4th Hikayat: Difference between revisions

Hikayat four is Charitar 52 given in Persian, the tale of the redoubtable Bachhitramati who would not take “No” for an answer to her proposal of marriage, but thoroughly defeated the obdurate Raja Subhat Singh in battle, and then married him. The appropriateness here in not obvious, but it is a good story.

 Zafarnamah  

ææ Beginning ææ Hikayat 2 ææ Hikayat 3 ææ Hikayat 4 ææ Hikayat 5 ææ Hikayat 6 ææ Hikayat 7 ææ ææ Hikayat 8 ææ Hikayat 9 ææ Hikayat 10 ææ Hikayat 11 ææ Hikayat 12 (End of Zafarnamah)) ææ

Bani

Page 2281

ਕਿ ਰੋਜ਼ੀ ਦਿਹੰਦ ਅਸਤ੝ ਰਾਜ਼ਕ ਰਹੀਮ ॥ ਰਹਾਈ ਦਿਹੋ ਰਹਿਨ੝ਮਾਝ ਕਰੀਮ ॥੧॥

ਦਿਲ ਅਫ਼ਜ਼ਾਇ ਦਾਨਸ਼ ਦਿਹੋ ਦਾਦਗਰ ॥ ਰਜ਼ਾ ਬਖ਼ਸ਼ ਰੋਜ਼ੀ ਦਿਹੋ ਹਰ ਹ੝ਨਰ ॥੨॥

ਹਿਕਾਯਤ ਸ਼੝ਨੀਦਮ ਯਕੇ ਨੇਕ ਜ਼ਨ ॥ ਚ੝ ਸ਼ਮਸ਼ਾਦ ਕੱਦੇ ਬ ਜੋਝ ਚਮਨ ॥੩॥

ਕਿ ਓ ਰਾ ਪਦਰ ਰਾਜਹੇ ਉਤਰ ਦੇਸ਼ ॥ ਬ ਸ਼ੀਰੀਂ ਜ਼੝ਬਾਂ ਹਮ ਚ ਇਖ਼ਲਾਸ ਕੇਸ਼ ॥੪॥

ਕਿ ਆਮਦ ਬਰਾਝ ਹਮਹ ਗ਼੝ਸਲ ਗੰਗ ॥ ਚ੝ ਕੈਬਰ ਕਮਾਂ ਹਮ ਚ੝ ਤੀਰੇ ਤ੝ਫ਼ੰਗ ॥੫॥

ਹਮੀ ਖ਼ਾਸਤ ਕਿ ਓ ਰਾ ਸ੝ਵਯੰਬਰ ਕ੝ਨਮ ॥ ਕਸੇ ਈਂ ਪਸੰਦ ਆਯਦ ਓ ਰਾ ਦਿਹਮ ॥੬॥

ਬਿਗੋਯਦ ਸ੝ਖ਼ਨ ਦ੝ਖ਼ਤਰੇ ਨੇਕ ਤਨ ॥ ਕਸੇ ਤੋ ਪਸੰਦ ਆਯਦ ਓ ਰਾ ਬਕ੝ਨ ॥੭॥

ਨਿਸ਼ਾਦੰਦ ਬਰ ਕਾਖ ਓ ਹਫ਼ਤ ਖਨ ॥ ਚ੝ ਮਾਹੇ ਮਹੀ ਆਫ਼ਤਾਬੇ ਯਮਨ ॥੮॥

ਦਹਾਨੇ ਦ੝ਹਦ ਰਾ ਦਹਨ ਬਰ ਕ੝ਸ਼ਾਦ ॥ ਜਵਾਬੇ ਸ੝ਖ਼ਨ ਰਾ ਉਜ਼ਰ ਬਰ ਨਿਹਾਦ ॥੯॥

ਕਿ ਈਂ ਰਾਜਹੇ ਰਾਜਹਾ ਬੇਸ਼੝ਮਾਰ ॥ ਕਿ ਵਕਤੇ ਤਰੱਦਦ ਬਿਆ ਮ੝ਖ਼ਤਹਕਾਰ ॥੧੦॥

ਕਸੇ ਤੋ ਪਸੰਦ ਆਯਦਤ ਈਂ ਜ਼ਮਾਂ ॥ ਵਜ਼ਾਂ ਪਸ ਬ ਦਾਮਾਦੀ ਆਯਦ ਹ੝ਮਾਂ ॥੧੧॥

ਨ੝ਮਾਦੰਦ ਬ ਓ ਰਾਜਹਾਂ ਬੇਸ਼੝ਮਾਰ ॥ ਪਸੰਦਸ਼ ਨਿਯਾਮਦ ਕਸੇ ਕਾਰ ਬਾਰ ॥੧੨॥

ਹਮ ਆਖ਼ਰ ਯਕੇ ਰਾਜਹੇ ਸ੝ਭਟ ਸਿੰਘ ॥ ਪਸੰਦ ਆਮਦਸ਼ ਹਮ ਚ੝ ਗ੝ਰਰਾ ਨਿਹੰਗ ॥੧੩॥

ਹਮਹ ਉਮਦਹੇ ਰਾਜਹਾ ਪੇਸ਼ ਖਾਂਦ ॥ ਜ੝ਦਾ ਬਰ ਜ੝ਦਾ ਦਉਰ ਮਜਲਸ ਨਿਸ਼ਾਂਦ ॥੧੪॥

ਬ ਪ੝ਰਸ਼ੀਦ ਕਿ ਝ ਦ੝ਖ਼ਤਰੇ ਨੇਕ ਖ਼ੋਇ ॥ ਤ੝ਰਾ ਕਸ ਪਸੰਦ ਆਯਦ ਅਜ਼ੀਹਾਂ ਬਜੋਇ ॥੧੫॥

ਰਵਾਂ ਕਰਦ੝ ਜ਼੝ਨਾਰ ਦਾਰਾਨ ਪੇਸ਼ ॥ ਬਿਗੋਯਦ ਕਿ ਈਂ ਰਾਜਹੇ ਉ​”ੱਤਰ ਦੇਸ਼ ॥੧੬॥

ਕਿ ਓ ਨਾਮ ਬਸਤਸ਼ ਬਛਤਰਾ ਮਤੀ ॥ ਚ੝ ਮਾਹੇ ਫ਼ਲਕ ਆਫ਼ਤਾਬੇ ਮਹੀ ॥੧੭॥

ਅਜ਼ੀ ਰਾਜਹਾਂ ਕਸ ਨਿਯਾਮਦ ਨਜ਼ਰ ॥ ਵਜ਼ਾਂ ਪਸ ਅਜ਼ੀਂ ਹਾਂ ਬ੝ਬੀਂ ਪ੝ਰ ਗ੝ਹਰ ॥੧੮॥

ਨਜ਼ਰ ਕਰਦ ਬਰ ਰਾਜਹਾ ਨਾਜ਼ਨੀਂ ॥ ਪਸੰਦਸ਼ ਨਿਯਾਮਦ ਕਸੇ ਦਿਲ ਨਗ਼ੀਂ ॥੧੯॥

ਸ੝ਵਯੰਬਰ ਵਜ਼ਾਂ ਰੋਜ਼ ਮਉਕੂਫ਼ ਗਸ਼ਤ ॥ ਕਿ ਨਾਜ਼ਮ ਬ੝ ਬਰਖ਼ਾਸਤ ਦਰਵਾਜ਼ਹ ਬਸਤ ॥੨੦॥

ਕਿ ਰੋਜ਼ੇ ਦਿਗ਼ਰ ਸ਼ਾਹਿ ਜ਼ਰਰੀਂ ਸਿਪਹਰ ॥ ਬਰ ਅਉਰੰਗ ਬਰਾਮਦ ਚ੝ ਰਉਸ਼ਨ ਗ੝ਹਰ ॥੨੧॥

ਦਿਗ਼ਰ ਰੋਜ਼ ਹੇ ਰਾਜਹਾ ਖ਼ਾਸਤੰਦ ॥ ਦਿਗ਼ਰ ਗੂਨਹ ਬਾਜ਼ਾਰ ਆਰਾਸਤੰਦ ॥੨੨॥

ਨਜ਼ਰ ਕ੝ਨ ਬਰੋਝ ਤ੝ ਝ ਦਿਲਰ੝ਬਾਇ ॥ ਕਿਰਾ ਤੋ ਨਜ਼ਰ ਦਰ ਬਿਯਾਯਦ ਬਜਾਇ ॥੨੩॥

ਬ ਪਹਿਨ ਅੰਦਰ ਆਮਦ ਗ੝ਲੇ ਅੰਜਮਨ ॥ ਕਿ ਜ਼ਰ ਆਬ ਰੰਗ ਅਸਤ੝ ਸੀਮਾਬ ਤਨ ॥੨੪॥

ਰਵਾਂ ਗਸ਼ਤ ਦਰ ਰਾਜਹਾ ਬੇਸ਼੝ਮਾਰ ॥ ਗ੝ਲੇ ਸ੝ਰਖ਼ ਚੂੰ ਗ੝ੰਬਜ਼ੇ ਨਉ ਬਹਾਰ ॥੨੫॥

