2nd Hikayat: Difference between revisions
No edit summary |
Hari singh (talk | contribs) |
||
(2 intermediate revisions by one other user not shown) | |||
Line 4: | Line 4: | ||
==bani== | ==bani== | ||
page 2272: Dasam granth | page 2272: Dasam granth | ||
<div style="font-size: 140%; background-color: #f6f6Ff;"> | |||
<center> | |||
ਹਿਕਾਇਤਾਂ ॥ | ਹਿਕਾਇਤਾਂ ॥ | ||
ਅਗੰਜੋ ਅਭੰਜੋ ਅਰੂਪੋ ਅਰੇਖ ॥ ਅਗਾਧੋ ਅਬਾਧੋ ਅਭਰਮੋ ਅਲੇਖ ॥੧॥ | ਅਗੰਜੋ ਅਭੰਜੋ ਅਰੂਪੋ ਅਰੇਖ ॥ ਅਗਾਧੋ ਅਬਾਧੋ ਅਭਰਮੋ ਅਲੇਖ ॥੧॥ | ||
ਅਰਾਗੋ ਅਰੂਪੋ ਅਰੇਖੋ ਅਰੰਗ ॥ ਅਜਨਮੋ ਅਬਰਨੋ ਅਭੂਤੋ ਅਭੰਗ ॥੨॥ | ਅਰਾਗੋ ਅਰੂਪੋ ਅਰੇਖੋ ਅਰੰਗ ॥ ਅਜਨਮੋ ਅਬਰਨੋ ਅਭੂਤੋ ਅਭੰਗ ॥੨॥ | ||
ਅਛੇਦੋ ਅਭੇਦੋ ਅਕਰਮੋ ਅਕਾਮ ॥ ਅਖੇਦੋ ਅਭੇਦੋ ਅਭਰਮੋ ਅਭਾਮ ॥੩॥ | ਅਛੇਦੋ ਅਭੇਦੋ ਅਕਰਮੋ ਅਕਾਮ ॥ ਅਖੇਦੋ ਅਭੇਦੋ ਅਭਰਮੋ ਅਭਾਮ ॥੩॥ | ||
ਅਰੇਖੋ ਅਭੇਖੋ ਅਲੇਖੋ ਅਭੰਗ ॥ ਖ਼ਦਾਵੰਦ ਬਖ਼ਸ਼ਿੰਦਹੇ ਰੰਗ ਰੰਗ ॥੪॥ | ਅਰੇਖੋ ਅਭੇਖੋ ਅਲੇਖੋ ਅਭੰਗ ॥ ਖ਼ਦਾਵੰਦ ਬਖ਼ਸ਼ਿੰਦਹੇ ਰੰਗ ਰੰਗ ॥੪॥ | ||
ਹਿਕਾਯਤ ਸ਼ਨੀਦੇਮ ਰਾਜਹਿ ਦਿਲੀਪ ॥ ਨਿਸ਼ਸਤਹ ਬਦਹ ਨਿਜ਼ਦ ਮਾਨੋ ਮਹੀਪ ॥੫॥ | ਹਿਕਾਯਤ ਸ਼ਨੀਦੇਮ ਰਾਜਹਿ ਦਿਲੀਪ ॥ ਨਿਸ਼ਸਤਹ ਬਦਹ ਨਿਜ਼ਦ ਮਾਨੋ ਮਹੀਪ ॥੫॥ | ||
ਕਿ ਓਰਾ ਹਮੀ ਬੂਦ ਪਿਸਰੇ ਚਹਾਰ ॥ ਕਿ ਦਰ ਰਜ਼ਮ ਦਰ ਬਜ਼ਮ ਆਮਖ਼ਤਹ ਕਾਰ ॥੬॥ | ਕਿ ਓਰਾ ਹਮੀ ਬੂਦ ਪਿਸਰੇ ਚਹਾਰ ॥ ਕਿ ਦਰ ਰਜ਼ਮ ਦਰ ਬਜ਼ਮ ਆਮਖ਼ਤਹ ਕਾਰ ॥੬॥ | ||
ਬ ਰਜ਼ਮ ਅੰਦਰਾਂ ਹਮ ਚ ਅਜ਼ ਸ਼ੇਰ ਮਸਤ ॥ ਕਿ ਚਾਬਕ ਰਿਕਾਬਸਤ ਗਸਤਾਖ਼ ਦਸਤ ॥੭॥ | ਬ ਰਜ਼ਮ ਅੰਦਰਾਂ ਹਮ ਚ ਅਜ਼ ਸ਼ੇਰ ਮਸਤ ॥ ਕਿ ਚਾਬਕ ਰਿਕਾਬਸਤ ਗਸਤਾਖ਼ ਦਸਤ ॥੭॥ | ||
ਚਹਾਰੋ ਸ਼ਹੇ ਪੇਸ਼ ਪਿਸਰਾਂ ਬਖਾਂਦ ॥ ਜਦਾ ਬਰ ਜਦਾ ਕਰਸੀਝ ਜ਼ਰ ਨਿਸ਼ਾਂਦ ॥੮॥ | ਚਹਾਰੋ ਸ਼ਹੇ ਪੇਸ਼ ਪਿਸਰਾਂ ਬਖਾਂਦ ॥ ਜਦਾ ਬਰ ਜਦਾ ਕਰਸੀਝ ਜ਼ਰ ਨਿਸ਼ਾਂਦ ॥੮॥ | ||
ਬਿ ਪਰਸ਼ੀਦ ਦਾਨਾਇ ਦਉਲਤ ਪਰਸਤ ॥ ਅਜ਼ੀ ਅੰਦਰੂੰ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਕਸ ਅਸਤ ॥੯॥ | ਬਿ ਪਰਸ਼ੀਦ ਦਾਨਾਇ ਦਉਲਤ ਪਰਸਤ ॥ ਅਜ਼ੀ ਅੰਦਰੂੰ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਕਸ ਅਸਤ ॥੯॥ | ||
ਸ਼ਨੀਦ ਆਂ ਚ ਦਾਨਾਇ ਦਾਨਸ਼ ਨਿਹਾਦ ॥ ਬ ਤਮਕੀਨ ਪਾਸਖ ਅਲਮ ਬਰ ਕਸ਼ਾਦ ॥੧੦॥ | ਸ਼ਨੀਦ ਆਂ ਚ ਦਾਨਾਇ ਦਾਨਸ਼ ਨਿਹਾਦ ॥ ਬ ਤਮਕੀਨ ਪਾਸਖ ਅਲਮ ਬਰ ਕਸ਼ਾਦ ॥੧੦॥ | ||
ਬ ਗ਼ਫ਼ਤੰਦ ਖ਼ਸ਼ ਦੀਨ ਦਾਨਾਇ ਨਗ਼ਜ਼ ॥ ਕਿ ਯਜ਼ਦਾਂ ਸ਼ਨਾਸ ਅਸਤ ਆਜ਼ਾਦ ਮਗ਼ਜ਼ ॥੧੧॥ | ਬ ਗ਼ਫ਼ਤੰਦ ਖ਼ਸ਼ ਦੀਨ ਦਾਨਾਇ ਨਗ਼ਜ਼ ॥ ਕਿ ਯਜ਼ਦਾਂ ਸ਼ਨਾਸ ਅਸਤ ਆਜ਼ਾਦ ਮਗ਼ਜ਼ ॥੧੧॥ | ||
ਮਰਾ ਕਦਰਤੇ ਨੇਸਤ ਈਂ ਗਫ਼ਤ ਨੀਸਤ ॥ ਸਖਨ ਗਫ਼ਤਨੋ ਬਿਕਰ ਜਾਂ ਸਫ਼ਤ ਨੀਸਤ ॥੧੨॥ | ਮਰਾ ਕਦਰਤੇ ਨੇਸਤ ਈਂ ਗਫ਼ਤ ਨੀਸਤ ॥ ਸਖਨ ਗਫ਼ਤਨੋ ਬਿਕਰ ਜਾਂ ਸਫ਼ਤ ਨੀਸਤ ॥੧੨॥ | ||
ਅਗਰ ਸ਼ਹਿ ਬਿਗੋਯਦ ਬਿਗੋਯਮ ਜਵਾਬ ॥ ਨਮਾਯਮ ਬ ਤੋ ਹਾਲ ਈਂ ਬਾ ਸਵਾਬ ॥੧੩॥ | ਅਗਰ ਸ਼ਹਿ ਬਿਗੋਯਦ ਬਿਗੋਯਮ ਜਵਾਬ ॥ ਨਮਾਯਮ ਬ ਤੋ ਹਾਲ ਈਂ ਬਾ ਸਵਾਬ ॥੧੩॥ | ||
