ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥

ਚੋਰਾ ਜਾਰਾ ਰੰਡੀਆ ਕ੝ਟਣੀਆ ਦੀਬਾਣ੝ ॥ ਵੇਦੀਨਾ ਕੀ ਦੋਸਤੀ ਵੇਦੀਨਾ ਕਾ ਖਾਣ੝ ॥ ਸਿਫਤੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਸਦਾ ਵਸੈ ਸੈਤਾਨ੝ ॥ ਗਦਹ੝ ਚੰਦਨਿ ਖਉਲੀਝ ਭੀ ਸਾਹੂ ਸਿਉ ਪਾਣ੝ ॥ ਨਾਨਕ ਕੂੜੈ ਕਤਿਝ ਕੂੜਾ ਤਣੀਝ ਤਾਣ੝ ॥ ਕੂੜਾ ਕਪੜ੝ ਕਛੀਝ ਕੂੜਾ ਪੈਨਣ੝ ਮਾਣ੝ ॥੧॥

ਮਃ ੧ ॥

ਬਾਂਗਾ ਬ੝ਰਗੂ ਸਿੰਙੀਆ ਨਾਲੇ ਮਿਲੀ ਕਲਾਣ ॥ ਇਕਿ ਦਾਤੇ ਇਕਿ ਮੰਗਤੇ ਨਾਮ੝ ਤੇਰਾ ਪਰਵਾਣ੝ ॥ ਨਾਨਕ ਜਿਨ੝ਹ੝ਹੀ ਸ੝ਣਿ ਕੈ ਮੰਨਿਆ ਹਉ ਤਿਨਾ ਵਿਟਹ੝ ਕ੝ਰਬਾਣ੝ ॥੨॥

ਪਉੜੀ ॥

ਮਾਇਆ ਮੋਹ੝ ਸਭ੝ ਕੂੜ੝ ਹੈ ਕੂੜੋ ਹੋਇ ਗਇਆ ॥ ਹਉਮੈ ਝਗੜਾ ਪਾਇਓਨ੝ ਝਗੜੈ ਜਗ੝ ਮ੝ਇਆ ॥ ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਝਗੜ੝ ਚ੝ਕਾਇਓਨ੝ ਇਕੋ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ॥ ਸਭ੝ ਆਤਮ ਰਾਮ੝ ਪਛਾਣਿਆ ਭਉਜਲ੝ ਤਰਿ ਗਇਆ ॥ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ਜੋਤਿ ਵਿਚਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਇਆ ॥੧੪॥

salok ma 1 ||

choraa jaaraa ra(n)ddeeaa kuttaneeaa dheebaan || vaedheenaa kee dhosathee vaedheenaa kaa khaan || sifathee saar n jaananee sadhaa vasai saithaan || gadhahu cha(n)dhan khouleeai bhee saahoo sio paan || naanak koorrai kathiai koorraa thaneeai thaan || koorraa kaparr kashheeai koorraa painan maan ||1||

ma 1 ||

baa(n)gaa buragoo si(n)n(g)eeaa naalae milee kalaan || eik dhaathae eik ma(n)gathae naam thaeraa paravaan || naanak jinhee sun kai ma(n)niaa ho thinaa vittahu kurabaan ||2||

pourree ||

maaeiaa mohu sabh koorr hai koorro hoe gaeiaa || houmai jhagarraa paaeioun jhagarrai jag mueiaa || guramukh jhagarr chukaaeioun eiko rav rehiaa || sabh aatham raam pashhaaniaa bhoujal thar gaeiaa || joth samaanee joth vich har naam samaeiaa ||14||

Salok, First Mehla:

Thieves, adulterers, prostitutes and pimps, make friendships with the unrighteous, and eat with the unrighteous. They do not know the value of the Lord's Praises, and Satan is always with them. If a donkey is anointed with sandalwood paste, he still loves to roll in the dirt. O Nanak, by spinning falsehood, a fabric of falsehood is woven. False is the cloth and its measurement, and false is pride in such a garment. ||1||

First Mehla:

