|
|
| (26 intermediate revisions by the same user not shown) |
| Line 1: |
Line 1: |
| {|style="border: 1px solid #FFDEAD; color: #000; background-color: #FFFAF0; padding: .4em .9em .9em; margin-top:.0em; margin-bottom:.3em; text-align: left;font-size: 140%; margin: 0;" | | {|style="border: 1px solid #FFDEAD; color: #000; background-color: #FFFAF0; padding: .4em .9em .9em; margin-top:.0em; margin-bottom:.3em; text-align: left;font-size: 140%; text-align: center; margin: 0;" |
| |colspan=2|<h1 style="margin: 0; background-color:#FFFACD; font-size: 80%; font-weight:normal; text-align: center; border: 1px solid #FFDEAD; margin-top:.0em; margin-bottom:.3em; padding:0.2em 0.4em; color:#FF6600"> | | |colspan=2|<h1 style="margin: 0; background-color:#FFFACD; font-size: 80%; font-weight:normal; border: 1px solid #FFDEAD; margin-top:.0em; margin-bottom:.3em; padding:0.2em 0.4em; color:#FF6600"> |
| {{Hukamlong|January 3, 2007|640|27855|0640|2414}}</h1> | | {{Hukamlong|July 1, 2007|377|17349|0377|1463}}</h1> |
| |- | | |- |
| |colspan=2|<font color=Maroon> | | |colspan=2|<font color=Maroon> |
| ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ 5 ॥
| | ਆਸਾ ਮਹਲਾ 5 ॥ |
| | |
| ਮਾਤ ਗਰਭ ਦਖ ਸਾਗਰੋ ਪਿਆਰੇ ਤਹ ਅਪਣਾ ਨਾਮ ਜਪਾਇਆ ॥
| |
| ਬਾਹਰਿ ਕਾਢਿ ਬਿਖ ਪਸਰੀਆ ਪਿਆਰੇ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਵਧਾਇਆ ॥
| |
| ਜਿਸ ਨੋ ਕੀਤੋ ਕਰਮ ਆਪਿ ਪਿਆਰੇ ਤਿਸ ਪੂਰਾ ਗਰੂ ਮਿਲਾਇਆ ॥
| |
| ਸੋ ਆਰਾਧੇ ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਪਿਆਰੇ ਰਾਮ ਨਾਮ ਲਿਵ ਲਾਇਆ ॥1॥
| |
| | |
| ਮਨਿ ਤਨਿ ਤੇਰੀ ਟੇਕ ਹੈ ਪਿਆਰੇ ਮਨਿ ਤਨਿ ਤੇਰੀ ਟੇਕ ॥
| |
| ਤਧ ਬਿਨ ਅਵਰ ਨ ਕਰਨਹਾਰ ਪਿਆਰੇ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਝਕ ॥ ਰਹਾਉ ॥
| |
| | |
| ਕੋਟਿ ਜਨਮ ਭਰਮਿ ਆਇਆ ਪਿਆਰੇ ਅਨਿਕ ਜੋਨਿ ਦਖ ਪਾਇ ॥
| |
| ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬ ਵਿਸਰਿਆ ਪਿਆਰੇ ਬਹਤੀ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥
| |
| ਜਿਨ ਭੇਟੈ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗਰੂ ਪਿਆਰੇ ਸੇ ਲਾਗੇ ਸਾਚੈ ਨਾਇ ॥
| |
| ਤਿਨਾ ਪਿਛੈ ਛਟੀਝ ਪਿਆਰੇ ਜੋ ਸਾਚੀ ਸਰਣਾਇ ॥2॥
| |
| | |
| ਮਿਠਾ ਕਰਿ ਕੈ ਖਾਇਆ ਪਿਆਰੇ ਤਿਨਿ ਤਨਿ ਕੀਤਾ ਰੋਗ ॥
| |
| ਕਉੜਾ ਹੋਇ ਪਤਿਸਟਿਆ ਪਿਆਰੇ ਤਿਸ ਤੇ ਉਪਜਿਆ ਸੋਗ ॥
| |
| ਭੋਗ ਭੰਚਾਇ ਭਲਾਇਅਨ ਪਿਆਰੇ ਉਤਰੈ ਨਹੀ ਵਿਜੋਗ ॥
| |
| ਜੋ ਗਰ ਮੇਲਿ ਉਧਾਰਿਆ ਪਿਆਰੇ ਤਿਨ ਧਰੇ ਪਇਆ ਸੰਜੋਗ ॥3॥
| |
| | |
| ਮਾਇਆ ਲਾਲਚਿ ਅਟਿਆ ਪਿਆਰੇ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਹਿ ਮੂਲਿ ॥
| |
| ਜਿਨ ਤੂ ਵਿਸਰਹਿ ਪਾਰਬਰਹਮ ਸਆਮੀ ਸੇ ਤਨ ਹੋਝ ਧੂੜਿ ॥
| |
| ਬਿਲਲਾਟ ਕਰਹਿ ਬਹਤੇਰਿਆ ਪਿਆਰੇ ਉਤਰੈ ਨਾਹੀ ਸੂਲ ॥
| |
| ਜੋ ਗਰ ਮੇਲਿ ਸਵਾਰਿਆ ਪਿਆਰੇ ਤਿਨ ਕਾ ਰਹਿਆ ਮੂਲ ॥4॥
| |
| | |
| ਸਾਕਤ ਸੰਗ ਨ ਕੀਜਈ ਪਿਆਰੇ ਜੇ ਕਾ ਪਾਰਿ ਵਸਾਇ ॥
| |
| ਜਿਸ ਮਿਲਿਝ ਹਰਿ ਵਿਸਰੈ ਪਿਆਰੇ ਸੋ ਮਹਿ ਕਾਲੈ ਉਠਿ ਜਾਇ ॥
| |
| ਮਨਮਖਿ ਢੋਈ ਨਹ ਮਿਲੈ ਪਿਆਰੇ ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥
| |
| ਜੋ ਗਰ ਮੇਲਿ ਸਵਾਰਿਆ ਪਿਆਰੇ ਤਿਨਾ ਪੂਰੀ ਪਾਇ ॥5॥
| |
| | |
| ਸੰਜਮ ਸਹਸ ਸਿਆਣਪਾ ਪਿਆਰੇ ਇਕ ਨ ਚਲੀ ਨਾਲਿ ॥
| |
| ਜੋ ਬੇਮਖ ਗੋਬਿੰਦ ਤੇ ਪਿਆਰੇ ਤਿਨ ਕਲਿ ਲਾਗੈ ਗਾਲਿ ॥
| |
| ਹੋਦੀ ਵਸਤ ਨ ਜਾਤੀਆ ਪਿਆਰੇ ਕੂੜ ਨ ਚਲੀ ਨਾਲਿ ॥
