ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ਤੀਜਾ ॥

ਜਗ੝ ਮੈਲਾ ਮੈਲੋ ਹੋਇ ਜਾਇ ॥ ਆਵੈ ਜਾਇ ਦੂਜੈ ਲੋਭਾਇ ॥

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਸਭ ਪਰਜ ਵਿਗੋਈ ॥ ਮਨਮ੝ਖਿ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ਅਪ੝ਨੀ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥੧॥

ਗ੝ਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਜਨ੝ ਨਿਰਮਲ੝ ਹੋਇ ॥ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮ੝ ਵਸੈ ਪਤਿ ਊਤਮ ਹੋਇ ॥ ਰਹਾਉ ॥

ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਉਬਰੇ ਹਰਿ ਸਰਣਾਈ ॥ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਰਾਤੇ ਭਗਤਿ ਦ੝ਰਿੜਾਈ ॥

ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਜਨ੝ ਵਡਿਆਈ ਪਾਝ ॥ ਸਾਚਿ ਰਤੇ ਸ੝ਖ ਸਹਜਿ ਸਮਾਝ ॥੨॥

ਸਾਚੇ ਕਾ ਗਾਹਕ੝ ਵਿਰਲਾ ਕੋ ਜਾਣ੝ ॥ ਗ੝ਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਆਪ੝ ਪਛਾਣ੝ ॥

ਸਾਚੀ ਰਾਸਿ ਸਾਚਾ ਵਾਪਾਰ੝ ॥ ਸੋ ਧੰਨ੝ ਪ੝ਰਖ੝ ਜਿਸ੝ ਨਾਮਿ ਪਿਆਰ੝ ॥੩॥

ਤਿਨਿ ਪ੝ਰਭਿ ਸਾਚੈ ਇਕਿ ਸਚਿ ਲਾਝ ॥ ਊਤਮ ਬਾਣੀ ਸਬਦ੝ ਸ੝ਣਾਝ ॥

ਪ੝ਰਭ ਸਾਚੇ ਕੀ ਸਾਚੀ ਕਾਰ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰ ॥੪॥੪॥

dhhanaasaree mehalaa 3 theejaa ||

jag mailaa mailo hoe jaae || aavai jaae dhoojai lobhaae ||

dhoojai bhaae sabh paraj vigoee || manamukh chottaa khaae apunee path khoee ||1||

gur saevaa thae jan niramal hoe || a(n)thar naam vasai path ootham hoe || rehaao ||

guramukh oubarae har saranaaee || raam naam raathae bhagath dhrirraaee ||

bhagath karae jan vaddiaaee paaeae || saach rathae sukh sehaj samaaeae ||2||

saachae kaa gaahak viralaa ko jaan || gur kai sabadh aap pashhaan ||

saachee raas saachaa vaapaar || so dhha(n)n purakh jis naam piaar ||3||

thin prabh saachai eik sach laaeae || ootham baanee sabadh sunaaeae ||

prabh saachae kee saachee kaar || naanak naam savaaranehaar ||4||4||

Dhanaasaree, Third Mehla:

The world is polluted, and those in the world become polluted as well. In attachment to duality, it comes and goes.

This love of duality has ruined the entire world. The self-willed manmukh suffers punishment, and forfeits his honor. ||1||

Serving the Guru, one becomes immaculate. He enshrines the Naam within, and his state becomes exalted. ||Pause||

The Gurmukhs are saved, taking to the Lord's Sanctuary. Attuned to the Lord's Name, they commit themselves to devotional worship.

The Lord's humble servant performs devotional worship, and is blessed with greatness. Attuned to Truth, he is absorbed in celestial peace. ||2||

Know that one who purchases the True Name is very rare. Through the Word of the Guru's Shabad, he comes to understand himself.

True is his capital, and true is his trade. Blessed is that person, who loves the Naam. ||3||

God, the True Lord, has attached some to His True Name. They listen to the most sublime Word of His Bani, and the Word of His Shabad.