The callers to prayer, the flute-players, the horn-blowers, and also the singers - some are givers, and some are beggars; they become acceptable only through Your Name, Lord. O Nanak, I am a sacrifice to those who hear and accept the Name. ||2||

Pauree:

Attachment to Maya is totally false, and false are those who go that way. Through egotism, the world is caught in conflict and strife, and it dies. The Gurmukh is free of conflict and strife, and sees the One Lord, pervading everywhere. Recognizing that the Supreme Soul is everywhere, he crosses over the terrifying world-ocean. His light merges into the Light, and he is absorbed into the Lord's Name. ||14||

ਪਦਅਰਥ: ਜਾਰ—ਵਿਭਚਾਰੀ ਮਨ੝ੱਖ। ਰੰਡੀ—ਵਿਭਚਾਰਨ ਇਸਤ੝ਰੀ। ਕ੝ਟਣੀ—ਦੱਲੀ। ਦੀਬਾਣ੝—ਮਜਲਸ, ਬਹਿਣ ਖਲੋਣ ਦੀ ਸਾਂਝ। ਵੇਦੀਨ—ਅਧਰਮੀ। ਖਾਣ੝—ਖਾਣ ਪੀਣ ਦੀ ਸਾਂਝ। ਗਦਹ੝—ਖੋਤਾ। ਚੰਦਨਿ—ਚੰਦਨ ਨਾਲ। ਖਉਲੀਝ—ਮਲੀਝ। ਸਾਹੂ—ਸ੝ਆਹ। ਪਾਣ੝—ਪੈਣ ਦਾ ਸ੝ਭਾਉ, ਵਰਤੋਂ—ਵਿਹਾਰ। ਕੂੜੈ ਕਤਿਝ—ਕੂੜ—ਰੂਪ ਸੂਤ ਕੱਤਣ ਨਾਲ। ਤਾਣ੝—ਤਾਣਾ। ਕਛੀਝ—ਕੱਛੀਦਾ ਹੈ, ਮਿਣੀਦਾ ਹੈ।

ਅਰਥ: ਚੋਰਾਂ, ਲ੝ੱਚੇ ਬੰਦਿਆਂ, ਵਿਭਚਾਰਨ ਔਰਤਾਂ ਤੇ ਦੱਲੀਆਂ ਦਾ ਆਪੋ ਵਿਚ ਬਹਿਣ ਖਲੋਣ ਹ੝ੰਦਾ ਹੈ, ਇਹਨਾਂ ਧਰਮ ਤੋਂ ਵਾਂਜਿਆਂ ਦੀ ਆਪੋ ਵਿਚ ਮਿਤ੝ਰਤਾ ਤੇ ਆਪੋ ਵਿਚ ਖਾਣ ਪੀਣ ਹ੝ੰਦਾ ਹੈ; ਰੱਬ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਕਰਨ ਦੀ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੂਝ ਨਹੀਂ ਹ੝ੰਦੀ, (ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ, ਮਾਨੋ) ਸਦਾ ਸ਼ੈਤਾਨ ਵੱਸਦਾ ਹੈ। (ਸਮਝਾਇਆਂ ਭੀ ਸਮਝਦੇ ਨਹੀਂ, ਜਿਵੇਂ) ਖੋਤੇ ਨੂੰ ਜੇ ਚੰਦਨ ਨਾਲ ਮਲੀਝ ਤਾਂ ਭੀ ਉਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵਿਹਾਰ ਸ੝ਆਹ ਨਾਲ ਹੀ ਹ੝ੰਦੀ ਹੈ (ਪਿਛਲੇ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਗੇੜ ਇਸ ਮੰਦੇ ਰਾਹ ਤੋਂ ਹਟਣ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦਾ)।

