ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ 9 ॥

ਮਨ ਰੇ ਗਹਿਓ ਨ ਗ੝ਰ ਉਪਦੇਸ੝ ॥ ਕਹਾ ਭਇਓ ਜਉ ਮੂਡ੝ ਮ੝ਡਾਇਓ ਭਗਵਉ ਕੀਨੋ ਭੇਸ੝ ॥1॥ ਰਹਾਉ ॥

ਸਾਚ ਛਾਡਿ ਕੈ ਝੂਠਹ ਲਾਗਿਓ ਜਨਮ੝ ਅਕਾਰਥ੝ ਖੋਇਓ ॥ ਕਰਿ ਪਰਪੰਚ ਉਦਰ ਨਿਜ ਪੋਖਿਓ ਪਸ੝ ਕੀ ਨਿਆਈ ਸੋਇਓ ॥1॥

ਰਾਮ ਭਜਨ ਕੀ ਗਤਿ ਨਹੀ ਜਾਨੀ ਮਾਇਆ ਹਾਥਿ ਬਿਕਾਨਾ ॥ ਉਰਝਿ ਰਹਿਓ ਬਿਖਿਅਨ ਸੰਗਿ ਬਉਰਾ ਨਾਮ੝ ਰਤਨ੝ ਬਿਸਰਾਨਾ ॥2॥

ਰਹਿਓ ਅਚੇਤ੝ ਨ ਚੇਤਿਓ ਗੋਬਿੰਦ ਬਿਰਥਾ ਅਉਧ ਸਿਰਾਨੀ ॥ ਕਹ੝ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਬਿਰਦ੝ ਪਛਾਨਉ ਭੂਲੇ ਸਦਾ ਪਰਾਨੀ ॥3॥10॥

sorat(h) mehalaa 9 ||

man rae gehiou n gur oupadhaes || kehaa bhaeiou jo moodd muddaaeiou bhagavo keeno bhaes ||1|| rehaao ||

saach shhaadd kai jhoot(h)eh laagiou janam akaarathh khoeiou || kar parapa(n)ch oudhar nij pokhiou pas kee niaaee soeiou ||1||

raam bhajan kee gath nehee jaanee maaeiaa haathh bikaanaa || ourajh rehiou bikhian sa(n)g bouraa naam rathan bisaraanaa ||2||

rehiou achaeth n chaethiou gobi(n)dh birathhaa aoudhh siraanee || kahu naanak har biradh pashhaano bhoolae sadhaa paraanee ||3||10||

Sorat'h, Ninth Mehla:

O mind, you have not accepted the Guru's Teachings. What is the use of shaving your head, and wearing saffron robes? ||1||Pause||

Abandoning Truth, you cling to falsehood; your life is uselessly wasting away. Practicing hypocrisy, you fill your belly, and then sleep like an animal. ||1||

You do not know the Way of the Lord's meditation; you have sold yourself into Maya's hands. The madman remains entangled in vice and corruption; he has forgotten the jewel of the Naam. ||2||

He remains thoughtless, not thinking of the Lord of the Universe; his life is uselessly passing away. Says Nanak, O Lord, please, confirm your innate nature; this mortal is continually making mistakes. ||3||10||

ਪਦਅਰਥ: ਗਹਿਓ-ਫੜਿਆ, ਗ੝ਰਹਿਣ ਕੀਤਾ। ਕਹਾ ਭਇਓ-ਕੀਹ ਹੋਇਆ? ਮੂਡ੝-ਸਿਰ। ਭੇਸ੝-ਭੇਖ।੧।ਰਹਾਉ।

ਸਾਚ-ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹਰਿ-ਨਾਮ। ਝੂਠਹ-ਨਾਸਵੰਤ (ਪਦਾਰਥਾਂ) ਵਿਚ। ਅਕਾਰਥ੝-ਵਿਅਰਥ। ਪਰਪੰਚ-ਪਖੰਡ, ਛਲ। ਉਦਰ ਨਿਜ-ਆਪਣਾ ਪੇਟ। ਪੋਖਿਓ-ਪਾਲਿਆ। ਪਸ੝ ਕੀ ਨਿਆਈ-ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਂਗ।੧।

