Japji Sahib in Gurmukhi

This page contains Gurmukhi script. Without sufficient text support you may see irregular vowel placements and no conjuncts.To enable Punjabi Script and Learn More...]

• Please treat Gurbani with the respect that is due to it
• Beta Upload - Needs to be checked for accuracy due to cutting edge Unicode technology
• If you are unable at see the text below then your computer has not been setup correctly to deal with unicode character system Please refer to Unicode

ਜਪ੝ਜੀ ਸਾਹਿਬ

ੴ ਸਤਿ ਨਾਮ੝ ਕਰਤਾ ਪ੝ਰਖ੝ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰ੝ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗ੝ਰ ਪ੝ਰਸਾਦਿ ॥

॥ ਜਪ੝ ॥

ਆਦਿ ਸਚ੝ ਜ੝ਗਾਦਿ ਸਚ੝ ॥ ਹੈ ਭੀ ਸਚ੝ ਨਾਨਕ ਹੋਸੀ ਭੀ ਸਚ੝॥੧॥

ਸੋਚੈ ਸੋਚਿ ਨ ਹੋਵਈ ਜੇ ਸੋਚੀ ਲਖ ਵਾਰ॥ ਚ੝ਪੈ ਚ੝ਪ ਨ ਹੋਵਈ ਜੇ ਲਾਇ ਰਹਾ ਲਿਵ ਤਾਰ॥ ਭ੝ਖਿਆ ਭ੝ਖ ਨ ਉਤਰੀ ਜੇ ਬੰਨਾ ਪ੝ਰੀਆ ਭਾਰ ॥ ਸਹਸ ਸਿਆਣਪਾ ਲਖ ਹੋਹਿ ਤ ਇਕ ਨ ਚਲੈ ਨਾਲਿ॥ ਕਿਵ ਸਚਿਆਰਾ ਹੋਈਝ ਕਿਵ ਕੂੜੈ ਤ੝ਟੈ ਪਾਲਿ॥ ਹ੝ਕਮਿ ਰਜਾਈ ਚਲਣਾ ਨਾਨਕ ਲਿਖਿਆ ਨਾਲਿ ॥੧॥

ਹ੝ਕਮੀ ਹੋਵਨਿ ਆਕਾਰ ਹ੝ਕਮ੝ ਨ ਕਹਿਆ ਜਾਈ॥ ਹ੝ਕਮੀ ਹੋਵਨਿ ਜੀਅ ਹ੝ਕਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ॥ ਹ੝ਕਮੀ ਉਤਮ੝ ਨੀਚ੝ ਹ੝ਕਮਿ ਲਿਖਿ ਦ੝ਖ ਸ੝ਖ ਪਾਈਅਹਿ॥ ਇਕਨਾ ਹ੝ਕਮੀ ਬਖਸੀਸ ਇਕਿ ਹ੝ਕਮੀ ਸਦਾ ਭਵਾਈਅਹਿ॥ ਹ੝ਕਮੈ ਅੰਦਰਿ ਸਭ੝ ਕੋ ਬਾਹਰਿ ਹ੝ਕਮ ਨ ਕੋਇ॥ ਨਾਨਕ ਹ੝ਕਮੈ ਜੇ ਬ੝ਝੈ ਤ ਹਉਮੈ ਕਹੈ ਨ ਕੋਇ॥੨॥

ਗਾਵੈ ਕੋ ਤਾਣ੝ ਹੋਵੈ ਕਿਸੈ ਤਾਣ੝॥ ਗਾਵੈ ਕੋ ਦਾਤਿ ਜਾਣੈ ਨੀਸਾਣ੝॥ ਗਾਵੈ ਕੋ ਗ੝ਣ ਵਡਿਆਈਆ ਚਾਰ॥ ਗਾਵੈ ਕੋ ਵਿਦਿਆ ਵਿਖਮ੝ ਵੀਚਾਰ੝॥ ਗਾਵੈ ਕੋ ਸਾਜਿ ਕਰੇ ਤਨ੝ ਖੇਹ॥ ਗਾਵੈ ਕੋ ਜੀਅ ਲੈ ਫਿਰਿ ਦੇਹ॥ ਗਾਵੈ ਕੋ ਜਾਪੈ ਦਿਸੈ ਦੂਰਿ॥ ਗਾਵੈ ਕੋ ਵੇਖੈ ਹਾਦਰਾ ਹਦੂਰਿ॥ ਕਥਨਾ ਕਥੀ ਨ ਆਵੈ ਤੋਟਿ॥ ਕਥਿ ਕਥਿ ਕਥੀ ਕੋਟੀ ਕੋਟਿ ਕੋਟਿ॥ ਦੇਦਾ ਦੇ ਲੈਦੇ ਥਕਿ ਪਾਹਿ॥ ਜ੝ਗਾ ਜ੝ਗੰਤਰਿ ਖਾਹੀ ਖਾਹਿ॥ ਹ੝ਕਮੀ ਹ੝ਕਮ੝ ਚਲਾਝ ਰਾਹ੝॥ ਨਾਨਕ ਵਿਗਸੈ ਵੇਪਰਵਾਹ੝॥੩॥

ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬ੝ ਸਾਚ੝ ਨਾਇ ਭਾਖਿਆ ਭਾਉ ਅਪਾਰ੝॥ ਆਖਹਿ ਮੰਗਹਿ ਦੇਹਿ ਦੇਹਿ ਦਾਤਿ ਕਰੇ ਦਾਤਾਰ੝॥ ਫੇਰਿ ਕਿ ਅਗੈ ਰਖੀਝ ਜਿਤ੝ ਦਿਸੈ ਦਰਬਾਰ੝॥ ਮ੝ਹੌ ਕਿ ਬੋਲਣ੝ ਬੋਲੀਝ ਜਿਤ੝ ਸ੝ਣਿ ਧਰੇ ਪਿਆਰ੝॥ ਅੰਮ੝ਰਿਤ ਵੇਲਾ ਸਚ੝ ਨਾਉ ਵਡਿਆਈ ਵੀਚਾਰ੝॥ ਕਰਮੀ ਆਵੈ ਕਪੜਾ ਨਦਰੀ ਮੋਖ੝ ਦ੝ਆਰ੝॥ ਨਾਨਕ ਝਵੈ ਜਾਣੀਝ ਸਭ੝ ਆਪੇ ਸਚਿਆਰ੝॥੪॥