ਬ ਦ੝ਜ਼ਦੀਦ ਦਿਲ ਰਾਜਹਾ ਬੇਸ਼੝ਮਾਰ ॥ ਬਿਅਫ਼ਤਦ ਜ਼ਿਮੀ ਚੂੰ ਯਲੇ ਕਾਰਜ਼ਾਰ ॥੨੬॥

ਬਿਜ਼ਦ ਬਾਂਗ ਬਰ ਵੈ ਕਿ ਖ਼ਾਤੂਨ ਖ਼ੇਸ਼ ॥ ਕਿ ਈਂ ਉਮਦਹੇ ਰਾਜਹਾ ਉ​”ੱਤਰ ਦੇਸ਼ ॥੨੭॥

ਵਜ਼ਾਂ ਦ੝ਖ਼ਤਰ ਹਸਤ ਈਂ ਬਛਤਰਾ ਮਤੀ ॥ ਚ੝ ਮਾਹੇ ਫ਼ਲਕ ਹਮ ਚ੝ ਹੂਰੋ ਪਰੀ ॥੨੮॥

ਸ੝ਵਯੰਬਰ ਦਰਾਮਦ ਚ੝ ਮਾਹੇ ਫ਼ਲਕ ॥ ਫਰਿਸ਼ਤਹ ਸਿਫ਼ਤ ਓ ਚ੝ ਜ਼ਾਤਸ਼ ਮਲਕ ॥੨੯॥

ਕਿਰਾ ਦੌਲਤ ਇਕਬਾਲ ਯਾਰੀ ਦਿਹਦ ॥ ਕਿ ਈਂ ਮਾਹਰੋ ਕਾਮਗ਼ਾਰੀ ਦਿਹਦ ॥੩੦॥

ਪਸੰਦ ਆਮਦ ਓ ਰਾਜਹ ਸ੝ਭਟ ਸਿੰਘ ਨਾਮ ॥ ਕਿ ਰਉਸ਼ਨ ਤਬੀਯਤ ਸਲੀਖ਼ਤ ਮ੝ਦਾਮ ॥੩੧॥

ਰਵਾਂ ਕਰਦ ਬਰ ਵੈ ਵਕੀਲਸ ਗਿਰਾਂ ॥ ਕਿ ਝ ਸ਼ਾਹ ਸ਼ਾਹਾਨ ਰਉਸ਼ਨ ਜ਼ਮਾਂ ॥੩੨॥

ਕਿ ਈਂ ਤਰਜ਼ ਲਾਲਾਇ ਬਰਗੇ ਸਮਨ ॥ ਕਿ ਲਾਇਕ ਸ੝ਮਾਨ ਅਸਤ ਈਂ ਰਾ ਬਕ੝ਨ ॥੩੩॥

ਬਿਗੋਯਦ ਯਕੇ ਖ਼ਾਨਹ ਬਾਨੂ ਮਰਾਸਤ ॥ ਕਿ ਚਸ਼ਮੇ ਅਜ਼ੋ ਹਰਦ੝ ਆਹੂ ਤਰਾਸਤ ॥੩੪॥

ਕਿ ਹਰਗਿਜ਼ ਮਨ ਈਂ ਰਾ ਨ ਕਰਦਮ ਕਬੂਲ ॥ ਕਿ ਕਉਲੇ ਕ੝ਰਾਂ ਅਸਤ ਕਸਮੇ ਰਸੂਲ ॥੩੫॥

ਬ ਗੋਸ਼ ਅੰਦਰ ਆਮਦ ਅਜ਼ੀਂ ਨ ਸ੝ਖ਼ਨ ॥ ਬਜ੝ੰਬਸ਼ ਦਰਾਮਦ ਜ਼ਨੇ ਨੇਕ ਤਨ ॥੩੬॥

ਕਸੇ ਫ਼ਤਹ ਮਾਰਾ ਕ੝ਨਦ ਵਕਤ ਕਾਰ ॥ ਵਜ਼ਾਂ ਸ਼ਾਹਿ ਮਾਰਾ ਸ਼ਵਦ ਈਂ ਦਿਯਾਰ ॥੩੭॥

ਬ ਕੋਸ਼ੀਦ ਮੈਦਾਨ ਜੋਸ਼ੀਦ ਜੰਗ ॥ ਬ ਪੋਸ਼ੀਦ ਖ਼ਫ਼ਤਾਨ ਪੋਲਾਦ ਰੰਗ ॥੩੮॥

ਨਿਸ਼ਸਤਹ ਬਰ ਆਂ ਰਥ ਚ੝ ਮਾਹੇ ਮ੝ਨੀਰ ॥ ਬ੝ਬਸਤੰਦ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਜ੝ਸਤੰਦ ਤੀਰ ॥੩੯॥

ਬ ਮੈਦਾਂ ਦਰ ਆਮਦ ਜ੝ ਗ੝ਰਰੀਦ ਸ਼ੇਰ ॥ ਚ੝ ਸ਼ੇਰ ਅਸਤ ਸ਼ੇਰ ਅਫ਼ਕਨੋ ਦਿਲ ਦਲੇਰ ॥੪੦॥

ਬ ਪੋਸ਼ੀਦ ਖ਼੝ਫ਼ਤਾਨ ਜੋਸ਼ੀਦ ਜੰਗ ॥ ਬ ਕੋਸ਼ੀਦ ਮੈਦਾਨ ਤੀਰੋ ਤ੝ਫ਼ੰਗ ॥੪੧॥

ਚ੝ਨਾ ਤੀਰ ਬਾਰਾ ਕ੝ਨਦ ਕਾਰਜ਼ਾਰ ॥ ਕਿ ਲਸ਼ਕਰ ਬਕਾਰ ਆਮਦਸ਼ ਬੇਸ਼੝ਮਾਰ ॥੪੨॥

ਚ੝ਨਾ ਬਾਨ ਬਾਰੀਦ ਤੀਰੋ ਤ੝ਫ਼ੰਗ ॥ ਬਸ ਮਰਦਮਾਂ ਮ੝ਰਦਹ ਸ਼੝ਦ ਜਾਇ ਜੰਗ ॥੪੩॥

ਸਹੇ ਨਾਮ ਗਜ ਸਿੰਘ ਦਰਾਮਦ ਬਜੰਗ ॥ ਚ੝ ਕੈਬਰ ਕਮਾ ਹਮ ਚ੝ ਤੀਰੋ ਤ੝ਫ਼ੰਗ ॥੪੪॥

ਬਜ੝ੰਬਸ਼ ਦਰਾਮਦ ਚ੝ ਅਫ਼ਰੀਤ ਮਸਤ ॥ ਯਕੇ ਗ੝ਰਜ਼ ਅਜ਼ ਫ਼ੀਲ ਪੈਕਰ ਬ ਦਸਤ ॥੪੫॥

ਯਕੇ ਤੀਰ ਜ਼ਦ ਬਾਨੂਝ ਪਾਕ ਮਰਦ ॥ ਕਿ ਗਜ ਸਿੰਘ ਅਜ਼ ਅਸਪ ਆਮਦ ਬ ਗਰਦ ॥੪੬॥

ਦਿਗ਼ਰ ਰਾਜਹ ਰਨ ਸਿੰਘ ਦਰਾਮਦ ਬ ਰੋਸ਼ ॥ ਕਿ ਪਰਵਾਨਹੇ ਚੂੰ ਦਰਾਮਦ ਬਜੋਸ਼ ॥੪੭॥

ਚ੝ਨਾ ਤੇਗ਼ ਜ਼ਦ ਬਾਨੂਝ ਸ਼ੇਰ ਤਨ ॥ ਬਿਅਫ਼ਤਾਦ ਰਨ ਸਿੰਘ ਚ੝ ਸਰਵੇ ਚਮਨ ॥੪੮॥

ਯਕੇ ਸ਼ਹਿਰ ਅੰਬੇਰ ਦਿਗ਼ਰ ਜੋਧਪ੝ਰ ॥ ਖ਼ਰਾਮੀਦਹ ਬਾਨੋ ਚ੝ ਰਖ਼ਸਿੰਦਹ ਦ੝ਰ ॥੪੯॥

ਬਿਜ਼ਦ ਤੇਗ਼ ਬਾ ਜ਼ੋਰ ਬਾਨੋ ਸਿਪਰ ॥ ਬ ਬਰਖ਼ੇਜ਼ ਸ਼ੋਲਹ ਬਸੇ ਚੂੰ ਗਹ੝ਰ ॥੫੦॥

ਸਿਯਮ ਰਾਜਹ ਬੂੰਦੀ ਦਰ ਆਮਦ ਦਲੇਰ ॥ ਚ੝ ਬਰ ਬੱਚਹ ਆਹੂ ਚ੝ ਗ਼੝ਰਰੀਦ ਸ਼ੇਰ ॥੫੧॥

ਚ੝ਨਾ ਤੀਰ ਜ਼ਦ ਹਰ ਦੋ ਅਬਰੂ ਸਿਕੰਜ ॥ ਬਿਅਫ਼ਤਾਦ ਅਮਰ ਸਿੰਘ ਚ੝ ਸ਼ਾਖੇ ਤ੝ਰੰਜ ॥੫੨॥

ਚ੝ਅਮ ਰਾਜਹ ਜੈ ਸਿੰਘ ਦਰ ਆਮਦ ਮ੝ਸਾਫ਼ ॥ ਬਜੋਸ਼ ਅੰਦਰੀਂ ਸ਼੝ਦ ਚ੝ ਅਜ਼ ਕੋਹਕਾਫ਼ ॥੫੩॥

ਹ੝ਮਾਂ ਖ਼੝ਰਦ ਸ਼ਰਬਤ ਕਿ ਯਾਰੇ ਚ੝ਅਮ ॥ ਜ਼ਿ ਜੈ ਸਿੰਘ ਪਸੇ ਯਕ ਨਿਆਮਦ ਕਦਮ ॥੫੪॥

ਯਕੋ ਸ਼ਹਿ ਫਿਰੰਗੋ ਪਿਲੰਦੇ ਦਿਗਰ ॥ ਬ ਮੈਦਾਂ ਦਰਾਮਦ ਚ੝ ਸ਼ੇਰੇ ਬਬਰ ॥੫੫॥

ਸਿਯਮ ਸ਼ਾਹਿ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਚੂੰ ਆਫ਼ਤਾਬ ॥ ਚ੝ਅਮ ਸ਼ਾਹਿ ਹਬਸ਼ੀ ਚ੝ ਮਗਰੇ ਦਰ ਆਬ ॥੫੬॥

