5th Hikayat: Difference between revisions
No edit summary |
(→Bani) |
||
| Line 5: | Line 5: | ||
[http://www.sridasam.org/dasam?Action=Page&p=2291 Page 2291] | [http://www.sridasam.org/dasam?Action=Page&p=2291 Page 2291] | ||
ਤਈ ਰਹਿਨਮਾਓ ਤਈ ਦਿਲ ਕਸ਼ਾਇ ॥ ਤਈ ਦਸਤਗੀਰ ਅੰਦਰ ਹਰ ਦੋ ਸਰਾਇ ॥੧॥ | ਤਈ ਰਹਿਨਮਾਓ ਤਈ ਦਿਲ ਕਸ਼ਾਇ ॥ ਤਈ ਦਸਤਗੀਰ ਅੰਦਰ ਹਰ ਦੋ ਸਰਾਇ ॥੧॥<br> | ||
ਤਈ ਰਾਜ਼ ਰੋਜ਼ੀ ਦਿਹੋ ਦਸਤਗੀਰ ॥ ਕਰੀਮੇ ਖ਼ਤਾ ਬਖ਼ਸ਼ ਦਾਨਸ਼ ਪਜ਼ੀਰ ॥੨॥ | ਤਈ ਰਾਜ਼ ਰੋਜ਼ੀ ਦਿਹੋ ਦਸਤਗੀਰ ॥ ਕਰੀਮੇ ਖ਼ਤਾ ਬਖ਼ਸ਼ ਦਾਨਸ਼ ਪਜ਼ੀਰ ॥੨॥<br> | ||
ਹਿਕਾਯਤ ਸ਼ਨੀਦਮ ਯਕੇ ਕਾਜ਼ੀਅਸ਼ ॥ ਕਿ ਬਰਤਰ ਨ ਦੀਦਮ ਕਜ਼ੋ ਦੀਗਰਸ਼ ॥੩॥ | ਹਿਕਾਯਤ ਸ਼ਨੀਦਮ ਯਕੇ ਕਾਜ਼ੀਅਸ਼ ॥ ਕਿ ਬਰਤਰ ਨ ਦੀਦਮ ਕਜ਼ੋ ਦੀਗਰਸ਼ ॥੩॥<br> | ||
ਯਕੇ ਖ਼ਾਨਹ ਓ ਬਾਨੂਝ ਨਉਜਵਾਂ ॥ ਕਿ ਕਰਬਾਂ ਸ਼ਵਦ ਹਰਕਸੇ ਨਾਜ਼ਦਾਂ ॥੪॥ | ਯਕੇ ਖ਼ਾਨਹ ਓ ਬਾਨੂਝ ਨਉਜਵਾਂ ॥ ਕਿ ਕਰਬਾਂ ਸ਼ਵਦ ਹਰਕਸੇ ਨਾਜ਼ਦਾਂ ॥੪॥<br> | ||
ਕਿ ਸ਼ੋਸਨ ਸਰੇ ਰਾ ਫ਼ਰੋ ਮੇਜ਼ਦਹ ॥ ਗਲੇ ਲਾਲਹ ਰਾ ਦਾਗ਼ ਬਰ ਦਿਲ ਸ਼ਦਹ ॥੫॥ | ਕਿ ਸ਼ੋਸਨ ਸਰੇ ਰਾ ਫ਼ਰੋ ਮੇਜ਼ਦਹ ॥ ਗਲੇ ਲਾਲਹ ਰਾ ਦਾਗ਼ ਬਰ ਦਿਲ ਸ਼ਦਹ ॥੫॥<br> | ||
ਕਜ਼ਾਂ ਸੂਰਤੇ ਮਾਹਿ ਰਾ ਬੀਮ ਸ਼ਦ ॥ ਰਸ਼ਕ ਸ਼ੋਖ਼ਤਹ ਅਜ਼ ਮਿਯਾਂ ਨੀਮ ਸ਼ਦ ॥੬॥ | ਕਜ਼ਾਂ ਸੂਰਤੇ ਮਾਹਿ ਰਾ ਬੀਮ ਸ਼ਦ ॥ ਰਸ਼ਕ ਸ਼ੋਖ਼ਤਹ ਅਜ਼ ਮਿਯਾਂ ਨੀਮ ਸ਼ਦ ॥੬॥<br> | ||
ਬਕਾਰ ਅਜ਼ ਸੂਝ ਖ਼ਾਨਹ ਬੇਰੂੰ ਰਵਦ ॥ ਬ ਦੋਸ਼ੇ ਜ਼ਲਫ਼ ਸ਼ੋਰ ਸੰਬਲ ਸ਼ਵਦ ॥੭॥ | ਬਕਾਰ ਅਜ਼ ਸੂਝ ਖ਼ਾਨਹ ਬੇਰੂੰ ਰਵਦ ॥ ਬ ਦੋਸ਼ੇ ਜ਼ਲਫ਼ ਸ਼ੋਰ ਸੰਬਲ ਸ਼ਵਦ ॥੭॥<br> | ||
ਗਰ ਆਬੇ ਬ ਦਰੀਯਾ ਬਸ਼ੋਯਦ ਰਖ਼ਸ਼ ॥ ਹਮਹ ਖ਼ਾਰ ਮਾਹੀ ਸ਼ਵਦ ਗਲ ਰਖ਼ਸ਼ ॥੮॥ | ਗਰ ਆਬੇ ਬ ਦਰੀਯਾ ਬਸ਼ੋਯਦ ਰਖ਼ਸ਼ ॥ ਹਮਹ ਖ਼ਾਰ ਮਾਹੀ ਸ਼ਵਦ ਗਲ ਰਖ਼ਸ਼ ॥੮॥<br> | ||
ਬਖ਼ਮ ਓ iਫ਼ਤਾਦਹ ਹਮਾ ਸਾਯਹ ਆਬ ॥ ਜ਼ਿ ਮਸਤੀ ਸ਼ਦਹ ਨਾਮ ਨਰਗ਼ਸ ਸ਼ਰਾਬ ॥੯॥ | ਬਖ਼ਮ ਓ iਫ਼ਤਾਦਹ ਹਮਾ ਸਾਯਹ ਆਬ ॥ ਜ਼ਿ ਮਸਤੀ ਸ਼ਦਹ ਨਾਮ ਨਰਗ਼ਸ ਸ਼ਰਾਬ ॥੯॥<br> | ||
ਬਜੀਦਸ਼ ਯਕੇ ਰਾਜਹੇ ਨਉਜਵਾਂ ॥ ਕਿ ਹਸਨਲ ਜਮਾਲ ਅਸਤ ਜ਼ਾਹਰ ਜਹਾਂ ॥੧੦॥ | ਬਜੀਦਸ਼ ਯਕੇ ਰਾਜਹੇ ਨਉਜਵਾਂ ॥ ਕਿ ਹਸਨਲ ਜਮਾਲ ਅਸਤ ਜ਼ਾਹਰ ਜਹਾਂ ॥੧੦॥<br> | ||
ਬਗਫ਼ਤਾ ਕਿ ਝ ਰਾਜਹੇ ਨੇਕ ਬਖ਼ਤ ॥ ਤ ਮਾਰਾ ਬਿਦਿਹ ਜਾਇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਤਖ਼ਤ ॥੧੧॥ | ਬਗਫ਼ਤਾ ਕਿ ਝ ਰਾਜਹੇ ਨੇਕ ਬਖ਼ਤ ॥ ਤ ਮਾਰਾ ਬਿਦਿਹ ਜਾਇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਤਖ਼ਤ ॥੧੧॥<br> | ||
