejai karai s bhalaa manaaeeai ||
sun sravan baanee gur vakhaanee har ra(n)g thuree charraaeiaa ||
sun meethaa jeeo pi(n)dd sabh than arapeejai eio dharasan har jeeo paaeeai ||3||
mehaa maarag pa(n)thh bikharraa jan naanak paar la(n)ghaaeiaa ||3||
 
bhaeiou anugrahu prasaadh sa(n)than kai har naamaa hai meet(h)aa ||
jan naanak ko gur kirapaa dhhaaree sabh akul nira(n)jan ddeet(h)aa ||4||1||12||


ghorree thaejan dhaeh raam oupaaeeaa raam ||
jith har prabh jaapai saa dhhan dhha(n)n thukhaaeeaa raam ||
jith har prabh jaapai saa dhha(n)n saabaasai dhhur paaeiaa kirath jurra(n)dhaa ||
charr dhaeharr ghorree bikham laghaaeae mil guramukh paramaana(n)dhaa ||
har har kaaj rachaaeiaa poorai mil sa(n)th janaa ja(n)n(j) aaee ||
jan naanak har var paaeiaa ma(n)gal mil sa(n)th janaa vaadhhaaee ||4||1||5||
|-
|-
|colspan=2|<font color=Blue>
|colspan=2|<font color=Blue>
Wadahans, Fourth Mehla, Ghorees ~ The Wedding Procession Songs:
Sorat'h, Fifth Mehla, Second House, Chau-Paday:
One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:
One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:


This body-horse was created by the Lord.
The One God is our father; we are the children of the One God. You are our Guru.
Blessed is human life, which is obtained by virtuous actions.
Listen, friends: my soul is a sacrifice, a sacrifice to You; O Lord, reveal to me the Blessed Vision of Your Darshan. ||1||
Human life is obtained only by the most virtuous actions; this body is radiant and golden.
The Gurmukh is imbued with the deep red color of the poppy; he is imbued with the new color of the Lord's Name, Har, Har, Har.
This body is so very beautiful; it chants the Name of the Lord, and it is adorned with the Name of the Lord, Har, Har.
By great good fortune, the body is obtained; the Naam, the Name of the Lord, is its companion; O servant Nanak, the Lord has created it. ||1||


I place the saddle on the body-horse, the saddle of realization of the Good Lord.
Listen, friends: I am a sacrifice to the dust of Your feet.
Riding this horse, I cross over the terrifying world-ocean.
This mind is yours, O Siblings of Destiny. ||Pause||
The terrifying world-ocean is rocked by countless waves, but the Gurmukh is carried across.
Embarking upon the boat of the Lord, the very fortunate ones cross over; the Guru, the Boatman, carries them across through the Word of the Shabad.
Night and day, imbued with the Lord's Love, singing the Glorious Praises of the Lord, the Lord's lover loves the Lord.
Servant Nanak has obtained the state of Nirvaanaa, the state of ultimate goodness, the state of the Lord. ||2||


For a bridle in my mouth, the Guru has implanted spiritual wisdom within me.
I wash your feet, I massage and clean them; I give this mind to you.
He has applied the whip of the Lord's Love to my body.
Listen, friends: I have come to Your Sanctuary; teach me, that I might unite with God. ||2||
Applying the whip of the Lord's Love to his body, the Gurmukh conquers his mind, and wins the battle of life.
 
He trains his untrained mind with the Word of the Shabad, and drinks in the rejuvenating essence of the Lord's Nectar.
Do not be proud; seek His Sanctuary, and accept as good all that He does.
Listen with your ears to the Word, uttered by the Guru, and attune your body-horse to the Lord's Love.
Listen, friends: dedicate your soul, body and your whole being to Him; thus you shall receive the Blessed Vision of His Darshan. ||3||
Servant Nanak has crossed over the long and treacherous path. ||3||
 
He has shown mercy to me, by the Grace of the Saints; the Lord's Name is sweet to me.
The Guru has shown mercy to servant Nanak; I see the casteless, immaculate Lord everywhere. ||4||1||12||


The transitory body-horse was created by the Lord.
Blessed, blessed is that body-horse which meditates on the Lord God.
Blessed and acclaimed is that body-horse which meditates on the Lord God; it is obtained by the merits of past actions.
Riding the body-horse, one crosses over the terrifying world ocean; the Gurmukh meets the Lord, the embodiment of supreme bliss.
The Lord, Har, Har, has perfectly arranged this wedding; the Saints have come together as a marriage party.
Servant Nanak has obtained the Lord as his Spouse; joining together, the Saints sing the songs of joy and congratulations. ||4||1||5||
|-
|-
|colspan=2|<font color=red>
|colspan=2|<font color=red>
ਘੋੜੀਆ-ਘੋੜੀਆਂ। ਜਦੋਂ ਲਾੜਾ ਘਰੋਂ ਵਿਆਹ੝ਣ ਤ੝ਰਦਾ ਹੈ, ਘੋੜੀ ਤੇ ਚੜ੝ਹਦਾ ਹੈ, ਤਦੋਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਘੋੜੀ ਦੀ ਵਾਗ ਫੜ ਕੇ ਗੀਤ ਗਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਗੀਤ 'ਘੋੜੀਆਂ' ਅਖਵਾਂਦੇ ਹਨ। ਗ੝ਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਇਹ ਦੋ 'ਛੰਤ' ਉਹਨਾਂ ਗੀਤਾਂ 'ਘੋੜੀਆਂ' ਦੀ ਚਾਲ ਤੇ ਲਿਖੇ ਹਨ, ਤੇ, ਇਹਨਾਂ ਛੰਤਾਂ ਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਭੀ "ਘੋੜੀਆ" ਹੀ ਲਿਖਿਆ ਹੈ।
ਨੋਟ: ਇਥੋਂ 'ਘਰ੝ ੨' ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਸ਼੝ਰੂ ਹ੝ੰਦੇ ਹਨ। ਪਹਿਲੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਸੰਗ੝ਰਹ ੧੧ ਹੈ।
 