ਥਾਪਿਆ ਨ ਜਾਇ ਕੀਤਾ ਨ ਹੋਇ॥ ਆਪੇ ਆਪਿ ਨਿਰੰਜਨ੝ ਸੋਇ॥ ਜਿਨਿ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨਿ ਪਾਇਆ ਮਾਨ੝ ॥ ਨਾਨਕ ਗਾਵੀਝ ਗ੝ਣੀ ਨਿਧਾਨ੝ ॥ ਗਾਵੀਝ ਸ੝ਣੀਝ ਮਨਿ ਰਖੀਝ ਭਾਉ ॥ ਦ੝ਖ੝ ਪਰਹਰਿ ਸ੝ਖ੝ ਘਰਿ ਲੈ ਜਾਇ ॥ ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਨਾਦੰ ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਵੇਦੰ ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥ ਗ੝ਰ੝ ਈਸਰ੝ ਗ੝ਰ੝ ਗੋਰਖ੝ ਬਰਮਾ ਗ੝ਰ੝ ਪਾਰਬਤੀ ਮਾਈ ॥ ਜੇ ਹਉ ਜਾਣਾ ਆਖਾ ਨਾਹੀ ਕਹਣਾ ਕਥਨ੝ ਨ ਜਾਈ ॥ ਗ੝ਰਾ ਇਕ ਦੇਹਿ ਬ੝ਝਾਈ ॥ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਇਕ੝ ਦਾਤਾ ਸੋ ਮੈ ਵਿਸਰਿ ਨ ਜਾਈ ॥੫॥

ਤੀਰਥਿ ਨਾਵਾ ਜੇ ਤਿਸ੝ ਭਾਵਾ ਵਿਣ੝ ਭਾਣੇ ਕਿ ਨਾਇ ਕਰੀ ॥ ਜੇਤੀ ਸਿਰਠਿ ਉਪਾਈ ਵੇਖਾ ਵਿਣ੝ ਕਰਮਾ ਕਿ ਮਿਲੈ ਲਈ ॥ ਮਤਿ ਵਿਚਿ ਰਤਨ ਜਵਾਹਰ ਮਾਣਿਕ ਜੇ ਇਕ ਗ੝ਰ ਕੀ ਸਿਖ ਸ੝ਣੀ ॥ ਗ੝ਰਾ ਇਕ ਦੇਹਿ ਬ੝ਝਾਈ ॥ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਇਕ੝ ਦਾਤਾ ਸੋ ਮੈ ਵਿਸਰਿ ਨ ਜਾਈ ॥੬॥

ਜੇ ਜ੝ਗ ਚਾਰੇ ਆਰਜਾ ਹੋਰ ਦਸੂਣੀ ਹੋਇ ॥ ਨਵਾ ਖੰਡਾ ਵਿਚਿ ਜਾਣੀਝ ਨਾਲਿ ਚਲੈ ਸਭ੝ ਕੋਇ ॥ ਚੰਗਾ ਨਾਉ ਰਖਾਇ ਕੈ ਜਸ੝ ਕੀਰਤਿ ਜਗਿ ਲੇਇ ॥ ਜੇ ਤਿਸ੝ ਨਦਰਿ ਨ ਆਵਈ ਤ ਵਾਤ ਨ ਪ੝ਛੈ ਕੇ ॥ ਕੀਟਾ ਅੰਦਰਿ ਕੀਟ੝ ਕਰਿ ਦੋਸੀ ਦੋਸ੝ ਧਰੇ ॥ ਨਾਨਕ ਨਿਰਗ੝ਣਿ ਗ੝ਣ੝ ਕਰੇ ਗ੝ਣਵੰਤਿਆ ਗ੝ਣ੝ ਦੇ ॥ ਤੇਹਾ ਕੋਇ ਨ ਸ੝ਝਈ ਜਿ ਤਿਸ੝ ਗ੝ਣ੝ ਕੋਇ ਕਰੇ ॥੭॥

ਸ੝ਣਿਝ ਸਿਧ ਪੀਰ ਸ੝ਰਿ ਨਾਥ ॥ ਸ੝ਣਿਝ ਧਰਤਿ ਧਵਲ ਆਕਾਸ ॥ ਸ੝ਣਿਝ ਦੀਪ ਲੋਅ ਪਾਤਾਲ ॥ ਸ੝ਣਿਝ ਪੋਹਿ ਨ ਸਕੈ ਕਾਲ੝ ॥ ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਵਿਗਾਸ੝ ॥ ਸ੝ਣਿਝ ਦੂਖ ਪਾਪ ਕਾ ਨਾਸ੝ ॥੮॥

ਸ੝ਣਿਝ ਈਸਰ੝ ਬਰਮਾ ਇੰਦ੝ ॥ ਸ੝ਣਿਝ ਮ੝ਖਿ ਸਾਲਾਹਣ ਮੰਦ੝ ॥ ਸ੝ਣਿਝ ਜੋਗ ਜ੝ਗਤਿ ਤਨਿ ਭੇਦ ॥ ਸ੝ਣਿਝ ਸਾਸਤ ਸਿਮ੝ਰਿਤਿ ਵੇਦ ॥ ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਵਿਗਾਸ੝ ॥ ਸ੝ਣਿਝ ਦੂਖ ਪਾਪ ਕਾ ਨਾਸ੝ ॥੯॥

ਸ੝ਣਿਝ ਸਤ੝ ਸੰਤੋਖ੝ ਗਿਆਨ੝ ॥ ਸ੝ਣਿਝ ਅਠਸਠਿ ਕਾ ਇਸਨਾਨ੝ ॥ ਸ੝ਣਿਝ ਪੜਿ ਪੜਿ ਪਾਵਹਿ ਮਾਨ੝ ॥ ਸ੝ਣਿਝ ਲਾਗੈ ਸਹਜਿ ਧਿਆਨ੝ ॥ ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਵਿਗਾਸ੝ ॥ ਸ੝ਣਿਝ ਦੂਖ ਪਾਪ ਕਾ ਨਾਸ੝ ॥੧੦॥

ਸ੝ਣਿਝ ਸਰਾ ਗ੝ਣਾ ਕੇ ਗਾਹ ॥ ਸ੝ਣਿਝ ਸੇਖ ਪੀਰ ਪਾਤਿਸਾਹ ॥ ਸ੝ਣਿਝ ਅੰਧੇ ਪਾਵਹਿ ਰਾਹ੝ ॥ ਸ੝ਣਿਝ ਹਾਥ ਹੋਵੈ ਅਸਗਾਹ੝ ॥ ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਵਿਗਾਸ੝ ॥ ਸ੝ਣਿਝ ਦੂਖ ਪਾਪ ਕਾ ਨਾਸ੝ ॥੧੧॥

ਮੰਨੇ ਕੀ ਗਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥ ਜੇ ਕੋ ਕਹੈ ਪਿਛੈ ਪਛ੝ਤਾਇ ॥ ਕਾਗਦਿ ਕਲਮ ਨ ਲਿਖਣਹਾਰ੝ ॥ ਮੰਨੇ ਕਾ ਬਹਿ ਕਰਨਿ ਵੀਚਾਰ੝ ॥ ਝਸਾ ਨਾਮ੝ ਨਿਰੰਜਨ੝ ਹੋਇ ॥ ਜੇ ਕੋ ਮੰਨਿ ਜਾਣੈ ਮਨਿ ਕੋਇ ॥੧੨॥