ਯਕੇ ਰਾ ਬਿਜ਼ਦ ਨੇਜ਼ਹ ਮ੝ਸ਼ਤੇ ਦਿਗਰ ॥ ਸਿਯਮ ਰਾ ਬ ਪਾਓ ਚ੝ਅਮ ਰਾ ਸਿਪਰ ॥੫੭॥

ਚ੝ਨਾ ਮੇ ਬਿਅਫ਼ਤਦ ਨ ਬਰਖ਼ਾਸਤ ਬਾਜ਼ ॥ ਸੂਝ ਆਸਮਾਂ ਜਾਨ ਪਰਵਾਜ਼ ਸਾਜ਼ ॥੫੮॥

ਦਿਗ਼ਰ ਕਸ ਨਿਯਾਮਦ ਤਮੰਨਾਇ ਜੰਗ ॥ ਕਿ ਪੇਸ਼ੇ ਨਿਯਾਮਦ ਦਿਲਾਵਰ ਨਿਹੰਗ ॥੫੯॥

ਸ਼ਬੇ ਸ਼ਹਿ ਸ਼ਬਿਸਤਾ ਚੂੰ ਦਰ ਆਮਦ ਬਫ਼ਉਜ ॥ ਸਿਪਹ ਖ਼ਾਨਹ ਆਮਦ ਹਮਹ ਮਉਜ ਮਉਜ ॥੬੦॥

ਬ ਰੋਜ਼ੇ ਦਿਗ਼ਰ ਰਉਸ਼ਨੀਅਤ ਪਨਾਹ ॥ ਬ ਅਉਰੰਗ ਦਰ ਆਮਦ ਚ੝ ਅਉਰੰਗ ਸ਼ਾਹ ॥੬੧॥

ਦ੝ ਸੂਝ ਯਲਾਂ ਹਮਹ ਬਸਤੰਦ ਕਮਰ ॥ ਬ ਮੈਦਾਨ ਜ੝ਸਤੰਦ ਸਿਪਰ ਬਰ ਸਿਪਰ ॥੬੨॥

ਬਗ੝ਰਰੀਦ ਆਮਦ ਦ੝ ਅਬਰੇ ਮ੝ਸਾਫ਼ ॥ ਯਕੇ ਗਸ਼ਤਹ ਬਾਯਲ ਯਕੇ ਗਸ਼ਤ ਜ਼ਾਫ਼ ॥੬੩॥

ਚਕਾਚਾਕ ਬਰਖ਼ਾਸਤ ਤੀਰੋ ਤ੝ਫ਼ੰਗ ॥ ਖ਼ਤਾਖ਼ਤ ਦਰਾਮਦ ਹਮਹ ਰੰਗ ਰੰਗ ॥੬੪॥

ਜ਼ਿ ਤੀਰੋ ਜ਼ਿ ਤੋਪੋ ਜ਼ਿ ਤੇਗ਼ੋ ਤਬਰ ॥ ਜ਼ਿ ਨੇਜ਼ਹ ਵ ਨਾਚਖ਼ ਵ ਨਾਵਕ ਸਿਪਰ ॥੬੫॥

ਯਕੇ ਦੇਵ ਆਮਦ ਕਿ ਜ਼ਾਗੋ ਨਿਸ਼ਾਂ ॥ ਚ੝ ਗ਼੝ਰਰੀਦ ਸ਼ੇਰ ਹਮ ਚ੝ ਪੀਲੇ ਦਮਾਂ ॥੬੬॥

ਕ੝ਨਦ ਤੀਰੋ ਬਾਰਾਂ ਚ੝ ਬਾਰਾਂਨ ਮੇਗ਼ ॥ ਬਰਖ਼ਸ਼ ਅੰਦਰਾਂ ਅਬਰ ਚੂੰ ਬਰਕ ਤੇਗ਼ ॥੬੭॥

ਬ ਜੋਸ਼ ਅੰਦਰ ਆਮਦ ਦਹਾਨੇ ਦ੝ਹਲ ॥ ਚ੝ ਪ੝ਰ ਗਸ਼ਤ ਬਾਜ਼ਾਰ ਜਾਝ ਅਜ਼ਲ ॥੬੮॥

ਹਰਾਂ ਕਸ ਕਿ ਪਰਰਾ ਸ਼ਵਦ ਤੀਰ ਸ਼ਸਤ ॥ ਬਸਦ ਪਹਿਲੂਝ ਪੀਲ ਮਰਦਾਂ ਗ੝ਜ਼ਸ਼ਤ ॥੬੯॥

ਹ੝ਮਾਂ ਕਸ ਬਸੇ ਤੀਰ ਜ਼ਦ ਬਰ ਕਜ਼ਾਂ ॥ ਬਿਅਫ਼ਤਾਦ ਦੇਵੇ ਚ੝ ਕਰਖੇ ਗਿਰਾਂ ॥੭੦॥

ਦਿਗ਼ਰ ਦੇਵ ਬਰਗਸ਼ਤ ਬਿਯਾਮਦ ਬਜੰਗ ॥ ਚ੝ ਸ਼ੇਰੇ ਅਜ਼ੀਮੋ ਹਮ ਚ੝ ਬਰਾਂ ਪਿਲੰਗ ॥੭੧॥

ਚ੝ਨਾ ਜ਼ਖ਼ਮ ਗੋਪਾਲ ਅੰਦਾਖ਼ਤ ਸਖ਼ਤ ॥ ਬਿਅਫ਼ਤਾਦ ਦਾਨੋ ਚ੝ ਬੇਖ ਅਜ਼ ਦਰਖ਼ਤ ॥੭੨॥

ਦਿਗ਼ਰ ਕਸ ਨਿਯਾਮਦ ਅਜ਼ੋ ਆਰਜ਼ੋ ॥ ਕਿ ਆਯਦ ਬਜੰਗੇ ਚ੝ਨੀ ਮਾਹਰੋ ॥੭੩॥

ਸ਼ਹੇ ਚੀਨ ਸਰ ਤਾਜ ਰੰਗੀ ਨਿਹਾਦ ॥ ਬਲਾਝ ਗ਼੝ਬਾਰਸ਼ ਦਹਨ ਬਰ ਕ੝ਸ਼ਾਦ ॥੭੪॥

ਸ਼ਬ ਆਮਦ ਯਕੇ ਫ਼ੌਜ ਰਾ ਸਾਜ਼ ਕਰਦ ॥ ਜ਼ਿ ਦੀਗਰ ਵਜਹ ਬਾਜ਼ੀ ਆਗ਼ਾਜ਼ ਕਰਦ ॥੭੫॥

ਕਿ ਅਫ਼ਸੋਸ ਅਫ਼ਸੋਸ ਹੈ ਹਾਤ ਹਾਤ ॥ ਅਜ਼ੀਂ ਉਮਰ ਵਜ਼ੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜ਼ੀ ਹਯਾਤ ॥੭੬॥