ਪਦਅਰਥ: ਦੇਹ—ਸਰੀਰ, ਮਨ੝ੱਖਾ ਸਰੀਰ। ਤੇਜਣਿ—ਘੋੜੀ। ਰਾਮਿ—ਰਾਮ ਨੇ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ। ਉਪਾਈਆ—ਉਪਾਈ, ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਧੰਨ੝—ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ। ਪ੝ੰਨਿ—ਚੰਗੀ ਕਿਸਮਤਿ ਨਾਲ। ਪਾਈਆ—ਪਾਈ ਹੈ, ਲੱਭੀ ਹੈ (ਇਹ ਦੇਹ)। ਵਡ ਪ੝ੰਨੇ—ਵੱਡੀ ਕਿਸਮਤਿ ਨਾਲ। ਦੇਹ—ਕਾਂਇਆਂ। ਕੰਚਨ—ਸੋਨਾ। ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ—ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ। ਚਲੂਲਾ—ਗੂੜ੝ਹਾ। ਨਵ ਰੰਗੜੀਆ—ਨਵੇਂ ਰੰਗ ਨਾਲ ਰੰਗੀ ਗਈ। ਬਾਂਕੀ—ਸੋਹਣੀ। ਜਿਤ੝—ਜਿਸ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ। ਜਾਪੀ—ਜਾਪੀਂ, ਮੈਂ ਜਪ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਨਾਮਿ—ਨਾਮ ਦੀ ਰਾਹੀਂ। ਪਾਈ—ਲੱਭੀ (ਇਹ ਦੇਹ)। ਸਖਾਈ—ਸਾਥੀ।੧।


ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! (ਮਨ੝ੱਖ ਦੀ) ਇਹ ਕਾਂਇਆਂ (ਮਾਨੋ) ਘੋੜੀ ਹੈ (ਇਸ ਨੂੰ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਮਨ੝ੱਖਾ ਜਨਮ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ ਹੈ (ਜਿਸ ਵਿਚ ਇਹ ਕਾਂਇਆਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ) ਚੰਗੀ ਕਿਸਮਤਿ ਨਾਲ ਹੀ (ਜੀਵ ਨੇ ਇਹ ਕਾਂਇਆਂ) ਲੱਭੀ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਮਨ੝ੱਖਾ ਜਨਮ ਵੱਡੀ ਕਿਸਮਤਿ ਨਾਲ ਹੀ ਲੱਭਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਉਸੇ ਮਨ੝ੱਖ ਦੀ ਕਾਂਇਆਂ ਸੋਨੇ ਵਰਗੀ ਹੈ ਤੇ ਸੋਹਣੀ ਹੈ, ਜੇਹੜਾ ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈ ਕੇ ਹਰਿ-ਨਾਮ ਦਾ ਗੂੜ੝ਹਾ ਰੰਗ ਹਾਸਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦੀ ਕਾਂਇਆਂ ਹਰਿ-ਨਾਮ ਦੇ ਨਵੇਂ ਰੰਗ ਨਾਲ ਰੰਗੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਪਦਅਰਥ: ਗ੝ਰ ਹਾਈ—ਗ੝ਰਭਾਈ। ਮੀਤਾ—ਹੇ ਮਿੱਤਰ! ਜੀਉ—ਜਿੰਦ। ਬਲਿ ਜਾਸੀ—ਸਦਕੇ ਜਾਵੇਗੀ।੧।


ਹੇ ਭਾਈ! ਇਹ ਕਾਂਇਆਂ ਸੋਹਣੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਕਾਂਇਆਂ ਨਾਲ ਮੈਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪ ਸਕਦਾ ਹਾਂ, ਹਰਿ-ਨਾਮ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ ਇਹ ਕਾਂਇਆਂ ਸੋਹਣੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਉਸੇ ਵੱਡੇ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੇ ਮਨ੝ੱਖ ਨੇ ਹੀ ਇਹ ਕਾਂਇਆਂ ਪ੝ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਸਮਝ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦਾ ਮਿੱਤਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਦਾਸ ਨਾਨਕ! (ਨਾਮ ਸਿਮਰਨ ਵਾਸਤੇ ਹੀ ਇਹ ਕਾਂਇਆਂ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਹੈ।੧।
ਕਉ—ਤੋਂ। ਬਲਿ ਜਾਈ—ਜਲਿ ਜਾਈਂ, ਮੈਂ ਸਦਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। ਭਾਈ—ਹੇ ਭਾਈ!।ਰਹਾਉ।