ਨਖ਼ਸ਼ਤੀ ਸਰੇ ਕਾਜ਼ੀ ਆਵਰ ਤ ਰਾਸਤ ॥ ਵਜ਼ਾਂ ਪਸ ਕਿ ਈਂ ਖ਼ਾਨਹ ਮਾ ਅਜ਼ ਤਰਾਸਤ ॥੧੨॥ | ਨਖ਼ਸ਼ਤੀ ਸਰੇ ਕਾਜ਼ੀ ਆਵਰ ਤ ਰਾਸਤ ॥ ਵਜ਼ਾਂ ਪਸ ਕਿ ਈਂ ਖ਼ਾਨਹ ਮਾ ਅਜ਼ ਤਰਾਸਤ ॥੧੨॥<br> | ||
ਸ਼ਨੀਦ ਈਂ ਸਖ਼ਨ ਰਾ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਨਿਹਾਦ ॥ ਨ ਰਾਜ਼ੇ ਦਿਗ਼ਰ ਪੇਸ਼ ਅਉਰਤ ਕਸ਼ਾਦ ॥੧੩॥ | ਸ਼ਨੀਦ ਈਂ ਸਖ਼ਨ ਰਾ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਨਿਹਾਦ ॥ ਨ ਰਾਜ਼ੇ ਦਿਗ਼ਰ ਪੇਸ਼ ਅਉਰਤ ਕਸ਼ਾਦ ॥੧੩॥<br> | ||
ਬ ਵਕਤੇ ਸ਼ੌਹਰ ਰਾ ਚ ਖ਼ਸ਼ ਖ਼ਫ਼ਤਹ ਦੀਦ ॥ ਬਿਜ਼ਦ ਤੇਗ਼ ਖ਼ਦ ਦਸਤ ਸਰ ਓ ਬਰੀਦ ॥੧੪॥ | ਬ ਵਕਤੇ ਸ਼ੌਹਰ ਰਾ ਚ ਖ਼ਸ਼ ਖ਼ਫ਼ਤਹ ਦੀਦ ॥ ਬਿਜ਼ਦ ਤੇਗ਼ ਖ਼ਦ ਦਸਤ ਸਰ ਓ ਬਰੀਦ ॥੧੪॥<br> | ||
ਬਰੀਦਹ ਸਰ ਓਰਾ ਰਵਾਂ ਜਾਇ ਗਸ਼ਤ ॥ ਦਰਾਂ ਜਾ ਸਬਲ ਸਿੰਘ ਕਿ ਬਿਨਸ਼ਸਤਹ ਅਸਤ ॥੧੫॥ | ਬਰੀਦਹ ਸਰ ਓਰਾ ਰਵਾਂ ਜਾਇ ਗਸ਼ਤ ॥ ਦਰਾਂ ਜਾ ਸਬਲ ਸਿੰਘ ਕਿ ਬਿਨਸ਼ਸਤਹ ਅਸਤ ॥੧੫॥<br> | ||
ਤ ਗਫ਼ਤੀ ਮਰਾ ਹਮ ਚਨੀ ਕਰਦਹਅਮ ॥ ਬਪੇਸ਼ੇ ਤ ਈਂ ਸਰ ਮਨ ਆਵਰਦਹਅਮ ॥੧੬॥ | ਤ ਗਫ਼ਤੀ ਮਰਾ ਹਮ ਚਨੀ ਕਰਦਹਅਮ ॥ ਬਪੇਸ਼ੇ ਤ ਈਂ ਸਰ ਮਨ ਆਵਰਦਹਅਮ ॥੧੬॥<br> | ||
ਅਗਰ ਸਰ ਤ ਖ਼ਾਹੀ ਸਰ ਤਮੇ ਦਿਹਮ ॥ ਬ ਜਾਨੋ ਦਿਲੇ ਬਰ ਤ ਆਸ਼ਕ ਸ਼ਦਮ ॥੧੭॥ | ਅਗਰ ਸਰ ਤ ਖ਼ਾਹੀ ਸਰ ਤਮੇ ਦਿਹਮ ॥ ਬ ਜਾਨੋ ਦਿਲੇ ਬਰ ਤ ਆਸ਼ਕ ਸ਼ਦਮ ॥੧੭॥<br> | ||
ਕਿ ਇਮ ਸ਼ਬ ਕਨ ਆਂ ਅਹਿਦ ਤੋ ਬਸਤਈ ॥ ਬ ਗਮਜ਼ਹਿ ਚਸ਼ਮ ਜਾਨ ਮਨ ਕਸ਼ਤਈ ॥੧੮॥ | ਕਿ ਇਮ ਸ਼ਬ ਕਨ ਆਂ ਅਹਿਦ ਤੋ ਬਸਤਈ ॥ ਬ ਗਮਜ਼ਹਿ ਚਸ਼ਮ ਜਾਨ ਮਨ ਕਸ਼ਤਈ ॥੧੮॥<br> | ||
ਚ ਦੀਦਸ਼ ਸਰੇ ਰਾਜਹੇ ਨਉ ਜਵਾਂ ॥ ਬ ਤਰਸੀਦ ਗਫ਼ਤਾਹ ਕਿ ਝ ਬਦ ਨਿਸ਼ਾਂ ॥੧੯॥ | ਚ ਦੀਦਸ਼ ਸਰੇ ਰਾਜਹੇ ਨਉ ਜਵਾਂ ॥ ਬ ਤਰਸੀਦ ਗਫ਼ਤਾਹ ਕਿ ਝ ਬਦ ਨਿਸ਼ਾਂ ॥੧੯॥<br> | ||
ਚਨਾ ਬਦ ਤ ਕਰਦੀ ਖ਼ਦਵੰਦ ਖ਼ੇਸ਼ ॥ ਕਿ ਮਾਰਾ ਚਿਯਾਰੀ ਅਜ਼ੀਂ ਕਾਰ ਬੇਸ਼ ॥੨੦॥ | ਚਨਾ ਬਦ ਤ ਕਰਦੀ ਖ਼ਦਵੰਦ ਖ਼ੇਸ਼ ॥ ਕਿ ਮਾਰਾ ਚਿਯਾਰੀ ਅਜ਼ੀਂ ਕਾਰ ਬੇਸ਼ ॥੨੦॥<br> | ||
ਜ਼ਿ ਤੋ ਦੋਸਤੀ ਮਨ ਬ ਬਾਜ਼ ਆਮਦਮ ॥ ਜ਼ਿ ਕਰਦਹ ਤ ਮਨ ਦਰ ਨਿਯਾਜ਼ ਆਮਦਮ ॥੨੧॥ | ਜ਼ਿ ਤੋ ਦੋਸਤੀ ਮਨ ਬ ਬਾਜ਼ ਆਮਦਮ ॥ ਜ਼ਿ ਕਰਦਹ ਤ ਮਨ ਦਰ ਨਿਯਾਜ਼ ਆਮਦਮ ॥੨੧॥<br> | ||
ਚਨੀ ਬਦ ਤ ਕਰਦੀ ਖ਼ਦਾਵੰਦ ਕਾਰ ॥ ਮਰਾ ਕਰਦਹ ਬਾਸ਼ੀ ਚਨੀ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ॥੨੨॥ | ਚਨੀ ਬਦ ਤ ਕਰਦੀ ਖ਼ਦਾਵੰਦ ਕਾਰ ॥ ਮਰਾ ਕਰਦਹ ਬਾਸ਼ੀ ਚਨੀ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ॥੨੨॥<br> | ||