| |
| ਸਤਿਗਰ ਜਿਨਾ ਮਿਲਾਇਓਨ ਪਿਆਰੇ ਸਾਚਾ ਨਾਮ ਸਮਾਲਿ ॥6॥
| |
| | |
| ਸਤ ਸੰਤੋਖ ਗਿਆਨ ਧਿਆਨ ਪਿਆਰੇ ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥
| |
| ਅਨਦਿਨ ਕੀਰਤਨ ਗਣ ਰਵੈ ਪਿਆਰੇ ਅੰਮਰਿਤਿ ਪੂਰ ਭਰੇ ॥
| |
| ਦਖ ਸਾਗਰ ਤਿਨ ਲੰਘਿਆ ਪਿਆਰੇ ਭਵਜਲ ਪਾਰਿ ਪਰੇ ॥
| |
| ਜਿਸ ਭਾਵੈ ਤਿਸ ਮੇਲਿ ਲੈਹਿ ਪਿਆਰੇ ਸੇਈ ਸਦਾ ਖਰੇ ॥7॥
| |
| | |
| ਸੰਮਰਥ ਪਰਖ ਦਇਆਲ ਦੇਉ ਪਿਆਰੇ ਭਗਤਾ ਤਿਸ ਕਾ ਤਾਣ ॥
| |
| ਤਿਸ ਸਰਣਾਈ ਢਹਿ ਪਝ ਪਿਆਰੇ ਜਿ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਜਾਣ ॥
| |
| ਹਲਤ ਪਲਤ ਸਵਾਰਿਆ ਪਿਆਰੇ ਮਸਤਕਿ ਸਚ ਨੀਸਾਣ ॥
| |
| ਸੋ ਪਰਭ ਕਦੇ ਨ ਵੀਸਰੈ ਪਿਆਰੇ ਨਾਨਕ ਸਦ ਕਰਬਾਣ ॥8॥2॥
| |
|
| |
| |-
| |
| |colspan=2|<font color=red>
| |
| | |
| ਪਦਅਰਥ: ਮਾਤ ਗਰਭ—ਮਾਂ ਦਾ ਪੇਟ। ਸਾਗਰੋ—ਸਮੰਦਰ। ਤਹ—ਉਥੇ, ਉਸ ਪੇਟ ਵਿਚ। ਕਾਢਿ—ਕੱਢ ਕੇ। ਬਿਖ—ਜ਼ਹਰ, ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਮਾਰ ਮਕਾਣ ਵਾਲੀ ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਦੀ ਜ਼ਹਰ। ਪਸਰੀਆ—ਖਿਲਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਜਿਸ ਨੋ—(ਲਫ਼ਜ਼ 'ਜਿਸ' ਦਾ ਸੰਬੰਧਕ 'ਨੋ' ਦੇ ਕਾਰਨ ਉੱਡ ਗਿਆ ਹੈ}। ਕਰਮ—ਬਖ਼ਸ਼ਸ਼। ਤਿਸ—ਉਸ ਮਨੱਖ ਨੂੰ। ਆਰਾਧੇ—ਸਿਮਰਦਾ ਹੈ। ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ—ਹਰੇਕ ਸਾਹ ਦੇ ਨਾਲ। ਲਿਵ—ਲਗਨ, ਪਰੀਤੀ।੧।
| |
| | |
| ਮਨਿ—ਮਨ ਵਿਚ। ਤਨਿ—ਤਨ ਵਿਚ, ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ। ਟੇਕ—ਆਸਰਾ। ਅਵਰ—ਕੋਈ ਹੋਰ। ਅੰਤਰਜਾਮੀ—ਦਿਲ ਦੀ ਜਾਣਨ ਵਾਲਾ।ਰਹਾਉ।
| |
| | |
| ਕੋਟਿ—ਕਰੋੜਾਂ। ਭਰਮਿ—ਭਟਕ ਕੇ। ਪਾਇ—ਪਾ ਕੇ, ਸਹਾਰ ਕੇ। ਸਾਚਾ—ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ। ਜਿਨ—ਜਿਨਹਾਂ ਨੂੰ। ਭੇਟੈ—ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਨਾਇ—ਨਾਮ ਵਿਚ। ਸਾਚੈ ਨਾਇ—ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿਚ। ਤਿਨਾ ਪਿਛੈ—ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈ ਕੇ। ਛਟੀਝ—(ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਤੋਂ) ਬਚ ਜਾਈਦਾ ਹੈ।੨।
| |
| | |
| ਅਰਥ: ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਪਰਭੂ! (ਮੇਰੇ) ਮਨ ਵਿਚ (ਮੇਰੇ) ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਸਦਾ ਤੇਰਾ ਹੀ ਆਸਰਾ ਹੈ (ਤੂੰ ਹੀ ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਤੋਂ ਬਚਾਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ)। ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਪਰਭੂ! ਤੂੰ ਹੀ ਸਭ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਜਾਣਨ ਵਾਲਾ ਹੈਂ। ਤੈਥੋਂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜੋ ਸਭ ਕਝ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰਥਾ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ।ਰਹਾਉ।
| |
| | |
| ਹੇ ਪਿਆਰੇ (ਭਾਈ)! ਮਾਂ ਦਾ ਪੇਟ ਦੱਖਾਂ ਦਾ ਸਮੰਦਰ ਹੈ, ਉਥੇ (ਪਰਭੂ ਨੇ ਜੀਵ ਪਾਸੋਂ) ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰਾਇਆ (ਤੇ, ਇਸ ਨੂੰ ਦੱਖਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਈ ਰੱਖਿਆ)। ਮਾਂ ਦੇ ਪੇਟ ਵਿਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ (ਜਨਮ ਦੇ ਕੇ, ਪਰਭੂ ਨੇ ਜੀਵ ਵਾਸਤੇ, ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਮਾਰ ਮਕਾਣ ਵਾਲੀ ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਦੀ) ਜ਼ਹਰ ਖਿਲਾਰ ਰੱਖੀ (ਤੇ, ਇਸ ਤਰਹਾਂ ਜੀਵ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ) ਮਾਇਆ ਦਾ ਮੋਹ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ। ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਸ ਮਨੱਖ ਉੱਤੇ ਆਪ ਪਰਭੂ ਮੇਹਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਗਰੂ ਮਿਲਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਮਨੱਖ ਹਰੇਕ ਸਾਹ ਦੇ ਨਾਲ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤੇ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਦੀ ਲਗਨ (ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ) ਬਣਾਈ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।੧।
| |
| | |
| ਹੇ ਭਾਈ! ਅਨੇਕਾਂ ਜੂਨਾਂ ਦੇ ਦੱਖ ਸਹਾਰ ਕੇ, ਕਰੋੜਾਂ ਜਨਮਾਂ ਵਿਚ ਭਟਕ ਕੇ (ਜੀਵ ਮਨੱਖਾ ਜਨਮ ਵਿਚ) ਆਉਂਦਾ ਹੈ, (ਪਰ ਇੱਥੇ ਇਸ ਨੂੰ) ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਮਾਲਕ ਭੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤੇ, ਇਸ ਨੂੰ ਬੜੀ ਸਜ਼ਾ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਨਹਾਂ ਮਨੱਖਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਗਰੂ ਮਿਲ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਸਰਤਿ ਜੋੜਦੇ ਹਨ। ਹੇ ਭਾਈ! ਜੇਹੜੇ ਮਨੱਖ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪਰਭੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪਝ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੂਰਨਿਆਂ ਤੇ ਤਰ ਕੇ (ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਦੀ ਜ਼ਹਿਰ ਤੋਂ) ਬਚ ਜਾਈਦਾ ਹੈ।੨।
| |
| | |
| ਪਦਅਰਥ: ਤਿਨਿ—ਉਸ (ਮਿੱਠੇ) ਨੇ। ਤਨਿ—ਸਰੀਰ ਵਿਚ। ਕਉੜਾ—ਦਖਦਾਈ। ਪਤਿਸਟਿਆ—ਟਿਕ ਗਿਆ {पढ़रसढ़था = to stand firmly}। ਤਿਸ ਤੇ—{ਲਫ਼ਜ਼ 'ਤਿਸ' ਦਾ ਸੰਬੰਧਕ 'ਤੇ' ਕਾਰਨ ਉੱਡ ਗਿਆ ਹੈ}। ਸੋਗ—ਗ਼ਮ, ਚਿੰਤਾ। ਭੋਗ—ਦਨੀਆ ਦੇ ਸਆਦਲੇ ਪਦਾਰਥ। ਭੰਚਾਇ—ਖਵਾ ਕੇ। ਭਲਾਇਅਨ—ਉਸ (ਪਰਭੂ) ਨੇ ਕਰਾਹੇ ਪਾ ਦਿੱਤਾ। ਵਿਜੋਗ—ਵਿਛੋੜਾ। ਗਰ ਮੇਲਿ—ਗਰੂ ਨੂੰ ਮਿਲਾ ਕੇ। ਉਧਾਰਿਆ—ਵਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾ ਲਿਆ। ਤਿਨ ਸੰਜੋਗ—ਉਹਨਾਂ ਦਾ (ਪਰਭੂ ਨਾਲ) ਮਿਲਾਪ। ਧਰੇ—ਧਰ ਤੋਂ ਹੀ, ਪਰਭੂ ਦੀ ਹਜ਼ੂਰੀ ਵਿਚੋਂ ਹੀ। ਪਇਆ—ਲਿਖਿਆ ਪਿਆ ਸੀ।੩।
| |
| | |
| ਲਾਲਚਿ—ਲਾਲਚ ਵਿਚ। ਅਟਿਆ—ਲਿਬੜਿਆ। ਚਿਤਿ—ਚਿੱਤ ਵਿਚ। ਮੂਲਿ—ਬਿਲਕਲ ਹੀ। ਪਾਰਬਰਹਮ—ਹੇ ਪਰਮਾਤਮਾ! ਸੇ ਤਨ—{ਬਹ-ਵਚਨ} ਉਹ ਸਰੀਰ। ਧੂੜਿ—ਮਿੱਟੀ, ਖ਼ਾਕ। ਬਿਲਲਾਟ—ਵਿਰਲਾਪ। ਕਰਹਿ—ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸੂਲ—ਪੀੜ। ਤਿਨ ਕਾ ਮੂਲ—ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦਾ ਸਰਮਾਇਆ। ਰਹਿਆ—ਬਚਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।੪।
| |
| | |
| ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਮਨੱਖ ਨੇ (ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦਨੀਆ ਦੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨੂੰ) ਮਿੱਠੇ ਮੰਨ ਕੇ ਖਾਧਾ, ਉਸ ਮਿੱਠੇ ਨੇ (ਉਸ ਦੇ) ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਰੋਗ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਰੋਗ ਦਖਦਾਈ ਹੋ ਕੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਪੱਕਾ ਟਿਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਸ (ਰੋਗ) ਤੋਂ ਚਿੰਤਾ-ਗ਼ਮ ਪੈਦਾ ਹੰਦੀ ਹੈ। ਦਨੀਆ ਦੇ ਪਦਾਰਥ ਖਵਾ ਖਵਾ ਕੇ ਉਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ (ਆਪ ਹੀ ਜੀਵ ਨੂੰ) ਕਰਾਹੇ ਪਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। (ਪਰਮਾਤਮਾ ਨਾਲੋਂ ਜੀਵ ਦਾ) ਵਿਛੋੜ ਮੱਕਣ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ। ਜਿਨਹਾਂ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਗਰੂ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਪਰਭੂ ਨੇ (ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੇ ਭੋਗਾਂ ਤੋਂ) ਬਚਾ ਲਿਆ, ਧਰੋਂ ਲਿਖੇ ਅਨਸਾਰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ (ਪਰਮਾਤਮਾ ਨਾਲ) ਮਿਲਾਪ ਹੋ ਗਿਆ।੩।