ਮੰਨੈ ਸ੝ਰਤਿ ਹੋਵੈ ਮਨਿ ਬ੝ਧਿ ॥ ਮੰਨੈ ਸਗਲ ਭਵਣ ਕੀ ਸ੝ਧਿ ॥ ਮੰਨੈ ਮ੝ਹਿ ਚੋਟਾ ਨਾ ਖਾਇ ॥ ਮੰਨੈ ਜਮ ਕੈ ਸਾਥਿ ਨ ਜਾਇ ॥ ਝਸਾ ਨਾਮ੝ ਨਿਰੰਜਨ੝ ਹੋਇ ॥ ਜੇ ਕੋ ਮੰਨਿ ਜਾਣੈ ਮਨਿ ਕੋਇ ॥੧੩॥

ਮੰਨੈ ਮਾਰਗਿ ਠਾਕ ਨ ਪਾਇ ॥ ਮੰਨੈ ਪਤਿ ਸਿਉ ਪਰਗਟ੝ ਜਾਇ ॥ ਮੰਨੈ ਮਗ੝ ਨ ਚਲੈ ਪੰਥ੝ ॥ ਮੰਨੈ ਧਰਮ ਸੇਤੀ ਸਨਬੰਧ੝ ॥ ਝਸਾ ਨਾਮ੝ ਨਿਰੰਜਨ੝ ਹੋਇ ॥ ਜੇ ਕੋ ਮੰਨਿ ਜਾਣੈ ਮਨਿ ਕੋਇ ॥੧੪॥

ਮੰਨੈ ਪਾਵਹਿ ਮੋਖ੝ ਦ੝ਆਰ੝ ॥ ਮੰਨੈ ਪਰਵਾਰੈ ਸਾਧਾਰ੝ ॥ ਮੰਨੈ ਤਰੈ ਤਾਰੇ ਗ੝ਰ੝ ਸਿਖ ॥ ਮੰਨੈ ਨਾਨਕ ਭਵਹਿ ਨ ਭਿਖ ॥ ਝਸਾ ਨਾਮ੝ ਨਿਰੰਜਨ੝ ਹੋਇ ॥ ਜੇ ਕੋ ਮੰਨਿ ਜਾਣੈ ਮਨਿ ਕੋਇ ॥੧੫॥

ਪੰਚ ਪਰਵਾਣ ਪੰਚ ਪਰਧਾਨ੝ ॥ ਪੰਚੇ ਪਾਵਹਿ ਦਰਗਹਿ ਮਾਨ੝ ॥ ਪੰਚੇ ਸੋਹਹਿ ਦਰਿ ਰਾਜਾਨ੝ ॥ ਪੰਚਾ ਕਾ ਗ੝ਰ੝ ਝਕ੝ ਧਿਆਨ੝ ॥ ਜੇ ਕੋ ਕਹੈ ਕਰੈ ਵੀਚਾਰ੝ ॥ ਕਰਤੇ ਕੈ ਕਰਣੈ ਨਾਹੀ ਸ੝ਮਾਰ੝ ॥ ਧੌਲ੝ ਧਰਮ੝ ਦਇਆ ਕਾ ਪੂਤ੝ ॥ ਸੰਤੋਖ੝ ਥਾਪਿ ਰਖਿਆ ਜਿਨਿ ਸੂਤਿ ॥ ਜੇ ਕੋ ਬ੝ਝੈ ਹੋਵੈ ਸਚਿਆਰ੝ ॥ ਧਵਲੈ ਉਪਰਿ ਕੇਤਾ ਭਾਰ੝ ॥ ਧਰਤੀ ਹੋਰ੝ ਪਰੈ ਹੋਰ੝ ਹੋਰ੝ ॥ ਤਿਸ ਤੇ ਭਾਰ੝ ਤਲੈ ਕਵਣ੝ ਜੋਰ੝ ॥ ਜੀਅ ਜਾਤਿ ਰੰਗਾ ਕੇ ਨਾਵ ॥ ਸਭਨਾ ਲਿਖਿਆ ਵ੝ੜੀ ਕਲਾਮ ॥ ਝਹ੝ ਲੇਖਾ ਲਿਖਿ ਜਾਣੈ ਕੋਇ ॥ ਲੇਖਾ ਲਿਖਿਆ ਕੇਤਾ ਹੋਇ ॥ ਕੇਤਾ ਤਾਣ੝ ਸ੝ਆਲਿਹ੝ ਰੂਪ੝ ॥ ਕੇਤੀ ਦਾਤਿ ਜਾਣੈ ਕੌਣ੝ ਕੂਤ੝ ॥ ਕੀਤਾ ਪਸਾਉ ਝਕੋ ਕਵਾਉ ॥ ਤਿਸ ਤੇ ਹੋਝ ਲਖ ਦਰੀਆਉ ॥ ਕ੝ਦਰਤਿ ਕਵਣ ਕਹਾ ਵੀਚਾਰ੝ ॥ ਵਾਰਿਆ ਨ ਜਾਵਾ ਝਕ ਵਾਰ ॥ ਜੋ ਤ੝ਧ੝ ਭਾਵੈ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ ॥ ਤੂ ਸਦਾ ਸਲਾਮਤਿ ਨਿਰੰਕਾਰ ॥੧੬॥

ਅਸੰਖ ਜਪ ਅਸੰਖ ਭਾਉ ॥ ਅਸੰਖ ਪੂਜਾ ਅਸੰਖ ਤਪ ਤਾਉ ॥ ਅਸੰਖ ਗਰੰਥ ਮ੝ਖਿ ਵੇਦ ਪਾਠ ॥ ਅਸੰਖ ਜੋਗ ਮਨਿ ਰਹਹਿ ਉਦਾਸ ॥ ਅਸੰਖ ਭਗਤ ਗ੝ਣ ਗਿਆਨ ਵੀਚਾਰ ॥ ਅਸੰਖ ਸਤੀ ਅਸੰਖ ਦਾਤਾਰ ॥ ਅਸੰਖ ਸੂਰ ਮ੝ਹ ਭਖ ਸਾਰ ॥ ਅਸੰਖ ਮੋਨਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ਤਾਰ ॥ ਕ੝ਦਰਤਿ ਕਵਣ ਕਹਾ ਵੀਚਾਰ੝ ॥ ਵਾਰਿਆ ਨ ਜਾਵਾ ਝਕ ਵਾਰ ॥ ਜੋ ਤ੝ਧ੝ ਭਾਵੈ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ ॥ ਤੂ ਸਦਾ ਸਲਾਮਤਿ ਨਿਰੰਕਾਰ ॥੧੭॥