ਬ ਰੋਜ਼ੇ ਦਿਗ਼ਰ ਰਉਸ਼ਨੀਯਤ iਫ਼ਕਰ ॥ ਬਰ ਔਰੰਗ ਦਰਾਮਦ ਚ੝ ਸ਼ਾਹੇ ਦਿਗਰ ॥੭੭॥

ਸਿਯਹਿ ਸੂ ਦ੝ ਬਰਖ਼ਾਸਤ ਅਜ਼ ਜੋਸ਼ ਜੰਗ ॥ ਰਵਾਂ ਸ਼੝ਦ ਬ ਹਰ ਗੋਸ਼ਹ ਤੀਰੋ ਤ੝ਫ਼ੰਗ ॥੭੮॥

ਰਵਾਂਰਵ ਸ਼੝ਦਹ ਕੈਬਰੇ ਕੀਨਹ ਕੋਸ਼ ॥ ਕਿ ਬਾਜ਼ੂਝ ਮਰਦਾਂ ਬਰਾਵ੝ਰਦ ਜੋਸ਼ ॥੭੯॥

ਚ੝ ਲਸ਼ਕਰ ਤਮਾਮੀ ਦਰਾਮਦ ਬ ਕਾਮ ॥ ਯਕੇ ਮਾਂਦ ਓ ਰਾਸਤ ਸ੝ਭਟ ਸਿੰਘ ਨਾਮ ॥੮੦॥

ਬਿਗੋਯਦ ਕਿ ਝ ਸ਼ਾਹ ਰ੝ਸਤਮ ਜ਼ਮਾਂ ॥ ਤ੝ ਮਾਰਾ ਬਿਕ੝ਨ ਯਾ ਬਿਗੀਰੀ ਕਮਾਂ ॥੮੧॥

ਬਗ਼ਜ਼ਬ ਅੰਦਰ ਆਮਦ ਚ੝ ਸ਼ੇਰੇ ਜ਼ਿਆਂ ॥ ਨ ਪ੝ਸ਼ਤੇ ਦਿਹਮ ਬਾਨੂਝ ਹਮ ਚ੝ਨਾ ॥੮੨॥

ਬਪੋਸ਼ੀਦ ਖ਼੝ਫ਼ਤਾਨ ਜੋਸ਼ੀਦ ਜੰਗ ॥ ਬਕੋਸ਼ੀਦ ਚੂੰ ਸ਼ੇਰ ਮਰਦਾਂ ਨਿਹੰਗ ॥੮੩॥

ਬ ਜਾਯਸ਼ ਦਰਾਮਦ ਚ੝ ਸ਼ੇਰੇ ਅਜ਼ੀਮ ॥ ਬ ਕੈਬਰ ਕਮਾਂ ਕਰਦ ਬਾਰਸ਼ ਕਰੀਮ ॥੮੪॥

ਚਪੋ ਰਾਸਤ ਓ ਕਰਦ ਖ਼ਮ ਕਰਦ ਰਾਸਤ ॥ ਗਰੇਵੇ ਕਮਾਂ ਚਰਖ਼ ਚੀਨੀ ਬਿਖ਼ਾਸਤ ॥੮੫॥

ਹਰਾਂ ਕਸ ਕਿ ਨੇਜ਼ਹ ਬਿਅਫ਼ਤਾਦ ਮ੝ਸ਼ਤ ॥ ਦ੝ਤਾ ਗਸ਼ਤ ਮ੝ਸ਼ਤੇ ਹਮੀ ਚਾਰ ਗਸ਼ਤ ॥੮੬॥

ਬਿਯਾਵੇਖ਼ਤ ਬਾ ਦੀਗਰੇ ਬਾਜ਼ ਪਰ ॥ ਚ੝ ਸ੝ਰਖ਼ ਅਜ਼ਦਹਾ ਬਰ ਹਮੀ ਸ਼ੇਰ ਨਰ ॥੮੭॥

ਚ੝ਨਾ ਬਾਨ ਅਫ਼ਤਾਦ ਤੀਰੋ ਤ੝ਫ਼ੰਗ ॥ ਜ਼ਿਮੀ ਕ੝ਸ਼ਤ ਗਾਨਸ਼ ਸ਼੝ਦਹ ਲਾਲਹ ਰੰਗ ॥੮੮॥

ਕ੝ਨਦ ਤੀਰ ਬਾਰਾਨ ਰੋਜ਼ੇ ਤਮਾਮ ॥ ਕਸੇ ਰਾ ਨ ਗਸ਼ਤੀਦ ਮਕਸੂਦ ਕਾਮ ॥੮੯॥

ਅਜ਼ੋ ਜੰਗ ਜ਼ੋ ਮਾਂਦਗੀ ਮਾਂਦਹ ਗਸ਼ਤ ॥ ਬਿਅਫ਼ਤਾਦ ਹਰਦੋ ਦਰ ਆ ਪਹਿਨ ਦਸਤ ॥੯੦॥

ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹਿ ਰੂਮੀ ਸਿਪਰ ਦਾਦ ਰੋਇ ॥ ਦਿਗ਼ਰ ਸ਼ਾਹਿ ਪੈਦਾ ਸ਼੝ਦਹ ਨੇਕ ਖ਼ੋਇ ॥੯੧॥ शहिनशाहि रूमी सिपर दाद रोइ ॥ दिग़र शाहि पैदा शढ़दह नेक ख़ोइ ॥९१॥ NO TRANSLATION YET

ਨ ਦਰ ਜੰਗ ਆਸੂਦਹ ਸ਼੝ਦ ਯਕ ਜ਼ਮਾਂ ॥ ਬਿਅਫ਼ਤਾਦ ਹਰਦੋ ਚ੝ਨੀ ਕ੝ਸ਼ਤਗਾਂ ॥੯੨॥ न दर जंग आसूदह शढ़द यक ज़मां ॥ बिअफ़ताद हरदो चढ़नी कढ़शतगां ॥९२॥ NO TRANSLATION YET

ਦਿਗ਼ਰ ਰੋਜ਼ ਬਰਖ਼ਾਸਤ ਹਰਦੋ ਬਜੰਗ ॥ ਬਿਆਵੇਖ਼ਤ ਬਾ ਯਕ ਦਿਗ਼ਰ ਚੂੰ ਨਿਹੰਗ ॥੯੩॥ दिग़र रोज़ बरख़ासत हरदो बजंग ॥ बिआवेख़त बा यक दिग़र चूं निहंग ॥९३॥ NO TRANSLATION YET

ਵਜ਼ਾਂ ਹਰਦ੝ ਤਨ ਕੂਜ਼ਹਗਾਨੇ ਸ਼੝ਦਹ ॥ ਕਜ਼ਾਂ ਸੀਨਹ ਗਾਹੀਨ ਅਰਵਾ ਸ਼੝ਦਹ ॥੯੪॥ वज़ां हरदढ़ तन कूज़हगाने शढ़दह ॥ कज़ां सीनह गाहीन अरवा शढ़दह ॥९४॥ NO TRANSLATION YET

ਬ ਰਖ਼ਸ਼ ਅੰਦਰ ਆਮਦ ਚ੝ ਮ੝ਸ਼ਕੀ ਨਿਹੰਗ ॥ ਬਸੇ ਬੰਗਸੀ ਬੋਜ਼ ਬੰਗੋ ਪਿਲੰਗ ॥੯੫॥ ब रख़श अंदर आमद चढ़ मढ़शकी निहंग ॥ बसे बंगसी बोज़ बंगो पिलंग ॥९५॥ NO TRANSLATION YET

ਕਿ ਅਬਲਕ ਸਿਯਾਹ ਅਬਲਕੋ ਬੋਜ਼ ਬੋਰ ॥ ਬ ਰਖ਼ਸ਼ ਅੰਦਰ ਆਮਦ ਚ੝ ਤਾਊਸ ਮੋਰ ॥੯੬॥ कि अबलक सियाह अबलको बोज़ बोर ॥ ब रख़श अंदर आमद चढ़ ताऊस मोर ॥९६॥ NO TRANSLATION YET

ਜ਼ਿਰਹ ਪਾਰਹ ਸ਼੝ਦ ਖ਼ੋਦ ਵ ਖ਼੝ਫ਼ਤਾ ਬਜੰਗ ॥ ਜ਼ਿ ਬਕਤਰ ਜ਼ਿ ਬਰਗ਼ਸ਼ਤਵਾਂ ਬਾ ਖ਼੝ਦੰਗ ॥੯੭॥ ज़िरह पारह शढ़द ख़ोद व ख़ढ़फ़ता बजंग ॥ ज़ि बकतर ज़ि बरग़शतवां बा ख़ढ़दंग ॥९७॥ NO TRANSLATION YET

ਚ੝ਨਾ ਤੀਰ ਬਾਰਾਂ ਸ਼ਵਦ ਕਾਰਜ਼ਾਰ ॥ ਜ਼ਿ ਬਕਤਰ ਜ਼ਿ ਜ਼ਿਰਹਾ ਬਰਾਰਦ ਸ਼ਰਾਰ ॥੯੮॥ चढ़ना तीर बारां शवद कारज़ार ॥ ज़ि बकतर ज़ि ज़िरहा बरारद शरार ॥९८॥ NO TRANSLATION YET

ਬ ਰਖ਼ਸ਼ ਅੰਦਰ ਆਮਦ ਚ੝ ਸ਼ੇਰੇ ਨਿਹੰਗ ॥ ਜ਼ਿਮੀ ਗਸ਼ਤਸ਼੝ਦ ਹਮ ਚ੝ ਪ੝ਸ਼ਤੇ ਪਿਲੰਗ ॥੯੯॥ ब रख़श अंदर आमद चढ़ शेरे निहंग ॥ ज़िमी गशतशढ़द हम चढ़ पढ़शते पिलंग ॥९९॥ NO TRANSLATION YET