ਬਿਅੰਦਾਖ਼ਤ ਸਰ ਰਾ ਦਰਾਂ ਜਾ ਜ਼ਿ ਦਸਤ ॥ ਬਰੇ ਸੀਨਹ ਓ ਸਰ ਬਿਜ਼ਦ ਹਰ ਦ ਦਸਤ ॥੨੩॥ | ਬਿਅੰਦਾਖ਼ਤ ਸਰ ਰਾ ਦਰਾਂ ਜਾ ਜ਼ਿ ਦਸਤ ॥ ਬਰੇ ਸੀਨਹ ਓ ਸਰ ਬਿਜ਼ਦ ਹਰ ਦ ਦਸਤ ॥੨੩॥<br> | ||
ਮਰਾ ਪਸ਼ਤ ਦਾਦੀ ਤਰਾ ਹਕ ਦਿਹਦ ॥ ਵਜ਼ਾਂ ਰੋਜ਼ ਮਉਲਾਇ ਕਾਜ਼ੀ ਸ਼ਵਦ ॥੨੪॥ | ਮਰਾ ਪਸ਼ਤ ਦਾਦੀ ਤਰਾ ਹਕ ਦਿਹਦ ॥ ਵਜ਼ਾਂ ਰੋਜ਼ ਮਉਲਾਇ ਕਾਜ਼ੀ ਸ਼ਵਦ ॥੨੪॥<br> | ||
ਬਿਅੰਦਾਖ਼ਤ ਸਰ ਖ਼ਾਨਹ ਆਮਦ ਬਬਾਜ਼ ॥ ਬਆਂ ਲਾਸ਼ ਕਾਜ਼ੀ ਬਖ਼ਸ਼ਪੀਦ ਦਰਾਜ਼ ॥੨੫॥ | ਬਿਅੰਦਾਖ਼ਤ ਸਰ ਖ਼ਾਨਹ ਆਮਦ ਬਬਾਜ਼ ॥ ਬਆਂ ਲਾਸ਼ ਕਾਜ਼ੀ ਬਖ਼ਸ਼ਪੀਦ ਦਰਾਜ਼ ॥੨੫॥<br> | ||
ਬਿਅੰਦਾਖ਼ਤ ਬਰ ਸਰ ਜ਼ਿ ਖ਼ਦ ਦਸਤ ਖ਼ਾਕ ॥ ਬਿਗਫ਼ਤਾ ਕਿ ਖ਼ੇਜ਼ੇਦ ਯਾਰਾਨ ਪਾਕ ॥੨੬॥ | ਬਿਅੰਦਾਖ਼ਤ ਬਰ ਸਰ ਜ਼ਿ ਖ਼ਦ ਦਸਤ ਖ਼ਾਕ ॥ ਬਿਗਫ਼ਤਾ ਕਿ ਖ਼ੇਜ਼ੇਦ ਯਾਰਾਨ ਪਾਕ ॥੨੬॥<br> | ||
ਕਿ ਬਦਕਾਰ ਕਰਦ ਈਂ ਕਸੇ ਸ਼ੋਰ ਬਖ਼ਤ ॥ ਕਿ ਕਾਜ਼ੀ ਬ ਜਾਂ ਕਸ਼ਤ ਯਕ ਜ਼ਖ਼ਮ ਸਖ਼ਤ ॥੨੭॥ | ਕਿ ਬਦਕਾਰ ਕਰਦ ਈਂ ਕਸੇ ਸ਼ੋਰ ਬਖ਼ਤ ॥ ਕਿ ਕਾਜ਼ੀ ਬ ਜਾਂ ਕਸ਼ਤ ਯਕ ਜ਼ਖ਼ਮ ਸਖ਼ਤ ॥੨੭॥<br> | ||
ਬ ਹਰ ਜਾ ਕਿ ਯਾਬੇਦ ਖ਼ੂੰਨਸ਼ ਨਿਸ਼ਾਂ ॥ ਹਮਾ ਰਾਹ ਗੀਰੰਦ ਹਮਹ ਮਰਦਮਾਂ ॥੨੮॥ | ਬ ਹਰ ਜਾ ਕਿ ਯਾਬੇਦ ਖ਼ੂੰਨਸ਼ ਨਿਸ਼ਾਂ ॥ ਹਮਾ ਰਾਹ ਗੀਰੰਦ ਹਮਹ ਮਰਦਮਾਂ ॥੨੮॥<br> | ||
ਬ ਆਂ ਜਾ ਜਹਾਂ ਖ਼ਲਕ ਇਸਤਾਦਹ ਕਰਦ ॥ ਬਜਾਝ ਕਿ ਸਰ ਕਾਜ਼ੀ ਅਫ਼ਤਾਦਹ ਕਰਦ ॥੨੯॥ | ਬ ਆਂ ਜਾ ਜਹਾਂ ਖ਼ਲਕ ਇਸਤਾਦਹ ਕਰਦ ॥ ਬਜਾਝ ਕਿ ਸਰ ਕਾਜ਼ੀ ਅਫ਼ਤਾਦਹ ਕਰਦ ॥੨੯॥<br> | ||
ਬਿਦਾਨਿਸ਼ਤ ਹਮਹ ਔਰਤੋ ਮਰਦਮਾਂ ॥ ਕਿ ਈਂ ਰਾ ਬ ਕਸ਼ਤ ਅਸਤ ਰਾਜਹ ਹਮਾਂ ॥੩੦॥ | ਬਿਦਾਨਿਸ਼ਤ ਹਮਹ ਔਰਤੋ ਮਰਦਮਾਂ ॥ ਕਿ ਈਂ ਰਾ ਬ ਕਸ਼ਤ ਅਸਤ ਰਾਜਹ ਹਮਾਂ ॥੩੦॥<br> | ||
ਗਿਰਫ਼ਤੰਦ ਓ ਰਾ ਬਬਸਤੰਦ ਸਖ਼ਤ ॥ ਕਿ ਜਾਝ ਜਹਾਂਗੀਰ ਬਿਨਸ਼ਸਤਹ ਤਖ਼ਤ ॥੩੧॥ | ਗਿਰਫ਼ਤੰਦ ਓ ਰਾ ਬਬਸਤੰਦ ਸਖ਼ਤ ॥ ਕਿ ਜਾਝ ਜਹਾਂਗੀਰ ਬਿਨਸ਼ਸਤਹ ਤਖ਼ਤ ॥੩੧॥<br> | ||
ਬਿ ਗਫ਼ਤੰਦ ਕਿ ਈਂ ਰਾ ਹਵਾਲਹ ਕਨਦ ॥ ਬ ਦਿਲ ਹਰਚਿ ਦਾਰਦ ਸਜ਼ਾਯਸ਼ ਦਿਹਦ ॥੩੨॥ | ਬਿ ਗਫ਼ਤੰਦ ਕਿ ਈਂ ਰਾ ਹਵਾਲਹ ਕਨਦ ॥ ਬ ਦਿਲ ਹਰਚਿ ਦਾਰਦ ਸਜ਼ਾਯਸ਼ ਦਿਹਦ ॥੩੨॥<br> | ||
ਬਿ ਫ਼ਰਮੂਦ ਜੱਲਾਦ ਰਾ ਸ਼ੋਰ ਬਖ਼ਤ ॥ ਕਿ ਈਂ ਸਰ ਜਦਾ ਕਨ ਬ ਯਕ ਜ਼ਖ਼ਮ ਸਖ਼ਤ ॥੩੩॥ | ਬਿ ਫ਼ਰਮੂਦ ਜੱਲਾਦ ਰਾ ਸ਼ੋਰ ਬਖ਼ਤ ॥ ਕਿ ਈਂ ਸਰ ਜਦਾ ਕਨ ਬ ਯਕ ਜ਼ਖ਼ਮ ਸਖ਼ਤ ॥੩੩॥<br> | ||
