Darpan 517
- See also Darpan 517-3
SikhToTheMAX Hukamnama December 2 & June 8, 2007 SriGranth
| |
ਸਲੋਕ ਮਃ 3 ॥ ਖੇਤਿ ਮਿਆਲਾ ਉਚੀਆ ਘਰ ਉਚਾ ਨਿਰਣਉ ॥ ਮਹਲ ਭਗਤੀ ਘਰਿ ਸਰੈ ਸਜਣ ਪਾਹਣਿਅਉ ॥ ਬਰਸਨਾ ਤ ਬਰਸ ਘਨਾ ਬਹੜਿ ਬਰਸਹਿ ਕਾਹਿ ॥ ਨਾਨਕ ਤਿਨ” ਬਲਿਹਾਰਣੈ ਜਿਨ” ਗਰਮਖਿ ਪਾਇਆ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥੧॥ ਮਃ 3 ॥ ਮਿਠਾ ਸੋ ਜੋ ਭਾਵਦਾ ਸਜਣ ਸੋ ਜਿ ਰਾਸਿ ॥ ਨਾਨਕ ਗਰਮਖਿ ਜਾਣੀਝ ਜਾ ਕਉ ਆਪਿ ਕਰੇ ਪਰਗਾਸ ॥2॥ ਪਉੜੀ ॥ ਪਰਭ ਪਾਸਿ ਜਨ ਕੀ ਅਰਦਾਸਿ ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਂਈ ॥ ਤੂ ਰਖਵਾਲਾ ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਉ ਤਧ ਧਿਆਈ ॥ ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਤੇਰਿਆ ਤੂ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥ ਜੋ ਦਾਸ ਤੇਰੇ ਕੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਤਿਸ ਮਾਰਿ ਪਚਾਈ ॥ ਚਿੰਤਾ ਛਡਿ ਅਚਿੰਤ ਰਹ ਨਾਨਕ ਲਗਿ ਪਾਈ ॥੨੧॥ | |
salok ma 3 || khaeth miaalaa oucheeaa ghar ouchaa nirano || mehal bhagathee ghar sarai sajan paahuniao || barasanaa th baras ghanaa bahurr barasehi kaahi || naanak thinh balihaaranai jinh guramukh paaeiaa man maahi ||1|| ma 3 || mit(h)aa so jo bhaavadhaa sajan so j raas || naanak guramukh jaaneeai jaa ko aap karae paragaas ||2|| pourree || prabh paas jan kee aradhaas thoo sachaa saa(n)ee || thoo rakhavaalaa sadhaa sadhaa ho thudhh dhhiaaee || jeea ja(n)th sabh thaeriaa thoo rehiaa samaaee || jo dhaas thaerae kee ni(n)dhaa karae this maar pachaaee || chi(n)thaa shhadd achi(n)th rahu naanak lag paaee ||21|| | |
Salok, Third Mehla: Raising the embankments of the mind's field, I gaze at the heavenly mansion. When devotion comes to the mind of the soul-bride, she is visited by the friendly guest. O clouds, if you are going to rain, then go ahead and rain; why rain after the season has passed? Nanak is a sacrifice to those Gurmukhs who obtain the Lord in their minds. ||1|| Third Mehla: That which is pleasing is sweet, and one who is sincere is a friend. O Nanak, he is known as a Gurmukh, whom the Lord Himself enlightens. ||2|| Pauree: O God, Your humble servant offers his prayer to You; You are my True Master. You are my Protector, forever and ever; I meditate on You. All the beings and creatures are Yours; You are pervading and permeating in them. One who slanders Your slave is crushed and destroyed. Falling at Your Feet, Nanak has renounced his cares, and has become care-free. ||21|| | |
