Who is Sahib?: Difference between revisions
No edit summary |
No edit summary |
||
(One intermediate revision by one other user not shown) | |||
Line 1: | Line 1: | ||
''' | '''Sahib:(ਸਾਹਿਬ):''' As per Adi Gur Granth, '''Sahib is God'''. The word Sahib is used for owner or master. In whole Granth no other entity is called Sahib except God. (''sahib mera Eko hai'',ਮਨ ਝਕੋ ਸਾਹਿਬ ਭਾਈ ਰੇ ॥). | ||
(ਸਾਹਿਬ): As per Adi Gur Granth, ''' | |||
Extracted Gurwaak which all points toward one god, i.e Sahib is God. | Extracted Gurwaak which all points toward one god, i.e Sahib is God. | ||
* Gurus always call themselves ''' | * Gurus always call themselves '''[[Sewak]]''' of '''Sahib''' (Servant of God) (ਹਕਮ ਸਾਹਿਬ ਕਾ ਸੇਵਕ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥). | ||
* Only God is "True Sahib"(ਤੂੰ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬ ਗਣੀ ਗਹੇਰਾ ॥). | * Only God is "True Sahib" (ਤੂੰ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬ ਗਣੀ ਗਹੇਰਾ ॥). | ||
* Who is Sahib of All (ਸਭਨਾ ਸਾਹਿਬ ਝਕ ਹੈ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਪਾਇਆ ਜਾਈ ॥੧੧॥) | * Who is Sahib of All (ਸਭਨਾ ਸਾਹਿਬ ਝਕ ਹੈ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਪਾਇਆ ਜਾਈ ॥੧੧॥) | ||
Latest revision as of 12:03, 2 March 2010
Sahib:(ਸਾਹਿਬ): As per Adi Gur Granth, Sahib is God. The word Sahib is used for owner or master. In whole Granth no other entity is called Sahib except God. (sahib mera Eko hai,ਮਨ ਝਕੋ ਸਾਹਿਬ ਭਾਈ ਰੇ ॥).
Extracted Gurwaak which all points toward one god, i.e Sahib is God.
- Gurus always call themselves Sewak of Sahib (Servant of God) (ਹਕਮ ਸਾਹਿਬ ਕਾ ਸੇਵਕ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥).
- Only God is "True Sahib" (ਤੂੰ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬ ਗਣੀ ਗਹੇਰਾ ॥).
- Who is Sahib of All (ਸਭਨਾ ਸਾਹਿਬ ਝਕ ਹੈ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਪਾਇਆ ਜਾਈ ॥੧੧॥)
ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬ ਸਾਚ ਨਾਇ ਭਾਖਿਆ ਭਾਉ ਅਪਾਰ ॥
ਵਡਾ ਸਾਹਿਬ ਵਡੀ ਨਾਈ ਕੀਤਾ ਜਾ ਕਾ ਹੋਵੈ ॥
ਵਡਾ ਸਾਹਿਬ ਊਚਾ ਥਾਉ ॥
ਸੋਈ ਸੋਈ ਸਦਾ ਸਚ ਸਾਹਿਬ ਸਾਚਾ ਸਾਚੀ ਨਾਈ ॥
ਸੋਈ ਸੋਈ ਸਦਾ ਸਚ ਸਾਹਿਬ ਸਾਚਾ ਸਾਚੀ ਨਾਈ ॥
ਵਡੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰਾ ਗਣੀ ਗਹੀਰਾ ॥
ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬ ਸਾਚੈ ਨਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ਦੇਹ ਸਜਣ ਅਸੀਸੜੀਆ ਜਿਉ ਹੋਵੈ ਸਾਹਿਬ ਸਿਉ ਮੇਲ ॥੩॥
ਸਾਚੇ ਸਾਹਿਬ ਸਭਿ ਗਣ ਅਉਗਣ ਸਭਿ ਅਸਾਹ ॥੧॥
ਰੰਗਿ ਰਤਾ ਮੇਰਾ ਸਾਹਿਬ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ਕਿਤ ਕਉ ਸਾਹਿਬ ਆਵਹਿ ਰੋਹਿ ॥
ਜੇ ਤੂ ਸਾਹਿਬ ਆਵਹਿ ਰੋਹਿ ॥
ਜਿਉ ਸਾਹਿਬ ਰਾਖੈ ਤਿਉ ਰਹੈ ਇਸ ਲੋਭੀ ਕਾ ਜੀਉ ਟਲ ਪਲੈ ॥੧॥
ਕਰਿ ਚਾਨਣ ਸਾਹਿਬ ਤਉ ਮਿਲੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬ ਸੇਵੀਝ ਸਚ ਵਡਿਆਈ ਦੇਇ ॥
ਨਿਰਮਲ ਸਾਹਿਬ ਪਾਇਆ ਸਾਚਾ ਗਣੀ ਗਹੀਰ ॥੨॥
ਸਭ ਕਿਛ ਵਸਗਤਿ ਸਾਹਿਬੈ ਆਪੇ ਕਰਣ ਕਰੇਵ ॥
ਸਦਾ ਸਦਾ ਕਰਿ ਚਾਕਰੀ ਪਰਭ ਸਾਹਿਬ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥੨॥
ਸਾਹਿਬ ਮੇਰਾ ਨਿਰਮਲਾ ਤਿਸ ਬਿਨ ਰਹਣ ਨ ਜਾਇ ॥
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬ ਮਨਿ ਵਠਾ ਹੋਆ ਖਸਮ ਦਇਆਲ ॥
ਸਚ ਕਰਤਾ ਸਚ ਕਰਣਹਾਰ ਸਚ ਸਾਹਿਬ ਸਚ ਟੇਕ ॥
ਸਾਹਿਬ ਅਤਲ ਨ ਤੋਲੀਝ ਕਥਨਿ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥੫॥
ਸਾਚਉ ਸਾਹਿਬ ਸੇਵੀਝ ਗਰਮਖਿ ਅਕਥੋ ਕਾਥਿ ॥੬॥
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬ ਸੇਵੀਝ ਗਰਮਖਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
ਸਾਹਿਬ ਨਿਤਾਣਿਆ ਕਾ ਤਾਣ ॥
ਹੋਰ ਬਿਰਹਾ ਸਭ ਧਾਤ ਹੈ ਜਬ ਲਗ ਸਾਹਿਬ ਪਰੀਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥
ਸਦਾ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਹੈ ਕਬਹੂੰ ਨ ਤੂਟਸਿ ਨੇਹ ॥
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬ ਸਚ ਨਿਆਉ ਪਾਪੀ ਨਰ ਹਾਰਦਾ ॥