ਹਰਾਂ ਕਸ ਕਿ ਯਜ਼ਦਾਨ ਯਾਰੀ ਦਿਹਦ ॥ ਬ ਕਾਰੇ ਜਹਾਂ ਕਾਮਗਾਰੀ ਦਿਹਦ ॥੧੪॥ | ਹਰਾਂ ਕਸ ਕਿ ਯਜ਼ਦਾਨ ਯਾਰੀ ਦਿਹਦ ॥ ਬ ਕਾਰੇ ਜਹਾਂ ਕਾਮਗਾਰੀ ਦਿਹਦ ॥੧੪॥ | ||
ਕਿ ਈਂ ਰਾ ਬ ਅਕਲ ਆਜ਼ਮਾਈ ਕਨੇਮ ॥ ਵਜ਼ਾਂ ਪਸ ਬ ਕਾਰ ਆਜ਼ਮਾਈ ਕਨੇਮ ॥੧੫॥ | ਕਿ ਈਂ ਰਾ ਬ ਅਕਲ ਆਜ਼ਮਾਈ ਕਨੇਮ ॥ ਵਜ਼ਾਂ ਪਸ ਬ ਕਾਰ ਆਜ਼ਮਾਈ ਕਨੇਮ ॥੧੫॥ | ||
ਯਕੇ ਰਾ ਦਿਹਦ ਫ਼ੀਲ ਦਹਿ ਹਜ਼ਾਰ ਮਸਤ ॥ ਹਮਹ ਮਸਤੀਓ ਮਸਤ ਜ਼ੰਜੀਰ ਬਸਤ ॥੧੬॥ | ਯਕੇ ਰਾ ਦਿਹਦ ਫ਼ੀਲ ਦਹਿ ਹਜ਼ਾਰ ਮਸਤ ॥ ਹਮਹ ਮਸਤੀਓ ਮਸਤ ਜ਼ੰਜੀਰ ਬਸਤ ॥੧੬॥ | ||
ਦਿਗ਼ਰ ਰਾ ਦਿਹਦ ਅਸਪ ਪਾਂ ਸਦ ਹਜ਼ਾਰ ॥ ਜ਼ਿ ਜ਼ਰ ਸਾਖ਼ਤਹ ਜ਼ੀਨ ਚੂੰ ਨਉ ਬਹਾਰ ॥੧੭॥ | ਦਿਗ਼ਰ ਰਾ ਦਿਹਦ ਅਸਪ ਪਾਂ ਸਦ ਹਜ਼ਾਰ ॥ ਜ਼ਿ ਜ਼ਰ ਸਾਖ਼ਤਹ ਜ਼ੀਨ ਚੂੰ ਨਉ ਬਹਾਰ ॥੧੭॥ | ||
ਸਿਯਮ ਰਾ ਦਿਹਦ ਸ਼ਤਰ ਸਿ ਸਦ ਹਜ਼ਾਰ ॥ ਹਮਹ ਨਕਰਹ ਬਾਰੋ ਹਮਹ ਜ਼ਰ ਨਿਗਾਰ ॥੧੮॥ | ਸਿਯਮ ਰਾ ਦਿਹਦ ਸ਼ਤਰ ਸਿ ਸਦ ਹਜ਼ਾਰ ॥ ਹਮਹ ਨਕਰਹ ਬਾਰੋ ਹਮਹ ਜ਼ਰ ਨਿਗਾਰ ॥੧੮॥ | ||
ਚਅਮ ਰਾ ਦਿਹਦ ਮੰਗ ਯਕ ਨਖ਼ਦ ਨੀਮ ॥ ਅਜ਼ਾਂ ਮਰਦ ਆਜ਼ਾਦ ਆਕਲ ਅਜ਼ੀਮ ॥੧੯॥ | ਚਅਮ ਰਾ ਦਿਹਦ ਮੰਗ ਯਕ ਨਖ਼ਦ ਨੀਮ ॥ ਅਜ਼ਾਂ ਮਰਦ ਆਜ਼ਾਦ ਆਕਲ ਅਜ਼ੀਮ ॥੧੯॥ | ||
ਬਿਯਾਵਰਦ ਪਰ ਅਕਲ ਖ਼ਾਨਹ ਕਜ਼ਾਂ ॥ ਦਿਗ਼ਰ ਨੀਮ ਨਖ਼ਦਸ਼ ਬ ਬਸਤਨ ਅਜ਼ਾਂ ॥੨੦॥ | ਬਿਯਾਵਰਦ ਪਰ ਅਕਲ ਖ਼ਾਨਹ ਕਜ਼ਾਂ ॥ ਦਿਗ਼ਰ ਨੀਮ ਨਖ਼ਦਸ਼ ਬ ਬਸਤਨ ਅਜ਼ਾਂ ॥੨੦॥ | ||
ਹਮੀ ਖ਼ਾਸ਼ਤ ਕੋ ਤਖ਼ਮ ਰੇਜ਼ੀ ਕਨਦ ॥ ਖ਼ਿਰਦ ਆਜ਼ਮਾਯਸ਼ ਬਰੇਜ਼ੀ ਕਨਦ ॥੨੧॥ | ਹਮੀ ਖ਼ਾਸ਼ਤ ਕੋ ਤਖ਼ਮ ਰੇਜ਼ੀ ਕਨਦ ॥ ਖ਼ਿਰਦ ਆਜ਼ਮਾਯਸ਼ ਬਰੇਜ਼ੀ ਕਨਦ ॥੨੧॥ | ||
ਦਫ਼ਨ ਕਰਦ ਹਰਦੋ ਜ਼ਮੀਂ ਅੰਦਰਾਂ ॥ ਨਜ਼ਰ ਕਰਦ ਬਰ ਸ਼ਕਰ ਸਾਹਿਬ ਗਿਰਾਂ ॥੨੨॥ | ਦਫ਼ਨ ਕਰਦ ਹਰਦੋ ਜ਼ਮੀਂ ਅੰਦਰਾਂ ॥ ਨਜ਼ਰ ਕਰਦ ਬਰ ਸ਼ਕਰ ਸਾਹਿਬ ਗਿਰਾਂ ॥੨੨॥ | ||
ਚ ਸ਼ਸ਼ ਮਾਹਿ ਗਸ਼ਤੰਦ ਦਰਾਂ ਦਫ਼ਨਵਾਰ ॥ ਪਦੀਦ ਆਮਦਹ ਸਬਜ਼ਹੇ ਨਉ ਬਹਾਰ ॥੨੩॥ | ਚ ਸ਼ਸ਼ ਮਾਹਿ ਗਸ਼ਤੰਦ ਦਰਾਂ ਦਫ਼ਨਵਾਰ ॥ ਪਦੀਦ ਆਮਦਹ ਸਬਜ਼ਹੇ ਨਉ ਬਹਾਰ ॥੨੩॥ | ||
ਬਰੇਜ਼ੀਦ ਦਹਿ ਸਾਲ ਤਖ਼ਮੇ ਕਜ਼ਾਂ ॥ ਬ ਪਰਵਰਦਹ ਓਰਾ ਬਰੀਦਨ ਅਜ਼ਾਂ ॥੨੪॥ | ਬਰੇਜ਼ੀਦ ਦਹਿ ਸਾਲ ਤਖ਼ਮੇ ਕਜ਼ਾਂ ॥ ਬ ਪਰਵਰਦਹ ਓਰਾ ਬਰੀਦਨ ਅਜ਼ਾਂ ॥੨੪॥ | ||
ਬਰੇਜ਼ੀ ਦਹੇ ਬੀਸਤ ਬਾਰਸ਼ ਅਜ਼ੋ ॥ ਬਸੇ ਗਸ਼ਤਹ ਖ਼ਰਵਾਰ ਦਾਨਹ ਅਜ਼ੋ ॥੨੫॥ | ਬਰੇਜ਼ੀ ਦਹੇ ਬੀਸਤ ਬਾਰਸ਼ ਅਜ਼ੋ ॥ ਬਸੇ ਗਸ਼ਤਹ ਖ਼ਰਵਾਰ ਦਾਨਹ ਅਜ਼ੋ ॥੨੫॥ | ||
ਚਨਾ ਜ਼ਿਯਾਦਹ ਸ਼ਦ ਦਉਲਤੇ ਦਿਲ ਕਰਾਰ ॥ ਕਜ਼ੋ ਦਾਨਹ ਸ਼ਦ ਦਾਨਹਾਝ ਅੰਬਾਰ ॥੨੬॥ | ਚਨਾ ਜ਼ਿਯਾਦਹ ਸ਼ਦ ਦਉਲਤੇ ਦਿਲ ਕਰਾਰ ॥ ਕਜ਼ੋ ਦਾਨਹ ਸ਼ਦ ਦਾਨਹਾਝ ਅੰਬਾਰ ॥੨੬॥ | ||
ਖ਼ਰੀਦਹ ਅਜ਼ਾਂ ਨਕਦ ਦਹਿ ਹਜ਼ਾਰ ਫ਼ੀਲ ॥ ਚ ਕੋਹੇ ਰਵਾਂ ਹਮ ਚ ਦਰੀਆਇ ਨੀਲ ॥੨੭॥ | ਖ਼ਰੀਦਹ ਅਜ਼ਾਂ ਨਕਦ ਦਹਿ ਹਜ਼ਾਰ ਫ਼ੀਲ ॥ ਚ ਕੋਹੇ ਰਵਾਂ ਹਮ ਚ ਦਰੀਆਇ ਨੀਲ ॥੨੭॥ | ||
ਬਗੀਰਦ ਅਜ਼ੋ ਅਸਪ ਪਾਂਸਦ ਹਜ਼ਾਰ ॥ ਹਮਹ ਜਰ ਵ ਜ਼ੀਨੋ ਹਮਹ ਨਕਰਹਵਾਰ ॥੨੮॥ | ਬਗੀਰਦ ਅਜ਼ੋ ਅਸਪ ਪਾਂਸਦ ਹਜ਼ਾਰ ॥ ਹਮਹ ਜਰ ਵ ਜ਼ੀਨੋ ਹਮਹ ਨਕਰਹਵਾਰ ॥੨੮॥ | ||
ਖ਼ਰੀਦੰਦ ਸੇ ਸਦ ਹਜ਼ਾਰੋ ਸ਼ਤਰ ॥ ਹਮਹ ਜ਼ਰਹ ਬਾਰੋ ਹਮਹ ਨਕਰਹ ਪਰ ॥੨੯॥ | ਖ਼ਰੀਦੰਦ ਸੇ ਸਦ ਹਜ਼ਾਰੋ ਸ਼ਤਰ ॥ ਹਮਹ ਜ਼ਰਹ ਬਾਰੋ ਹਮਹ ਨਕਰਹ ਪਰ ॥੨੯॥ | ||