ਚ੝ਨਾ ਜ਼੝ਯਾਦਹ ਸ਼੝ਦ ਆਤਸ਼ੇ ਤੀਰ ਬਾਰ ॥ ਕਿ ਅਕਲ ਅਜ਼ ਮਗ਼ਜ਼ ਰਫ਼ਤ ਹੋਸ਼ ਅਜ਼ ਦਿਯਾਰ ॥੧੦੦॥ चढ़ना ज़ढ़यादह शढ़द आतशे तीर बार ॥ कि अकल अज़ मग़ज़ रफ़त होश अज़ दियार ॥१००॥ NO TRANSLATION YET

ਚ੝ਨਾ ਆਵੇਖ਼ਤ ਹਰਦੋ ਹ੝ਮਾ ਜਾਇ ਜੰਗ ॥ ਕਿ ਤੇਗ਼ ਅਜ਼ ਮਿਯਾਂ ਗਸ਼ਤ ਤਰਕਸ਼ ਖਤੰਗ ॥੧੦੧॥ चढ़ना आवेख़त हरदो हढ़मा जाइ जंग ॥ कि तेग़ अज़ मियां गशत तरकश खतंग ॥१०१॥ NO TRANSLATION YET

ਚ੝ਨਾ ਜੰਗ ਕਰਦੰਦ ਸ੝ਬਹ ਤਾਬ ਸ਼ਾਮ ॥ ਬਿ ਅਫ਼ਤਾਦ ਮ੝ਰਛਤ ਨ ਖ਼੝ਰਦੰਦ ਤਆਮ ॥੧੦੨॥ चढ़ना जंग करदंद सढ़बह ताब शाम ॥ बि अफ़ताद मढ़रछत न ख़ढ़रदंद तआम ॥१०२॥ NO TRANSLATION YET

ਜਿ ਖ਼੝ਦ ਮਾਂਦਹ ਸ਼੝ਦ ਹਰਦ੝ ਦਰ ਜਾਇ ਜੰਗ ॥ ਚ੝ ਸ਼ੇਰੋ ਯੀਆਨੋ ਚ੝ ਬਾਜ਼ਾ ਪਿਲੰਗ ॥੧੦੩॥ जि ख़ढ़द मांदह शढ़द हरदढ़ दर जाइ जंग ॥ चढ़ शेरो यीआनो चढ़ बाज़ा पिलंग ॥१०३॥ NO TRANSLATION YET

ਚ੝ ਹਬਸ਼ੀ ਬਰ੝ਦ ਦ੝ਜ਼ਦ ਦੀਨਾਰ ਜ਼ਰਦ ॥ ਜਹਾਂ ਗਸ਼ਤ ਚੂੰ ਗ੝ੰਬਜ਼ੇ ਦੂਦ ਗਰਦ ॥੧੦੪॥ चढ़ हबशी बरढ़द दढ़ज़द दीनार ज़रद ॥ जहां गशत चूं गढ़ढ़मबज़े दूद गरद ॥१०४॥ NO TRANSLATION YET

ਸਿਯਮ ਰੋਜ਼ ਚੌਗਾਂ ਬਿਬ੝ਰਦ ਆਫ਼ਤਾਬ ॥ ਜਹਾਂ ਗਸ਼ਤ ਚੂੰ ਰਉਸ਼ਨਸ਼ ਮਾਹਿਤਾਬ ॥੧੦੫॥ सियम रोज़ चौगां बिबढ़रद आफ़ताब ॥ जहां गशत चूं रउशनश माहिताब ॥१०५॥ NO TRANSLATION YET

ਬ੝ ਬਰਖ਼ਾਸਤ ਹਰਦੋ ਅਜ਼ੀਂ ਜਾਇ ਜੰਗ ॥ ਰਵਾਂ ਕਰਦ ਹਰ ਸੂਇ ਤੀਰੋ ਤ੝ਫ਼ੰਗ ॥੧੦੬॥ बढ़ बरख़ासत हरदो अज़ीं जाइ जंग ॥ रवां करद हर सूइ तीरो तढ़फ़ंग ॥१०६॥ NO TRANSLATION YET

ਚ੝ਨਾ ਗਰਮ ਸ਼੝ਦ ਆਤਸ਼ੇ ਕਾਰਜ਼ਾਰ ॥ ਕਿ ਫ਼ੀਲੇ ਦ੝ ਦਹ ਹਜ਼ਾਰ ਆਮਦ ਬ ਕਾਰ ॥੧੦੭॥ चढ़ना गरम शढ़द आतशे कारज़ार ॥ कि फ़ीले दढ़ दह हज़ार आमद ब कार ॥१०७॥ NO TRANSLATION YET

ਬ ਕਾਰ ਆਮਦਹ ਅਸਪ ਹਫ਼ਤ ਸਦ ਹਜ਼ਾਰ ॥ ਹਮਹ ਜ੝ਵਾਨ ਸ਼ਾਇਸਤਹ ਨਾਮਦਾਰ ॥੧੦੮॥ ब कार आमदह असप हफ़त सद हज़ार ॥ हमह जढ़वान शाइसतह नामदार ॥१०८॥ NO TRANSLATION YET

ਜ਼ਿ ਸਿੰਧੀ ਵ ਅਰਬੀ ਵ ਝਰਾਕ ਰਾਇ ॥ ਬ ਕਾਰ ਆਮਦਹ ਅਸਪ ਚੂੰ ਬਾਦ੝ ਪਾਇ ॥੧੦੯॥ ज़ि सिंधी व अरबी व झराक राइ ॥ ब कार आमदह असप चूं बादढ़ पाइ ॥१०९॥ NO TRANSLATION YET

ਬਸੇ ਕ੝ਸ਼ਤਹ ਸਰਹੰਗ ਸ਼ਾਇਸਤਹ ਸ਼ੇਰ ॥ ਬੇ ਵਕਤੇ ਤਰੱਦਦ ਬਕਾਰੇ ਦਲੇਰ ॥੧੧੦॥ बसे कढ़शतह सरहंग शाइसतह शेर ॥ बे वकते तढ़रदद बकारे दलेर ॥११०॥ NO TRANSLATION YET

ਬ ਗ੝ਰਰੀਦਨ ਆਮਦ ਦ੝ ਅਬਰੇ ਸਿਯਾਹ ॥ ਨਮੇ ਖ਼ੂਨ ਮਾਹੀ ਲਕੋ ਤੇਗ਼ ਮਾਹ ॥੧੧੧॥ ब गढ़ररीदन आमद दढ़ अबरे सियाह ॥ नमे ख़ून माही लको तेग़ माह ॥१११॥ NO TRANSLATION YET

ਬਜੰਗ ਅੰਦਰੂੰ ਗਉਗ਼ਹੇ ਗ਼ਾਜ਼ੀਯਾਂ ॥ ਜ਼ਿਮੀਂ ਤੰਗ ਸ਼੝ਦ ਅਜ਼ ਸ੝ਮੇ ਤਾਜ਼ੀਯਾਂ ॥੧੧੨॥ बजंग अंदरूं गउग़हे ग़ाज़ीयां ॥ ज़िमीं तंग शढ़द अज़ सढ़मे ताज़ीयां ॥११२॥ NO TRANSLATION YET

ਸ੝ਮੇ ਬਾਦ ਪਾਂਯਾਂਨ ਫ਼ੌਲਾਦ ਨਾਲ ॥ ਜ਼ਿਮੀ ਗ਼ਸ਼ਤ ਪ੝ਸ਼ਤੇ ਪਿਲੰਗੀ ਮਿਸਾਲ ॥੧੧੩॥ सढ़मे बाद पांयांन फ़ौलाद नाल ॥ ज़िमी ग़शत पढ़शते पिलंगी मिसाल ॥११३॥ NO TRANSLATION YET

ਚਰਾਗ਼ੇ ਜਹਾਨੇ ਖ਼੝ਮਹ ਬਾਦਹ ਖ਼੝ਰਦ ॥ ਸਰੇ ਤਾਜ ਦੀਗਰ ਬਿਰਾਦਰ ਸਪ੝ਰਦ ॥੧੧੪॥ चराग़े जहाने ख़ढ़मह बादह ख़ढ़रद ॥ सरे ताज दीगर बिरादर सपढ़रद ॥११४॥ NO TRANSLATION YET

ਬਰੋਜ਼ੇ ਚਹਾਰਮ ਤਪੀਦ ਆਫ਼ਤਾਬ ॥ ਬ ਜਿਲਵਹ ਦਰ ਆਵੇਖ਼ਤ ਜਰਰੀਂ ਤਨਾਬ ॥੧੧੫॥ बरोज़े चहारम तपीद आफ़ताब ॥ ब जिलवह दर आवेख़त जररीं तनाब ॥११५॥ NO TRANSLATION YET

ਦਿਗ਼ਰ ਰਵਸ਼ ਮਰਦਾਂਨ ਬਸਤੰਦ ਕਮਰ ॥ ਯਮਾਨੀ ਕਮਰ ਦਾਸਤ ਬਰਰੋ ਪਿਸਰ ॥੧੧੬॥ दिग़र रवश मरदांन बसतंद कमर ॥ यमानी कमर दासत बररो पिसर ॥११६॥ NO TRANSLATION YET