ਚ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਰਾ ਦੀਦ ਆਂ ਨੌਜਵਾਂ ॥ ਬ ਲਰਜ਼ਹ ਦਰਾਮਦ ਚ ਸਰਵੇ ਗਿਰਾਂ ॥੩੪॥ | ਚ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਰਾ ਦੀਦ ਆਂ ਨੌਜਵਾਂ ॥ ਬ ਲਰਜ਼ਹ ਦਰਾਮਦ ਚ ਸਰਵੇ ਗਿਰਾਂ ॥੩੪॥<br> | ||
ਬਗ਼ਫ਼ਤਾ ਕਿ ਮਨ ਕਾਰ ਬਦ ਕਰਦਹਅਮ ॥ ਬ ਕਾਰੇ ਸ਼ਮਾਂ ਤਉਰ ਖ਼ਦ ਕਰਦਹਅਮ ॥੩੫॥ | ਬਗ਼ਫ਼ਤਾ ਕਿ ਮਨ ਕਾਰ ਬਦ ਕਰਦਹਅਮ ॥ ਬ ਕਾਰੇ ਸ਼ਮਾਂ ਤਉਰ ਖ਼ਦ ਕਰਦਹਅਮ ॥੩੫॥<br> | ||
ਨਮੂਦਹ ਇਸ਼ਾਰਤ ਬਿ ਚਸ਼ਮੇ ਬਿਆਂ ॥ ਕਿ ਝ ਬਾਨੂਝ ਸਰਵਰੇ ਬਾਨੂਆਂ ॥੩੬॥ | ਨਮੂਦਹ ਇਸ਼ਾਰਤ ਬਿ ਚਸ਼ਮੇ ਬਿਆਂ ॥ ਕਿ ਝ ਬਾਨੂਝ ਸਰਵਰੇ ਬਾਨੂਆਂ ॥੩੬॥<br> | ||
ਬਹਕਮੇ ਸ਼ਮਾ ਮਨ ਖ਼ਤਾ ਕਰਦਹਅਮ ॥ ਕਿ ਕਾਰ ਈਂ ਬਬੇ ਮਸਲਹਤ ਕਰਦਹਅਮ ॥੩੭॥ | ਬਹਕਮੇ ਸ਼ਮਾ ਮਨ ਖ਼ਤਾ ਕਰਦਹਅਮ ॥ ਕਿ ਕਾਰ ਈਂ ਬਬੇ ਮਸਲਹਤ ਕਰਦਹਅਮ ॥੩੭॥<br> | ||
ਖ਼ਲਾਸਮ ਬਿਦਿਹ ਅਹਦ ਕਰਦਮ ਕਬੂਲ ॥ ਕਿ ਅਹਿਦੇ ਖ਼ਦਾ ਅਸਤ ਕਸਮੇ ਰਸੂਲ ॥੩੮॥ | ਖ਼ਲਾਸਮ ਬਿਦਿਹ ਅਹਦ ਕਰਦਮ ਕਬੂਲ ॥ ਕਿ ਅਹਿਦੇ ਖ਼ਦਾ ਅਸਤ ਕਸਮੇ ਰਸੂਲ ॥੩੮॥<br> | ||
ਗਨਹ ਬਖ਼ਸ਼ ਤੋ ਮਨ ਖ਼ਤਾ ਕਰਦਹਅਮ ॥ ਕਿ ਝ ਜਿਗਰ ਜਾਂ ਮਨ ਗ਼ਲਾਮੇ ਤਅਮ ॥੩੯॥ | ਗਨਹ ਬਖ਼ਸ਼ ਤੋ ਮਨ ਖ਼ਤਾ ਕਰਦਹਅਮ ॥ ਕਿ ਝ ਜਿਗਰ ਜਾਂ ਮਨ ਗ਼ਲਾਮੇ ਤਅਮ ॥੩੯॥<br> | ||
ਬ ਗਫ਼ਤਾ ਗਰ ਈਂ ਰਾਜਹ ਪਾਂ ਸਦ ਕਸ਼ਮ ॥ ਨ ਕਾਜ਼ੀ ਮਰਾ ਜ਼ਿੰਦਹ ਦਸਤ ਆਮਦਮ ॥੪੦॥ | ਬ ਗਫ਼ਤਾ ਗਰ ਈਂ ਰਾਜਹ ਪਾਂ ਸਦ ਕਸ਼ਮ ॥ ਨ ਕਾਜ਼ੀ ਮਰਾ ਜ਼ਿੰਦਹ ਦਸਤ ਆਮਦਮ ॥੪੦॥<br> | ||
ਕਿ ਓ ਕਸ਼ਤਹ ਗਸ਼ਤਹ ਚਰਾ ਈਂ ਕਸ਼ਮ ॥ ਕਿ ਖ਼ੂਨੇ ਅਜ਼ੀਂ ਬਰ ਸਰੇ ਖ਼ਦ ਕਨਮ ॥੪੧॥ | ਕਿ ਓ ਕਸ਼ਤਹ ਗਸ਼ਤਹ ਚਰਾ ਈਂ ਕਸ਼ਮ ॥ ਕਿ ਖ਼ੂਨੇ ਅਜ਼ੀਂ ਬਰ ਸਰੇ ਖ਼ਦ ਕਨਮ ॥੪੧॥<br> | ||
ਚਿ ਖ਼ਸ਼ਤਰ ਕਿ ਈਂ ਰਾ ਖ਼ਲਾਸੀ ਦਿਹਮ ॥ ਵ ਮਨ ਹਜ਼ਰਤੇ ਕਾਬਹ ਅੱਲਹ ਰਵਮ ॥੪੨॥ | ਚਿ ਖ਼ਸ਼ਤਰ ਕਿ ਈਂ ਰਾ ਖ਼ਲਾਸੀ ਦਿਹਮ ॥ ਵ ਮਨ ਹਜ਼ਰਤੇ ਕਾਬਹ ਅੱਲਹ ਰਵਮ ॥੪੨॥<br> | ||
ਬਗਫ਼ਤ ਈਂ ਸਖਨ ਰਾਵ ਕਰਦਸ਼ ਖ਼ਲਾਸ ॥ ਬ ਖ਼ਾਨਹ ਖ਼ਦ ਆਮਦ ਜਮੈ ਕਰਦ ਖ਼ਾਸ ॥੪੩॥ | ਬਗਫ਼ਤ ਈਂ ਸਖਨ ਰਾਵ ਕਰਦਸ਼ ਖ਼ਲਾਸ ॥ ਬ ਖ਼ਾਨਹ ਖ਼ਦ ਆਮਦ ਜਮੈ ਕਰਦ ਖ਼ਾਸ ॥੪੩॥<br> | ||
ਬਬਸਤੰਦ ਬਾਰੋ ਤਯਾਰੀ ਕਨਦ ॥ ਕਿ ਝਜ਼ਦ ਮਰਾ ਕਾਮਗਾਰੀ ਦਿਹਦ ॥੪੪॥ | ਬਬਸਤੰਦ ਬਾਰੋ ਤਯਾਰੀ ਕਨਦ ॥ ਕਿ ਝਜ਼ਦ ਮਰਾ ਕਾਮਗਾਰੀ ਦਿਹਦ ॥੪੪॥<br> | ||
ਦਰੇਗ਼ ਅਜ਼ ਕਬਾਯਲ ਜਦਾ ਮੇ ਸ਼ਵਮ ॥ ਅਗਰ ਜ਼ਿੰਦਹ ਬਾਸ਼ਮ ਬਬਾਜ਼ ਆਮਦਮ ॥੪੫॥ | ਦਰੇਗ਼ ਅਜ਼ ਕਬਾਯਲ ਜਦਾ ਮੇ ਸ਼ਵਮ ॥ ਅਗਰ ਜ਼ਿੰਦਹ ਬਾਸ਼ਮ ਬਬਾਜ਼ ਆਮਦਮ ॥੪੫॥<br> | ||