ਵਜ਼ਾਂ ਦਾਲ ਨਉ ਸ਼ਹਿਰ ਆਜ਼ਮ ਬਬਸਤ ॥ ਕਿ ਨਾਮੇ ਅਜ਼ਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦਿਹਲੀ ਸ਼ਦਸਤ ॥੩੦॥ | ਵਜ਼ਾਂ ਦਾਲ ਨਉ ਸ਼ਹਿਰ ਆਜ਼ਮ ਬਬਸਤ ॥ ਕਿ ਨਾਮੇ ਅਜ਼ਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦਿਹਲੀ ਸ਼ਦਸਤ ॥੩੦॥ | ||
ਦਿਗ਼ਰ ਦਾਨਹ ਰਾ ਬਸਤ ਮੂੰਗੀ ਪਟਨ ॥ ਚ ਦੋਸਤਾਂ ਪਸੰਦਸਤ ਦਸ਼ਮਨ iਫ਼ਕਨ ॥੩੧॥ | ਦਿਗ਼ਰ ਦਾਨਹ ਰਾ ਬਸਤ ਮੂੰਗੀ ਪਟਨ ॥ ਚ ਦੋਸਤਾਂ ਪਸੰਦਸਤ ਦਸ਼ਮਨ iਫ਼ਕਨ ॥੩੧॥ | ||
ਬ ਗਜ਼ਰੀਦ ਦਹ ਦੋ ਬਰ ਈਂ ਨਮਤ ਸਾਲ ॥ ਬਸੇ ਗਸ਼ਤ ਜੋ ਦਉਲਤੇ ਬੇ ਜ਼ਵਾਲ ॥੩੨॥ | ਬ ਗਜ਼ਰੀਦ ਦਹ ਦੋ ਬਰ ਈਂ ਨਮਤ ਸਾਲ ॥ ਬਸੇ ਗਸ਼ਤ ਜੋ ਦਉਲਤੇ ਬੇ ਜ਼ਵਾਲ ॥੩੨॥ | ||
ਚ ਬਿਨਸ਼ਸਤ ਬਰ ਤਖ਼ਤ ਮਾਨੋ ਮਹੀਪ ॥ ਬ ਪਰਸ਼ਸ ਦਰਾਮਦ ਸਹੇ ਹਫ਼ਤ ਦੀਪ ॥੩੩॥ | ਚ ਬਿਨਸ਼ਸਤ ਬਰ ਤਖ਼ਤ ਮਾਨੋ ਮਹੀਪ ॥ ਬ ਪਰਸ਼ਸ ਦਰਾਮਦ ਸਹੇ ਹਫ਼ਤ ਦੀਪ ॥੩੩॥ | ||
ਬਿਗੋਯਦ ਬ ਪੇਸ਼ੀਨ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਬਿਯਾਰ ॥ ਚਿ ਬਖ਼ਸ਼ੀਦਅਮ ਮਨ ਬ ਪਿਸਰਾਂ ਚਹਾਰ ॥੩੪॥ | ਬਿਗੋਯਦ ਬ ਪੇਸ਼ੀਨ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਬਿਯਾਰ ॥ ਚਿ ਬਖ਼ਸ਼ੀਦਅਮ ਮਨ ਬ ਪਿਸਰਾਂ ਚਹਾਰ ॥੩੪॥ | ||
ਦਬੀਰੇ ਕਲਮ ਬਰ ਕਲਮ ਜਨ ਗਿਰਿਫ਼ਤ ॥ ਜਵਾਬੇ ਸਖ਼ਨ ਰਾ ਅਲਮਬਰ ਗਰਿਫ਼ਤ ॥੩੫॥ | ਦਬੀਰੇ ਕਲਮ ਬਰ ਕਲਮ ਜਨ ਗਿਰਿਫ਼ਤ ॥ ਜਵਾਬੇ ਸਖ਼ਨ ਰਾ ਅਲਮਬਰ ਗਰਿਫ਼ਤ ॥੩੫॥ | ||
ਬਗਫ਼ਤਾ ਚਿ ਬਖ਼ਸ਼ੀਦ ਝਸ਼ਾਂ ਹਜ਼ਾਰ ॥ ਬ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਬਬੀਂ ਤਾ ਜ਼ਬਾਨਸ ਬਿਯਾਰ ॥੩੬॥ | ਬਗਫ਼ਤਾ ਚਿ ਬਖ਼ਸ਼ੀਦ ਝਸ਼ਾਂ ਹਜ਼ਾਰ ॥ ਬ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਬਬੀਂ ਤਾ ਜ਼ਬਾਨਸ ਬਿਯਾਰ ॥੩੬॥ | ||
ਬ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਬਬੀਂ ਤਾ ਬਿਗੋਯਦ ਜ਼ਬਾਂ ॥ ਚਿ ਬਖ਼ਸ਼ੀਦ ਸ਼ਦ ਬਖ਼ਸ਼ ਹਰਕਸ ਅਜ਼ਾਂ ॥੩੭॥ | ਬ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਬਬੀਂ ਤਾ ਬਿਗੋਯਦ ਜ਼ਬਾਂ ॥ ਚਿ ਬਖ਼ਸ਼ੀਦ ਸ਼ਦ ਬਖ਼ਸ਼ ਹਰਕਸ ਅਜ਼ਾਂ ॥੩੭॥ | ||
ਚ ਬਿਸ਼ਨੀਦ ਸਖ਼ਨ ਅਜ਼ ਮਹੀਪਾਨ ਮਾਨ ॥ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤਹ ਸਿਫ਼ਤ ਚੂੰ ਮਲਾਯਕ ਮਕਾਨ ॥੩੮॥ | ਚ ਬਿਸ਼ਨੀਦ ਸਖ਼ਨ ਅਜ਼ ਮਹੀਪਾਨ ਮਾਨ ॥ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤਹ ਸਿਫ਼ਤ ਚੂੰ ਮਲਾਯਕ ਮਕਾਨ ॥੩੮॥ | ||
ਬਯਾਰੀ ਮਰਾ ਪੇਸ਼ ਬਖ਼ਸ਼ੀਦਹ ਮਨ ॥ ਚਰਾਗ਼ੇ ਜਹਾਂ ਆਫ਼ਤਾਬੇ ਯਮਨ ॥੩੯॥ | ਬਯਾਰੀ ਮਰਾ ਪੇਸ਼ ਬਖ਼ਸ਼ੀਦਹ ਮਨ ॥ ਚਰਾਗ਼ੇ ਜਹਾਂ ਆਫ਼ਤਾਬੇ ਯਮਨ ॥੩੯॥ | ||
ਬਿਗੋਯਦ ਕਿ ਮਰਦੰਦ ਬਾਜੇ ਮਹਿੰਮ ॥ ਕਿ ਮਾ ਹਮ ਬਸਾ ਫ਼ੀਲ ਬਖ਼ਸ਼ੀਦਹਅਮ ॥੪੦॥ | ਬਿਗੋਯਦ ਕਿ ਮਰਦੰਦ ਬਾਜੇ ਮਹਿੰਮ ॥ ਕਿ ਮਾ ਹਮ ਬਸਾ ਫ਼ੀਲ ਬਖ਼ਸ਼ੀਦਹਅਮ ॥੪੦॥ | ||
ਦਿਗ਼ਰ ਰਾ ਬਪਰਸ਼ੀਦ ਅਪਸ ਚ ਕਰਦ ॥ ਕਿ ਬਾਜ਼ੇ ਬਬਖ਼ਸ਼ੀਦ ਬਾਜ਼ੇ ਬਿਮਰਦ ॥੪੧॥ | ਦਿਗ਼ਰ ਰਾ ਬਪਰਸ਼ੀਦ ਅਪਸ ਚ ਕਰਦ ॥ ਕਿ ਬਾਜ਼ੇ ਬਬਖ਼ਸ਼ੀਦ ਬਾਜ਼ੇ ਬਿਮਰਦ ॥੪੧॥ | ||
ਸਿਅਮ ਰਾ ਬਪਰਸ਼ੀਦ ਸ਼ਤਰਾਂ ਨਮਾਂ ॥ ਕਜਾ ਤੋ ਬਬਖ਼ਸ਼ੀਦ ਝ ਜਾਨ ਮਾਂ ॥੪੨॥ | ਸਿਅਮ ਰਾ ਬਪਰਸ਼ੀਦ ਸ਼ਤਰਾਂ ਨਮਾਂ ॥ ਕਜਾ ਤੋ ਬਬਖ਼ਸ਼ੀਦ ਝ ਜਾਨ ਮਾਂ ॥੪੨॥ | ||