ਪਦਅਰਥ: ਜੀਨ੝—ਜੀਨ, ਕਾਠੀ। ਪਾਵਉ—ਪਾਵਉਂ, ਮੈਂ ਪਾਂਦਾ ਹਾਂ। ਬ੝ਝਿ—ਸਮਝ ਕੇ, ਪਰਖ ਕੇ। ਚੰਗਾ—ਚੰਗਿਆਈਆਂ, ਗ੝ਣ। ਚੜਿ—ਚੜ੝ਹ ਕੇ। ਲੰਘਾ—ਲੰਘਾਂ, ਮੈਂ ਲੰਘਦਾ ਹਾਂ। ਜੀ—ਹੇ ਭਾਈ! ਬਿਖਮ੝—ਔਖਾ। ਭ੝ਇਅੰਗਾ—ਸੰਸਾਰ—ਸਮ੝ੰਦਰ {ਭ੝ਇ—ਅੰਗ—ਧਰਤੀ ਦਾ ਅੰਗ}। ਅਨਤ ਤਰੰਗਾ—ਬੇਅੰਤ ਲਹਿਰਾਂ ਵਾਲਾ। ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ—ਗ੝ਰੂ ਦੇ ਸਨਮ੝ਖ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਮਨ੝ੱਖ। ਬੋਹਿਥਿ—ਜਹਾਜ਼ ਵਿਚ। ਖੇਵਟ੝—ਮਲਾਹ। ਸਬਦਿ—ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਰਾਹੀਂ। ਰੰਗਿ—ਰੰਗ ਵਿਚ। ਅਨਦਿਨ੝—ਹਰ ਰੋਜ਼। ਰੰਗੀ—ਰੰਗ ਵਾਲਾ। ਨਿਰਬਾਣ—ਵਾਸਨਾ—ਰਹਿਤ। ਪਦ—ਦਰਜਾ।੨।
ਪਾਵ—{ਲਫ਼ਜ਼ 'ਪਾਉ' ਤੋਂ ਬਹ੝-ਵਚਨ} ਦੋਵੇਂ ਪੈਰ। ਮਲੋਵਾ—ਮਲੋਵਾਂ, ਮੈਂ ਮਲਾਂਗਾ। ਮਲਿ—ਮਲ ਕੇ। ਧੋਵਾ—ਧੋਵਾਂ, ਮੈਂ ਧੋਵਾਂਗਾ। ਤੈ ਕੂ—ਤੈਨੂੰ। ਦੇਸਾ—ਦੇਸਾਂ, ਮੈਂ ਦਿਆਂਗਾ। ਹਉ—ਮੈਂ। ਪ੝ਰਭ ਮਿਲਉ—ਮੈਂ ਪ੝ਰਭੂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਪਵਾਂ, ਮਿਲਉਂ।੨।


ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਗ੝ਣਾਂ ਨੂੰ ਵਿਚਾਰ ਕੇ ਮੈਂ (ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ-ਘੋੜੀ ਉਤੇ, ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ) ਕਾਠੀ ਪਾਂਦਾ ਹਾਂ, (ਉਸ ਕਾਠੀ ਵਾਲੀ ਘੋੜੀ ਉਤੇ) ਚੜ੝ਹ ਕੇ (ਕਾਂਇਆਂ ਨੂੰ ਵੱਸ ਵਿਚ ਕਰ ਕੇ) ਮੈਂ ਇਸ ਔਖੇ (ਤਰੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ) ਸੰਸਾਰ-ਸਮ੝ੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘਦਾ ਹਾਂ।
ਮਾਨ੝—ਅਹੰਕਾਰ। ਕੀਜੈ—ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਪਰੀਜੈ—ਪੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪਿੰਡ੝—ਸਰੀਰ। ਅਰਪੀਜੈ—ਭੇਟ ਕਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਉ—ਇਉਂ, ਇਸ ਤਰ੝ਹਾਂ।੩।


(ਹੇ ਭਾਈ! ਕੋਈ ਵਿਰਲਾ) ਗ੝ਰੂ ਦੇ ਸਨਮ੝ਖ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਮਨ੝ੱਖ (ਹੀ) ਇਸ ਔਖੇ ਸੰਸਾਰ-ਸਮ੝ੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘਾਂਦਾ ਹੈ (ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਵਿਚ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੀਆਂ) ਬੇਅੰਤ ਲਹਿਰਾਂ ਪੈ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਕੋਈ ਵਿਰਲਾ ਵੱਡੇ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ ਮਨ੝ੱਖ ਹਰਿ-ਨਾਮ ਦੇ ਜਹਾਜ਼ ਵਿਚ ਚੜ੝ਹ ਕੇ ਪਾਰ ਲੰਘਦਾ ਹੈ, ਗ੝ਰੂ-ਮਲਾਹ ਆਪਣੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਜੋੜ ਕੇ ਪਾਰ ਲੰਘਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
ਅਨ੝ਗ੝ਰਹ੝—ਮੇਹਰ, ਕਿਰਪਾ। ਪ੝ਰਸਾਦਿ—ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ। ਗ੝ਰਿ—ਗ੝ਰੂ ਨੇ। ਅਕ੝ਲ—ਅ—ਕ੝ਲ, ਜਿਸ ਦੀ ਕੋਈ ਖ਼ਾਸ ਕ੝ਲ ਨਹੀਂ। ਨਿਰੰਜਨ੝—{ਨਿਰ—ਅੰਜਨ੝। ਅੰਜਨ੝—ਸ੝ਰਮਾ, ਮਾਇਆ ਦੀ ਕਾਲਖ} ਮਾਇਆ ਦੇ ਪ੝ਰਭਾਵ ਤੋਂ ਰਹਿਤ।੪।