ਅਸੰਖ ਮੂਰਖ ਅੰਧ ਘੋਰ ॥ ਅਸੰਖ ਚੋਰ ਹਰਾਮਖੋਰ ॥ ਅਸੰਖ ਅਮਰ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ਜੋਰ ॥ ਅਸੰਖ ਗਲਵਢ ਹਤਿਆ ਕਮਾਹਿ ॥ ਅਸੰਖ ਪਾਪੀ ਪਾਪ੝ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ॥ ਅਸੰਖ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜੇ ਫਿਰਾਹਿ ॥ ਅਸੰਖ ਮਲੇਛ ਮਲ੝ ਭਖਿ ਖਾਹਿ ॥ ਅਸੰਖ ਨਿੰਦਕ ਸਿਰਿ ਕਰਹਿ ਭਾਰ੝ ॥ ਨਾਨਕ੝ ਨੀਚ੝ ਕਹੈ ਵੀਚਾਰ੝ ॥ ਵਾਰਿਆ ਨ ਜਾਵਾ ਝਕ ਵਾਰ ॥ ਜੋ ਤ੝ਧ੝ ਭਾਵੈ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ ॥ ਤੂ ਸਦਾ ਸਲਾਮਤਿ ਨਿਰੰਕਾਰ ॥੧੮॥

ਅਸੰਖ ਨਾਵ ਅਸੰਖ ਥਾਵ ॥ ਅਗੰਮ ਅਗੰਮ ਅਸੰਖ ਲੋਅ ॥ ਅਸੰਖ ਕਹਹਿ ਸਿਰਿ ਭਾਰ੝ ਹੋਇ ॥ ਅਖਰੀ ਨਾਮ੝ ਅਖਰੀ ਸਾਲਾਹ ॥ ਅਖਰੀ ਗਿਆਨ੝ ਗੀਤ ਗ੝ਣ ਗਾਹ ॥ ਅਖਰੀ ਲਿਖਣ੝ ਬੋਲਣ੝ ਬਾਣਿ ॥ ਅਖਰਾ ਸਿਰਿ ਸੰਜੋਗ੝ ਵਖਾਣਿ ॥ ਜਿਨਿ ਝਹਿ ਲਿਖੇ ਤਿਸ੝ ਸਿਰਿ ਨਾਹਿ ॥ ਜਿਵ ਫ੝ਰਮਾਝ ਤਿਵ ਤਿਵ ਪਾਹਿ ॥ ਜੇਤਾ ਕੀਤਾ ਤੇਤਾ ਨਾਉ ॥ ਵਿਣ੝ ਨਾਵੈ ਨਾਹੀ ਕੋ ਥਾਉ ॥ ਕ੝ਦਰਤਿ ਕਵਣ ਕਹਾ ਵੀਚਾਰ੝ ॥ ਵਾਰਿਆ ਨ ਜਾਵਾ ਝਕ ਵਾਰ ॥ ਜੋ ਤ੝ਧ੝ ਭਾਵੈ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ ॥ ਤੂ ਸਦਾ ਸਲਾਮਤਿ ਨਿਰੰਕਾਰ ॥੧੯॥

ਭਰੀਝ ਹਥ੝ ਪੈਰ੝ ਤਨ੝ ਦੇਹ ॥ ਪਾਣੀ ਧੋਤੈ ਉਤਰਸ੝ ਖੇਹ ॥ ਮੂਤ ਪਲੀਤੀ ਕਪੜ੝ ਹੋਇ ॥ ਦੇ ਸਾਬੂਣ੝ ਲਈਝ ਓਹ੝ ਧੋਇ ॥ ਭਰੀਝ ਮਤਿ ਪਾਪਾ ਕੈ ਸੰਗਿ ॥ ਓਹ੝ ਧੋਪੈ ਨਾਵੈ ਕੈ ਰੰਗਿ ॥ ਪ੝ੰਨੀ ਪਾਪੀ ਆਖਣ੝ ਨਾਹਿ ॥ ਕਰਿ ਕਰਿ ਕਰਣਾ ਲਿਖਿ ਲੈ ਜਾਹ੝ ॥ ਆਪੇ ਬੀਜਿ ਆਪੇ ਹੀ ਖਾਹ੝ ॥ ਨਾਨਕ ਹ੝ਕਮੀ ਆਵਹ੝ ਜਾਹ੝ ॥੨੦॥

ਤੀਰਥ੝ ਤਪ੝ ਦਇਆ ਦਤ੝ ਦਾਨ੝ ॥ ਜੇ ਕੋ ਪਾਵੈ ਤਿਲ ਕਾ ਮਾਨ੝ ॥ ਸ੝ਣਿਆ ਮੰਨਿਆ ਮਨਿ ਕੀਤਾ ਭਾਉ ॥ ਅੰਤਰਗਤਿ ਤੀਰਥਿ ਮਲਿ ਨਾਉ ॥ ਸਭਿ ਗ੝ਣ ਤੇਰੇ ਮੈ ਨਾਹੀ ਕੋਇ ॥ ਵਿਣ੝ ਗ੝ਣ ਕੀਤੇ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥ ਸ੝ਅਸਤਿ ਆਥਿ ਬਾਣੀ ਬਰਮਾਉ ॥ ਸਤਿ ਸ੝ਹਾਣ੝ ਸਦਾ ਮਨਿ ਚਾਉ ॥ ਕਵਣ੝ ਸ੝ ਵੇਲਾ ਵਖਤ੝ ਕਵਣ੝ ਕਵਣ ਥਿਤਿ ਕਵਣ੝ ਵਾਰ੝ ॥ ਕਵਣਿ ਸਿ ਰ੝ਤੀ ਮਾਹ੝ ਕਵਣ੝ ਜਿਤ੝ ਹੋਆ ਆਕਾਰ੝ ॥ ਵੇਲ ਨ ਪਾਈਆ ਪੰਡਤੀ ਜਿ ਹੋਵੈ ਲੇਖ੝ ਪ੝ਰਾਣ੝ ॥ ਵਖਤ੝ ਨ ਪਾਇਓ ਕਾਦੀਆ ਜਿ ਲਿਖਨਿ ਲੇਖ੝ ਕ੝ਰਾਣ੝ ॥ ਥਿਤਿ ਵਾਰ੝ ਨਾ ਜੋਗੀ ਜਾਣੈ ਰ੝ਤਿ ਮਾਹ੝ ਨਾ ਕੋਈ ॥ ਜਾ ਕਰਤਾ ਸਿਰਠੀ ਕਉ ਸਾਜੇ ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥ ਕਿਵ ਕਰਿ ਆਖਾ ਕਿਵ ਸਾਲਾਹੀ ਕਿਉ ਵਰਨੀ ਕਿਵ ਜਾਣਾ ॥ ਨਾਨਕ ਆਖਣਿ ਸਭ੝ ਕੋ ਆਖੈ ਇਕ ਦੂ ਇਕ੝ ਸਿਆਣਾ ॥ ਵਡਾ ਸਾਹਿਬ੝ ਵਡੀ ਨਾਈ ਕੀਤਾ ਜਾ ਕਾ ਹੋਵੈ ॥ ਨਾਨਕ ਜੇ ਕੋ ਆਪੌ ਜਾਣੈ ਅਗੈ ਗਇਆ ਨ ਸੋਹੈ ॥੨੧॥