ਬਗਫ਼ਤਾ ਕਿ ਬਾਜ਼ੇ ਬਕਾਰ ਆਮਦੰਦ ॥ ਬਬਖ਼ਸ਼ ਅੰਦਰੂੰ ਬੇਸ਼ਮਾਰ ਆਮਦੰਦ ॥੪੩॥ | ਬਗਫ਼ਤਾ ਕਿ ਬਾਜ਼ੇ ਬਕਾਰ ਆਮਦੰਦ ॥ ਬਬਖ਼ਸ਼ ਅੰਦਰੂੰ ਬੇਸ਼ਮਾਰ ਆਮਦੰਦ ॥੪੩॥ | ||
ਚਅਮ ਰਾ ਬਪਰਸ਼ੀਦ ਕਿ ਝ ਨੇਕ ਬਖ਼ਤ ॥ ਸਜ਼ਾਵਾਰ ਦੇਹੀਮ ਸਾਯਾਨ ਤਖ਼ਤ ॥੪੪॥ | ਚਅਮ ਰਾ ਬਪਰਸ਼ੀਦ ਕਿ ਝ ਨੇਕ ਬਖ਼ਤ ॥ ਸਜ਼ਾਵਾਰ ਦੇਹੀਮ ਸਾਯਾਨ ਤਖ਼ਤ ॥੪੪॥ | ||
ਕਜਾ ਗਸ਼ਤ ਬਖ਼ਸ਼ਸ਼ ਤਮਾਰਾ ਫ਼ਹੀਮ ॥ ਯਕੇ ਦਾਨਹ ਮੰਗੋ ਦਿਗ਼ਰ ਨਖ਼ਦ ਨੀਮ ॥੪੫॥ | ਕਜਾ ਗਸ਼ਤ ਬਖ਼ਸ਼ਸ਼ ਤਮਾਰਾ ਫ਼ਹੀਮ ॥ ਯਕੇ ਦਾਨਹ ਮੰਗੋ ਦਿਗ਼ਰ ਨਖ਼ਦ ਨੀਮ ॥੪੫॥ | ||
ਸ਼ਵਦ ਗਰ ਹਕਮ ਤਾ ਬਿਯਾਰੇਮ ਪੇਸ਼ ॥ ਹਮਹ ਫ਼ੀਲ ਅਸਪੋ ਅਜ਼ੋ ਸ਼ਤਰ ਬੇਸ਼ ॥੪੬॥ | ਸ਼ਵਦ ਗਰ ਹਕਮ ਤਾ ਬਿਯਾਰੇਮ ਪੇਸ਼ ॥ ਹਮਹ ਫ਼ੀਲ ਅਸਪੋ ਅਜ਼ੋ ਸ਼ਤਰ ਬੇਸ਼ ॥੪੬॥ | ||
ਨਜ਼ਰ ਕਰਦ ਫ਼ੀਲੇ ਦੋ ਦਹਿ ਹਜ਼ਾਰ ਮਸਤ ॥ ਪਰ ਅਜ਼ ਜ਼ਰ ਬਾਰੋ ਹਮਹ ਨਕਰਹ ਬਸਤ ॥੪੭॥ | ਨਜ਼ਰ ਕਰਦ ਫ਼ੀਲੇ ਦੋ ਦਹਿ ਹਜ਼ਾਰ ਮਸਤ ॥ ਪਰ ਅਜ਼ ਜ਼ਰ ਬਾਰੋ ਹਮਹ ਨਕਰਹ ਬਸਤ ॥੪੭॥ | ||
ਹਮਾਂ ਅਸਪ ਪਾਂ ਸਦ ਹਜ਼ਾਰ ਆਵਰੀਦ ॥ ਹਮਾਂ ਜ਼ਰ ਜ਼ੀਨ ਬੇਸ਼ਮਾਰ ਆਵਰੀਦ ॥੪੮॥ | ਹਮਾਂ ਅਸਪ ਪਾਂ ਸਦ ਹਜ਼ਾਰ ਆਵਰੀਦ ॥ ਹਮਾਂ ਜ਼ਰ ਜ਼ੀਨ ਬੇਸ਼ਮਾਰ ਆਵਰੀਦ ॥੪੮॥ | ||
ਹਮਹ ਖ਼ੋਦ ਖ਼ਫ਼ਤਾਨ ਬਰਗਸ਼ਤਵਾਂ ॥ ਬਸੇ ਤੀਰ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਕੀਮਤ ਗਿਰਾਂ ॥੪੯॥ | ਹਮਹ ਖ਼ੋਦ ਖ਼ਫ਼ਤਾਨ ਬਰਗਸ਼ਤਵਾਂ ॥ ਬਸੇ ਤੀਰ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਕੀਮਤ ਗਿਰਾਂ ॥੪੯॥ | ||
ਬਸੇ ਸ਼ਤਰ ਬਗਦਾਦ ਜ਼ਰ ਬਫ਼ਤ ਬਾਰ ॥ ਜ਼ਰੋ ਜਾਮਹ ਨੀਮ ਆਸਤੀਂ ਬੇਸ਼ਮਾਰ ॥੫੦॥ | ਬਸੇ ਸ਼ਤਰ ਬਗਦਾਦ ਜ਼ਰ ਬਫ਼ਤ ਬਾਰ ॥ ਜ਼ਰੋ ਜਾਮਹ ਨੀਮ ਆਸਤੀਂ ਬੇਸ਼ਮਾਰ ॥੫੦॥ | ||
ਕਿ ਦਹਿ ਨੀਲ ਦਹਿ ਪਦਮ ਦੀਨਾਰ ਜ਼ਰਦ ॥ ਕਜ਼ੋ ਦੀਦਹ ਸ਼ਦ ਦੀਦਹੇ ਦੋਸਤ ਸਰਦ ॥੫੧॥ | ਕਿ ਦਹਿ ਨੀਲ ਦਹਿ ਪਦਮ ਦੀਨਾਰ ਜ਼ਰਦ ॥ ਕਜ਼ੋ ਦੀਦਹ ਸ਼ਦ ਦੀਦਹੇ ਦੋਸਤ ਸਰਦ ॥੫੧॥ | ||
ਕਿ ਯਕ ਮੰਗ ਯਕ ਸ਼ਹਿਰ ਜ਼ੋ ਕਾਮ ਸ਼ਦ ॥ ਕਿ ਮੂੰਗੀ ਪਟਨ ਸ਼ਹਿਰ ਓ ਨਾਮ ਸ਼ਦ ॥੫੨॥ | ਕਿ ਯਕ ਮੰਗ ਯਕ ਸ਼ਹਿਰ ਜ਼ੋ ਕਾਮ ਸ਼ਦ ॥ ਕਿ ਮੂੰਗੀ ਪਟਨ ਸ਼ਹਿਰ ਓ ਨਾਮ ਸ਼ਦ ॥੫੨॥ | ||
ਕਿ ਨੀਮਿ ਨਖ਼ਦ ਰਾ ਦਿਗ਼ਰ ਸ਼ਹਿਰ ਬਸਤ ॥ ਕਿ ਨਾਮੇ ਅਜ਼ੋ ਸ਼ਹਿਰ ਦਿਹਲੀ ਸ਼ਦ ਅਸਤ ॥੫੩॥ | ਕਿ ਨੀਮਿ ਨਖ਼ਦ ਰਾ ਦਿਗ਼ਰ ਸ਼ਹਿਰ ਬਸਤ ॥ ਕਿ ਨਾਮੇ ਅਜ਼ੋ ਸ਼ਹਿਰ ਦਿਹਲੀ ਸ਼ਦ ਅਸਤ ॥੫੩॥ | ||
ਖ਼ਸ਼ ਆਮਦ ਬ ਤਦਬੀਰ ਮਾਨੋ ਮਹੀਪ ॥ ਖ਼ਿਤਾਬਸ਼ ਬਦੋ ਦਾਦ ਰਾਜਹ ਦਲੀਪ ॥੫੪॥ | ਖ਼ਸ਼ ਆਮਦ ਬ ਤਦਬੀਰ ਮਾਨੋ ਮਹੀਪ ॥ ਖ਼ਿਤਾਬਸ਼ ਬਦੋ ਦਾਦ ਰਾਜਹ ਦਲੀਪ ॥੫੪॥ | ||
ਕਿ ਪੈਦਾ ਅਜ਼ੋ ਮਰਦ ਸ਼ਾਹਨ ਸ਼ਹੀ ॥ ਸਜ਼ਾਵਾਰ ਤਖ਼ਤ ਅਸਤ ਤਾਜੋ ਮਹੀ ॥੫੫॥ | ਕਿ ਪੈਦਾ ਅਜ਼ੋ ਮਰਦ ਸ਼ਾਹਨ ਸ਼ਹੀ ॥ ਸਜ਼ਾਵਾਰ ਤਖ਼ਤ ਅਸਤ ਤਾਜੋ ਮਹੀ ॥੫੫॥ | ||
ਬਜ਼ੇਬਦ ਅਜ਼ੋ ਮਰਦ ਤਾਜੋ ਨਗ਼ੀਂ ॥ ਬਰ ਆਂ ਅਕਲ ਤਦਬੀਰ ਹਜ਼ਾਰ ਆਫ਼ਰੀਂ ॥੫੬॥ | ਬਜ਼ੇਬਦ ਅਜ਼ੋ ਮਰਦ ਤਾਜੋ ਨਗ਼ੀਂ ॥ ਬਰ ਆਂ ਅਕਲ ਤਦਬੀਰ ਹਜ਼ਾਰ ਆਫ਼ਰੀਂ ॥੫੬॥ | ||
ਸਿ ਓ ਅਸਤ ਬੇਅਕਲ ਆਲੂਦਹ ਮਗ਼ਜ਼ ॥ ਨ ਰਫ਼ਤਾਰ ਖ਼ਸ਼ਤਰ ਨ ਗ਼ਫ਼ਤਾਰ ਨਗ਼ਜ਼ ॥੫੭॥ | ਸਿ ਓ ਅਸਤ ਬੇਅਕਲ ਆਲੂਦਹ ਮਗ਼ਜ਼ ॥ ਨ ਰਫ਼ਤਾਰ ਖ਼ਸ਼ਤਰ ਨ ਗ਼ਫ਼ਤਾਰ ਨਗ਼ਜ਼ ॥੫੭॥ | ||