ਹੇ ਨਾਨਕ! ਜੇਹੜਾ ਮਨ੝ੱਖ ਹਰ ਵੇਲੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪ੝ਰੇਮ-ਰੰਗ ਵਿਚ (ਟਿਕ ਕੇ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਹਰਿ ਨਾਮ-ਰੰਗ ਵਿਚ ਰੰਗਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਮਨ੝ੱਖ ਉਹ ਉੱਚਾ ਤੇ ਸ੝ੱਚਾ ਆਤਮਕ ਦਰਜਾ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਜਿਥੇ ਵਾਸਨਾ ਪੋਹ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।੨।
ਜ਼ਰੂਰੀ ਨੋਟ: ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਇਕ ਜਿਗਿਆਸੂ ਪਾਸੋਂ ਸਵਾਲ ਕਰਾ ਕੇ, ਤੇ, ਕਿਸੇ ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਪਾਸੋਂ ਉੱਤਰ ਦਿਵਾ ਕੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਮਿਲਾਪ ਦੀ ਜ੝ਗਤੀ ਦੱਸੀ ਗਈ ਹੈ।


ਪਦਅਰਥ: ਕੜੀਆਲ੝—ਲਗਾਮ। ਮ੝ਖੇ—ਮ੝ਖਿ, (ਕਾਂਇਆਂ—ਘੋੜੀ ਦੇ) ਮੂੰਹ ਵਿਚ। ਗ੝ਰਿ—ਗ੝ਰੂ ਨੇ। ਗਿਆਨ੝—ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸੂਝ। ਦ੝ਰਿੜਾਇਆ—ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਪੱਕਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਤਨਿ—ਸਰੀਰ ਵਿਚ, ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ। ਲਾਇ—ਲਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਿਣੈ—ਜਿੱਤਦਾ ਹੈ। ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ—ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ। ਜੀਤਿਆ—ਜਿੱਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅਘੜੋ—ਅਘੜ੝, ਨਾਹ ਘੜਿਆ ਹੋਇਆ, ਅੱਲ੝ਹੜ (ਮਨ)। ਘੜਾਵੈ—(ਜਾਤ, ਧੀਰਜ ਆਦਿਕ ਦੀ ਕ੝ਠਾਲੀ ਵਿਚ) ਘੜਦਾ ਹੈ। ਅਪਿਉ—ਅੰਮ੝ਰਿਤ, ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ। ਸ੝ਣਿ—ਸ੝ਣ ਕੇ। ਸ੝ਰਵਣ—ਕੰਨਾਂ ਨਾਲ। ਤ੝ਰੀ—(ਕਾਂਇਆਂ) ਘੋੜੀ। ਤ੝ਰੀ ਚੜਾਇਆ—(ਕਾਂਇਆਂ) ਘੋੜੀ ਉੱਤੇ ਸਵਾਰ ਹ੝ੰਦਾ ਹੈ, ਕਾਂਇਆਂ ਨੂੰ ਵੱਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਮਾਰਗ੝—ਰਸਤਾ। ਪੰਥ੝—ਰਸਤਾ। ਬਿਖੜਾ—ਔਖਾ।੩।
ਅਰਥ: ਹੇ ਮਿੱਤਰ! (ਮੇਰੀ ਬੇਨਤੀ) ਸ੝ਣ। ਮੈਂ (ਤੇਰੇ ਚਰਨਾਂ ਦੀ) ਧੂੜ ਤੋਂ ਕ੝ਰਬਾਨ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। ਹੇ ਭਰਾ! (ਮੈਂ ਆਪਣਾ) ਇਹ ਮਨ ਤੇਰਾ (ਆਗਿਆਕਾਰ ਬਣਾਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹਾਂ)।ਰਹਾਉ।