ਮਤਾਝ ਨਕਦ ਜਿਨਸ ਰਾ ਬਾਰ ਬਸਤ ॥ ਰਵਾਨਹ ਸੂਝ ਕਾਬਹ ਤਅੱਲਹ ਸ਼ਦ ਅਸਤ ॥੪੬॥ | ਮਤਾਝ ਨਕਦ ਜਿਨਸ ਰਾ ਬਾਰ ਬਸਤ ॥ ਰਵਾਨਹ ਸੂਝ ਕਾਬਹ ਤਅੱਲਹ ਸ਼ਦ ਅਸਤ ॥੪੬॥<br> | ||
ਚ ਬੇਰੂੰ ਬਰਾਮਦ ਦ ਸੇ ਮੰਜ਼ਲਸ਼ ॥ ਬਯਾਦ ਆਮਦਹ ਖ਼ਾਨਹ ਜ਼ਾ ਦੋਸਤਸ਼ ॥੪੭॥ | ਚ ਬੇਰੂੰ ਬਰਾਮਦ ਦ ਸੇ ਮੰਜ਼ਲਸ਼ ॥ ਬਯਾਦ ਆਮਦਹ ਖ਼ਾਨਹ ਜ਼ਾ ਦੋਸਤਸ਼ ॥੪੭॥<br> | ||
ਬਬਾਜ਼ ਆਮਦਹ ਨੀਮ ਸ਼ਬ ਖ਼ਾਨਹ ਆਂ ॥ ਚਿ ਨਿਆਮਤ ਅਜ਼ੀਮੋ ਚਿ ਦਉਲਤ ਗਿਰਾਂ ॥੪੮॥ | ਬਬਾਜ਼ ਆਮਦਹ ਨੀਮ ਸ਼ਬ ਖ਼ਾਨਹ ਆਂ ॥ ਚਿ ਨਿਆਮਤ ਅਜ਼ੀਮੋ ਚਿ ਦਉਲਤ ਗਿਰਾਂ ॥੪੮॥<br> | ||
ਬਿਦਾਨਿਸਤ ਆਲਮ ਕਜ਼ਾਂ ਜਾਇ ਗਸ਼ਤ ॥ ਚਿ ਦਾਨਦ ਕਿ ਕਸ ਹਾਲ ਬਰ ਸਰ ਗਜ਼ਸ਼ਤ ॥੪੯॥ | ਬਿਦਾਨਿਸਤ ਆਲਮ ਕਜ਼ਾਂ ਜਾਇ ਗਸ਼ਤ ॥ ਚਿ ਦਾਨਦ ਕਿ ਕਸ ਹਾਲ ਬਰ ਸਰ ਗਜ਼ਸ਼ਤ ॥੪੯॥<br> | ||
ਬਿਦਿਹ ਸਾਕੀਯਾ ਪਯਾਲਹ ਫ਼ੇਰੋਜ਼ ਫ਼ਾਮ ॥ ਕਿ ਮਾਰਾ ਬਕਾਰ ਅਸਤ ਦਰ ਵਕਤ ਤਆਮ ॥੫੦॥ | ਬਿਦਿਹ ਸਾਕੀਯਾ ਪਯਾਲਹ ਫ਼ੇਰੋਜ਼ ਫ਼ਾਮ ॥ ਕਿ ਮਾਰਾ ਬਕਾਰ ਅਸਤ ਦਰ ਵਕਤ ਤਆਮ ॥੫੦॥<br> | ||
ਬਮਨ ਦਿਹ ਕਿ ਖ਼ਸ਼ਤਰ ਦਿਮਾਗ਼ੇ ਕਨਮ ॥ ਕਿ ਰੌਸ਼ਨ ਤਬੈ ਚੂੰ ਚਰਾਗ਼ੇ ਕਨਮ ॥੫੧॥੫॥ | ਬਮਨ ਦਿਹ ਕਿ ਖ਼ਸ਼ਤਰ ਦਿਮਾਗ਼ੇ ਕਨਮ ॥ ਕਿ ਰੌਸ਼ਨ ਤਬੈ ਚੂੰ ਚਰਾਗ਼ੇ ਕਨਮ ॥੫੧॥੫॥<br> | ||
==Copyright Translation of P Singh Bindra== | ==Copyright Translation of P Singh Bindra== | ||
Revision as of 09:02, 5 June 2010
Hikayat five is Charitar 267 in Persian guise. The beauty of the young wife of a Qazi was such that her reflection turned water into wine. She became enamoured of Raja Sabal Singh and offered to share her throne with him; but he, to put her off, says she must kill the Qazi first. She goes off and kills the Qazi in his sleep and brings the bloody head to the Raja; but then Sabal fears a similar fate at her hands and rejects her offer. She leaves the head lying there and returns to raise the alarm. People follow the bloody trail to where Sabal is sitting. The Emperor Jahangir turns him over to the murdered man’s widow. She winks at him, then pretends to start on a pilgrimage to Mecca, but turns back after dark to go and live with Raja Sabal Singh.