ਹਮੀ ਖ਼ਾਸਤ ਕਿ ਓਰਾ ਬਸ਼ਾਹੀ ਦਿਹਮ ॥ ਜ਼ਿ ਦੌਲਤ ਖ਼ਦਸ਼ਰਾ ਅਗਾਹੀ ਦਿਹਮ ॥੫੮॥ | ਹਮੀ ਖ਼ਾਸਤ ਕਿ ਓਰਾ ਬਸ਼ਾਹੀ ਦਿਹਮ ॥ ਜ਼ਿ ਦੌਲਤ ਖ਼ਦਸ਼ਰਾ ਅਗਾਹੀ ਦਿਹਮ ॥੫੮॥ | ||
ਬਜ਼ੇਬਦ ਕਜ਼ੋ ਰੰਗ ਸ਼ਾਹਨਸ਼ਹੀ ॥ ਕਿ ਸਾਹਿਬ ਸ਼ਊਰ ਅਸਤ ਵ ਮਾਲਕ ਮਹੀ ॥੫੯॥ | ਬਜ਼ੇਬਦ ਕਜ਼ੋ ਰੰਗ ਸ਼ਾਹਨਸ਼ਹੀ ॥ ਕਿ ਸਾਹਿਬ ਸ਼ਊਰ ਅਸਤ ਵ ਮਾਲਕ ਮਹੀ ॥੫੯॥ | ||
ਖ਼ਿਤਾਬਸ਼ ਕਜ਼ੋ ਗਸ਼ਤ ਰਾਜਹ ਦਲੀਪ ॥ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ਤ ਬਬਖ਼ਸ਼ੀਦ ਮਾਨੋ ਮਹੀਪ ॥੬੦॥ | ਖ਼ਿਤਾਬਸ਼ ਕਜ਼ੋ ਗਸ਼ਤ ਰਾਜਹ ਦਲੀਪ ॥ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ਤ ਬਬਖ਼ਸ਼ੀਦ ਮਾਨੋ ਮਹੀਪ ॥੬੦॥ | ||
ਸਿ ਪਿਸਰਾਂ ਦਿਗ਼ਰ ਸ਼ਾਹਿ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਦ ॥ ਨ ਦਾਨਸ਼ ਪਰਸਤੋ ਨ ਆਜ਼ਾਦ ਮਰਦ ॥੬੧॥ | ਸਿ ਪਿਸਰਾਂ ਦਿਗ਼ਰ ਸ਼ਾਹਿ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਦ ॥ ਨ ਦਾਨਸ਼ ਪਰਸਤੋ ਨ ਆਜ਼ਾਦ ਮਰਦ ॥੬੧॥ | ||
ਕਿ ਓਰਾ ਬਰੋ ਜ਼ਰ ਸਿੰਘਾਸਨ ਨਿਸ਼ਾਦ ॥ ਕਲੀਦੇ ਕਹਨ ਗੰਜ ਰਾ ਬਰ ਕਸ਼ਾਦ ॥੬੨॥ | ਕਿ ਓਰਾ ਬਰੋ ਜ਼ਰ ਸਿੰਘਾਸਨ ਨਿਸ਼ਾਦ ॥ ਕਲੀਦੇ ਕਹਨ ਗੰਜ ਰਾ ਬਰ ਕਸ਼ਾਦ ॥੬੨॥ | ||
ਬਦੋ ਦਾਦ ਸ਼ਾਹੀ ਖ਼ਦ ਆਜ਼ਾਦ ਗਸ਼ਤ ॥ ਬਪੋਸ਼ੀਦ ਦਲਕਸ਼ ਰਵਾਂ ਸ਼ਦ ਬਦਸ਼ਤ ॥੬੩॥ | ਬਦੋ ਦਾਦ ਸ਼ਾਹੀ ਖ਼ਦ ਆਜ਼ਾਦ ਗਸ਼ਤ ॥ ਬਪੋਸ਼ੀਦ ਦਲਕਸ਼ ਰਵਾਂ ਸ਼ਦ ਬਦਸ਼ਤ ॥੬੩॥ | ||
ਬਿਦਿਹ ਸਾਕੀਯਾ ਸਾਗ਼ਰੇ ਸਬਜ਼ ਰੰਗ ॥ ਕਿ ਮਾਰਾ ਬਕਾਰ ਅਸਤ ਦਰ ਵਕਤ ਜੰਗ ॥੬੪॥ | ਬਿਦਿਹ ਸਾਕੀਯਾ ਸਾਗ਼ਰੇ ਸਬਜ਼ ਰੰਗ ॥ ਕਿ ਮਾਰਾ ਬਕਾਰ ਅਸਤ ਦਰ ਵਕਤ ਜੰਗ ॥੬੪॥ | ||
ਬ ਮਨ ਦਿਹ ਕਿ ਬਖ਼ਤ ਆਜ਼ਮਾਈ ਕਨਮ ॥ ਜ਼ਿ ਤੇਗ਼ੇ ਖ਼ਦਸ਼ ਕਾਰਵਾਈ ਕਨਮ ॥੬੫॥੨॥ | ਬ ਮਨ ਦਿਹ ਕਿ ਬਖ਼ਤ ਆਜ਼ਮਾਈ ਕਨਮ ॥ ਜ਼ਿ ਤੇਗ਼ੇ ਖ਼ਦਸ਼ ਕਾਰਵਾਈ ਕਨਮ ॥੬੫॥੨॥ | ||
</center> | |||
</div> | |||
==Copyright Translation of PP Bindra== | ==Copyright Translation of PP Bindra== | ||
This is the only translation available of the section. The translation is done by PP Bindra and may contain his personal views. We are not responsible for any error in translation and cannot verify this with any other such work. | |||
'''Glory to God ''' | '''Glory to God ''' |
Latest revision as of 09:21, 18 February 2011
Hikayat number two is about the Raja’s four sons who were tested to determine their fitness to rule. The three elder sons were given thousands of elephants, horses and camels. These they lost or squandered away. The youngest son was given a kernel and a half of gram which he planted, and from the harvest he was able to buy thousands of elephants, horses and camels, and to build cities of Delhi and Mungipatam besides. The moral seems to be the wisdom of relying on the power of God to produce wealth.