ਹੇ ਨਾਨਕ! "ਕੂੜ" (ਦਾ ਸੂਤਰ) ਕੱਤਣ ਨਾਲ "ਕੂੜ" ਦਾ ਹੀ ਤਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, "ਕੂੜ" ਦਾ ਹੀ ਕੱਪੜਾ ਕੱਛੀਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪਹਿਨੀਦਾ ਹੈ (ਇਸ "ਕੂੜ"-ਰੂਪ ਪ੝ਸ਼ਾਕ ਦੇ ਕਾਰਨ "ਕੂੜ" ਹੀ ਵਡਿਆਈ ਮਿਲਦੀ ਹੈ (ਭਾਵ, "ਖਤਿਅਹ੝ ਜੰਮੇ ਖਤੇ ਕਰਨਿ ਤ ਖਤਿਆ ਵਿਚਿ ਪਾਹਿ")।੧।

ਪਦਅਰਥ: ਬ੝ਰਗੂ—(ਫ਼ਾ: ਬ੝ਰਗ਼ੂ) ਤੂਤੀ। ਪਰਵਾਣ੝—ਕਬੂਲ, ਪਸੰਦ।

ਅਰਥ: (ਮ੝ੱਲਾਂ) ਬਾਂਗ ਦੇ ਕੇ, (ਫ਼ਕੀਰ) ਤੂਤੀ ਵਜਾ ਕੇ, (ਜੋਗੀ) ਸਿੰਙੀ ਵਜਾ ਕੇ, (ਮਿਰਾਸੀ) ਕਲਾਣ ਕਰ ਕੇ (ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਰ ਤੋਂ ਮੰਗਦੇ ਹਨ); (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਇਸ ਤਰ੝ਹਾਂ ਦੇ) ਕਈ ਮੰਗਤੇ ਤੇ ਕਈ ਦਾਤੇ ਹਨ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਹੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਹੇ ਨਾਨਕ! ਜਿਨ੝ਹਾਂ ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ ਪ੝ਰਭੂ ਦਾ ਨਾਮ ਸ੝ਣ ਕੇ ਉਸ ਵਿਚ ਮਨ ਨੂੰ ਜੋੜ ਲਿਆ ਹੈ, ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਸਦਕੇ ਹਾਂ।੨।

ਪਦਅਰਥ: ਕੂੜ੝—ਛਲ, ਭਰਮ। ਕੂੜੋ—ਕੂੜ ਹੀ, ਛਲ ਹੀ। ਪਾਇਓਨ੝—ਪਾਇਆ ਉਸ (ਪ੝ਰਭੂ) ਨੇ। ਚ੝ਕਾਇਓਨ੝—ਮ੝ਕਾਇਆ ਉਸ (ਪ੝ਰਭੂ) ਨੇ। ਸਭ੝—ਹਰ ਥਾਂ। ਭਉਜਲ੝—ਸੰਸਾਰ—ਸਮ੝ੰਦਰ। ਨਾਮਿ—ਨਾਮ ਵਿਚ।

ਅਰਥ: ਮਾਇਆ ਦਾ ਮੋਹ ਨਿਰੋਲ ਇਕ ਛਲ ਹੈ, (ਆਖ਼ਰ) ਛਲ ਹੀ (ਸਾਬਤ) ਹ੝ੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ (ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਿਚ ਜੀਵ ਫਸਾ ਕੇ) 'ਹਉਮੈ' ਦਾ ਗੇੜ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਇਸ ਗੇੜ ਵਿਚ (ਪੈ ਕੇ) ਜਗਤ ਦ੝ਖੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਜੋ ਮਨ੝ੱਖ ਗ੝ਰੂ ਦੇ ਸਨਮ੝ਖ ਹੈ ਉਸ ਦਾ ਇਹ ਝੰਬੇਲਾ ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ ਆਪ ਮ੝ਕਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਇਕ ਪ੝ਰਭੂ ਹੀ ਵਿਆਪਕ ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ; ਗ੝ਰਮ੝ਖ ਹਰ ਥਾਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਹੀ ਪਛਾਣਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਤਰ੝ਹਾਂ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਸਮ੝ੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘ ਜਾਂਦਾ ਹੈ; ਉਸ ਦੀ ਆਤਮਾ ਪਰਮਾਤਮਾ ਵਿਚ ਲੀਨ ਹ੝ੰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਉਹ ਪ੝ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਜ੝ੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।੪।