ਪਦਅਰਥ: ਖੇਤਿ—ਪੈਲੀ ਵਿਚ। ਮਿਆਲਾ—ਵੱਟਾਂ। ਘਰ ਉਚਾ—ਬੱਦਲ। ਨਿਰਣਉ—ਤੱਕ ਕੇ। ਮਹਲ ਘਰਿ—(ਜਿਸ ਜੀਵ-) ਇਸਤਰੀ ਦੇ ਘਰ ਵਿਚ। ਸਰੈ—ਬਣੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਫਬੀ ਹੈ। ਸਜਣ—ਪਰਭੂ ਜੀ। ਘਨਾ—ਹੇ ਘਨ! ਹੇ ਬੱਦਲ! ਹੇ ਸਤਿਗਰੂ! ਬਹੜਿ—ਫੇਰ। ਕਾਹਿ—ਕਾਹਦੇ ਲਈ? ਅਰਥ: ਬੱਦਲ ਵੇਖ ਕੇ (ਜੱਟ) ਪੈਲੀ ਵਿਚ ਵੱਟਾਂ ਉੱਚੀਆਂ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ (ਤੇ ਵਰਖਾ ਦਾ ਪਾਣੀ ਉਸ ਪੈਲੀ ਵਿਚ ਆ ਖਲੋਂਦਾ ਹੈ), (ਤਿਵੇਂ ਹੀ, ਜਿਸ ਜੀਵ-) ਇਸਤਰੀ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਭਗਤੀ (ਦਾ ਉਛਾਲਾ) ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਉਥੇ ਪਰਭੂ ਪਰਾਹਣਾ ਬਣ ਕੇ (ਭਾਵ, ਰਹਿਣ ਲਈ) ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਮੇਘ! (ਹੇ ਸਤਿਗਰੂ!) ਜੇ (ਨਾਮ ਦੀ) ਵਰਖਾ ਕਰਨੀ ਹੈ ਤਾਂ ਵਰਖਾ (ਹਣ) ਕਰ, (ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਵਿਹਾ ਜਾਣ ਤੇ) ਫੇਰ ਕਾਹਦੇ ਲਈ ਵਰਖਾ ਕਰੇਂਗਾ? ਹੇ ਨਾਨਕ! ਮੈਂ ਸਦਕੇ ਹਾਂ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਜਿਨਹਾਂ ਨੇ ਗਰੂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਪਰਭੂ ਨੂੰ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਲੱਭ ਲਿਆ ਹੈ।੧। ਪਦਅਰਥ: ਮਿਠਾ—ਪਿਆਰਾ। ਭਾਵਦਾ—ਸਦਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਜਿ—ਜੋ। ਰਾਸਿ—ਮਆਫ਼ਿਕ। ਜਿ ਰਾਸਿ—ਜੋ ਸਦਾ ਮਆਫ਼ਿਕ ਆਵੇ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਦਾ ਬਣੀ ਰਹੇ। ਅਰਥ: (ਅਸਲ) ਪਿਆਰਾ ਪਦਾਰਥ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਸਦਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਰਹੇ, (ਅਸਲ) ਮਿੱਤਰ ਉਹ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਦਾ ਬਣੀ ਰਹੇ (ਪਰ 'ਦੂਜਾ ਭਾਵ' ਨਾਹ ਸਦਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਨਾਹ ਸਦਾ ਨਾਲ ਨਿਭਦਾ ਹੈ), ਹੇ ਨਾਨਕ! ਜਿਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਰਭੂ ਆਪ ਚਾਨਣ ਕਰੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗਰੂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਇਹ ਸਮਝ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।੨। ਪਦਅਰਥ: ਜਨ—ਪਰਭੂ ਦਾ ਸੇਵਕ। ਹਉ—ਮੈਂ। ਪਾਈ—ਪੈਰੀਂ। ਅਰਥ: ਪਰਭੂ ਦੇ ਸੇਵਕ ਦੀ ਅਰਦਾਸਿ ਪਰਭੂ ਦੀ ਹਜ਼ੂਰੀ ਵਿਚ (ਇਉਂ ਹੰਦੀ) ਹੈ-(ਹੇ ਪਰਭੂ!) ਤੂੰ ਸਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਮਾਲਕ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਸਦਾ ਹੀ ਰਾਖਾ ਹੈਂ, ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਸਿਮਰਦਾ ਹਾਂ, ਸਾਰੇ ਜੀਆ ਜੰਤ ਤੇਰੇ ਹੀ ਹਨ, ਤੂੰ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚ ਮੌਜੂਦ ਹੈਂ। ਜੋ ਮਨੱਖ ਤੇਰੀ ਬੰਦਗੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੀ ਨਿੰਦਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੂੰ ਉਸ ਨੂੰ (ਆਤਮਕ ਮੌਤੇ) ਮਾਰ ਕੇ ਖ਼ਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈਂ। ਹੇ ਨਾਨਕ! ਤੂੰ ਭੀ ਪਰਭੂ ਦੀ ਚਰਨੀਂ ਲੱਗ ਤੇ (ਦਨੀਆ ਵਾਲੀ) ਚਿੰਤਾ ਛੱਡ ਕੇ ਬੇ-ਫ਼ਿਕਰ ਹੋ ਰਹ।੨੧। |