ææ Beginning ææ Hikayat 2 ææ Hikayat 3 ææ Hikayat 4 ææ Hikayat 5 ææ Hikayat 6 ææ Hikayat 7 ææ ææ Hikayat 8 ææ Hikayat 9 ææ Hikayat 10 ææ Hikayat 11 ææ Hikayat 12 (End of Zafarnamah)) ææ |
bani
page 2272: Dasam granth
ਹਿਕਾਇਤਾਂ ॥
ਅਗੰਜੋ ਅਭੰਜੋ ਅਰੂਪੋ ਅਰੇਖ ॥ ਅਗਾਧੋ ਅਬਾਧੋ ਅਭਰਮੋ ਅਲੇਖ ॥੧॥
ਅਰਾਗੋ ਅਰੂਪੋ ਅਰੇਖੋ ਅਰੰਗ ॥ ਅਜਨਮੋ ਅਬਰਨੋ ਅਭੂਤੋ ਅਭੰਗ ॥੨॥
ਅਛੇਦੋ ਅਭੇਦੋ ਅਕਰਮੋ ਅਕਾਮ ॥ ਅਖੇਦੋ ਅਭੇਦੋ ਅਭਰਮੋ ਅਭਾਮ ॥੩॥
ਅਰੇਖੋ ਅਭੇਖੋ ਅਲੇਖੋ ਅਭੰਗ ॥ ਖ਼ਦਾਵੰਦ ਬਖ਼ਸ਼ਿੰਦਹੇ ਰੰਗ ਰੰਗ ॥੪॥
ਹਿਕਾਯਤ ਸ਼ਨੀਦੇਮ ਰਾਜਹਿ ਦਿਲੀਪ ॥ ਨਿਸ਼ਸਤਹ ਬਦਹ ਨਿਜ਼ਦ ਮਾਨੋ ਮਹੀਪ ॥੫॥
ਕਿ ਓਰਾ ਹਮੀ ਬੂਦ ਪਿਸਰੇ ਚਹਾਰ ॥ ਕਿ ਦਰ ਰਜ਼ਮ ਦਰ ਬਜ਼ਮ ਆਮਖ਼ਤਹ ਕਾਰ ॥੬॥
ਬ ਰਜ਼ਮ ਅੰਦਰਾਂ ਹਮ ਚ ਅਜ਼ ਸ਼ੇਰ ਮਸਤ ॥ ਕਿ ਚਾਬਕ ਰਿਕਾਬਸਤ ਗਸਤਾਖ਼ ਦਸਤ ॥੭॥
ਚਹਾਰੋ ਸ਼ਹੇ ਪੇਸ਼ ਪਿਸਰਾਂ ਬਖਾਂਦ ॥ ਜਦਾ ਬਰ ਜਦਾ ਕਰਸੀਝ ਜ਼ਰ ਨਿਸ਼ਾਂਦ ॥੮॥
ਬਿ ਪਰਸ਼ੀਦ ਦਾਨਾਇ ਦਉਲਤ ਪਰਸਤ ॥ ਅਜ਼ੀ ਅੰਦਰੂੰ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਕਸ ਅਸਤ ॥੯॥
ਸ਼ਨੀਦ ਆਂ ਚ ਦਾਨਾਇ ਦਾਨਸ਼ ਨਿਹਾਦ ॥ ਬ ਤਮਕੀਨ ਪਾਸਖ ਅਲਮ ਬਰ ਕਸ਼ਾਦ ॥੧੦॥
ਬ ਗ਼ਫ਼ਤੰਦ ਖ਼ਸ਼ ਦੀਨ ਦਾਨਾਇ ਨਗ਼ਜ਼ ॥ ਕਿ ਯਜ਼ਦਾਂ ਸ਼ਨਾਸ ਅਸਤ ਆਜ਼ਾਦ ਮਗ਼ਜ਼ ॥੧੧॥
ਮਰਾ ਕਦਰਤੇ ਨੇਸਤ ਈਂ ਗਫ਼ਤ ਨੀਸਤ ॥ ਸਖਨ ਗਫ਼ਤਨੋ ਬਿਕਰ ਜਾਂ ਸਫ਼ਤ ਨੀਸਤ ॥੧੨॥
ਅਗਰ ਸ਼ਹਿ ਬਿਗੋਯਦ ਬਿਗੋਯਮ ਜਵਾਬ ॥ ਨਮਾਯਮ ਬ ਤੋ ਹਾਲ ਈਂ ਬਾ ਸਵਾਬ ॥੧੩॥
ਹਰਾਂ ਕਸ ਕਿ ਯਜ਼ਦਾਨ ਯਾਰੀ ਦਿਹਦ ॥ ਬ ਕਾਰੇ ਜਹਾਂ ਕਾਮਗਾਰੀ ਦਿਹਦ ॥੧੪॥
ਕਿ ਈਂ ਰਾ ਬ ਅਕਲ ਆਜ਼ਮਾਈ ਕਨੇਮ ॥ ਵਜ਼ਾਂ ਪਸ ਬ ਕਾਰ ਆਜ਼ਮਾਈ ਕਨੇਮ ॥੧੫॥
ਯਕੇ ਰਾ ਦਿਹਦ ਫ਼ੀਲ ਦਹਿ ਹਜ਼ਾਰ ਮਸਤ ॥ ਹਮਹ ਮਸਤੀਓ ਮਸਤ ਜ਼ੰਜੀਰ ਬਸਤ ॥੧੬॥
ਦਿਗ਼ਰ ਰਾ ਦਿਹਦ ਅਸਪ ਪਾਂ ਸਦ ਹਜ਼ਾਰ ॥ ਜ਼ਿ ਜ਼ਰ ਸਾਖ਼ਤਹ ਜ਼ੀਨ ਚੂੰ ਨਉ ਬਹਾਰ ॥੧੭॥
ਸਿਯਮ ਰਾ ਦਿਹਦ ਸ਼ਤਰ ਸਿ ਸਦ ਹਜ਼ਾਰ ॥ ਹਮਹ ਨਕਰਹ ਬਾਰੋ ਹਮਹ ਜ਼ਰ ਨਿਗਾਰ ॥੧੮॥
ਚਅਮ ਰਾ ਦਿਹਦ ਮੰਗ ਯਕ ਨਖ਼ਦ ਨੀਮ ॥ ਅਜ਼ਾਂ ਮਰਦ ਆਜ਼ਾਦ ਆਕਲ ਅਜ਼ੀਮ ॥੧੯॥
ਬਿਯਾਵਰਦ ਪਰ ਅਕਲ ਖ਼ਾਨਹ ਕਜ਼ਾਂ ॥ ਦਿਗ਼ਰ ਨੀਮ ਨਖ਼ਦਸ਼ ਬ ਬਸਤਨ ਅਜ਼ਾਂ ॥੨੦॥
ਹਮੀ ਖ਼ਾਸ਼ਤ ਕੋ ਤਖ਼ਮ ਰੇਜ਼ੀ ਕਨਦ ॥ ਖ਼ਿਰਦ ਆਜ਼ਮਾਯਸ਼ ਬਰੇਜ਼ੀ ਕਨਦ ॥੨੧॥
ਦਫ਼ਨ ਕਰਦ ਹਰਦੋ ਜ਼ਮੀਂ ਅੰਦਰਾਂ ॥ ਨਜ਼ਰ ਕਰਦ ਬਰ ਸ਼ਕਰ ਸਾਹਿਬ ਗਿਰਾਂ ॥੨੨॥
ਚ ਸ਼ਸ਼ ਮਾਹਿ ਗਸ਼ਤੰਦ ਦਰਾਂ ਦਫ਼ਨਵਾਰ ॥ ਪਦੀਦ ਆਮਦਹ ਸਬਜ਼ਹੇ ਨਉ ਬਹਾਰ ॥੨੩॥
ਬਰੇਜ਼ੀਦ ਦਹਿ ਸਾਲ ਤਖ਼ਮੇ ਕਜ਼ਾਂ ॥ ਬ ਪਰਵਰਦਹ ਓਰਾ ਬਰੀਦਨ ਅਜ਼ਾਂ ॥੨੪॥
ਬਰੇਜ਼ੀ ਦਹੇ ਬੀਸਤ ਬਾਰਸ਼ ਅਜ਼ੋ ॥ ਬਸੇ ਗਸ਼ਤਹ ਖ਼ਰਵਾਰ ਦਾਨਹ ਅਜ਼ੋ ॥੨੫॥
ਚਨਾ ਜ਼ਿਯਾਦਹ ਸ਼ਦ ਦਉਲਤੇ ਦਿਲ ਕਰਾਰ ॥ ਕਜ਼ੋ ਦਾਨਹ ਸ਼ਦ ਦਾਨਹਾਝ ਅੰਬਾਰ ॥੨੬॥
ਖ਼ਰੀਦਹ ਅਜ਼ਾਂ ਨਕਦ ਦਹਿ ਹਜ਼ਾਰ ਫ਼ੀਲ ॥ ਚ ਕੋਹੇ ਰਵਾਂ ਹਮ ਚ ਦਰੀਆਇ ਨੀਲ ॥੨੭॥
ਬਗੀਰਦ ਅਜ਼ੋ ਅਸਪ ਪਾਂਸਦ ਹਜ਼ਾਰ ॥ ਹਮਹ ਜਰ ਵ ਜ਼ੀਨੋ ਹਮਹ ਨਕਰਹਵਾਰ ॥੨੮॥
ਖ਼ਰੀਦੰਦ ਸੇ ਸਦ ਹਜ਼ਾਰੋ ਸ਼ਤਰ ॥ ਹਮਹ ਜ਼ਰਹ ਬਾਰੋ ਹਮਹ ਨਕਰਹ ਪਰ ॥੨੯॥
ਵਜ਼ਾਂ ਦਾਲ ਨਉ ਸ਼ਹਿਰ ਆਜ਼ਮ ਬਬਸਤ ॥ ਕਿ ਨਾਮੇ ਅਜ਼ਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦਿਹਲੀ ਸ਼ਦਸਤ ॥੩੦॥
ਦਿਗ਼ਰ ਦਾਨਹ ਰਾ ਬਸਤ ਮੂੰਗੀ ਪਟਨ ॥ ਚ ਦੋਸਤਾਂ ਪਸੰਦਸਤ ਦਸ਼ਮਨ iਫ਼ਕਨ ॥੩੧॥
ਬ ਗਜ਼ਰੀਦ ਦਹ ਦੋ ਬਰ ਈਂ ਨਮਤ ਸਾਲ ॥ ਬਸੇ ਗਸ਼ਤ ਜੋ ਦਉਲਤੇ ਬੇ ਜ਼ਵਾਲ ॥੩੨॥
ਚ ਬਿਨਸ਼ਸਤ ਬਰ ਤਖ਼ਤ ਮਾਨੋ ਮਹੀਪ ॥ ਬ ਪਰਸ਼ਸ ਦਰਾਮਦ ਸਹੇ ਹਫ਼ਤ ਦੀਪ ॥੩੩॥
ਬਿਗੋਯਦ ਬ ਪੇਸ਼ੀਨ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਬਿਯਾਰ ॥ ਚਿ ਬਖ਼ਸ਼ੀਦਅਮ ਮਨ ਬ ਪਿਸਰਾਂ ਚਹਾਰ ॥੩੪॥
ਦਬੀਰੇ ਕਲਮ ਬਰ ਕਲਮ ਜਨ ਗਿਰਿਫ਼ਤ ॥ ਜਵਾਬੇ ਸਖ਼ਨ ਰਾ ਅਲਮਬਰ ਗਰਿਫ਼ਤ ॥੩੫॥
ਬਗਫ਼ਤਾ ਚਿ ਬਖ਼ਸ਼ੀਦ ਝਸ਼ਾਂ ਹਜ਼ਾਰ ॥ ਬ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਬਬੀਂ ਤਾ ਜ਼ਬਾਨਸ ਬਿਯਾਰ ॥੩੬॥
ਬ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਬਬੀਂ ਤਾ ਬਿਗੋਯਦ ਜ਼ਬਾਂ ॥ ਚਿ ਬਖ਼ਸ਼ੀਦ ਸ਼ਦ ਬਖ਼ਸ਼ ਹਰਕਸ ਅਜ਼ਾਂ ॥੩੭॥
ਚ ਬਿਸ਼ਨੀਦ ਸਖ਼ਨ ਅਜ਼ ਮਹੀਪਾਨ ਮਾਨ ॥ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤਹ ਸਿਫ਼ਤ ਚੂੰ ਮਲਾਯਕ ਮਕਾਨ ॥੩੮॥
ਬਯਾਰੀ ਮਰਾ ਪੇਸ਼ ਬਖ਼ਸ਼ੀਦਹ ਮਨ ॥ ਚਰਾਗ਼ੇ ਜਹਾਂ ਆਫ਼ਤਾਬੇ ਯਮਨ ॥੩੯॥
ਬਿਗੋਯਦ ਕਿ ਮਰਦੰਦ ਬਾਜੇ ਮਹਿੰਮ ॥ ਕਿ ਮਾ ਹਮ ਬਸਾ ਫ਼ੀਲ ਬਖ਼ਸ਼ੀਦਹਅਮ ॥੪੦॥
ਦਿਗ਼ਰ ਰਾ ਬਪਰਸ਼ੀਦ ਅਪਸ ਚ ਕਰਦ ॥ ਕਿ ਬਾਜ਼ੇ ਬਬਖ਼ਸ਼ੀਦ ਬਾਜ਼ੇ ਬਿਮਰਦ ॥੪੧॥
ਸਿਅਮ ਰਾ ਬਪਰਸ਼ੀਦ ਸ਼ਤਰਾਂ ਨਮਾਂ ॥ ਕਜਾ ਤੋ ਬਬਖ਼ਸ਼ੀਦ ਝ ਜਾਨ ਮਾਂ ॥੪੨॥
ਬਗਫ਼ਤਾ ਕਿ ਬਾਜ਼ੇ ਬਕਾਰ ਆਮਦੰਦ ॥ ਬਬਖ਼ਸ਼ ਅੰਦਰੂੰ ਬੇਸ਼ਮਾਰ ਆਮਦੰਦ ॥੪੩॥
ਚਅਮ ਰਾ ਬਪਰਸ਼ੀਦ ਕਿ ਝ ਨੇਕ ਬਖ਼ਤ ॥ ਸਜ਼ਾਵਾਰ ਦੇਹੀਮ ਸਾਯਾਨ ਤਖ਼ਤ ॥੪੪॥
ਕਜਾ ਗਸ਼ਤ ਬਖ਼ਸ਼ਸ਼ ਤਮਾਰਾ ਫ਼ਹੀਮ ॥ ਯਕੇ ਦਾਨਹ ਮੰਗੋ ਦਿਗ਼ਰ ਨਖ਼ਦ ਨੀਮ ॥੪੫॥
ਸ਼ਵਦ ਗਰ ਹਕਮ ਤਾ ਬਿਯਾਰੇਮ ਪੇਸ਼ ॥ ਹਮਹ ਫ਼ੀਲ ਅਸਪੋ ਅਜ਼ੋ ਸ਼ਤਰ ਬੇਸ਼ ॥੪੬॥
ਨਜ਼ਰ ਕਰਦ ਫ਼ੀਲੇ ਦੋ ਦਹਿ ਹਜ਼ਾਰ ਮਸਤ ॥ ਪਰ ਅਜ਼ ਜ਼ਰ ਬਾਰੋ ਹਮਹ ਨਕਰਹ ਬਸਤ ॥੪੭॥
ਹਮਾਂ ਅਸਪ ਪਾਂ ਸਦ ਹਜ਼ਾਰ ਆਵਰੀਦ ॥ ਹਮਾਂ ਜ਼ਰ ਜ਼ੀਨ ਬੇਸ਼ਮਾਰ ਆਵਰੀਦ ॥੪੮॥
ਹਮਹ ਖ਼ੋਦ ਖ਼ਫ਼ਤਾਨ ਬਰਗਸ਼ਤਵਾਂ ॥ ਬਸੇ ਤੀਰ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਕੀਮਤ ਗਿਰਾਂ ॥੪੯॥
ਬਸੇ ਸ਼ਤਰ ਬਗਦਾਦ ਜ਼ਰ ਬਫ਼ਤ ਬਾਰ ॥ ਜ਼ਰੋ ਜਾਮਹ ਨੀਮ ਆਸਤੀਂ ਬੇਸ਼ਮਾਰ ॥੫੦॥
ਕਿ ਦਹਿ ਨੀਲ ਦਹਿ ਪਦਮ ਦੀਨਾਰ ਜ਼ਰਦ ॥ ਕਜ਼ੋ ਦੀਦਹ ਸ਼ਦ ਦੀਦਹੇ ਦੋਸਤ ਸਰਦ ॥੫੧॥
ਕਿ ਯਕ ਮੰਗ ਯਕ ਸ਼ਹਿਰ ਜ਼ੋ ਕਾਮ ਸ਼ਦ ॥ ਕਿ ਮੂੰਗੀ ਪਟਨ ਸ਼ਹਿਰ ਓ ਨਾਮ ਸ਼ਦ ॥੫੨॥
ਕਿ ਨੀਮਿ ਨਖ਼ਦ ਰਾ ਦਿਗ਼ਰ ਸ਼ਹਿਰ ਬਸਤ ॥ ਕਿ ਨਾਮੇ ਅਜ਼ੋ ਸ਼ਹਿਰ ਦਿਹਲੀ ਸ਼ਦ ਅਸਤ ॥੫੩॥