ਪਾਤਾਲਾ ਪਾਤਾਲ ਲਖ ਆਗਾਸਾ ਆਗਾਸ ॥ ਓੜਕ ਓੜਕ ਭਾਲਿ ਥਕੇ ਵੇਦ ਕਹਨਿ ਇਕ ਵਾਤ ॥ ਸਹਸ ਅਠਾਰਹ ਕਹਨਿ ਕਤੇਬਾ ਅਸ੝ਲੂ ਇਕ੝ ਧਾਤ੝ ॥ ਲੇਖਾ ਹੋਇ ਤ ਲਿਖੀਝ ਲੇਖੈ ਹੋਇ ਵਿਣਾਸ੝ ॥ ਨਾਨਕ ਵਡਾ ਆਖੀਝ ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਆਪ੝ ॥੨੨॥

ਸਾਲਾਹੀ ਸਾਲਾਹਿ ਝਤੀ ਸ੝ਰਤਿ ਨ ਪਾਈਆ ॥ ਨਦੀਆ ਅਤੈ ਵਾਹ ਪਵਹਿ ਸਮ੝ੰਦਿ ਨ ਜਾਣੀਅਹਿ ॥ ਸਮ੝ੰਦ ਸਾਹ ਸ੝ਲਤਾਨ ਗਿਰਹਾ ਸੇਤੀ ਮਾਲ੝ ਧਨ੝ ॥ ਕੀੜੀ ਤ੝ਲਿ ਨ ਹੋਵਨੀ ਜੇ ਤਿਸ੝ ਮਨਹ੝ ਨ ਵੀਸਰਹਿ ॥੨੩॥

ਅੰਤ੝ ਨ ਸਿਫਤੀ ਕਹਣਿ ਨ ਅੰਤ੝ ॥ ਅੰਤ੝ ਨ ਕਰਣੈ ਦੇਣਿ ਨ ਅੰਤ੝ ॥ ਅੰਤ੝ ਨ ਵੇਖਣਿ ਸ੝ਣਣਿ ਨ ਅੰਤ੝ ॥ ਅੰਤ੝ ਨ ਜਾਪੈ ਕਿਆ ਮਨਿ ਮੰਤ੝ ॥ ਅੰਤ੝ ਨ ਜਾਪੈ ਕੀਤਾ ਆਕਾਰ੝ ॥ ਅੰਤ੝ ਨ ਜਾਪੈ ਪਾਰਾਵਾਰ੝ ॥ ਅੰਤ ਕਾਰਣਿ ਕੇਤੇ ਬਿਲਲਾਹਿ ॥ ਤਾ ਕੇ ਅੰਤ ਨ ਪਾਝ ਜਾਹਿ ॥ ਝਹ੝ ਅੰਤ੝ ਨ ਜਾਣੈ ਕੋਇ ॥ ਬਹ੝ਤਾ ਕਹੀਝ ਬਹ੝ਤਾ ਹੋਇ ॥ ਵਡਾ ਸਾਹਿਬ੝ ਊਚਾ ਥਾਉ ॥ ਊਚੇ ਉਪਰਿ ਊਚਾ ਨਾਉ ॥ ਝਵਡ੝ ਊਚਾ ਹੋਵੈ ਕੋਇ ॥ ਤਿਸ੝ ਊਚੇ ਕਉ ਜਾਣੈ ਸੋਇ ॥ ਜੇਵਡ੝ ਆਪਿ ਜਾਣੈ ਆਪਿ ਆਪਿ ॥ ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਕਰਮੀ ਦਾਤਿ ॥੨੪॥

ਬਹ੝ਤਾ ਕਰਮ੝ ਲਿਖਿਆ ਨਾ ਜਾਇ ॥ ਵਡਾ ਦਾਤਾ ਤਿਲ੝ ਨ ਤਮਾਇ ॥ ਕੇਤੇ ਮੰਗਹਿ ਜੋਧ ਅਪਾਰ ॥ ਕੇਤਿਆ ਗਣਤ ਨਹੀ ਵੀਚਾਰ੝ ॥ ਕੇਤੇ ਖਪਿ ਤ੝ਟਹਿ ਵੇਕਾਰ ॥ ਕੇਤੇ ਲੈ ਲੈ ਮ੝ਕਰ੝ ਪਾਹਿ ॥ ਕੇਤੇ ਮੂਰਖ ਖਾਹੀ ਖਾਹਿ ॥ ਕੇਤਿਆ ਦੂਖ ਭੂਖ ਸਦ ਮਾਰ ॥ ਝਹਿ ਭਿ ਦਾਤਿ ਤੇਰੀ ਦਾਤਾਰ ॥ ਬੰਦਿ ਖਲਾਸੀ ਭਾਣੈ ਹੋਇ ॥ ਹੋਰ੝ ਆਖਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ ॥ ਜੇ ਕੋ ਖਾਇਕ੝ ਆਖਣਿ ਪਾਇ ॥ ਓਹ੝ ਜਾਣੈ ਜੇਤੀਆ ਮ੝ਹਿ ਖਾਇ ॥ ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਆਪੇ ਦੇਇ ॥ ਆਖਹਿ ਸਿ ਭਿ ਕੇਈ ਕੇਇ ॥ ਜਿਸ ਨੋ ਬਖਸੇ ਸਿਫਤਿ ਸਾਲਾਹ ॥ ਨਾਨਕ ਪਾਤਿਸਾਹੀ ਪਾਤਿਸਾਹ੝ ॥੨੫॥