ਚ੝ ਹੋਸ਼ ਅੰਦਰ ਆਮਦ ਬ ਜੋਸ਼ੀਦ ਜੰਗ ॥ ਬ ਰੋਸ ਅੰਦਰ ਆਮਦ ਚ੝ ਕੋਸ਼ਸ਼ ਪਿਲੰਗ ॥੧੧੭॥ चढ़ होश अंदर आमद ब जोशीद जंग ॥ ब रोस अंदर आमद चढ़ कोशश पिलंग ॥११७॥ NO TRANSLATION YET

ਚ੝ਅਮ ਰੋਜ਼ ਕ੝ਸ਼ਤੰਦ ਦਹਿ ਹਜ਼ਾਰ ਫ਼ੀਲ ॥ ਦ੝ ਦਹਿ ਹਜ਼ਾਰ ਅਸਪੋ ਚ੝ ਦਰਯਾਇ ਨੀਲ ॥੧੧੮॥ चढ़अम रोज़ कढ़शतंद दहि हज़ार फ़ील ॥ दढ़ दहि हज़ार असपो चढ़ दरयाइ नील ॥११८॥ NO TRANSLATION YET

ਬ ਕਾਰ ਆਮਦਹ ਪਿਯਾਦਹ ਸੀ ਸਦ ਹਜ਼ਾਰ ॥ ਜਵਾਂ ਮਰਦ ਸ਼ੇਰਾਨ ਅਜ਼ਮੂਦਹ ਕਾਰ ॥੧੧੯॥ ब कार आमदह पियादह सी सद हज़ार ॥ जवां मरद शेरान अज़मूदह कार ॥११९॥ NO TRANSLATION YET

ਕ੝ਨਦ ਜ਼ੱਰਹੇ ਰਥ ਚਹਾਰੋ ਹਜ਼ਾਰ ॥ ਬ ਸ਼ੇਰ ਅਫ਼ਕਨੋ ਜੰਗ ਆਮ੝ਖ਼ਤਹ ਕਾਰ ॥੧੨੦॥ कढ़नद ज़ढ़रहे रथ चहारो हज़ार ॥ ब शेर अफ़कनो जंग आमढ़ख़तह कार ॥१२०॥ NO TRANSLATION YET

ਕਿ ਅਜ਼ ਚਾਰ ਤੀਰ ਅਸਪ ਕ੝ਸ਼ਤਸ਼ ਚਹਾਰ ॥ ਦਿਗ਼ਰ ਤੀਰ ਕ੝ਸ਼ਤਸ਼ ਸਰੇ ਬਹਿਲਦਾਰ ॥੧੨੧॥ कि अज़ चार तीर असप कढ़शतश चहार ॥ दिग़र तीर कढ़शतश सरे बहिलदार ॥१२१॥ NO TRANSLATION YET

ਸਿਯਮ ਤੀਰ ਜ਼ਦ ਹਰਦੋ ਅਬਰੂ ਸ਼ਿਕੰਜ ॥ ਕਿ ਮਾਰੇ ਬ ਪੇਚੀਦ ਜ਼ਿ ਸਉਦਾਇ ਗੰਜ ॥੧੨੨॥ सियम तीर ज़द हरदो अबरू शिकंज ॥ कि मारे ब पेचीद ज़ि सउदाइ गंज ॥१२२॥ NO TRANSLATION YET

ਚਹਾਰਮ ਬਿਜ਼ਦ ਤੀਰ ਖ਼ਬਰਸ਼ ਨਿਯਾਫ਼ਤ ॥ ਕਿ ਭਰਮਸ਼ ਬ ਬਰਖ਼ਾਸਤ ਧਰਮਸ਼ ਨ ਤਾਫ਼ਤ ॥੧੨੩॥ चहारम बिज़द तीर ख़बरश नियाफ़त ॥ कि भरमश ब बरख़ासत धरमश न ताफ़त ॥१२३॥ NO TRANSLATION YET

ਬਿਜ਼ਦ ਚੂੰ ਚ੝ਅਮ ਕੈਬਰੇ ਨਾਜ਼ਨੀਂ ॥ ਬ ਖ਼੝ਰਦੰਦ ਸ਼ਹਿ ਰਗ ਬਿਅਫ਼ਤਦ ਜ਼ਿਮੀਂ ॥੧੨੪॥ बिज़द चूं चढ़अम कैबरे नाज़नीं ॥ ब ख़ढ़रदंद शहि रग बिअफ़तद ज़िमीं ॥१२४॥ NO TRANSLATION YET

ਬਿਦਾਨਿਸਤ ਕਿ ਈਂ ਮਰਦ ਪਯ ਮ੝ਰਦਹ ਗ਼ਸ਼ਤ ॥ ਬਿਅਫ਼ਤਾਦ ਬੂਮ ਹਮ ਚ੝ਨੀ ਸ਼ੇਰ ਮਸਤ ॥੧੨੫॥ बिदानिसत कि ईं मरद पय मढ़रदह ग़शत ॥ बिअफ़ताद बूम हम चढ़नी शेर मसत ॥१२५॥ NO TRANSLATION YET

ਕਿ ਅਜ਼ ਰਥ ਬਿਯਾਮਦ ਬਰਾਮਦ ਜ਼ਿਮੀ ॥ ਖ਼ਰਾਮੀਦਹ ਸ਼੝ਦ ਪੈਕਰੇ ਨਾਜ਼ਨੀ ॥੧੨੬॥ कि अज़ रथ बियामद बरामद ज़िमी ॥ ख़रामीदह शढ़द पैकरे नाज़नी ॥१२६॥ NO TRANSLATION YET

ਬ ਯਕ ਦਸਤ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਯਕ ਪ੝ਯਾਲਹ ਆਬ ॥ ਬਨਿਜ਼ਦੇ ਸ਼ਹਿ ਆਮਦ ਚ੝ ਪਰਰਾ ਉਕਾਬ ॥੧੨੭॥ ब यक दसत बरदाशत यक पढ़यालह आब ॥ बनिज़दे शहि आमद चढ़ पररा उकाब ॥१२७॥ NO TRANSLATION YET

ਬਿਗੋਯਦ ਕਿ ਝ ਸ਼ਾਹਿ ਆਜ਼ਾਦ ਮਰਦ ॥ ਚਿਰਾ ਖ਼੝ਫ਼ਤਹ ਹਸਤੀ ਤ੝ ਦਰ ਖ਼ੂਨ ਗਰਦ ॥੧੨੮॥ बिगोयद कि झ शाहि आज़ाद मरद ॥ चिरा ख़ढ़फ़तह हसती तढ़ दर ख़ून गरद ॥१२८॥ NO TRANSLATION YET

ਹ੝ਮਾ ਜਾਨਜਾਨੀ ਤ੝ਅਮ ਨੌਜਵਾਂ ॥ ਬਦੀਦਨ ਤ੝ਰਾ ਆਮਦਮ ਈਜ਼ਮਾਂ ॥੧੨੯॥ हढ़मा जानजानी तढ़अम नौजवां ॥ बदीदन तढ़रा आमदम ईज़मां ॥१२९॥ NO TRANSLATION YET

ਬਿਗੋਯਦ ਕਿ ਝ ਬਾਨੂਝ ਨੇਂਕ ਬਖ਼ਤ ॥ ਚਿਰਾ ਤੋ ਬਿਯਾਮਦ ਦਰੀਂ ਜਾਇ ਸਖ਼ਤ ॥੧੩੦॥ बिगोयद कि झ बानूझ नेंक बख़त ॥ चिरा तो बियामद दरीं जाइ सख़त ॥१३०॥ NO TRANSLATION YET

ਅਗਰ ਮ੝ਰਦਹ ਬਾਸ਼ੀ ਦਿਯਾਰੇਮ ਲਾਸ ॥ ਵਗ਼ਰ ਜ਼ਿੰਦਹ ਹਸਤੀ ਬ ਯਜ਼ਦਾਂ ਸ੝ਪਾਸ ॥੧੩੧॥ अगर मढ़रदह बाशी दियारेम लास ॥ वग़र ज़िंदह हसती ब यज़दां सढ़पास ॥१३१॥ NO TRANSLATION YET

ਅਜ਼ਾਂ ਗ੝ਫ਼ਤਨੀਹਾਂ ਖ਼੝ਸ਼ ਆਮਦ ਸ੝ਖ਼ਨ ॥ ਬਿਗੋਯਦ ਕਿ ਝ ਨਾਜ਼ਨੀ ਸੀਮ ਤਨ ॥੧੩੨॥ अज़ां गढ़फ़तनीहां ख़ढ़श आमद सढ़ख़न ॥ बिगोयद कि झ नाज़नी सीम तन ॥१३२॥ NO TRANSLATION YET

ਹਰਾਂ ਕਸ ਕਿ ਖ਼ਾਹੀ ਬਿਗੋ ਮਨ ਦਿਹਮ ॥ ਕਿ ਝ ਸ਼ੇਰ ਦਿਲ ਮਨ ਗ਼੝ਲਾਮੇ ਤ੝ਅਮ ॥੧੩੩॥ हरां कस कि ख़ाही बिगो मन दिहम ॥ कि झ शेर दिल मन ग़ढ़लामे तढ़अम ॥१३३॥ NO TRANSLATION YET