ਖ਼ਸ਼ ਆਮਦ ਬ ਤਦਬੀਰ ਮਾਨੋ ਮਹੀਪ ॥ ਖ਼ਿਤਾਬਸ਼ ਬਦੋ ਦਾਦ ਰਾਜਹ ਦਲੀਪ ॥੫੪॥
ਕਿ ਪੈਦਾ ਅਜ਼ੋ ਮਰਦ ਸ਼ਾਹਨ ਸ਼ਹੀ ॥ ਸਜ਼ਾਵਾਰ ਤਖ਼ਤ ਅਸਤ ਤਾਜੋ ਮਹੀ ॥੫੫॥
ਬਜ਼ੇਬਦ ਅਜ਼ੋ ਮਰਦ ਤਾਜੋ ਨਗ਼ੀਂ ॥ ਬਰ ਆਂ ਅਕਲ ਤਦਬੀਰ ਹਜ਼ਾਰ ਆਫ਼ਰੀਂ ॥੫੬॥
ਸਿ ਓ ਅਸਤ ਬੇਅਕਲ ਆਲੂਦਹ ਮਗ਼ਜ਼ ॥ ਨ ਰਫ਼ਤਾਰ ਖ਼ਸ਼ਤਰ ਨ ਗ਼ਫ਼ਤਾਰ ਨਗ਼ਜ਼ ॥੫੭॥
ਹਮੀ ਖ਼ਾਸਤ ਕਿ ਓਰਾ ਬਸ਼ਾਹੀ ਦਿਹਮ ॥ ਜ਼ਿ ਦੌਲਤ ਖ਼ਦਸ਼ਰਾ ਅਗਾਹੀ ਦਿਹਮ ॥੫੮॥
ਬਜ਼ੇਬਦ ਕਜ਼ੋ ਰੰਗ ਸ਼ਾਹਨਸ਼ਹੀ ॥ ਕਿ ਸਾਹਿਬ ਸ਼ਊਰ ਅਸਤ ਵ ਮਾਲਕ ਮਹੀ ॥੫੯॥
ਖ਼ਿਤਾਬਸ਼ ਕਜ਼ੋ ਗਸ਼ਤ ਰਾਜਹ ਦਲੀਪ ॥ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ਤ ਬਬਖ਼ਸ਼ੀਦ ਮਾਨੋ ਮਹੀਪ ॥੬੦॥
ਸਿ ਪਿਸਰਾਂ ਦਿਗ਼ਰ ਸ਼ਾਹਿ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਦ ॥ ਨ ਦਾਨਸ਼ ਪਰਸਤੋ ਨ ਆਜ਼ਾਦ ਮਰਦ ॥੬੧॥
ਕਿ ਓਰਾ ਬਰੋ ਜ਼ਰ ਸਿੰਘਾਸਨ ਨਿਸ਼ਾਦ ॥ ਕਲੀਦੇ ਕਹਨ ਗੰਜ ਰਾ ਬਰ ਕਸ਼ਾਦ ॥੬੨॥
ਬਦੋ ਦਾਦ ਸ਼ਾਹੀ ਖ਼ਦ ਆਜ਼ਾਦ ਗਸ਼ਤ ॥ ਬਪੋਸ਼ੀਦ ਦਲਕਸ਼ ਰਵਾਂ ਸ਼ਦ ਬਦਸ਼ਤ ॥੬੩॥
ਬਿਦਿਹ ਸਾਕੀਯਾ ਸਾਗ਼ਰੇ ਸਬਜ਼ ਰੰਗ ॥ ਕਿ ਮਾਰਾ ਬਕਾਰ ਅਸਤ ਦਰ ਵਕਤ ਜੰਗ ॥੬੪॥
ਬ ਮਨ ਦਿਹ ਕਿ ਬਖ਼ਤ ਆਜ਼ਮਾਈ ਕਨਮ ॥ ਜ਼ਿ ਤੇਗ਼ੇ ਖ਼ਦਸ਼ ਕਾਰਵਾਈ ਕਨਮ ॥੬੫॥੨॥
Copyright Translation of PP Bindra
This is the only translation available of the section. The translation is done by PP Bindra and may contain his personal views. We are not responsible for any error in translation and cannot verify this with any other such work.
Glory to God
Now listen to the Tale of Raja Daleep,
Who was sitting besides the Honourable One (the King).(1)
The King had four sons,
Who had learned the art of fighting and the Royal Court Etiquettes.(2)
In the war they were like the crocodiles and excited lions,
Also they were very proficient horse-riders and adept in the hand-movements.(3)
The King called all his four sons,
And offered them to sit on the gilded chairs.(4)
He, then, asked his prolific ministers,
‘Who among these four is suitable for kingship?‘(5)
When the wise minister heard this,
He raised the flag to answer.(6)
He spoke thus, ‘you are, yourself righteous and wise,
‘You are perceiver and possessor of independent reflections.(7)
‘This, what you have asked, is beyond my faculty.
‘Me suggesting might cause some friction.(8)
‘But, My Sovereign, if you insist, I would say,
‘And present you the reaction (of our council).(9)
‘Because the one who endows helping hand,
‘Gets the (godly) help to gain success.(10)
‘First of all we must test their intelligence,
‘And then we will set them on trial to judge their work.(11)
‘One (boy) should be given ten thousand elephants,
‘And those (elephants) must be intoxicated and tied in heavy chains.(12)
‘To the second one, we will give one hundred thousand horses,
‘On whose backs there will be gilded saddles, as charming as the spring-season.(13)
‘The third one will be given three hundred thousand camels,
‘Whose backs will be adorned with silver trappings.(14)
‘To the fourth one, we will give one seed of moong (lentil) and half a seed of gram,
‘Because that one possesses independent convictions and is endowed with intelligence.‘(15)
The one (the prince), who was wise, brought them (the seeds) to his home,
And also acquired one more whole seed of gram.(16)
It was conceived that he would sow the seed,
And through that his intelligence could be adjudged.(17)
He sowed both the seeds in the soil,
And sought the blessedness of Almighty.(18)
A period of six months had passed, when,
With the dawn of new season, the greenery sprouted.(19)
He kept repeating the process for ten years,
And increased the produce by looking after them skilfully.(20)
By repeating the seeding for ten, twenty times,
He accumulated great many heaps of grains.(21)
Doing so he amassed a good amount of wealth,
Which had come through those mounds of cereals.(22)
Using this (money) he purchased ten thousand elephants,
Which were as tall as mountains and they walked like the water of river Nile.(23)
Also he bought five thousand horses,
Who had gilded saddles and silver trappings.(24)
Three thousand camels, which he had acquired,
All of them had bags full of gold and silver at their backs.(25)
With the monetary strength coming through one seed,
He inhabited a new city called Delhi.(26)