ਅਮ੝ਲ ਗ੝ਣ ਅਮ੝ਲ ਵਾਪਾਰ ॥ ਅਮ੝ਲ ਵਾਪਾਰੀਝ ਅਮ੝ਲ ਭੰਡਾਰ ॥ ਅਮ੝ਲ ਆਵਹਿ ਅਮ੝ਲ ਲੈ ਜਾਹਿ ॥ ਅਮ੝ਲ ਭਾਇ ਅਮ੝ਲਾ ਸਮਾਹਿ ॥ ਅਮ੝ਲ੝ ਧਰਮ੝ ਅਮ੝ਲ੝ ਦੀਬਾਣ੝ ॥ ਅਮ੝ਲ੝ ਤ੝ਲ੝ ਅਮ੝ਲ੝ ਪਰਵਾਣ੝ ॥ ਅਮ੝ਲ੝ ਬਖਸੀਸ ਅਮ੝ਲ੝ ਨੀਸਾਣ੝ ॥ ਅਮ੝ਲ੝ ਕਰਮ੝ ਅਮ੝ਲ੝ ਫ੝ਰਮਾਣ੝ ॥ ਅਮ੝ਲੋ ਅਮ੝ਲ੝ ਆਖਿਆ ਨ ਜਾਇ ॥ ਆਖਿ ਆਖਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥ ਆਖਹਿ ਵੇਦ ਪਾਠ ਪ੝ਰਾਣ ॥ ਆਖਹਿ ਪੜੇ ਕਰਹਿ ਵਖਿਆਣ ॥ ਆਖਹਿ ਬਰਮੇ ਆਖਹਿ ਇੰਦ ॥ ਆਖਹਿ ਗੋਪੀ ਤੈ ਗੋਵਿੰਦ ॥ ਆਖਹਿ ਈਸਰ ਆਖਹਿ ਸਿਧ ॥ ਆਖਹਿ ਕੇਤੇ ਕੀਤੇ ਬ੝ਧ ॥ ਆਖਹਿ ਦਾਨਵ ਆਖਹਿ ਦੇਵ ॥ ਆਖਹਿ ਸ੝ਰਿ ਨਰ ਮ੝ਨਿ ਜਨ ਸੇਵ ॥ ਕੇਤੇ ਆਖਹਿ ਆਖਣਿ ਪਾਹਿ ॥ ਕੇਤੇ ਕਹਿ ਕਹਿ ਉਠਿ ਉਠਿ ਜਾਹਿ ॥ ਝਤੇ ਕੀਤੇ ਹੋਰਿ ਕਰੇਹਿ ॥ ਤਾ ਆਖਿ ਨ ਸਕਹਿ ਕੇਈ ਕੇਇ ॥ ਜੇਵਡ੝ ਭਾਵੈ ਤੇਵਡ੝ ਹੋਇ ॥ ਨਾਨਕ ਜਾਣੈ ਸਾਚਾ ਸੋਇ ॥ ਜੇ ਕੋ ਆਖੈ ਬੋਲ੝ਵਿਗਾੜ੝ ॥ ਤਾ ਲਿਖੀਝ ਸਿਰਿ ਗਾਵਾਰਾ ਗਾਵਾਰ੝ ॥੨੬॥

ਸੋ ਦਰ੝ ਕੇਹਾ ਸੋ ਘਰ੝ ਕੇਹਾ ਜਿਤ੝ ਬਹਿ ਸਰਬ ਸਮਾਲੇ ॥ ਵਾਜੇ ਨਾਦ ਅਨੇਕ ਅਸੰਖਾ ਕੇਤੇ ਵਾਵਣਹਾਰੇ ॥ ਕੇਤੇ ਰਾਗ ਪਰੀ ਸਿਉ ਕਹੀਅਨਿ ਕੇਤੇ ਗਾਵਣਹਾਰੇ ॥ ਗਾਵਹਿ ਤ੝ਹਨੋ ਪਉਣ੝ ਪਾਣੀ ਬੈਸੰਤਰ੝ ਗਾਵੈ ਰਾਜਾ ਧਰਮ੝ ਦ੝ਆਰੇ ॥ ਗਾਵਹਿ ਚਿਤ੝ ਗ੝ਪਤ੝ ਲਿਖਿ ਜਾਣਹਿ ਲਿਖਿ ਲਿਖਿ ਧਰਮ੝ ਵੀਚਾਰੇ ॥ ਗਾਵਹਿ ਈਸਰ੝ ਬਰਮਾ ਦੇਵੀ ਸੋਹਨਿ ਸਦਾ ਸਵਾਰੇ ॥ ਗਾਵਹਿ ਇੰਦ ਇਦਾਸਣਿ ਬੈਠੇ ਦੇਵਤਿਆ ਦਰਿ ਨਾਲੇ ॥ ਗਾਵਹਿ ਸਿਧ ਸਮਾਧੀ ਅੰਦਰਿ ਗਾਵਨਿ ਸਾਧ ਵਿਚਾਰੇ ॥ ਗਾਵਨਿ ਜਤੀ ਸਤੀ ਸੰਤੋਖੀ ਗਾਵਹਿ ਵੀਰ ਕਰਾਰੇ ॥ ਗਾਵਨਿ ਪੰਡਿਤ ਪੜਨਿ ਰਖੀਸਰ ਜ੝ਗ੝ ਜ੝ਗ੝ ਵੇਦਾ ਨਾਲੇ ॥ ਗਾਵਹਿ ਮੋਹਣੀਆ ਮਨ੝ ਮੋਹਨਿ ਸ੝ਰਗਾ ਮਛ ਪਇਆਲੇ ॥ ਗਾਵਨਿ ਰਤਨ ਉਪਾਝ ਤੇਰੇ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਨਾਲੇ ॥ ਗਾਵਹਿ ਜੋਧ ਮਹਾਬਲ ਸੂਰਾ ਗਾਵਹਿ ਖਾਣੀ ਚਾਰੇ ॥ ਗਾਵਹਿ ਖੰਡ ਮੰਡਲ ਵਰਭੰਡਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਰਖੇ ਧਾਰੇ ॥ ਸੇਈ ਤ੝ਧ੝ਨੋ ਗਾਵਹਿ ਜੋ ਤ੝ਧ੝ ਭਾਵਨਿ ਰਤੇ ਤੇਰੇ ਭਗਤ ਰਸਾਲੇ ॥ ਹੋਰਿ ਕੇਤੇ ਗਾਵਨਿ ਸੇ ਮੈ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਨਿ ਨਾਨਕ੝ ਕਿਆ ਵੀਚਾਰੇ ॥ ਸੋਈ ਸੋਈ ਸਦਾ ਸਚ੝ ਸਾਹਿਬ੝ ਸਾਚਾ ਸਾਚੀ ਨਾਈ ॥ ਹੈ ਭੀ ਹੋਸੀ ਜਾਇ ਨ ਜਾਸੀ ਰਚਨਾ ਜਿਨਿ ਰਚਾਈ ॥ ਰੰਗੀ ਰੰਗੀ ਭਾਤੀ ਕਰਿ ਕਰਿ ਜਿਨਸੀ ਮਾਇਆ ਜਿਨਿ ਉਪਾਈ ॥ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਕੀਤਾ ਆਪਣਾ ਜਿਵ ਤਿਸ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ॥ ਜੋ ਤਿਸ੝ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ਕਰਸੀ ਹ੝ਕਮ੝ ਨ ਕਰਣਾ ਜਾਈ ॥ ਸੋ ਪਾਤਿਸਾਹ੝ ਸਾਹਾ ਪਾਤਿਸਾਹਿਬ੝ ਨਾਨਕ ਰਹਣ੝ ਰਜਾਈ ॥੨੭॥