| |
| | |
| ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਪਰਭੂ! ਜੇਹੜੇ ਮਨੱਖ (ਸਦਾ) ਮਾਇਆ ਦੇ ਲਾਲਚ ਵਿਚ ਫਸੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਚਿੱਤ ਵਿਚ ਤੂੰ ਉੱਕਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਵੱਸਦਾ। ਹੇ ਮਾਲਕ ਪਰਭੂ! ਜਿਨਹਾਂ ਨੂੰ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਭੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉਹ ਸਰੀਰ (ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੀ ਪੂੰਜੀ ਬਣਾਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੀ) ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। (ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਕਾਰਨ ਦੱਖੀ ਹੋ ਹੋ ਕੇ) ਉਹ ਬਥੇਰੇ ਵਿਲਕਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦਾ ਉਹ ਦੱਖ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੰਦਾ।
| |
| | |
| ਹੇ ਭਾਈ! ਗਰੂ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਜਿਨਹਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਪਰਮਾਤਮਾ ਸੋਹਣਾ ਬਣਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦਾ ਸਰਮਾਇਆ ਬਚਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।੪।
| |
| | |
| ਪਦਅਰਥ: ਸਾਕਤ ਸੰਗ—ਪਰਮਾਤਮਾ ਨਾਲੋਂ ਟੱਟੇ ਹੋਝ ਮਨੱਖ ਦਾ ਸਾਥ। ਕੀਜਈ—ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਜੇ ਕਾ—ਜਿਤਨਾ ਕ। ਪਾਰਿ ਵਸਾਇ—ਵੱਸ ਚੱਲ ਸਕੇ। ਜਿਸ ਮਿਲਿਝ—ਜਿਸ (ਸਾਕਤ) ਨੂੰ ਮਿਲਿਆਂ। ਸ—{ਅਸਲ ਲਫ਼ਜ਼ 'ਸੋ' ਹੈ, ਇਥੇ 'ਸ' ਪੜਹਨਾ ਹੈ}। ਮਹਿ ਕਾਲੈ—ਕਾਲੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ, ਬਦਨਾਮੀ ਖੱਟ ਕੇ। ਉਠਿ—ਉੱਠ ਕੇ। ਮਨਮਖਿ—ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤਰਨ ਵਾਲਾ ਮਨੱਖ। ਢੋਈ—ਥਾਂ, ਆਸਰਾ। ਗਰ ਮੇਲਿ—ਗਰੂ ਨੂੰ ਮਿਲਾ ਕੇ। ਪੂਰੀ ਪਾਇ—ਸਫਲਤਾ ਪਰਾਪਤ ਹੰਦੀ ਹੈ।੫।
| |
| | |
| ਸੰਜਮ—ਜਗਤਿ। ਸਹਸ—ਹਜ਼ਾਰਾਂ। ਨਾਲਿ ਨ ਚਲੀ—ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ। ਤੇ—ਤੋਂ। ਕਲਿ—ਕਲ ਵਿਚ, ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਵਿਚ। ਗਾਲਿ—ਕਲੰਕ। ਕੂੜ—ਝੂਠ। ਮਿਲਾਇਓਨ—ਉਸ (ਪਰਮਾਤਮਾ) ਨੇ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਸਾਚਾ—ਸਦਾ-ਥਿਰ। ਸਮਾਲਿ—ਸਮਾਲਹਿ, ਸੰਭਾਲਦੇ ਹਨ, ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਵਸਾਂਦੇ ਹਨ।੬।
| |
| | |
| ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਥੋਂ ਤਕ ਵੱਸ ਲੱਗੇ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਨਾਲੋਂ ਟੱਟੇ ਹੋਝ ਮਨੱਖ ਦਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਮਨੱਖ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਵਿਸਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। (ਜੇਹੜਾ ਮਨੱਖ ਸਾਕਤ ਦਾ ਸੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ) ਉਹ ਬਦਨਾਮੀ ਖੱਟ ਕੇ ਹੀ ਦਨੀਆ ਤੋਂ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤਰਨ ਵਾਲੇ ਮਨੱਖ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿਚ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ, (ਉਸ ਨੂੰ ਸਗੋਂ ਉਥੇ) ਸਜ਼ਾ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਪਰ, ਹੇ ਭਾਈ! ਗਰੂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਜਿਨਹਾਂ ਮਨੱਖਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਸੋਹਣਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਫਲਤਾ ਪਰਾਪਤ ਹੰਦੀ ਹੈ।੫।
