ਬਿਲਾਵਲ੝ ਮਹਲਾ ੫ ॥

ਬਿਨ੝ ਭੈ ਭਗਤੀ ਤਰਨ੝ ਕੈਸੇ ॥ ਕਰਹ੝ ਅਨ੝ਗ੝ਰਹ੝ ਪਤਿਤ ਉਧਾਰਨ ਰਾਖ੝ ਸ੝ਆਮੀ ਆਪ ਭਰੋਸੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

ਸਿਮਰਨ੝ ਨਹੀ ਆਵਤ ਫਿਰਤ ਮਦ ਮਾਵਤ ਬਿਖਿਆ ਰਾਤਾ ਸ੝ਆਨ ਜੈਸੇ ॥ ਅਉਧ ਬਿਹਾਵਤ ਅਧਿਕ ਮੋਹਾਵਤ ਪਾਪ ਕਮਾਵਤ ਬ੝ਡੇ ਝਸੇ ॥੧॥

ਸਰਨਿ ਦ੝ਖ ਭੰਜਨ ਪ੝ਰਖ ਨਿਰੰਜਨ ਸਾਧੂ ਸੰਗਤਿ ਰਵਣ੝ ਜੈਸੇ ॥ ਕੇਸਵ ਕਲੇਸ ਨਾਸ ਅਘ ਖੰਡਨ ਨਾਨਕ ਜੀਵਤ ਦਰਸ ਦਿਸੇ ॥੨॥੯॥੧੨੫॥

Bilaaval, Fifth Mehla:

Without the Fear of God, and devotional worship, how can anyone cross over the world-ocean? Be kind to me, O Saving Grace of sinners; preserve my faith in You, O my Lord and Master. ||1||Pause||

The mortal does not remember the Lord in meditation; he wanders around intoxicated by egotism; he is engrossed in corruption like a dog. Utterly cheated, his life is slipping away; committing sins, he is sinking away. ||1||

I have come to Your Sanctuary, Destroyer of pain; O Primal Immaculate Lord, may I dwell upon You in the Saadh Sangat, the Company of the Holy. O Lord of beautiful hair, Destroyer of pain, Eradicator of sins, Nanak lives, gazing upon the Blessed Vision of Your Darshan. ||2||9||125||

Aasaa, Fifth Mehla:

If she renounces and eliminates her sexual desire, anger, greed and attachment, and her evil-mindedness and self-conceit as well; and if, becoming humble, she serves Him, then she becomes dear to her Beloved's Heart. ||1||

Listen, O beautiful soul-bride: By the Word of the Holy Saint, you shall be saved. Your pain, hunger and doubt shall vanish, and you shall obtain peace, O happy soul-bride. ||1||Pause||

ਪਦਅਰਥ: ਭੈ ਬਿਨ੝—(ਸੰਬੰਧਕ 'ਬਿਨ੝' ਦੇ ਕਾਰਨ ਲਫ਼ਜ਼ 'ਭਉ' ਤੋਂ 'ਭੈ' ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ} ਡਰ—ਅਦਬ ਤੋਂ ਬਿਨਾ। ਤਰਨ੝—ਸੰਸਾਰ—ਸਮ੝ੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ—ਉਤਾਰਾ। ਕੈਸੇ—ਕਿਵੇਂ? ਅਨ੝ਗ੝ਰਹ੝—ਦਇਆ, ਕਿਰਪਾ। ਪਤਿਤ ਉਧਾਰਨ—ਹੇ ਵਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਬਚਾਣ ਵਾਲੇ! ਸ੝ਆਮੀ—ਹੇ ਮਾਲਕ! ਆਪ ਭਰੋਸੇ—ਆਪ ਦੇ ਆਸਰੇ, ਤੇਰੇ ਆਸਰੇ। ਰਾਖ—ਮਦਦ ਕਰ।੧।ਰਹਾਉ।