ਮ੝ੰਦਾ ਸੰਤੋਖ੝ ਸਰਮ੝ ਪਤ੝ ਝੋਲੀ ਧਿਆਨ ਕੀ ਕਰਹਿ ਬਿਭੂਤਿ ॥ ਖਿੰਥਾ ਕਾਲ੝ ਕ੝ਆਰੀ ਕਾਇਆ ਜ੝ਗਤਿ ਡੰਡਾ ਪਰਤੀਤਿ ॥ ਆਈ ਪੰਥੀ ਸਗਲ ਜਮਾਤੀ ਮਨਿ ਜੀਤੈ ਜਗ੝ ਜੀਤ੝ ॥ ਆਦੇਸ੝ ਤਿਸੈ ਆਦੇਸ੝ ॥ ਆਦਿ ਅਨੀਲ੝ ਅਨਾਦਿ ਅਨਾਹਤਿ ਜ੝ਗ੝ ਜ੝ਗ੝ ਝਕੋ ਵੇਸ੝ ॥੨੮॥

ਭ੝ਗਤਿ ਗਿਆਨ੝ ਦਇਆ ਭੰਡਾਰਣਿ ਘਟਿ ਘਟਿ ਵਾਜਹਿ ਨਾਦ ॥ ਆਪਿ ਨਾਥ੝ ਨਾਥੀ ਸਭ ਜਾ ਕੀ ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਅਵਰਾ ਸਾਦ ॥ ਸੰਜੋਗ੝ ਵਿਜੋਗ੝ ਦ੝ਇ ਕਾਰ ਚਲਾਵਹਿ ਲੇਖੇ ਆਵਹਿ ਭਾਗ ॥ ਆਦੇਸ੝ ਤਿਸੈ ਆਦੇਸ੝ ॥ ਆਦਿ ਅਨੀਲ੝ ਅਨਾਦਿ ਅਨਾਹਤਿ ਜ੝ਗ੝ ਜ੝ਗ੝ ਝਕੋ ਵੇਸ੝ ॥੨੯॥

ਝਕਾ ਮਾਈ ਜ੝ਗਤਿ ਵਿਆਈ ਤਿਨਿ ਚੇਲੇ ਪਰਵਾਣ੝ ॥ ਇਕ੝ ਸੰਸਾਰੀ ਇਕ੝ ਭੰਡਾਰੀ ਇਕ੝ ਲਾਝ ਦੀਬਾਣ੝ ॥ ਜਿਵ ਤਿਸ੝ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਵੈ ਜਿਵ ਹੋਵੈ ਫ੝ਰਮਾਣ੝ ॥ ਓਹ੝ ਵੇਖੈ ਓਨਾ ਨਦਰਿ ਨ ਆਵੈ ਬਹ੝ਤਾ ਝਹ੝ ਵਿਡਾਣ੝ ॥ ਆਦੇਸ੝ ਤਿਸੈ ਆਦੇਸ੝ ॥ ਆਦਿ ਅਨੀਲ੝ ਅਨਾਦਿ ਅਨਾਹਤਿ ਜ੝ਗ੝ ਜ੝ਗ੝ ਝਕੋ ਵੇਸ੝ ॥੩੦॥

ਆਸਣ੝ ਲੋਇ ਲੋਇ ਭੰਡਾਰ ॥ ਜੋ ਕਿਛ੝ ਪਾਇਆ ਸ੝ ਝਕਾ ਵਾਰ ॥ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਸਿਰਜਣਹਾਰ੝ ॥ ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਕੀ ਸਾਚੀ ਕਾਰ ॥ ਆਦੇਸ੝ ਤਿਸੈ ਆਦੇਸ੝ ॥ ਆਦਿ ਅਨੀਲ੝ ਅਨਾਦਿ ਅਨਾਹਤਿ ਜ੝ਗ੝ ਜ੝ਗ੝ ਝਕੋ ਵੇਸ੝ ॥੩੧॥

ਇਕ ਦੂ ਜੀਭੌ ਲਖ ਹੋਹਿ ਲਖ ਹੋਵਹਿ ਲਖ ਵੀਸ ॥ ਲਖ੝ ਲਖ੝ ਗੇੜਾ ਆਖੀਅਹਿ ਝਕ੝ ਨਾਮ੝ ਜਗਦੀਸ ॥ ਝਤ੝ ਰਾਹਿ ਪਤਿ ਪਵੜੀਆ ਚੜੀਝ ਹੋਇ ਇਕੀਸ ॥ ਸ੝ਣਿ ਗਲਾ ਆਕਾਸ ਕੀ ਕੀਟਾ ਆਈ ਰੀਸ ॥ ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਝ ਕੂੜੀ ਕੂੜੈ ਠੀਸ ॥੩੨॥

ਆਖਣਿ ਜੋਰ੝ ਚ੝ਪੈ ਨਹ ਜੋਰ੝ ॥ ਜੋਰ੝ ਨ ਮੰਗਣਿ ਦੇਣਿ ਨ ਜੋਰ੝ ॥ ਜੋਰ੝ ਨ ਜੀਵਣਿ ਮਰਣਿ ਨਹ ਜੋਰ੝ ॥ ਜੋਰ੝ ਨ ਰਾਜਿ ਮਾਲਿ ਮਨਿ ਸੋਰ੝ ॥ ਜੋਰ੝ ਨ ਸ੝ਰਤੀ ਗਿਆਨਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥ ਜੋਰ੝ ਨ ਜ੝ਗਤੀ ਛ੝ਟੈ ਸੰਸਾਰ੝ ॥ ਜਿਸ੝ ਹਥਿ ਜੋਰ੝ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਸੋਇ ॥ ਨਾਨਕ ਉਤਮ੝ ਨੀਚ੝ ਨ ਕੋਇ ॥੩੩॥

ਰਾਤੀ ਰ੝ਤੀ ਥਿਤੀ ਵਾਰ ॥ ਪਵਣ ਪਾਣੀ ਅਗਨੀ ਪਾਤਾਲ ॥ ਤਿਸ੝ ਵਿਚਿ ਧਰਤੀ ਥਾਪਿ ਰਖੀ ਧਰਮ ਸਾਲ ॥ ਤਿਸ੝ ਵਿਚਿ ਜੀਅ ਜ੝ਗਤਿ ਕੇ ਰੰਗ ॥ ਤਿਨ ਕੇ ਨਾਮ ਅਨੇਕ ਅਨੰਤ ॥ ਕਰਮੀ ਕਰਮੀ ਹੋਇ ਵੀਚਾਰ੝ ॥ ਸਚਾ ਆਪਿ ਸਚਾ ਦਰਬਾਰ੝ ॥ ਤਿਥੈ ਸੋਹਨਿ ਪੰਚ ਪਰਵਾਣ੝ ॥ ਨਦਰੀ ਕਰਮਿ ਪਵੈ ਨੀਸਾਣ੝ ॥ ਕਚ ਪਕਾਈ ਓਥੈ ਪਾਇ ॥ ਨਾਨਕ ਗਇਆ ਜਾਪੈ ਜਾਇ ॥੩੪॥