| |
| | |
| ਹੇ ਭਾਈ! (ਵਰਤ ਨੇਮ ਆਦਿਕ) ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸੰਜਮ ਤੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਿਆਣਪਾਂ (ਜੇ ਮਨੱਖ ਕਰਦਾ ਰਹੇ, ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ) ਇੱਕ ਭੀ (ਪਰਲੋਕ ਵਿਚ) ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ। ਜੇਹੜੇ ਮਨੱਖ ਪਰਮਾਤਮਾ ਵਲੋਂ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਭਵਾਈ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ (ਤਾਂ) ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਵਿਚ (ਭੀ) ਕਲੰਕ ਦਾ ਟਿੱਕਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। (ਸਾਕਤ ਮਨੱਖ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ) ਵੱਸਦੇ (ਕੀਮਤੀ ਹਰਿ-ਨਾਮ) ਪਦਾਰਥ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਨਹੀਂ ਪਾਂਦਾ (ਦਨੀਆ ਦੇ ਨਾਸਵੰਤ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਮੋਹ ਪਾਈ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਕੋਈ ਭੀ) ਨਾਸਵੰਤ ਪਦਾਰਥ (ਪਰਲੋਕ ਵਿਚ) ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ। ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਨਹਾਂ ਮਨੱਖਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਗਰੂ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਉਹ ਮਨੱਖ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਹਰਿ-ਨਾਮ (ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ) ਵਸਾਈ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।੬।
| |
| | |
| ਪਦਅਰਥ: ਸਤ—ਦਾਨ, ਸੇਵਾ। ਗਿਆਨ—ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸੂਝ। ਧਿਆਨ—ਪਰਭੂ—ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਸਰਤਿ ਦਾ ਜੜੇ ਰਹਿਣਾ। ਜਿਸ ਨੋ—ਜਿਸ ਉਤੇ {ਲਫ਼ਜ਼ 'ਜਿਸ' ਦਾ ਸੰਬੰਧਕ 'ਨੋ' ਦੇ ਕਾਰਨ ਉੱਡ ਗਿਆ ਹੈ}। ਅਨਦਿਨ—ਹਰ ਰੋਜ਼, ਹਰ ਵੇਲੇ। ਰਵੈ—ਚੇਤੇ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅੰਮਰਿਤਿ—ਅੰਮਰਿਤ ਨਾਲ, ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਨਾਮ—ਜਲ ਨਾਲ ਨਾਲ। ਪੂਰ ਭਰੇ—ਭਰਪੂਰ। ਸਾਗਰ—ਸਮੰਦਰ। ਭਵਜਲ—ਸੰਸਾਰ—ਸਮੰਦਰ। ਪਰੇ—ਪਹੰਚ ਗਝ। ਜਿਸ ਭਾਵੈ—ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਮੇਲਿ ਲੈਹਿ—ਤੂੰ ਮੇਲ ਲੈਂਦਾ ਹੈਂ। ਖਰੇ—ਚੰਗੇ, ਚੰਗੇ ਜੀਵਨ ਵਾਲੇ।੭।
| |
| | |
| ਸੰਮਰਥ—ਸਾਰੀਆਂ ਤਾਕਤਾਂ ਦਾ ਮਾਲਕ। ਪਰਖ—ਸਰਬ—ਵਿਆਪਕ। ਦੇਉ—ਪਰਕਾਸ਼—ਰੂਪ। ਤਿਸ ਕਾ—{ਲਫ਼ਜ਼ 'ਤਿਸ' ਦਾ ਸੰਬੰਧਕ 'ਕਾ' ਦੇ ਕਾਰਨ ਉੱਡ ਗਿਆ ਹੈ}। ਤਾਣ—ਆਸਰਾ। ਜਿ—ਜੇਹੜਾ। ਅੰਤਰਜਾਮੀ—ਦਿਲ ਦੀ ਜਾਣਨ ਵਾਲਾ। ਜਾਣ—ਸਜਾਨ, ਸਿਆਣਾ। ਹਲਤ—ਇਹ ਲੋਕ। ਪਲਤ—ਪਰਲੋਕ। ਮਸਤਕਿ—ਮੱਥੇ ਉਤੇ। ਸਚ—ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ। ਨੀਸਾਨ—ਨਿਸ਼ਾਨ, ਮੋਹਰ। ਸਦ—ਸਦਾ।੮।
| |
| | |
| ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਸ ਮਨੱਖ ਉਤੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਮੇਹਰ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸੇਵਾ ਸੰਤੋਖ ਗਿਆਨ ਧਿਆਨ (ਆਦਿਕ ਗਣ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ)। ਉਹ ਮਨੱਖ ਹਰ ਵੇਲੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਗਣ ਚੇਤੇ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, (ਉਸ ਦਾ ਹਿਰਦਾ) ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਨਾਮ-ਜਲ ਨਾਲ ਨਕਾ-ਨੱਕ ਭਰਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। (ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਨਹਾਂ ਮਨੱਖਾਂ ਉਤੇ ਪਰਭੂ ਦੀ ਮੇਹਰ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਹੰਦੀ ਹੈ) ਉਹ ਮਨੱਖ ਦੱਖਾਂ ਦੇ ਸਮੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਉਹ ਸੰਸਾਰ-ਸਮੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਪਹੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
| |
| | |
| ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਪਰਭੂ! ਜੇਹੜਾ ਜੇਹੜਾ ਮਨੱਖ ਤੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਉਸ ਨੂੰ ਤੂੰ (ਆਪਣੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ) ਮਿਲਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈਂ। ਉਹ ਬੰਦੇ ਸਦਾ ਲਈ ਚੰਗੇ ਜੀਵਨ ਵਾਲੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।੭।
| |
| | |
| ਹੇ ਭਾਈ! ਪਰਮਾਤਮਾ ਸਾਰੀਆਂ ਤਾਕਤਾਂ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈ, ਸਰਬ-ਵਿਆਪਕ ਹੈ, ਦਇਆ ਦਾ ਘਰ ਹੈ, ਪਰਕਾਸ਼-ਰੂਪ ਹੈ। ਭਗਤਾਂ ਨੂੰ (ਸਦਾ) ਉਸ ਦਾ ਆਸਰਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਭਗਤ ਉਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਰਨ ਪਝ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਜੇਹੜਾ ਸਭ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਜਾਣਨ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਤੇ, ਸਿਆਣਾ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਸ ਮਨੱਖ ਦੇ ਮੱਥੇ ਉਤੇ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਮੋਹਰ ਲਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦਾ ਇਹ ਲੋਕ ਤੇ ਪਰਲੋਕ ਸੰਵਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
| |
| | |
| ਹੇ ਨਾਨਕ! ਆਖ-ਹੇ ਭਾਈ (ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਸਦਾ ਇਹੀ ਤਾਂਘ ਹੈ ਕਿ) ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਭੀ ਨਾਹ ਭੱਲੇ। ਮੈਂ (ਉਸ ਤੋਂ) ਸਦਾ ਸਦਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ।੮।੨।
| |
|
| |
|
| | ਕਾਮ ਕਰੋਧ ਲੋਭ ਮੋਹ ਮਿਟਾਵੈ ਛਟਕੈ ਦਰਮਤਿ ਅਪਨੀ ਧਾਰੀ ॥ ਹੋਇ ਨਿਮਾਣੀ ਸੇਵ ਕਮਾਵਹਿ ਤਾ ਪਰੀਤਮ ਹੋਵਹਿ ਮਨਿ ਪਿਆਰੀ ॥੧॥ |
|
| |
|
| | ਸਣਿ ਸੰਦਰਿ ਸਾਧੂ ਬਚਨ ਉਧਾਰੀ ॥ ਦੂਖ ਭੂਖ ਮਿਟੈ ਤੇਰੋ ਸਹਸਾ ਸਖ ਪਾਵਹਿ ਤੂੰ ਸਖਮਨਿ ਨਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ |
| | ---- |
| |- | | |- |
| |colspan=2|<font color=green> | | |colspan=2|<font color=green> |
| sorat(h) mehalaa 5 ||
| | aasaa mehalaa 5 || |
| | |
| maath garabh dhukh saagaro piaarae theh apanaa naam japaaeiaa ||
| |
| baahar kaadt bikh pasareeaa piaarae maaeiaa mohu vadhhaaeiaa ||
| |
| jis no keetho karam aap piaarae this pooraa guroo milaaeiaa ||
| |
| so aaraadhhae saas saas piaarae raam naam liv laaeiaa ||1||
| |
| | |
| man than thaeree ttaek hai piaarae man than thaeree ttaek ||