And the money coming through the moong seed he flourished the City of Moong,
Which was extremely admired by his confidants.(27)
Proceeding as such, a period of twelve years had lapsed.
And undiminishable amount of wealth was amassed.(28)
The King was seated on the throne majestically.
When he (the Minister) walked in and the King of seven continents asked,(29)
‘Bring and present to me the papers,
‘Which enumerate what I had endowed to my four sons.‘(30)
The recording scribe picked up the pen,
And to reply, (he) raised his flag.(31)
(The Raja asked,) ‘I had bequeathed them thousands (of rupees),
‘Examine the deed and open your tongue (to speak).(32)
‘Read from the paper and narrate,
‘How much I had given to each of them.‘(33)
When he (the scribe) heard the command of the King,
Who had earned the praises and the status same as the gods.(34)
(King stressed,) ‘Present to me, whatever beneficence I had endowed to,
‘You, the lights of the world and stars of Yaman.‘(35)
The first son replied, ‘Most of the elephants were killed in the wars,
‘And the ones which were saved, I gave them out in charity like you do.‘(36)
He asked the second son, ‘What have you done with the horses?‘
(He replied), ‘I have given out some in charity and rest faced the death.‘(37)
(He) asked the third one to show him his camels.
‘To whom have you denoted them?‘(38)
He replied, ‘A number of them died in the wars,
‘And the remaining I gave in charity.‘(39)
Then (he) asked the fourth one, ‘Oh, you the gentle one,‘
‘You, the one deserving royal canopy and the throne,(40)
‘Where is the gift, which I granted you;
‘One seed of moong and the half that of gram?‘(41)
(He replied,) ‘If your command permits, I may present you,
‘All the elephants, horses and many a camels.‘(42)
He brought forward ten hundred thousand stupefied elephants,
Which were adorned with gold and silver trappings.(43)
He presented ten to twelve thousand horses,
Adorned with numerous gilded saddles.(44)
He brought along steel helmets and armours,
And also gilded animal-blankets, arrows, and expensive swords,(45)
The camels from Baghdad, which were laden with ornamented clothes,
Plenty of gold, great number of clothes,(46)
Ten neelams (precious stones), and many Dinars (coins),
By looking at them even eyes shuddered.(47)
Through one seed of moong, he raised a city,
Which was given the name of Moongi-patam.(48)
With the other, half of gram-seed, he raised another one,
And associating with his name, it was called Delhi.(49)
The King approved this innovation and honoured him,
From then on gave him the name as Raja Daleep.(50)
The omens of royalty, which were depicted in him,
Made him worthy of the throne.(51)
Such a man deserved gilded canopy, royal stamp and coinage,
And thousands of honours were sacrificed on to him.(52)
The (other) three were fools and possessed tarnished minds.
Their language was rustic and their gait was detestable.(53)
He (King) displayed his desire, as he (son) was to be given the kingdom,
He would disclose all his wealth to him (son),(54)
And he would be a suitable person to sit on the throne,
On account of his high intellect.(55)
Then, he (the fourth prince) attained the title of Raja Daleep,
As the King had endowed him the kingdom.(56)
The other three were banished from the territory,
Because neither they were intelligent nor devoid of bad traits.(57)
He (Daleep) was enthroned on the royal seat,
And the door of the treasure was opened for him by the key.(58)
(The King) endowed the kingdom to him, and, himself, became a freeman,
Adoring the ascetic’s garb, he took his way to the jungle (seclusion).(59)
(The poet says),
‘Oh Saki, the bartender, give me the cup full of green (liquid),
‘Which I may need at the time of struggle,(60)
‘And give me this so that at the time of assessment,
‘I may commence the use of my sword.(61)(2)
Tale Two – Completed