ਧਰਮ ਖੰਡ ਕਾ ਝਹੋ ਧਰਮ੝ ॥ ਗਿਆਨ ਖੰਡ ਕਾ ਆਖਹ੝ ਕਰਮ੝ ॥ ਕੇਤੇ ਪਵਣ ਪਾਣੀ ਵੈਸੰਤਰ ਕੇਤੇ ਕਾਨ ਮਹੇਸ ॥ ਕੇਤੇ ਬਰਮੇ ਘਾੜਤਿ ਘੜੀਅਹਿ ਰੂਪ ਰੰਗ ਕੇ ਵੇਸ ॥ ਕੇਤੀਆ ਕਰਮ ਭੂਮੀ ਮੇਰ ਕੇਤੇ ਕੇਤੇ ਧੂ ਉਪਦੇਸ ॥ ਕੇਤੇ ਇੰਦ ਚੰਦ ਸੂਰ ਕੇਤੇ ਕੇਤੇ ਮੰਡਲ ਦੇਸ ॥ ਕੇਤੇ ਸਿਧ ਬ੝ਧ ਨਾਥ ਕੇਤੇ ਕੇਤੇ ਦੇਵੀ ਵੇਸ ॥ ਕੇਤੇ ਦੇਵ ਦਾਨਵ ਮ੝ਨਿ ਕੇਤੇ ਕੇਤੇ ਰਤਨ ਸਮ੝ੰਦ ॥ ਕੇਤੀਆ ਖਾਣੀ ਕੇਤੀਆ ਬਾਣੀ ਕੇਤੇ ਪਾਤ ਨਰਿੰਦ ॥ ਕੇਤੀਆ ਸ੝ਰਤੀ ਸੇਵਕ ਕੇਤੇ ਨਾਨਕ ਅੰਤ੝ ਨ ਅੰਤ੝ ॥੩੫॥

ਗਿਆਨ ਖੰਡ ਮਹਿ ਗਿਆਨ੝ ਪਰਚੰਡ੝ ॥ ਤਿਥੈ ਨਾਦ ਬਿਨੋਦ ਕੋਡ ਅਨੰਦ੝ ॥ ਸਰਮ ਖੰਡ ਕੀ ਬਾਣੀ ਰੂਪ੝ ॥ ਤਿਥੈ ਘਾੜਤਿ ਘੜੀਝ ਬਹ੝ਤ੝ ਅਨੂਪ੝ ॥ ਤਾ ਕੀਆ ਗਲਾ ਕਥੀਆ ਨਾ ਜਾਹਿ ॥ ਜੇ ਕੋ ਕਹੈ ਪਿਛੈ ਪਛ੝ਤਾਇ ॥ ਤਿਥੈ ਘੜੀਝ ਸ੝ਰਤਿ ਮਤਿ ਮਨਿ ਬ੝ਧਿ ॥ ਤਿਥੈ ਘੜੀਝ ਸ੝ਰਾ ਸਿਧਾ ਕੀ ਸ੝ਧਿ ॥੩੬॥

ਕਰਮ ਖੰਡ ਕੀ ਬਾਣੀ ਜੋਰ੝ ॥ ਤਿਥੈ ਹੋਰ੝ ਨ ਕੋਈ ਹੋਰ੝ ॥ ਤਿਥੈ ਜੋਧ ਮਹਾਬਲ ਸੂਰ ॥ ਤਿਨ ਮਹਿ ਰਾਮ੝ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰ ॥ ਤਿਥੈ ਸੀਤੋ ਸੀਤਾ ਮਹਿਮਾ ਮਾਹਿ ॥ ਤਾ ਕੇ ਰੂਪ ਨ ਕਥਨੇ ਜਾਹਿ ॥ ਨਾ ਓਹਿ ਮਰਹਿ ਨ ਠਾਗੇ ਜਾਹਿ ॥ ਜਿਨ ਕੈ ਰਾਮ੝ ਵਸੈ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥ ਤਿਥੈ ਭਗਤ ਵਸਹਿ ਕੇ ਲੋਅ ॥ ਕਰਹਿ ਅਨੰਦ੝ ਸਚਾ ਮਨਿ ਸੋਇ ॥ ਸਚ ਖੰਡਿ ਵਸੈ ਨਿਰੰਕਾਰ੝ ॥ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲ ॥ ਤਿਥੈ ਖੰਡ ਮੰਡਲ ਵਰਭੰਡ ॥ ਜੇ ਕੋ ਕਥੈ ਤ ਅੰਤ ਨ ਅੰਤ ॥ ਤਿਥੈ ਲੋਅ ਲੋਅ ਆਕਾਰ ॥ ਜਿਵ ਜਿਵ ਹ੝ਕਮ੝ ਤਿਵੈ ਤਿਵ ਕਾਰ ॥ ਵੇਖੈ ਵਿਗਸੈ ਕਰਿ ਵੀਚਾਰ੝ ॥ ਨਾਨਕ ਕਥਨਾ ਕਰੜਾ ਸਾਰ੝ ॥੩੭॥

ਜਤ੝ ਪਾਹਾਰਾ ਧੀਰਜ੝ ਸ੝ਨਿਆਰ੝ ॥ ਅਹਰਣਿ ਮਤਿ ਵੇਦ੝ ਹਥੀਆਰ੝ ॥ ਭਉ ਖਲਾ ਅਗਨਿ ਤਪ ਤਾਉ ॥ ਭਾਂਡਾ ਭਾਉ ਅੰਮ੝ਰਿਤ੝ ਤਿਤ੝ ਢਾਲਿ ॥ ਘੜੀਝ ਸਬਦ੝ ਸਚੀ ਟਕਸਾਲ ॥ ਜਿਨ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰਮ੝ ਤਿਨ ਕਾਰ ॥ ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲ ॥੩੮॥

ਸਲੋਕ੝ ॥

ਪਵਣ੝ ਗ੝ਰੂ ਪਾਣੀ ਪਿਤਾ ਮਾਤਾ ਧਰਤਿ ਮਹਤ੝ ॥ ਦਿਵਸ੝ ਰਾਤਿ ਦ੝ਇ ਦਾਈ ਦਾਇਆ ਖੇਲੈ ਸਗਲ ਜਗਤ੝ ॥ ਚੰਗਿਆਈਆ ਬ੝ਰਿਆਈਆ ਵਾਚੈ ਧਰਮ੝ ਹਦੂਰਿ ॥ ਕਰਮੀ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਕੇ ਨੇੜੈ ਕੇ ਦੂਰਿ ॥ ਜਿਨੀ ਨਾਮ੝ ਧਿਆਇਆ ਗਝ ਮਸਕਤਿ ਘਾਲਿ ॥ ਨਾਨਕ ਤੇ ਮ੝ਖ ਉਜਲੇ ਕੇਤੀ ਛ੝ਟੀ ਨਾਲਿ ॥੧॥

Mool Mantar in the handwriting of Guru Arjan Dev ji

See also

• Mool Mantar
• Japji in English
• Japji in Roman text
• Japji in Gurmukhi
• Japji memory aid
• Japji Sahib Step by Step
• Japji in Gurmukhi with links to meanings