ਅਰਥ: ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਗ੝ਰੂ ਨੇ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸੂਝ ਪੱਕੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ, ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਸੂਝ (ਆਪਣੀ ਕਾਂਇਆਂ-ਘੋੜੀ ਦੇ) ਮੂੰਹ ਵਿਚ (ਮਾਨੋ) ਲਗਾਮ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਉਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਪਿਆਰ ਪੈਦਾ ਹ੝ੰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਪਿਆਰ ਉਹ ਮਨ੝ੱਖ ਆਪਣੀ ਕਾਂਇਆਂ-ਘੋੜੀ ਨੂੰ (ਮਾਨੋ) ਚਾਬ੝ਕ ਮਾਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਹਰਿ-ਨਾਮ ਦਾ ਪ੝ਰੇਮ ਉਹ ਮਨ੝ੱਖ ਆਪਣੀ ਕਾਂਇਆਂ-ਘੋੜੀ ਨੂੰ ਚਾਬ੝ਕ ਮਾਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਤੇ, ਆਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਵੱਸ ਵਿਚ ਕਰੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਪਰ, ਇਹ ਮਨ ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪਿਆਂ ਹੀ ਜਿੱਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਮਨ੝ੱਖ ਗ੝ਰੂ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਪ੝ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹਰਿ-ਨਾਮ-ਰਸ ਪੀਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਤੇ (ਜਤ, ਧੀਰਜ ਆਦਿਕ ਦੀ ਕ੝ਠਾਲੀ ਵਿਚ) ਅੱਲ੝ਹੜ ਮਨ ਨੂੰ ਘੜ ਲੈਂਦਾ ਹੈ (ਸ੝ਚੱਜਾ ਬਣਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ)। ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਜਿਹੜੀ ਬਾਣੀ ਉਚਾਰੀ ਹੋਈ ਹੈ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੰਨਾਂ ਨਾਲ ਸ੝ਣ ਕੇ (ਭਾਵ, ਗਹ੝ ਨਾਲ ਸ੝ਣ ਕੇ ਉਹ ਮਨ੝ੱਖ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਪਿਆਰ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਇਸ ਤਰ੝ਹਾਂ ਕਾਂਇਆਂ-ਘੋੜੀ ਉਤੇ ਸਵਾਰ ਹ੝ੰਦਾ ਹੈ (ਕਾਂਇਆਂ ਨੂੰ ਵੱਸ ਕਰਦਾ ਹੈ)। ਹੇ ਦਾਸ ਨਾਨਕ! (ਇਹ ਮਨ੝ੱਖਾ ਜੀਵਨ) ਬੜਾ ਔਖਾ ਪੈਂਡਾ ਹੈ, (ਗ੝ਰੂ ਸਰਨ ਪਝ ਮਨ੝ੱਖ ਨੂੰ) ਪਾਰ ਲੰਘਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।੩।
ਹੇ ਮਿੱਤਰ! (ਸਾਡਾ) ਇਕੋ ਹੀ ਪ੝ਰਭੂ-ਪਿਤਾ ਹੈ, ਅਸੀ ਇਕੋ ਪ੝ਰਭੂ-ਪਿਤਾ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹਾਂ, (ਫਿਰ,) ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਗ੝ਰਭਾਈ (ਭੀ) ਹੈਂ। ਮੈਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਦਰਸਨ ਕਰਾ ਦੇਹ। ਮੇਰੀ ਜਿੰਦ ਤੈਥੋਂ ਮ੝ੜ ਮ੝ੜ ਸਦਕੇ ਜਾਇਆ ਕਰੇਗੀ।੧।


ਪਦਅਰਥ: ਤੇਜਣਿ—ਘੋੜੀ। ਦੇਹ—ਸਰੀਰ, ਕਾਂਇਆਂ। ਰਾਮਿ—ਰਾਮ ਨੇ। ਜਿਤ੝—ਜਿਸ (ਕਾਂਇਆਂ) ਦੀ ਰਾਹੀਂ। ਜਾਪੈ—ਜਪਦਾ ਹੈ। ਸਾ—ਉਹ (ਕਾਂਇਆਂ)। ਧਨ੝ ਧੰਨ੝—ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੀ। ਤ੝ਖਾਈਆ—{ताकढ़रढ़ष} ਤ੝ਖਾਈ, ਘੋੜੀ। ਧ੝ਰਿ—ਧ੝ਰ ਦਰਗਾਹ ਤੋਂ। ਕਿਰਤ੝—ਪਿਛਲੇ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਸੰਸਕਾਰ। ਜ੝ੜੰਦਾ—ਇਕੱਠਾ ਹੋਇਆ ਹੋਇਆ। ਕਿਰਤ੝ ਜ੝ੜੰਦਾ—ਪਿਛਲੇ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋਝ ਸੰਸਕਾਰ। ਦੇਹੜਿ—ਸੋਹਣੀ ਦੇਹ, ਸੋਹਣੀ ਕਾਂਇਆਂ। ਬਿਖਮ੝—ਔਖਾ (ਸੰਸਾਰ—ਸਮ੝ੰਦਰ)। ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ—ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ। ਪਰਮਾਨੰਦਾ—ਪਰਮ ਆਨੰਦ ਦਾ ਮਾਲਕ ਪ੝ਰਭੂ। ਹਰਿ ਪੂਰੈ—ਪੂਰੇ ਹਰੀ ਨੇ। ਮਿਲਿ—ਮਿਲ ਕੇ (ਲਫ਼ਜ਼ 'ਮਿਲ੝' ਅਤੇ 'ਮਿਲਿ' ਦਾ ਫ਼ਰਕ ਵੇਖੋ}। ਵਰ੝—ਖਸਮ। ਕਾਜ੝—ਵਿਆਹ ਦਾ ਕੰਮ। ਮੰਗਲ੝—ਖ਼੝ਸ਼ੀ।
ਹੇ ਮਿੱਤਰ! ਮੈਂ (ਤੇਰੇ ਦੋਵੇਂ) ਪੈਰ ਮਲਾਂਗਾ, (ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ) ਮਲ ਮਲ ਕੇ ਧੋਵਾਂਗਾ, ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਇਹ ਮਨ ਤੇਰੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿਆਂਗਾ। ਹੇ ਮਿੱਤਰ! (ਮੇਰੀ ਬੇਨਤੀ) ਸ੝ਣ। ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਸ਼ਰਨ ਆਇਆ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ (ਅਜੇਹਾ) ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇਹ (ਕਿ) ਮੈਂ ਪ੝ਰਭੂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਸਕਾਂ।੨।


ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਇਹ ਮਨ੝ੱਖਾ ਸਰੀਰ-ਘੋੜੀ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਹੈ (ਕਿ ਇਸ ਘੋੜੀ ਉਤੇ ਚੜ੝ਹ ਕੇ ਜੀਵ ਜੀਵਨ-ਸਫ਼ਰ ਨੂੰ ਸਫਲਤਾ ਨਾਲ ਤੈ ਕਰੇ, ਸੋ) ਜਿਸ (ਸਰੀਰ-ਘੋੜੀ) ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਮਨ੝ੱਖ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਧੰਨ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਸ਼ਾਬਾਸ਼ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, (ਇਸ ਦੀ ਰਾਹੀਂ) ਪਿਛਲੇ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਦਾ ਇਕੱਠ ਉੱਘੜ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।
{ਨੋਟ: ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਪ੝ਰਭੂ-ਮਿਲਾਪ ਦੀ ਜ੝ਗਤਿ ਦੱਸਦਾ ਹੈ}


ਹੇ ਭਾਈ! ਇਸ ਸੋਹਣੀ ਕਾਂਇਆਂ-ਘੋੜੀ ਉਤੇ ਚੜ੝ਹ, (ਇਹ ਘੋੜੀ) ਔਖੇ ਸੰਸਾਰ-ਸਮ੝ੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ, (ਇਸ ਦੀ ਰਾਹੀਂ) ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈ ਕੇ ਪਰਮ ਆਨੰਦ ਦੇ ਮਾਲਕ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਮਿਲ।
ਹੇ ਮਿੱਤਰ! ਸ੝ਣ। (ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦਾ) ਅਹੰਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਪ੝ਰਭੂ ਦੀ ਸ਼ਰਨ ਪਝ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਕ੝ਝ ਪਰਮਾਤਮਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਭਲਾ ਕਰ ਕੇ ਮੰਨਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਜਿੰਦ ਤੇ ਇਹ ਸਰੀਰ ਸਭ ਕ੝ਝ ਉਸ ਦੀ ਭੇਟ ਕਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੝ਹਾਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਲੱਭ ਲਈਦਾ ਹੈ।੩।


ਪੂਰਨ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਜਿਸ ਜੀਵ-ਇਸਤ੝ਰੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਰਚਾ ਦਿੱਤਾ (ਜਿਸ ਜਿੰਦ-ਵਹ੝ਟੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਮਿਲਾਣ ਦਾ ਢੋ ਢ੝ਕਾ ਦਿੱਤਾ), ਸਤ ਸੰਗੀਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ (ਮਾਨੋ, ਉਸ ਦੀ) ਜੰਞ ਆ ਗਈ। ਹੇ ਦਾਸ ਨਾਨਕ! ਸੰਤ ਜਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਉਸ ਜੀਵ-ਇਸਤ੝ਰੀ ਨੇ ਪ੝ਰਭੂ-ਪਤੀ (ਦਾ ਮਿਲਾਪ) ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਿਆ, ਉਸ ਨੇ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਲੱਭ ਲਿਆ, ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਤਮਕ ਸ਼ਾਦੀਆਨੇ ਵੱਜ ਪਝ।੪।੧।੫।
ਹੇ ਮਿੱਤਰ! ਸੰਤ ਜਨਾਂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ (ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਉਤੇ ਪ੝ਰਭੂ ਦੀ) ਮੇਹਰ ਹੋਵੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਪਿਆਰਾ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। (ਹੇ ਮਿੱਤਰ!) ਦਾਸ ਨਾਨਕ ਉੱਤੇ ਗ੝ਰੂ ਨੇ ਕਿਰਪਾ ਕੀਤੀ ਤਾਂ (ਨਾਨਕ ਨੂੰ) ਹਰ ਥਾਂ ਉਹ ਪ੝ਰਭੂ ਦਿੱਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ, ਜਿਸ ਦੀ ਕੋਈ ਖ਼ਾਸ ਕ੝ਲ ਨਹੀਂ, ਤੇ, ਜੋ ਮਾਇਆ ਦੇ ਪ੝ਰਭਾਵ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੈ।੪।੧।੧੨।


|}
|}

Revision as of 20:57, 12 May 2007

SikhToTheMAX   Hukamnama May 2, 2007   SriGranth
SearchGB    Audio    Punjabi   
from SGGS Page 611    SriGuruGranth    Link

ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ 5 ਘਰ੝ 2 ਚਉਪਦੇ ੴ ਸਤਿਗ੝ਰ ਪ੝ਰਸਾਦਿ ॥

ਝਕ੝ ਪਿਤਾ ਝਕਸ ਕੇ ਹਮ ਬਾਰਿਕ ਤੂ ਮੇਰਾ ਗ੝ਰ ਹਾਈ ॥ ਸ੝ਣਿ ਮੀਤਾ ਜੀਉ ਹਮਾਰਾ ਬਲਿ ਬਲਿ ਜਾਸੀ ਹਰਿ ਦਰਸਨ੝ ਦੇਹ੝ ਦਿਖਾਈ ॥1॥