|
ææ Beginning ææ Hikayat 2 ææ Hikayat 3 ææ Hikayat 4 ææ Hikayat 5 ææ Hikayat 6 ææ Hikayat 7 ææ ææ Hikayat 8 ææ Hikayat 9 ææ Hikayat 10 ææ Hikayat 11 ææ Hikayat 12 (End of Zafarnamah)) ææ |
Bani
ਤਈ ਰਹਿਨਮਾਓ ਤਈ ਦਿਲ ਕਸ਼ਾਇ ॥ ਤਈ ਦਸਤਗੀਰ ਅੰਦਰ ਹਰ ਦੋ ਸਰਾਇ ॥੧॥
ਤਈ ਰਾਜ਼ ਰੋਜ਼ੀ ਦਿਹੋ ਦਸਤਗੀਰ ॥ ਕਰੀਮੇ ਖ਼ਤਾ ਬਖ਼ਸ਼ ਦਾਨਸ਼ ਪਜ਼ੀਰ ॥੨॥
ਹਿਕਾਯਤ ਸ਼ਨੀਦਮ ਯਕੇ ਕਾਜ਼ੀਅਸ਼ ॥ ਕਿ ਬਰਤਰ ਨ ਦੀਦਮ ਕਜ਼ੋ ਦੀਗਰਸ਼ ॥੩॥
ਯਕੇ ਖ਼ਾਨਹ ਓ ਬਾਨੂਝ ਨਉਜਵਾਂ ॥ ਕਿ ਕਰਬਾਂ ਸ਼ਵਦ ਹਰਕਸੇ ਨਾਜ਼ਦਾਂ ॥੪॥
ਕਿ ਸ਼ੋਸਨ ਸਰੇ ਰਾ ਫ਼ਰੋ ਮੇਜ਼ਦਹ ॥ ਗਲੇ ਲਾਲਹ ਰਾ ਦਾਗ਼ ਬਰ ਦਿਲ ਸ਼ਦਹ ॥੫॥
ਕਜ਼ਾਂ ਸੂਰਤੇ ਮਾਹਿ ਰਾ ਬੀਮ ਸ਼ਦ ॥ ਰਸ਼ਕ ਸ਼ੋਖ਼ਤਹ ਅਜ਼ ਮਿਯਾਂ ਨੀਮ ਸ਼ਦ ॥੬॥
ਬਕਾਰ ਅਜ਼ ਸੂਝ ਖ਼ਾਨਹ ਬੇਰੂੰ ਰਵਦ ॥ ਬ ਦੋਸ਼ੇ ਜ਼ਲਫ਼ ਸ਼ੋਰ ਸੰਬਲ ਸ਼ਵਦ ॥੭॥
ਗਰ ਆਬੇ ਬ ਦਰੀਯਾ ਬਸ਼ੋਯਦ ਰਖ਼ਸ਼ ॥ ਹਮਹ ਖ਼ਾਰ ਮਾਹੀ ਸ਼ਵਦ ਗਲ ਰਖ਼ਸ਼ ॥੮॥
ਬਖ਼ਮ ਓ iਫ਼ਤਾਦਹ ਹਮਾ ਸਾਯਹ ਆਬ ॥ ਜ਼ਿ ਮਸਤੀ ਸ਼ਦਹ ਨਾਮ ਨਰਗ਼ਸ ਸ਼ਰਾਬ ॥੯॥
ਬਜੀਦਸ਼ ਯਕੇ ਰਾਜਹੇ ਨਉਜਵਾਂ ॥ ਕਿ ਹਸਨਲ ਜਮਾਲ ਅਸਤ ਜ਼ਾਹਰ ਜਹਾਂ ॥੧੦॥
ਬਗਫ਼ਤਾ ਕਿ ਝ ਰਾਜਹੇ ਨੇਕ ਬਖ਼ਤ ॥ ਤ ਮਾਰਾ ਬਿਦਿਹ ਜਾਇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਤਖ਼ਤ ॥੧੧॥
ਨਖ਼ਸ਼ਤੀ ਸਰੇ ਕਾਜ਼ੀ ਆਵਰ ਤ ਰਾਸਤ ॥ ਵਜ਼ਾਂ ਪਸ ਕਿ ਈਂ ਖ਼ਾਨਹ ਮਾ ਅਜ਼ ਤਰਾਸਤ ॥੧੨॥
ਸ਼ਨੀਦ ਈਂ ਸਖ਼ਨ ਰਾ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਨਿਹਾਦ ॥ ਨ ਰਾਜ਼ੇ ਦਿਗ਼ਰ ਪੇਸ਼ ਅਉਰਤ ਕਸ਼ਾਦ ॥੧੩॥
ਬ ਵਕਤੇ ਸ਼ੌਹਰ ਰਾ ਚ ਖ਼ਸ਼ ਖ਼ਫ਼ਤਹ ਦੀਦ ॥ ਬਿਜ਼ਦ ਤੇਗ਼ ਖ਼ਦ ਦਸਤ ਸਰ ਓ ਬਰੀਦ ॥੧੪॥
ਬਰੀਦਹ ਸਰ ਓਰਾ ਰਵਾਂ ਜਾਇ ਗਸ਼ਤ ॥ ਦਰਾਂ ਜਾ ਸਬਲ ਸਿੰਘ ਕਿ ਬਿਨਸ਼ਸਤਹ ਅਸਤ ॥੧੫॥
ਤ ਗਫ਼ਤੀ ਮਰਾ ਹਮ ਚਨੀ ਕਰਦਹਅਮ ॥ ਬਪੇਸ਼ੇ ਤ ਈਂ ਸਰ ਮਨ ਆਵਰਦਹਅਮ ॥੧੬॥
ਅਗਰ ਸਰ ਤ ਖ਼ਾਹੀ ਸਰ ਤਮੇ ਦਿਹਮ ॥ ਬ ਜਾਨੋ ਦਿਲੇ ਬਰ ਤ ਆਸ਼ਕ ਸ਼ਦਮ ॥੧੭॥
ਕਿ ਇਮ ਸ਼ਬ ਕਨ ਆਂ ਅਹਿਦ ਤੋ ਬਸਤਈ ॥ ਬ ਗਮਜ਼ਹਿ ਚਸ਼ਮ ਜਾਨ ਮਨ ਕਸ਼ਤਈ ॥੧੮॥
ਚ ਦੀਦਸ਼ ਸਰੇ ਰਾਜਹੇ ਨਉ ਜਵਾਂ ॥ ਬ ਤਰਸੀਦ ਗਫ਼ਤਾਹ ਕਿ ਝ ਬਦ ਨਿਸ਼ਾਂ ॥੧੯॥
ਚਨਾ ਬਦ ਤ ਕਰਦੀ ਖ਼ਦਵੰਦ ਖ਼ੇਸ਼ ॥ ਕਿ ਮਾਰਾ ਚਿਯਾਰੀ ਅਜ਼ੀਂ ਕਾਰ ਬੇਸ਼ ॥੨੦॥
ਜ਼ਿ ਤੋ ਦੋਸਤੀ ਮਨ ਬ ਬਾਜ਼ ਆਮਦਮ ॥ ਜ਼ਿ ਕਰਦਹ ਤ ਮਨ ਦਰ ਨਿਯਾਜ਼ ਆਮਦਮ ॥੨੧॥
ਚਨੀ ਬਦ ਤ ਕਰਦੀ ਖ਼ਦਾਵੰਦ ਕਾਰ ॥ ਮਰਾ ਕਰਦਹ ਬਾਸ਼ੀ ਚਨੀ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ॥੨੨॥
ਬਿਅੰਦਾਖ਼ਤ ਸਰ ਰਾ ਦਰਾਂ ਜਾ ਜ਼ਿ ਦਸਤ ॥ ਬਰੇ ਸੀਨਹ ਓ ਸਰ ਬਿਜ਼ਦ ਹਰ ਦ ਦਸਤ ॥੨੩॥
ਮਰਾ ਪਸ਼ਤ ਦਾਦੀ ਤਰਾ ਹਕ ਦਿਹਦ ॥ ਵਜ਼ਾਂ ਰੋਜ਼ ਮਉਲਾਇ ਕਾਜ਼ੀ ਸ਼ਵਦ ॥੨੪॥
ਬਿਅੰਦਾਖ਼ਤ ਸਰ ਖ਼ਾਨਹ ਆਮਦ ਬਬਾਜ਼ ॥ ਬਆਂ ਲਾਸ਼ ਕਾਜ਼ੀ ਬਖ਼ਸ਼ਪੀਦ ਦਰਾਜ਼ ॥੨੫॥
ਬਿਅੰਦਾਖ਼ਤ ਬਰ ਸਰ ਜ਼ਿ ਖ਼ਦ ਦਸਤ ਖ਼ਾਕ ॥ ਬਿਗਫ਼ਤਾ ਕਿ ਖ਼ੇਜ਼ੇਦ ਯਾਰਾਨ ਪਾਕ ॥੨੬॥
ਕਿ ਬਦਕਾਰ ਕਰਦ ਈਂ ਕਸੇ ਸ਼ੋਰ ਬਖ਼ਤ ॥ ਕਿ ਕਾਜ਼ੀ ਬ ਜਾਂ ਕਸ਼ਤ ਯਕ ਜ਼ਖ਼ਮ ਸਖ਼ਤ ॥੨੭॥
ਬ ਹਰ ਜਾ ਕਿ ਯਾਬੇਦ ਖ਼ੂੰਨਸ਼ ਨਿਸ਼ਾਂ ॥ ਹਮਾ ਰਾਹ ਗੀਰੰਦ ਹਮਹ ਮਰਦਮਾਂ ॥੨੮॥
ਬ ਆਂ ਜਾ ਜਹਾਂ ਖ਼ਲਕ ਇਸਤਾਦਹ ਕਰਦ ॥ ਬਜਾਝ ਕਿ ਸਰ ਕਾਜ਼ੀ ਅਫ਼ਤਾਦਹ ਕਰਦ ॥੨੯॥
ਬਿਦਾਨਿਸ਼ਤ ਹਮਹ ਔਰਤੋ ਮਰਦਮਾਂ ॥ ਕਿ ਈਂ ਰਾ ਬ ਕਸ਼ਤ ਅਸਤ ਰਾਜਹ ਹਮਾਂ ॥੩੦॥
ਗਿਰਫ਼ਤੰਦ ਓ ਰਾ ਬਬਸਤੰਦ ਸਖ਼ਤ ॥ ਕਿ ਜਾਝ ਜਹਾਂਗੀਰ ਬਿਨਸ਼ਸਤਹ ਤਖ਼ਤ ॥੩੧॥
ਬਿ ਗਫ਼ਤੰਦ ਕਿ ਈਂ ਰਾ ਹਵਾਲਹ ਕਨਦ ॥ ਬ ਦਿਲ ਹਰਚਿ ਦਾਰਦ ਸਜ਼ਾਯਸ਼ ਦਿਹਦ ॥੩੨॥
ਬਿ ਫ਼ਰਮੂਦ ਜੱਲਾਦ ਰਾ ਸ਼ੋਰ ਬਖ਼ਤ ॥ ਕਿ ਈਂ ਸਰ ਜਦਾ ਕਨ ਬ ਯਕ ਜ਼ਖ਼ਮ ਸਖ਼ਤ ॥੩੩॥
ਚ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਰਾ ਦੀਦ ਆਂ ਨੌਜਵਾਂ ॥ ਬ ਲਰਜ਼ਹ ਦਰਾਮਦ ਚ ਸਰਵੇ ਗਿਰਾਂ ॥੩੪॥
ਬਗ਼ਫ਼ਤਾ ਕਿ ਮਨ ਕਾਰ ਬਦ ਕਰਦਹਅਮ ॥ ਬ ਕਾਰੇ ਸ਼ਮਾਂ ਤਉਰ ਖ਼ਦ ਕਰਦਹਅਮ ॥੩੫॥
ਨਮੂਦਹ ਇਸ਼ਾਰਤ ਬਿ ਚਸ਼ਮੇ ਬਿਆਂ ॥ ਕਿ ਝ ਬਾਨੂਝ ਸਰਵਰੇ ਬਾਨੂਆਂ ॥੩੬॥
ਬਹਕਮੇ ਸ਼ਮਾ ਮਨ ਖ਼ਤਾ ਕਰਦਹਅਮ ॥ ਕਿ ਕਾਰ ਈਂ ਬਬੇ ਮਸਲਹਤ ਕਰਦਹਅਮ ॥੩੭॥
ਖ਼ਲਾਸਮ ਬਿਦਿਹ ਅਹਦ ਕਰਦਮ ਕਬੂਲ ॥ ਕਿ ਅਹਿਦੇ ਖ਼ਦਾ ਅਸਤ ਕਸਮੇ ਰਸੂਲ ॥੩੮॥
ਗਨਹ ਬਖ਼ਸ਼ ਤੋ ਮਨ ਖ਼ਤਾ ਕਰਦਹਅਮ ॥ ਕਿ ਝ ਜਿਗਰ ਜਾਂ ਮਨ ਗ਼ਲਾਮੇ ਤਅਮ ॥੩੯॥
ਬ ਗਫ਼ਤਾ ਗਰ ਈਂ ਰਾਜਹ ਪਾਂ ਸਦ ਕਸ਼ਮ ॥ ਨ ਕਾਜ਼ੀ ਮਰਾ ਜ਼ਿੰਦਹ ਦਸਤ ਆਮਦਮ ॥੪੦॥
ਕਿ ਓ ਕਸ਼ਤਹ ਗਸ਼ਤਹ ਚਰਾ ਈਂ ਕਸ਼ਮ ॥ ਕਿ ਖ਼ੂਨੇ ਅਜ਼ੀਂ ਬਰ ਸਰੇ ਖ਼ਦ ਕਨਮ ॥੪੧॥
ਚਿ ਖ਼ਸ਼ਤਰ ਕਿ ਈਂ ਰਾ ਖ਼ਲਾਸੀ ਦਿਹਮ ॥ ਵ ਮਨ ਹਜ਼ਰਤੇ ਕਾਬਹ ਅੱਲਹ ਰਵਮ ॥੪੨॥