True is service to the True Lord God. O Nanak, the Naam is the Embellisher. ||4||4||

ਨੋਟ: ਲਫ਼ਜ਼ 'ਮਹਲਾ' ਦੇ ਨਾਲ ਵਰਤੇ ਅੰਕ ੧, ੨, ੩, ੪, ੫, ੯ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾ, ਦੂਜਾ, ਤੀਜਾ, ਚੌਥਾ, ਪੰਜਵਾਂ ਅਤੇ ਨਾਵਾਂ ਪੜ੝ਹਨਾ ਹੈ।

ਪਦਅਰਥ: ਮੈਲੋ—ਮੈਲਾ ਹੀ, ਹੋਰ ਹੋਰ ਮੈਲਾ। ਹੋਇ ਜਾਇ—ਹ੝ੰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਆਵੈ ਜਾਇ—ਜੰਮਦਾ ਹੈ ਮਰਦਾ ਹੈ। ਦੂਜੈ—ਪਰਮਾਤਮਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਵਿਚ, ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਿਚ। ਲੋਭਾਇ—ਲੋਭ ਕਰ ਕੇ, ਫਸ ਕੇ। ਦੂਜੈ ਭਾਇ—ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਿਚ। ਪਰਜ—ਪਰਜਾ, ਲ੝ਕਾਈ। ਵਿਗੋਈ—ਖ਼੝ਆਰ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਮਨਮ੝ਖਿ—ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤ੝ਰਨ ਵਾਲਾ।੧।

ਤੇ—ਤੋਂ, ਦੀ ਰਾਹੀਂ। ਜਨ੝—ਸੇਵਕ। ਪਤਿ—ਇੱਜ਼ਤ।ਰਹਾਉ।

ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ—ਗ੝ਰੂ ਦੇ ਸਨਮ੝ਖ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ। ਉਬਰੇ—ਬਚ ਗਝ। ਨਾਮਿ—ਨਾਮ ਵਿਚ। ਰਾਤੇ—ਮਗਨ। ਦ੝ਰਿੜਾਈ—ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਪੱਕੀ ਟਿਕਾ ਲਈ। ਸਾਚੀ—ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੝ਰਭੂ ਵਿਚ। ਸਹਜਿ—ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਵਿਚ।੨।

ਗਾਹਕ੝—ਮਿਲਣ ਦਾ ਚਾਹਵਾਨ। ਜਾਣ੝—ਸਮਝੋ। ਸਬਦਿ—ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਰਾਹੀਂ। ਆਪ੝—ਆਪਣੇ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਨੂੰ। ਪਛਾਣ੝—ਪਛਾਣੂ, ਪਛਾਣਨ ਵਾਲਾ। ਰਾਸਿ—ਸਰਮਾਇਆ। ਧੰਨ੝—ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ। ਜਿਸ੝ ਪਿਆਰ੝—ਜਿਸ ਦਾ ਪਿਆਰ।੩।

ਤਿਨਿ ਪ੝ਰਭਿ—ਉਸ ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ। ਸਾਚੈ—ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਨੇ। ਇਕਿ—{ਲਫ਼ਜ਼ 'ਇਕ' ਤੋਂ ਬਹ੝-ਵਚਨ} ਕਈਆਂ ਨੂੰ। ਸਚਿ—ਸਦਾ-ਥਿਰ ਨਾਮ ਵਿਚ। ਊਤਮ—ਸ੝ਰੇਸ਼ਟ (ਜੀਵਨ ਵਾਲੇ)। ਸਾਚੀ ਕਾਰ—ਅਟੱਲ ਮਰਯਾਦਾ। ਸਵਾਰਣਹਾਰ—ਜੀਵਨ ਸੋਹਣਾ ਬਣਾ ਸਕਣ ਵਾਲਾ।੪।

ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਗ੝ਰੂ ਦੀ (ਦੱਸੀ ਹੋਈ) ਸੇਵਾ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਮਨ੝ੱਖ ਪਵਿੱਤਰ ਜੀਵਨ ਵਾਲਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਆ ਵੱਸਦਾ ਹੈ, ਤੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਉੱਚੀ ਇੱਜ਼ਤ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।ਰਹਾਉ।

ਹੇ ਭਾਈ! ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਿਚ ਫਸ ਕੇ ਜਗਤ ਮੈਲੇ ਜੀਵਨ ਵਾਲਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਹੋਰ ਹੋਰ ਵਧੀਕ ਮੈਲੇ ਜੀਵਨ ਵਾਲਾ ਬਣਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੇ ਗੇੜ ਵਿਚ ਪਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਿਚ ਫਸ ਕੇ ਸਾਰੀ ਲ੝ਕਾਈ ਖ਼੝ਆਰ ਹ੝ੰਦੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤ੝ਰਨ ਵਾਲਾ ਮਨ੝ੱਖ (ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਦੀਆਂ) ਸੱਟਾਂ ਖਾਂਦਾ ਹੈ, ਤੇ, ਆਪਣੀ ਇੱਜ਼ਤ ਗਵਾਂਦਾ ਹੈ।੧।

ਹੇ ਭਾਈ! ਗ੝ਰੂ ਦੇ ਸਨਮ੝ਖ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਮਨ੝ੱਖ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈ ਕੇ (ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਤੋਂ) ਬਚ ਨਿਕਲਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਮਗਨ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਭਗਤੀ ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਪੱਕੀ ਟਿਕਾਈ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਹੇ ਭਾਈ! ਜੇਹੜਾ ਮਨ੝ੱਖ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਭਗਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ (ਲੋਕ ਪਰਲੋਕ ਵਿਚ) ਇੱਜ਼ਤ ਖੱਟਦਾ ਹੈ। ਜੇਹੜੇ ਮਨ੝ੱਖ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੝ਰਭੂ (ਦੇ ਪ੝ਰੇਮ-ਰੰਗ) ਵਿਚ ਰੰਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਆਤਮਕ ਹ੝ਲਾਰਿਆਂ ਵਿਚ ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਵਿਚ ਮਸਤ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।੨।

(ਹੇ ਭਾਈ! ਫਿਰ ਭੀ,) ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੝ਰਭੂ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਦਾ ਚਾਹਵਾਨ ਕਿਸੇ ਵਿਰਲੇ ਮਨ੝ੱਖ ਨੂੰ ਹੀ ਸਮਝੋ। (ਜੇਹੜਾ ਕੋਈ ਮਿਲਾਪ ਦਾ ਚਾਹਵਾਨ ਹ੝ੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ) ਗ੝ਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਜ੝ੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਪਰਖਣ ਵਾਲਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਮਨ੝ੱਖ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹਰਿ-ਨਾਮ ਦੀ ਪੂੰਜੀ (ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ), ਉਹ ਮਨ੝ੱਖ ਸਦਾ ਸਾਥ ਨਿਬਾਹ੝ਣ ਵਾਲਾ (ਹਰਿ-ਨਾਮ ਸਿਮਰਨ ਦਾ) ਵਪਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਉਹ ਮਨ੝ੱਖ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਪਿਆਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।੩।

ਹੇ ਭਾਈ! ਉਸ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ ਕਈ (ਮਨ੝ੱਖਾਂ) ਨੂੰ (ਆਪਣੇ) ਸਦਾ-ਥਿਰ ਨਾਮ ਵਿਚ ਜੋੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਗ੝ਰੂ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਸ੝ਣਾਂਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਪਵਿਤ੝ਰ ਜੀਵਨ ਵਾਲਾ ਬਣਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਨਾਨਕ! ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪ੝ਰਭੂ ਦੀ ਇਹ ਅਟੱਲ ਮਰਯਾਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਜੋੜ ਕੇ ਜੀਵਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਸੋਹਣੇ ਬਣਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੈ।੪।੪।