ਸ੝ਣਿ ਮੀਤਾ ਧੂਰੀ ਕਉ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥ ਇਹ੝ ਮਨ੝ ਤੇਰਾ ਭਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥ ਪਾਵ ਮਲੋਵਾ ਮਲਿ ਮਲਿ ਧੋਵਾ ਇਹ੝ ਮਨ੝ ਤੈ ਕੂ ਦੇਸਾ ॥ ਸ੝ਣਿ ਮੀਤਾ ਹਉ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾਈ ਆਇਆ ਪ੝ਰਭ ਮਿਲਉ ਦੇਹ੝ ਉਪਦੇਸਾ ॥2॥

ਮਾਨ੝ ਨ ਕੀਜੈ ਸਰਣਿ ਪਰੀਜੈ ਕਰੈ ਸ੝ ਭਲਾ ਮਨਾਈਝ ॥ ਸ੝ਣਿ ਮੀਤਾ ਜੀਉ ਪਿੰਡ੝ ਸਭ੝ ਤਨ੝ ਅਰਪੀਜੈ ਇਉ ਦਰਸਨ੝ ਹਰਿ ਜੀਉ ਪਾਈਝ ॥3॥

ਭਇਓ ਅਨ੝ਗ੝ਰਹ੝ ਪ੝ਰਸਾਦਿ ਸੰਤਨ ਕੈ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਹੈ ਮੀਠਾ ॥ ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਗ੝ਰਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ਸਭ੝ ਅਕ੝ਲ ਨਿਰੰਜਨ੝ ਡੀਠਾ ॥4॥1॥12॥

sorat(h) mehalaa 5 ghar 2 choupadhae ik oa(n)kaar sathigur prasaadh ||

eaek pithaa eaekas kae ham baarik thoo maeraa gur haaee || sun meethaa jeeo hamaaraa bal bal jaasee har dharasan dhaehu dhikhaaee ||1||

sun meethaa dhhooree ko bal jaaee || eihu man thaeraa bhaaee || rehaao ||

paav malovaa mal mal dhhovaa eihu man thai koo dhaesaa || sun meethaa ho thaeree saranaaee aaeiaa prabh milo dhaehu oupadhaesaa ||2||

maan n keejai saran pareejai karai s bhalaa manaaeeai || sun meethaa jeeo pi(n)dd sabh than arapeejai eio dharasan har jeeo paaeeai ||3||

bhaeiou anugrahu prasaadh sa(n)than kai har naamaa hai meet(h)aa || jan naanak ko gur kirapaa dhhaaree sabh akul nira(n)jan ddeet(h)aa ||4||1||12||

Sorat'h, Fifth Mehla, Second House, Chau-Paday: One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:

The One God is our father; we are the children of the One God. You are our Guru. Listen, friends: my soul is a sacrifice, a sacrifice to You; O Lord, reveal to me the Blessed Vision of Your Darshan. ||1||

Listen, friends: I am a sacrifice to the dust of Your feet. This mind is yours, O Siblings of Destiny. ||Pause||

I wash your feet, I massage and clean them; I give this mind to you. Listen, friends: I have come to Your Sanctuary; teach me, that I might unite with God. ||2||

Do not be proud; seek His Sanctuary, and accept as good all that He does. Listen, friends: dedicate your soul, body and your whole being to Him; thus you shall receive the Blessed Vision of His Darshan. ||3||

He has shown mercy to me, by the Grace of the Saints; the Lord's Name is sweet to me. The Guru has shown mercy to servant Nanak; I see the casteless, immaculate Lord everywhere. ||4||1||12||

ਨੋਟ: ਇਥੋਂ 'ਘਰ੝ ੨' ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਸ਼੝ਰੂ ਹ੝ੰਦੇ ਹਨ। ਪਹਿਲੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਸੰਗ੝ਰਹ ੧੧ ਹੈ।

ਪਦਅਰਥ: ਗ੝ਰ ਹਾਈ—ਗ੝ਰਭਾਈ। ਮੀਤਾ—ਹੇ ਮਿੱਤਰ! ਜੀਉ—ਜਿੰਦ। ਬਲਿ ਜਾਸੀ—ਸਦਕੇ ਜਾਵੇਗੀ।੧।

ਕਉ—ਤੋਂ। ਬਲਿ ਜਾਈ—ਜਲਿ ਜਾਈਂ, ਮੈਂ ਸਦਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। ਭਾਈ—ਹੇ ਭਾਈ!।ਰਹਾਉ।

ਪਾਵ—{ਲਫ਼ਜ਼ 'ਪਾਉ' ਤੋਂ ਬਹ੝-ਵਚਨ} ਦੋਵੇਂ ਪੈਰ। ਮਲੋਵਾ—ਮਲੋਵਾਂ, ਮੈਂ ਮਲਾਂਗਾ। ਮਲਿ—ਮਲ ਕੇ। ਧੋਵਾ—ਧੋਵਾਂ, ਮੈਂ ਧੋਵਾਂਗਾ। ਤੈ ਕੂ—ਤੈਨੂੰ। ਦੇਸਾ—ਦੇਸਾਂ, ਮੈਂ ਦਿਆਂਗਾ। ਹਉ—ਮੈਂ। ਪ੝ਰਭ ਮਿਲਉ—ਮੈਂ ਪ੝ਰਭੂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਪਵਾਂ, ਮਿਲਉਂ।੨।

ਮਾਨ੝—ਅਹੰਕਾਰ। ਕੀਜੈ—ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਪਰੀਜੈ—ਪੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪਿੰਡ੝—ਸਰੀਰ। ਅਰਪੀਜੈ—ਭੇਟ ਕਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਉ—ਇਉਂ, ਇਸ ਤਰ੝ਹਾਂ।੩।