ਨਹੀ ਆਵਤ—ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ, ਜਾਚ ਨਹੀਂ। ਮਦ—ਨਸ਼ਾ। ਮਾਵਤ—ਮਸਤ। ਬਿਖਿਆ—ਮਾਇਆ। ਰਾਤਾ—ਰੰਗਿਆ ਹੋਇਆ, ਮਗਨ। ਸ੝ਆਨ ਜੈਸੇ—ਜਿਵੇਂ ਕ੝ੱਤਾ (ਭਟਕਦਾ ਫਿਰਦਾ ਹੈ। ਅਉਧ—ਉਮਰ। ਅਧਿਕ—ਬਹ੝ਤ। ਮੋਹਾਵਤ—ਠੱਗਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬ੝ਡੇ—ਡ੝ੱਬਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਝਸੇ—ਇਉਂ।੧।

ਦ੝ਖ ਭੰਜਨ—ਹੇ ਦ੝ੱਖਾਂ ਦੇ ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ! ਪ੝ਰਖ—ਹੇ ਸਰਬ—ਵਿਆਪਕ! ਨਿਰੰਜਨ—ਹੇ ਮਾਇਆ ਦੇ ਪ੝ਰਭਾਵ ਤੋਂ ਪਰੇ! ਰਵਣ੝—ਸਿਮਰਨ। ਜੈਸੇ—ਜਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕੇ। ਕੇਸਵ—ਹੇ ਕੇਸ਼ਵ! ਹੇ ਸੋਹਣੇ ਕੇਸਾਂ ਵਾਲੇ {केशाः पढ़रशसढ़याः सनढ़ति असढ़य}। ਕਲੇਸ ਨਾਸ—ਹੇ ਕਲੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ! ਅਘ ਖੰਡਨ—ਹੇ ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ! ਦਿਸੇ—ਦਿੱਸਿਆਂ।੨।

ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਡਰ-ਅਦਬ ਮਨ ਵਿਚ ਵਸਾਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾ, ਭਗਤੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਸੰਸਾਰ-ਸਮ੝ੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ-ਉਤਾਰਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਹੇ ਵਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਣ ਵਾਲੇ ਸ੝ਆਮੀ! (ਮੇਰੇ ਉਤੇ) ਮੇਹਰ ਕਰ, ਮੈਨੂੰ (ਇਹਨਾਂ ਵਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ) ਬਚਾਈ ਰੱਖ, ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਹੀ ਆਸਰੇ ਹਾਂ।੧।ਰਹਾਉ।

(ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ! ਤੇਰੀ ਮੇਹਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਜੀਵ ਨੂੰ ਤੇਰਾ) ਸਿਮਰਨ ਕਰਨ ਦੀ ਜਾਚ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ, ਮਾਇਆ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਵਿਚ ਮਸਤ ਭਟਕਦਾ ਹੈ, ਮਾਇਆ (ਦੇ ਰੰਗ) ਵਿਚ ਰੰਗਿਆ ਹੋਇਆ ਜੀਵ ਇਉਂ ਫਿਰਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ (ਹਲਕਿਆ) ਕ੝ੱਤਾ। ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ! ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਉਮਰ ਬੀਤਦੀ ਹੈ, ਜੀਵ (ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਹੱਥੀਂ) ਵਧੀਕ ਲ੝ੱਟੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਬੱਸ! ਇਉਂ ਹੀ ਪਾਪ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਸੰਸਾਰ-ਸਮ੝ੰਦਰ ਵਿਚ ਡ੝ੱਬਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।੧।

ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਆਖ-) ਹੇ ਦ੝ੱਖਾਂ ਦੇ ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ! ਹੇ ਸਰਬ ਵਿਆਪਕ! ਹੇ ਮਾਇਆ ਦੇ ਪ੝ਰਭਾਵ ਤੋਂ ਪਰੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ! (ਮੇਹਰ ਕਰ, ਤਾ ਕਿ) ਜਿਵੇਂ ਭੀ ਹੋ ਸਕੇ (ਤੇਰਾ ਦਾਸ) ਸਾਧ ਸੰਗਤਿ ਵਿਚ (ਟਿਕ ਕੇ ਤੇਰਾ) ਸਿਮਰਨ ਕਰਦਾ ਰਹੇ। ਹੇ ਕੇਸ਼ਵ! ਹੇ ਕਲੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ! ਹੇ ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ! (ਤੇਰਾ ਦਾਸ) ਨਾਨਕ ਤੇਰਾ ਦਰਸਨ ਕਰ ਕੇ ਹੀ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਹਾਸਲ ਕਰਦਾ ਹੈ।੨।੯।੧੨੫।