ਗਤਿ-ਜ੝ਗਤਿ। ਹਾਥਿ-ਹੱਥ ਵਿਚ। ਉਰਝਿ ਰਹਿਓ-ਮਗਨ ਰਿਹਾ। ਬਿਖਿਅਨ ਸੰਗਿ-ਮਾਇਕ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨਾਲ।੨।

ਅਚੇਤ੝-ਗ਼ਾਫ਼ਿਲ, ਅਵੇਸਲਾ। ਅਉਧ-ਉਮਰ। ਸਿਰਾਨੀ-ਗ੝ਜ਼ਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਹਰਿ-ਹੇ ਹਰੀ! ਬਿਰਦ੝-ਮ੝ੱਢ-ਕਦੀਮਾਂ ਦਾ (ਪਿਆਰ ਵਾਲਾ) ਸ੝ਭਾਉ। ਪਰਾਨੀ-ਜੀਵ।੩।

ਅਰਥ: ਹੇ ਮਨ! ਤੂੰ ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਗ੝ਰਹਿਣ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। (ਹੇ ਭਾਈ! ਗ੝ਰੂ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਭ੝ਲਾ ਕੇ) ਜੇ ਸਿਰ ਭੀ ਮ੝ਨਾ ਲਿਆ, ਤੇ, ਭਗਵੇ ਰੰਗ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਲਝ, ਤਾਂ ਭੀ ਕੀਹ ਬਣਿਆ? (ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦਾ ਕ੝ਝ ਭੀ ਨਾਹ ਸੌਰਿਆ)।੧।ਰਹਾਉ।

(ਹੇ ਭਾਈ! ਭਗਵਾ ਭੇਖ ਤਾਂ ਧਾਰ ਲਿਆ, ਪਰ) ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੝ਰਭੂ ਦਾ ਨਾਮ ਛੱਡ ਕੇ ਨਾਸਵੰਤ ਪਦਾਰਥਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਸ੝ਰਤਿ ਜੋੜੀ ਰੱਖੀ, (ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ) ਛਲ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣਾ ਪੇਟ ਪਾਲਦਾ ਰਿਹਾ, ਤੇ, ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਂਗ ਸ੝ੱਤਾ ਰਿਹਾ।੧।

ਹੇ ਭਾਈ! (ਗ਼ਾਫ਼ਿਲ ਮਨ੝ੱਖ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਭਜਨ ਦੀ ਜ੝ਗਤਿ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦਾ, ਮਾਇਆ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਵਿਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਕਮਲਾ ਮਨ੝ੱਖ ਮਾਇਕ ਪਦਾਰਥਾਂ (ਦੇ ਮੋਹ) ਵਿਚ ਮਗਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਤੇ, ਪ੝ਰਭੂ ਦੇ (ਸ੝ਰੇਸ਼ਟ) ਰਤਨ-ਨਾਮ ਨੂੰ ਭ੝ਲਾਈ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।੨।

(ਮਨ੝ੱਖ ਮਾਇਆ ਵਿਚ ਫਸ ਕੇ) ਅਵੇਸਲਾ ਹੋਇਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਵਿਅਰਥ ਗ੝ਜ਼ਾਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਨਾਨਕ! ਆਖ-ਹੇ ਹਰੀ! ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਮ੝ੱਢ-ਕਦੀਮਾਂ ਦੇ (ਪਿਆਰ ਵਾਲੇ) ਸ੝ਭਾਵ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਰੱਖ। ਇਹ ਜੀਵ ਤਾਂ ਸਦਾ ਭ੝ੱਲੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।੩।੧੦।