ਬਗਫ਼ਤ ਈਂ ਸਖਨ ਰਾਵ ਕਰਦਸ਼ ਖ਼ਲਾਸ ॥ ਬ ਖ਼ਾਨਹ ਖ਼ਦ ਆਮਦ ਜਮੈ ਕਰਦ ਖ਼ਾਸ ॥੪੩॥
ਬਬਸਤੰਦ ਬਾਰੋ ਤਯਾਰੀ ਕਨਦ ॥ ਕਿ ਝਜ਼ਦ ਮਰਾ ਕਾਮਗਾਰੀ ਦਿਹਦ ॥੪੪॥
ਦਰੇਗ਼ ਅਜ਼ ਕਬਾਯਲ ਜਦਾ ਮੇ ਸ਼ਵਮ ॥ ਅਗਰ ਜ਼ਿੰਦਹ ਬਾਸ਼ਮ ਬਬਾਜ਼ ਆਮਦਮ ॥੪੫॥
ਮਤਾਝ ਨਕਦ ਜਿਨਸ ਰਾ ਬਾਰ ਬਸਤ ॥ ਰਵਾਨਹ ਸੂਝ ਕਾਬਹ ਤਅੱਲਹ ਸ਼ਦ ਅਸਤ ॥੪੬॥
ਚ ਬੇਰੂੰ ਬਰਾਮਦ ਦ ਸੇ ਮੰਜ਼ਲਸ਼ ॥ ਬਯਾਦ ਆਮਦਹ ਖ਼ਾਨਹ ਜ਼ਾ ਦੋਸਤਸ਼ ॥੪੭॥
ਬਬਾਜ਼ ਆਮਦਹ ਨੀਮ ਸ਼ਬ ਖ਼ਾਨਹ ਆਂ ॥ ਚਿ ਨਿਆਮਤ ਅਜ਼ੀਮੋ ਚਿ ਦਉਲਤ ਗਿਰਾਂ ॥੪੮॥
ਬਿਦਾਨਿਸਤ ਆਲਮ ਕਜ਼ਾਂ ਜਾਇ ਗਸ਼ਤ ॥ ਚਿ ਦਾਨਦ ਕਿ ਕਸ ਹਾਲ ਬਰ ਸਰ ਗਜ਼ਸ਼ਤ ॥੪੯॥
ਬਿਦਿਹ ਸਾਕੀਯਾ ਪਯਾਲਹ ਫ਼ੇਰੋਜ਼ ਫ਼ਾਮ ॥ ਕਿ ਮਾਰਾ ਬਕਾਰ ਅਸਤ ਦਰ ਵਕਤ ਤਆਮ ॥੫੦॥
ਬਮਨ ਦਿਹ ਕਿ ਖ਼ਸ਼ਤਰ ਦਿਮਾਗ਼ੇ ਕਨਮ ॥ ਕਿ ਰੌਸ਼ਨ ਤਬੈ ਚੂੰ ਚਰਾਗ਼ੇ ਕਨਮ ॥੫੧॥੫॥
Copyright Translation of P Singh Bindra
The only Translation available, the translation is done by Bindra which may be contain his personal views/ or personal grudges. We are not responsible for any error in translation.
Glory to God
You are my guide and you are my counsellor,
You lead us, holding our hands, in both the worlds.(1)
You are our support and provider.
You recognise our deficiency, and are our redeemer.(2)
I have heard the Tale of a Quazi,
And I have never seen as good a person as him.(3)
In his household, there was dame, who was at the prime of her youth.
Her coquetry had made the lives of all the people unendurable.(4)
On seeing her, lilacs hung their heads down,
And the flowers of tulip plants felt their hearts rending.(5)
On her sight the Moon became hesitant
And, in the passion of jealousy, it diminished half of its brightness.(6)
Whenever she strolled out of her house on an errand,
The tresses of her hair sneaked around her shoulders like the clusters of hyacinth.(7)
If ever she washed her face in the river water,
The thorny bones of the fish would turn into flowers.(8)
When she looked into the pitcher of water,
The water was turned into liquor known as the Wine of Narcissus.(9)
She saw a young Raja,
Who was very handsome and famous in the world.(10)
(She) said, ‘Oh! my Raja, let me be besides your throne (make me your Queen).’ 11)
(The Raja replied), ‘First of all you go, slay the head of Quazi, your husband,
‘Thereafter, my house will be your abode.’(12)
Hearing this she concealed the secret in her heart,
And did not disclose it to any other woman.(13)
She found her husband in deep slumber,
She took a sword in her hand and severed his head off.(14)
She took the head and went to the place where Sambal Singh (the Raja) was seated.(15)
‘(Oh! Raja), the way you told me, I have done.
‘Here, I put the Quazi’s head in front of you.(16)
‘Even if you want my head, I can give it to you,
‘Because I love you from, both, my heart and soul.(17)
‘Oh! my lover, Whatever the word you gave me, you fulfil this very evening.
‘Through the winks of your eyes, you have captured my soul.‘(18)
When the Raja looked at the severed-head, he became fearful,
And said, ‘Oh! You the devilish,(19)
‘If you have treated your husband so wickedly,
‘Then what would you not do to me?(20)
‘I am better off without your friendship, I renounce your fraternity.
‘Your deed has dreaded me.’(21)
‘You have treated your husband in such a bad manner,