ਖ਼੝ਦਾਵੰਦ ਬਾਸੀ ਤ੝ ਝ ਕਾਰ ਸਖ਼ਤ ॥ ਕਿ ਮਾਰਾ ਬ ਯਕ ਬਾਰ ਕ੝ਨ ਨੇਕ ਬਖ਼ਤ ॥੧੩੪॥ ख़ढ़दावंद बासी तढ़ झ कार सख़त ॥ कि मारा ब यक बार कढ़न नेक बख़त ॥१३४॥ NO TRANSLATION YET

ਬਿਜ਼ਦ ਪ੝ਸ਼ਤ ਪਾਓ ਕ੝ਸ਼ਾਦਸ਼ ਬ ਚਸ਼ਮ ॥ ਹਮਹ ਰਵਸ਼ ਸ਼ਾਹਾਨ ਪੇਸ਼ੀਨ ਰਸ਼ਮ ॥੧੩੫॥ बिज़द पढ़शत पाओ कढ़शादश ब चशम ॥ हमह रवश शाहान पेशीन रशम ॥१३५॥ NO TRANSLATION YET

ਬਿਅਫ਼ਤਾਦ ਬਰ ਰਥ ਬਿਆਵ੝ਰਦ ਜਾਂ ॥ ਬਿਜ਼ਦ ਨਉਬਤਸ਼ ਸ਼ਾਹਿ ਸ਼ਾਹੇ ਜ਼ਮਾਂ ॥੧੩੬॥ बिअफ़ताद बर रथ बिआवढ़रद जां ॥ बिज़द नउबतश शाहि शाहे ज़मां ॥१३६॥ NO TRANSLATION YET

ਬਹੋਸ਼ ਅੰਦਰ ਆਮਦ ਦ੝ ਚਸ਼ਮਸ਼ ਕ੝ਸ਼ਾਦ ॥ ਬਿਗੋਯਦ ਕਿਰਾ ਜਾਇ ਮਾਰਾ ਨਿਹਾਦ ॥੧੩੭॥ बहोश अंदर आमद दढ़ चशमश कढ़शाद ॥ बिगोयद किरा जाइ मारा निहाद ॥१३७॥ NO TRANSLATION YET

ਬਿਗੋਯਦ ਤ੝ਰਾ ਜ਼ਫ਼ਰ ਜੰਗ ਯਾਫ਼ਤਮ ॥ ਬ ਕਾਰੇ ਸ਼੝ਮਾ ਕਤ ਖ਼੝ਦਾ ਯਾਫ਼ਤਮ ॥੧੩੮॥ बिगोयद तढ़रा ज़फ़र जंग याफ़तम ॥ ब कारे शढ़मा कत ख़ढ़दा याफ़तम ॥१३८॥ NO TRANSLATION YET

ਪਸ਼ੇਮਾਂ ਸ਼ਵਦ ਸ੝ਖ਼ਨ ਗ੝ਫ਼ਤਨ ਫ਼ਜ਼ੂਲ ॥ ਹਰਾਂ ਕਸ ਤ੝ ਗੋਈ ਕਿ ਬਰ ਮਨ ਕਬੂਲ ॥੧੩੯॥ पशेमां शवद सढ़ख़न गढ़फ़तन फ़ज़ूल ॥ हरां कस तढ़ गोई कि बर मन कबूल ॥१३९॥ NO TRANSLATION YET

ਬਿਦਿਹ ਸਾਕੀਯਾ ਜਾਮ ਫੇਰੋਜ਼ਹ ਫ਼ਾਮ ॥ ਕਿ ਮਾ ਰਾ ਬ ਕਾਰ ਅਸਤ ਰੋਜ਼ੇ ਤਮਾਮ ॥੧੪੦॥ बिदिह साकीया जाम फेरोज़ह फ़ाम ॥ कि मा रा ब कार असत रोज़े तमाम ॥१४०॥ NO TRANSLATION YET

ਤ੝ ਮਾਰਾ ਬਿਦਿਹ ਤਾ ਸ਼ਵਮ ਤਾਜ਼ਹ ਦਿਲ ॥ ਕਿ ਗੌਹਰ ਬਿਆਰੇਮ ਆਲੂਦਹ ਗਿਲ ॥੧੪੧॥੪॥ तढ़ मारा बिदिह ता शवम ताज़ह दिल ॥ कि गौहर बिआरेम आलूदह गिल ॥१४१॥४॥ NO TRANSLATION YET

Copyright Translation of Pritpal Singh Bindra

The only Translation available, the translation is done by Bindra which may be contain his personal views/ or personal grudges. We are not responsible for any error in translation.

Glory to God

The Provider of Living is benevolent,

He is kind and leads kindly-light.(1)

He is heartening, creates intelligence and renders justice.

Makes us believer and, with subsistence, facilitates our existence.(2)

Now listen to the Tale of a kind lady,

Who was like a cypress tree standing on the bank of a rivulet in the garden.(3)

Her father ruled over a kingdom in the north.

He was sweet spoken and possessed kind nature.(4)

They all came to bathe in the (river) Ganga.

Like an arrow out of a bow, they were very swift.(5)

He (King) thought about her betrothal,

‘If she revelled some one, I will bequeath her to him.’(6)

He pronounced, ‘O, my kind daughter,

‘If you fancy some one, let me know.‘(7)

She was conferred a higher status,

So that she looked like the moon shining on Yaman.(8)

The musical drums (instruments) were unveiled,

And the king awaited to hear her reply in consent.(9)

Because there had come many kings and kins of kings,

Who were quite adept in the strategies of war.(10)

(King asked), ‘If there is any one of your liking,

‘He will become as my son-in-law.‘(11)

She encountered many princes,

But, on account of their feats, she did not like any.(12)

At last came the one called Subhat Singh,

Whom she preferred as he roared like a crocodile.(13)

All the handsome princes were called forward,

And asked to take their seats around the court.(14)

(The king asked), ‘Oh, my kind daughter,

‘Do you like any one of them, the discoveries of mine.‘(15)

The person with Juneau (priest with sacred thread of Hindus) was sent forward,

To speak to those princes from the north.(16)

But the girl, whose name was addressed as Bachtramati,

And was like sun on the earth and moon in the sky,(17)

Spoke, ‘None from them suits my eyes.‘

(King) ‘Then, you the gifted one, judge the ones from (the other side).(18)

‘Those ones with delicate features, look at them again.’

But there was none of her heart’s liking.(19)

The selection of would-be husband was abandoned,

And the organisers departed closing the doors.(20)

The next day came, the King with golden shield,

Which was shinning like the pearls.(21)

On the second day the princes were invited again,

And they adorned the court in a different order.(22)

‘Oh, my cherished one, look at those faces,

‘Whom so ever you like, you will be wedded to.‘(23)

‘In the courtyard, she entered the enclosure, which was bedecked like a flower-vase.(24)

She strolled through the numerous princes,

Like a red rose surmounts during the spring.(25)

She captured the hearts of many princes so much,

That a number of them fell flat on the ground.(26)

They were taunted, ‘This one, the lady, who is present here,

‘Is the daughter of the King of the North.(27)

‘Bachtramati is such a daughter,

‘Who shines in the sky like a fairy.(28)

‘She has come for the selection of her would-be husband,

‘Even the gods praise her because her body is as pretty as godesses.29)

‘That one, whose luck would be sympathetic to him,

‘Could only secure this moonlit night beauty.’(30)

But she selected the prince called Subhat Singh,

Who was gentle in nature and was an enlightened man.(31)

He was sent a knowledgeable Counsellor,

(Who pleaded,) ‘Oh you the brilliant one,(32)

‘Here is she, who is delicate like the leaf of a flower,

‘She is suitable for you and you accept her (as your wife).(33)

(He replied,) ‘There, I already have a wife,

‘Whose eyes are as beautiful as the ones of a she-deer.(34)

‘Consequently, I cannot accept her,

‘As I am under command and oath of Quran and Rasool.‘(35)

When her ears discerned such talks,

Then, that delicate damsel, flew into rage.(36)

(She announced,) ‘Who-so-ever wins in the war,

‘Will take me and become the ruler of her kingdom.‘(37)

She started to prepare for the war immediately,

And put the steel armour on her body.(38)

She occupied a chariot, which was like the full moon.

She girded a sword and picked up effective arrows.(39)

She entered the battlefield like a roaring lion,

As she was lion hearted, the killer of lions and of great courage.(40)

With steel armours on her body, she fought valiantly,

She tried to win with the help of arrows and guns.(41)

In the rain storm of arrows,

Most of the soldiers were killed.(42)

The intensity of arrows and guns was so great,

That most of the men were annihilated.(43)

A Raja called Gaj Singh came into the battlefield,

As swiftly as an arrow from the bow or a shot from the gun.(44)

He came in like an inebriated giant,

He was like an elephant, and had a knobbed-head club in his hand.(45)

She shot only one arrow towards that gentleman,

And Gaj Singh fell down from his horse.(46)

Another Raja, Ran Singh, full of wrath came forward,

And flew like a moth approaching the naked light (to burn).(47)

But when the lion-hearted brandished the sword,

Ran Singh fell flat like a cypress tree in the garden.(48)

There was one Raja of Amber and the other of Jodhpur,

The woman with body radiating like pearls came forward,(49)

When they hit her shield with great force,

The fire sparks flashed out gleaming like gems.(50)

Then the ruler of Boondi, with great vigour and force, came forward,

Like a lion proceeds to pounce upon the deer.(51)

But she hit an arrow right throw his eyes,

And he fell down like a branch from the tree.(52)

The fourth Ruler, Jai Singh, jumped into the battlefield,

As, internally with rage, he was behaving like the Caucasian Mountain,(53)

And this fourth one faced the same end.