ਅਨ੝ਗ੝ਰਹ੝—ਮੇਹਰ, ਕਿਰਪਾ। ਪ੝ਰਸਾਦਿ—ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ। ਗ੝ਰਿ—ਗ੝ਰੂ ਨੇ। ਅਕ੝ਲ—ਅ—ਕ੝ਲ, ਜਿਸ ਦੀ ਕੋਈ ਖ਼ਾਸ ਕ੝ਲ ਨਹੀਂ। ਨਿਰੰਜਨ੝—{ਨਿਰ—ਅੰਜਨ੝। ਅੰਜਨ੝—ਸ੝ਰਮਾ, ਮਾਇਆ ਦੀ ਕਾਲਖ} ਮਾਇਆ ਦੇ ਪ੝ਰਭਾਵ ਤੋਂ ਰਹਿਤ।੪।

ਜ਼ਰੂਰੀ ਨੋਟ: ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਇਕ ਜਿਗਿਆਸੂ ਪਾਸੋਂ ਸਵਾਲ ਕਰਾ ਕੇ, ਤੇ, ਕਿਸੇ ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਪਾਸੋਂ ਉੱਤਰ ਦਿਵਾ ਕੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਮਿਲਾਪ ਦੀ ਜ੝ਗਤੀ ਦੱਸੀ ਗਈ ਹੈ।

ਅਰਥ: ਹੇ ਮਿੱਤਰ! (ਮੇਰੀ ਬੇਨਤੀ) ਸ੝ਣ। ਮੈਂ (ਤੇਰੇ ਚਰਨਾਂ ਦੀ) ਧੂੜ ਤੋਂ ਕ੝ਰਬਾਨ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। ਹੇ ਭਰਾ! (ਮੈਂ ਆਪਣਾ) ਇਹ ਮਨ ਤੇਰਾ (ਆਗਿਆਕਾਰ ਬਣਾਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹਾਂ)।ਰਹਾਉ।

ਹੇ ਮਿੱਤਰ! (ਸਾਡਾ) ਇਕੋ ਹੀ ਪ੝ਰਭੂ-ਪਿਤਾ ਹੈ, ਅਸੀ ਇਕੋ ਪ੝ਰਭੂ-ਪਿਤਾ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹਾਂ, (ਫਿਰ,) ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਗ੝ਰਭਾਈ (ਭੀ) ਹੈਂ। ਮੈਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਦਰਸਨ ਕਰਾ ਦੇਹ। ਮੇਰੀ ਜਿੰਦ ਤੈਥੋਂ ਮ੝ੜ ਮ੝ੜ ਸਦਕੇ ਜਾਇਆ ਕਰੇਗੀ।੧।

ਹੇ ਮਿੱਤਰ! ਮੈਂ (ਤੇਰੇ ਦੋਵੇਂ) ਪੈਰ ਮਲਾਂਗਾ, (ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ) ਮਲ ਮਲ ਕੇ ਧੋਵਾਂਗਾ, ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਇਹ ਮਨ ਤੇਰੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿਆਂਗਾ। ਹੇ ਮਿੱਤਰ! (ਮੇਰੀ ਬੇਨਤੀ) ਸ੝ਣ। ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਸ਼ਰਨ ਆਇਆ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ (ਅਜੇਹਾ) ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇਹ (ਕਿ) ਮੈਂ ਪ੝ਰਭੂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਸਕਾਂ।੨।

{ਨੋਟ: ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਪ੝ਰਭੂ-ਮਿਲਾਪ ਦੀ ਜ੝ਗਤਿ ਦੱਸਦਾ ਹੈ}

ਹੇ ਮਿੱਤਰ! ਸ੝ਣ। (ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦਾ) ਅਹੰਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਪ੝ਰਭੂ ਦੀ ਸ਼ਰਨ ਪਝ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਕ੝ਝ ਪਰਮਾਤਮਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਭਲਾ ਕਰ ਕੇ ਮੰਨਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਜਿੰਦ ਤੇ ਇਹ ਸਰੀਰ ਸਭ ਕ੝ਝ ਉਸ ਦੀ ਭੇਟ ਕਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੝ਹਾਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਲੱਭ ਲਈਦਾ ਹੈ।੩।

ਹੇ ਮਿੱਤਰ! ਸੰਤ ਜਨਾਂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ (ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਉਤੇ ਪ੝ਰਭੂ ਦੀ) ਮੇਹਰ ਹੋਵੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਪਿਆਰਾ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। (ਹੇ ਮਿੱਤਰ!) ਦਾਸ ਨਾਨਕ ਉੱਤੇ ਗ੝ਰੂ ਨੇ ਕਿਰਪਾ ਕੀਤੀ ਤਾਂ (ਨਾਨਕ ਨੂੰ) ਹਰ ਥਾਂ ਉਹ ਪ੝ਰਭੂ ਦਿੱਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ, ਜਿਸ ਦੀ ਕੋਈ ਖ਼ਾਸ ਕ੝ਲ ਨਹੀਂ, ਤੇ, ਜੋ ਮਾਇਆ ਦੇ ਪ੝ਰਭਾਵ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੈ।੪।੧।੧੨।