‘You may administer your ill-designs on me too.(22)
She threw the head there and then,
And started to beat her chest and head with her hands.(23)
‘You have turned your back on me and God will turn his on you,
‘And that will be the day of God’s judgement upon you.’(24)
Throwing the head there, she returned to her house.
Lying besides the dead-body of the Quazi, she went to sleep.(25)
(Later, she got up), put dust in her hair, and shouted.
‘Oh! My pious friends, get here,(26)
‘Some evil man has committed an evil act.
‘With one stroke he has killed the Quazi.’(27)
Following the traces of blood, people started to proceed,
And they all took the same path.(28)
She brought all the people to that place,
Where she had thrown the Quazi’s head.(29)
The woman convinced the people,
That the Raja had killed the Quazi.(30)
They (the people) got hold of the Raja and tied him,
And brought him there, where the (Emperor) Jehangir was seated on his throne.(31)
The Emperor thought, ‘If I hand over (the Raja) to the Quazi’s wife,
‘She will deal with him the way she wanted.’(32)
Then he ordered the executioner,
‘Slay the head of this man with one hard stroke.’(33)
When that young man saw the sword,
He started to shake like a huge cypress tree.(34)
And whispered (to the woman), ‘Whatever bad deed I performed,
‘I did it to capture your heart.’(35)
Then, winking, he added, ‘Oh you the Lady among all the ladies.
‘And the Queen among all the Queens,(36)
‘If I disobeyed you, I committed a sin.
‘I committed this act without thinking and without asking you,(37)
‘Now, let me go free. I will obey your command,
‘And I say this to swear upon the God.(38)
‘I have perpetrated, please forgive me,
‘I will remain your slave.’(39)
She soliloquised, ‘If I kill five hundred Rajas like him,
‘Even then Quazi will not come to life.’(40)
‘Now when Quazi is dead, why should I kill him too?
‘Why should I take the curse of killing him upon myself?(41)
‘Wouldn’t it be better if I let him go free,
‘And proceed on pilgrimage to Kabah at Mecca.’(42)
Saying so, she let loose him,
Then she went home and collected a few prominent people.(43)
She gathered her goods, got ready and preyed,
‘Please God, help me to fulfil my ambition.(44)
‘I regret that I am going away from my fraternity,
‘If I remain alive, I may come back.’(45)
She put all her money, jewellery and other precious articles in the bundles,
‘And commenced her journey towards the House of Allah at Kabah.‘(46)
When she had covered three stages of her voyage,
She thought of the house of her friend (Raja).(47)
At midnight, she returned to his house,
Along with all sort of gifts and souvenirs.(48)
The people of the world never realised, where had she gone.
And no body cared what state of affairs she had been passing through?(49)
(The poet says),
‘Oh! Saki, Give me the cup full of green (liquid),
‘Which I need at the time of my nourishment.(50)
‘Give it to me so that I can contemplate,
‘As it kindles my thought like an earthen-lamp.’(51)(5)
Tale Five – Completed