After Jai Singh, no body took courage to come forward.(54)

Then came a European and the one belonging to Pland (Poland),

And they pounced forward like lions.(55)

The third one, an Englishman, radiated like the sun,

And the fourth one, a Negro, came out like a crocodile emerging from water.(56)

She hit one with a spear, punched the other,

Treaded upon the third and knocked the fourth with the shield.(57)

All the four fell flat and could not get up,

And their souls flew towards celestial heights.(58)

Then none other dared to come forward,

Because none dared to face the one who was as courageous as crocodile.(59)

When the night king (moon) took over along with his legion (stars),

All the troops departed for their abodes.(60)

The night broke and, to rescue the light, came the sun,

Who occupied the seat like the master of the kingdom.(61)

The warriors from both camps penetrated the battlefield,

And the shields started to strike the shields.(62)

Both the parties entered roaring like clouds,

One was getting afflicted and the other seemed annihilating.(63)

Because of the arrows showered from all sides,

The voices of the distressed ones were emanating from all sides,(64)

As the action was predominating through arrows, guns, swords, axes,

Spears, lances, steel-arrows and shields.(65)

Instantly a giant came, who was as dark as a leech,

And who was howling like a lion and excited like an elephant.(66)

He was throwing the arrows like rainstorm,

And his sword was radiating like the lightening in the clouds.(67)

The echoes from the drum blared their sounds,

And the humanity was forced to face death.(68)

Whenever the arrows were shot,

They went through thousands of brave chests.(69)

But when a great number of arrows were discharged,

The giant fell down like the attic of a lofty mansion.(70)

Another giant flew in like kite to participate in the fight,

It was as big as a lion and as fast as an antelope.(71)

He was hit hard, injured with a missile, and was toppled over,

Like an uprooted tree.(72)

None else dared to indulge in the confrontation,

As the Chandra Mukhi was bent to fight out any body.(73)

The King of China dislodged the crown from his head,

As the devil of the darkness took over.(74)

The night fell taking with her, her own army (stars),

And commenced her own game plan.(75)

‘Alas, alas,’ the princes lamented,

‘How sad the moments of our lives have come?’(76)

On the next day when the light commenced to unfold,

And the light-expanding king (the sun) took its seat.(77)

Then the armies of both the sides took positions,

And started to shower the arrows and the gun shots.(78)

The arrows with bad intentions flew far more,

And it enhanced the wrath at the receiving end.(79)

Most of the armies were annihilated.

One person was spared and he was Subhat Singh.(80)

He was asked, ‘Oh, You, Rustam, the Valiant of the Universe,

‘Either you accept me or take up the bow to fight with me.‘(81)

He flew into the rage like a lion,

He said, ‘Listen, Oh damsel, I will not show my back in the fight.‘(82)

In great gusto he put on an armoured suit.

And that lion hearted came forward like an alligator.(83)

Walking like a majestic lion, he advanced,

And began to emit arrows like a rain storm.(84)

Swiftly moving his hands to the right and to the left,

He used the Chinese bow, which thundered the skies.(85)

Who-so-ever was struck with his spear,

He was torn either into two or four pieces.(86)

She wanted to grab him like a vulture seizes its prey,

And a red reptile wrapped around a valiant man.(87)

The intensity of the arrows was so great,

That the soil got drenched with the blood.(88)

All day the arrows were showered,

But none came out to be victorious.(89)

The brave ones became weary with tiredness,

And started to fell flat on the barren land.(90)

The Emperor, the Great, of Rome (sun) covered its face,

And other King (moon) coolly took over the reign.(91)

In this war, none attained the comfort,

And both sides were felling flat like the dead bodies.(92)

But next day again both became vivacious,

And like crocodiles pounced upon each other.(93)

The bodies of both sides were torn apart,

And their chests were laden with blood.(94)

They came dancing like black crocodiles,

And octopuses of the country of Bangash.(95)

The lopsided, black, and spotted horses,

Came in dancing like the peacocks.(96)

Various types of armours,

Were torn apart into pieces in the fight.(97)

The intensity of the arrows was so fierce,

That fire started to emanate from the shields.(98)

The braves commenced dancing like the lions,

And with the hoofs of the horses, the soil looked like the back of leopard.(99)

The fire was let loose with the showers of the arrows so much,

That the intellect abandoned the minds, and the senses took their leave.(100)

Both sides were absorbed to such an extent,

That their scabbards became swordless and the quivers were all emptied.(101)

From morning till evening they continued fighting,

As they did not have time to take meals, they fell flat.(102)

And the tiredness had ousted them absolutely,

Because they had been fighting like two lions, two vultures or two leopards.(103)

When the slave took away the golden crest (sun set).

And the universe was enveloped in the darkness,(104)

Then on the third day the sun triumphed and came out,

And, like moon, everything became visible.(105)

Once again, at the site of the war, they became alert,

And commenced to throw arrows and shoot the guns.(106)

The fight flared again,

And twelve thousand elephants were destroyed.(107)

Seven hundred thousand horses were killed,

And all the stalwart young men were eliminated.(108)

All the horses, the ones from Sindh, Arabia and Iraq,

Which were very fast, were annihilated.(109)

Many lion-hearted valiant persons were exterminated,

Who, at the time of need, showed exceptional courage.(110)

Two clouds (of fighters) came roaring,

Their action flew blood to the highest skies.(111)

Hue and cry was raised in the fields,

And the earth was trampled over by the hoofs of the horses.(112)

Flying like wind, the horses had the steel hoofs,

Which made the earth look like the back of leopard.(113)

In the mean time the lamp of the universe drank the wine from the pitcher (sunset),

And endowed the crown on the head of the brother (moon).(114)

When the sun appeared on the fourth day,

And radiated its golden rays,(115)

Then, girding up their lions,

They took the bow of the Yaman and shielded their faces.(116)

They assimilated their senses, and the rage for fight blew,

And they became extremely wrathful.(117)

On the fourth day, ten thousand elephants were killed,

And twelve thousand lightening horses were slain.(118)

Three hundred thousands of foot-soldiers were liquidated,

Who were like the lions and very adept.(119)

Four thousands chariots were shattered,

And many killers of the lions were decimated, too.(120)

Four horses of Subhat Singh were slaughtered,

The second arrow pierced through the head of his chariot- driver.(121)

The third arrow hit above his eyebrows,

And he felt like a snake had been forced out of a treasure.(122)

When the fourth arrow was hit, he lost all his consciousness,

His determination fled away and forgot his sense of righteousness.(123)

As the fourth arrow had penetrated nearby his wind-pipe,

And he had fallen on the ground.(124)

It became apparent that the man was almost dead,

As he had dropped down like an inebriated lion.(125)

She stepped out of her chariot, and stepped down on the ground,

She looked like very delicate but steadfast.(126)

She had a cup of water in her hand,

And glided to approach him (Subhat Singh).(127)

(She) spoke, ‘Oh, You the strange man of Royalty,,

‘Why are you lumbering in the blood ridden dust?(128)

‘I am the same, your life and love, and you at the prime of your youth,

‘Currently, I have come to have a glimpse of you.’(129)

(He) said, ‘Oh, you the kind hearted,

‘Why have you come to this place full of afflictions?’(130)

(She,) ‘If you were dead, I would have come to take your body.,

‘But, as you are still alive, I would like to thank the Almighty.’(131)

He embraced her with soft-spoken oration,

And said, ‘Oh you the one with such exquisite body,(132)

‘What ever you desire, tell me, I will grant,

‘Because, Oh, the lion-hearted, I am a slave to you.’(133)

‘Oh, you the toiling-hard in your deeds,

‘Take me as your wife and endow me to become a kind woman.’(134)

She stamped her feet on the chest of the earth,

And repeated the custom of her predecessors (married him).(135)

He (Subhat Singh) was laid down on the chariot, and she brought him home,

And the king of kings (her father) beat the drums (in happiness).(136)

With the noise of the drums, when he (Subhat Singh) was awaken,

He asked, ‘In whose house, I have been brought in?’(137)

She replied, ‘I have won you in the war,

And through the war I have taken you as my husband.’(138)

He repented on the unintended words he had spoken,

But what could be done then and he accepted (the marriage).(139)

(The poet says),

‘O, Saki, Give me the cup full of green (liquid),

Which I need at the end of the long day.(140)

Give me so that my heart brims with freshness,

And fetches the pearls out of the depleted soil.(141)

Completed - Tale Four

 Zafarnamah  

ææ Beginning ææ Hikayat 2 ææ Hikayat 3 ææ Hikayat 4 ææ Hikayat 5 ææ Hikayat 6 ææ Hikayat 7 ææ ææ Hikayat 8 ææ Hikayat 9 ææ Hikayat 10 ææ Hikayat 11 ææ Hikayat 12 (End of Zafarnamah)) ææ