| |
| thudhh bin avar n karanehaar piaarae a(n)tharajaamee eaek || rehaao ||
| |
|
| |
|
| kott janam bhram aaeiaa piaarae anik jon dhukh paae ||
| | kaam krodhh lobh mohu mittaavai shhuttakai dhuramath apunee dhhaaree || |
| saachaa saahib visariaa piaarae bahuthee milai sajaae ||
| | hoe nimaanee saev kamaavehi thaa preetham hovehi man piaaree ||1|| |
| jin bhaettai pooraa sathiguroo piaarae sae laagae saachai naae ||
| |
| thinaa pishhai shhutteeai piaarae jo saachee saranaae ||2||
| |
|
| |
|
| mit(h)aa kar kai khaaeiaa piaarae thin than keethaa rog ||
| | sun su(n)dhar saadhhoo bachan oudhhaaree || |
| kourraa hoe pathisattiaa piaarae this thae oupajiaa sog ||
| | dhookh bhookh mittai thaero sehasaa sukh paavehi thoo(n) sukhaman naaree ||1|| rehaao || |
| bhog bhu(n)chaae bhulaaeian piaarae outharai nehee vijog ||
| |
| jo gur mael oudhhaariaa piaarae thin dhhurae paeiaa sa(n)jog ||3||
| |
| | |
| maaeiaa laalach attiaa piaarae chith n aavehi mool ||
| |
| jin thoo visarehi paarabreham suaamee sae than hoeae dhhoorr ||
| |
| bilalaatt karehi bahuthaeriaa piaarae outharai naahee sool ||
| |
| jo gur mael savaariaa piaarae thin kaa rehiaa mool ||4||
| |
| | |
| saakath sa(n)g n keejee piaarae jae kaa paar vasaae ||
| |
| jis miliai har visarai piaarae suo muhi kaalai out(h) jaae ||
| |
| manamukh dtoee neh milai piaarae dharageh milai sajaae ||
| |
| jo gur mael savaariaa piaarae thinaa pooree paae ||5||
| |
| | |
| sa(n)jam sehas siaanapaa piaarae eik n chalee naal ||
| |
| jo baemukh gobi(n)dh thae piaarae thin kul laagai gaal ||
| |
| hodhee vasath n jaatheeaa piaarae koorr n chalee naal ||
| |
| sathigur jinaa milaaeioun piaarae saachaa naam samaal ||6||
| |
| | |
| sath sa(n)thokh giaan dhhiaan piaarae jis no nadhar karae ||
| |
| anadhin keerathan gun ravai piaarae a(n)mrith poor bharae ||
| |
| dhukh saagar thin la(n)ghiaa piaarae bhavajal paar parae ||
| |
| jis bhaavai this mael laihi piaarae saeee sadhaa kharae ||7||
| |
| | |
| sa(n)mrathh purakh dhaeiaal dhaeo piaarae bhagathaa this kaa thaan ||
| |
| this saranaaee dtehi peae piaarae j a(n)tharajaamee jaan ||
| |
| halath palath savaariaa piaarae masathak sach neesaan ||
| |
| so prabh kadhae n veesarai piaarae naanak sadh kurabaan ||8||2||
| |
|
| |
|
| | ---- |
| |- | | |- |
| |colspan=2|<font color=Blue> | | |colspan=2|<font color=Blue> |
| Sorat'h, Fifth Mehla:
| | Aasaa, Fifth Mehla: |
|
| |
|
| The womb of the mother is an ocean of pain, O Beloved; even there, the Lord causes His Name to be chanted.
| | If she renounces and eliminates her sexual desire, anger, greed and attachment, and her evil-mindedness and self-conceit as well; |
| When he emerges, he finds corruption pervading everywhere, O Beloved, and he becomes increasingly attached to Maya.
| | and if, becoming humble, she serves Him, then she becomes dear to her Beloved's Heart. ||1|| |
| One whom the Lord blesses with His kind favor, O Beloved, meets the Perfect Guru.
| |
| He worships the Lord in adoration with each and every breath, O Beloved; he is lovingly attached to the Lord's Name. ||1||
| |
|
| |
|
| You are the support of my mind and body, O Beloved; You are the support of my mind and body.
| | Listen, O beautiful soul-bride: By the Word of the Holy Saint, you shall be saved. |
| There is no other Creator except for You, O Beloved; You alone are the Inner-knower, the Searcher of hearts. ||Pause||
| | Your pain, hunger and doubt shall vanish, and you shall obtain peace, O happy soul-bride. ||1||Pause|| |
|
| |
|
| After wandering in doubt for millions of incarnations, he comes into the world, O Beloved; for uncounted lifetimes, he has suffered in pain.
| | ---- |
| He has forgotten his True Lord and Master, O Beloved, and so he suffers terrible punishment.
| | |- |
| Those who meet with the Perfect True Guru, O Beloved, are attached to the True Name.
| | |colspan=2|<font color=red> |
| We are saved by following those, O Beloved, who seek the Sanctuary of the True Lord. ||2||
| | ਪਦਅਰਥ:- ਮਿਟਾਵੈ-ਮਿਟਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ । ਛਟਕੈ-ਮੱਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਦਰਮਤਿ-ਭੈੜੀ ਮਤਿ । ਅਪਨੀ ਧਾਰੀ-ਆਪਣੀ ਹੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਹੋਈ । ਕਮਾਵਹਿ-ਜੇ ਤੂੰ ਕਰੇਂ । ਮਨਿ-ਮਨ ਵਿਚ ।1। |
| | |
| He thinks that his food is so sweet, O Beloved, but it makes his body ill.
| |
| It turns out to be bitter, O Beloved, and it produces only sadness.
| |
| The Lord leads him astray in the enjoyment of pleasures, O Beloved, and so his sense of separation does not depart.
| |
| Those who meet the Guru are saved, O Beloved; this is their pre-ordained destiny. ||3||
| |
| | |
| He is filled with longing for Maya, O Beloved, and so the Lord does not ever come into his mind.
| |
| Those who forget You, O Supreme Lord Master, their bodies turn to dust.
| |
| They cry out and scream horribly, O Beloved, but their torment does not end.
| |
| Those who meet the Guru, and reform themselves, O Beloved, their capital remains intact. ||4||
| |
| | |
| As far as possible, do not associate with the faithless cynics, O Beloved.
| |
| Meeting with them, the Lord is forgotten, O Beloved, and you rise and depart with a blackened face.
| |
| The self-willed manmukh finds no rest or shelter, O Beloved; in the Court of the Lord, they are punished.
| |
| Those who meet with the Guru, and reform themselves, O Beloved, their affairs are resolved. ||5||
| |
| | |
| One may have thousands of clever tricks and techniques of austere self-discipline, O Beloved, but not even one of them will go with him.
| |
| Those who turn their backs on the Lord of the Universe, O Beloved, their families are stained with disgrace.
| |
| They do not realize that they do have Him , O Beloved; falsehood will not go with them.
| |
| Those who meet with the True Guru, O Beloved, dwell upon the True Name. ||6||
| |
| | |
| When the Lord casts His Glance of Grace, O Beloved, one is blessed with Truth, contentment, wisdom and meditation.
| |
| Night and day, he sings the Kirtan of the Lord's Praises, O Beloved, totally filled with Ambrosial Nectar.
| |
| He crosses over the sea of pain, O Beloved, and swims across the terrifying world-ocean.
| |
| One who is pleasing to His Will, He unites with Himself, O Beloved; he is forever true. ||7||
| |
| | |
| The all-powerful Divine Lord is compassionate, O Beloved; He is the Support of His devotees.
| |
| I seek His Sanctuary, O Beloved; He is the Inner-knower, the Searcher of hearts.
| |
| He has adorned me in this world and the next, O Beloved; He has placed the Emblem of Truth upon my forehead.
| |
| I shall never forget that God, O Beloved; Nanak is forever a sacrifice to Him. ||8||2||
| |
|
| |
|
| | ਸੰਦਰਿ-ਹੇ ਸੰਦਰੀ! ਹੇ ਸੋਹਣੀ ਜੀਵ-ਇਸਤਰੀ! ਸਾਧੂ ਬਚਨ-ਗਰੂ ਦੇ ਬਚਨ । ਉਧਾਰੀ-ਉਧਾਰਿ, (ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਸਾਰ-ਸਮੰਦਰ ਵਿਚ ਡੱਬਣ ਤੋਂ) ਬਚਾ ਲੈ । ਸਹਸਾ-ਸਹਮ । ਸਖਮਨਿ-ਜਿਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਵੱਸ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਨਾਰੀ-ਹੇ ਜੀਵ-ਇਸਤਰੀ! ।1।ਰਹਾਉ। |
| |} | | |} |
