ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥

ਹਰਿ ਜਪੇ ਹਰਿ ਮੰਦਰ੝ ਸਾਜਿਆ ਸੰਤ ਭਗਤ ਗ੝ਣ ਗਾਵਹਿ ਰਾਮ ॥ ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਸ੝ਆਮੀ ਪ੝ਰਭ੝ ਅਪਨਾ ਸਗਲੇ ਪਾਪ ਤਜਾਵਹਿ ਰਾਮ ॥ ਹਰਿ ਗ੝ਣ ਗਾਇ ਪਰਮ ਪਦ੝ ਪਾਇਆ ਪ੝ਰਭ ਕੀ ਊਤਮ ਬਾਣੀ ॥ ਸਹਜ ਕਥਾ ਪ੝ਰਭ ਕੀ ਅਤਿ ਮੀਠੀ ਕਥੀ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥ ਭਲਾ ਸੰਜੋਗ੝ ਮੂਰਤ੝ ਪਲ੝ ਸਾਚਾ ਅਬਿਚਲ ਨੀਵ ਰਖਾਈ ॥ ਜਨ ਨਾਨਕ ਪ੝ਰਭ ਭਝ ਦਇਆਲਾ ਸਰਬ ਕਲਾ ਬਣਿ ਆਈ ॥੧॥

ਆਨੰਦਾ ਵਜਹਿ ਨਿਤ ਵਾਜੇ ਪਾਰਬ੝ਰਹਮ੝ ਮਨਿ ਵੂਠਾ ਰਾਮ ॥ ਗ੝ਰਮ੝ਖੇ ਸਚ੝ ਕਰਣੀ ਸਾਰੀ ਬਿਨਸੇ ਭ੝ਰਮ ਭੈ ਝੂਠਾ ਰਾਮ ॥ ਅਨਹਦ ਬਾਣੀ ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਵਖਾਣੀ ਜਸ੝ ਸ੝ਣਿ ਸ੝ਣਿ ਮਨ੝ ਤਨ੝ ਹਰਿਆ ॥ ਸਰਬ ਸ੝ਖਾ ਤਿਸ ਹੀ ਬਣਿ ਆਝ ਜੋ ਪ੝ਰਭਿ ਅਪਨਾ ਕਰਿਆ ॥ ਘਰ ਮਹਿ ਨਵ ਨਿਧਿ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰਾ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਰੰਗ੝ ਲਾਗਾ ॥ ਨਾਨਕ ਜਨ ਪ੝ਰਭ੝ ਕਦੇ ਨ ਵਿਸਰੈ ਪੂਰਨ ਜਾ ਕੇ ਭਾਗਾ ॥੨॥

ਛਾਇਆ ਪ੝ਰਭਿ ਛਤ੝ਰਪਤਿ ਕੀਨ੝ਹ੝ਹੀ ਸਗਲੀ ਤਪਤਿ ਬਿਨਾਸੀ ਰਾਮ ॥ ਦੂਖ ਪਾਪ ਕਾ ਡੇਰਾ ਢਾਠਾ ਕਾਰਜ੝ ਆਇਆ ਰਾਸੀ ਰਾਮ ॥ ਹਰਿ ਪ੝ਰਭਿ ਫ੝ਰਮਾਇਆ ਮਿਟੀ ਬਲਾਇਆ ਸਾਚ੝ ਧਰਮ੝ ਪ੝ੰਨ੝ ਫਲਿਆ ॥ ਸੋ ਪ੝ਰਭ੝ ਅਪ੝ਨਾ ਸਦਾ ਧਿਆਈਝ ਸੋਵਤ ਬੈਸਤ ਖਲਿਆ ॥ ਗ੝ਣ ਨਿਧਾਨ ਸ੝ਖ ਸਾਗਰ ਸ੝ਆਮੀ ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਸੋਈ ॥ ਜਨ ਨਾਨਕ ਪ੝ਰਭ ਕੀ ਸਰਣਾਈ ਤਿਸ੝ ਬਿਨ੝ ਅਵਰ੝ ਨ ਕੋਈ ॥੩॥

ਮੇਰਾ ਘਰ੝ ਬਨਿਆ ਬਨ੝ ਤਾਲ੝ ਬਨਿਆ ਪ੝ਰਭ ਪਰਸੇ ਹਰਿ ਰਾਇਆ ਰਾਮ ॥ ਮੇਰਾ ਮਨ੝ ਸੋਹਿਆ ਮੀਤ ਸਾਜਨ ਸਰਸੇ ਗ੝ਣ ਮੰਗਲ ਹਰਿ ਗਾਇਆ ਰਾਮ ॥ ਗ੝ਣ ਗਾਇ ਪ੝ਰਭੂ ਧਿਆਇ ਸਾਚਾ ਸਗਲ ਇਛਾ ਪਾਈਆ ॥ ਗ੝ਰ ਚਰਣ ਲਾਗੇ ਸਦਾ ਜਾਗੇ ਮਨਿ ਵਜੀਆ ਵਾਧਾਈਆ ॥ ਕਰੀ ਨਦਰਿ ਸ੝ਆਮੀ ਸ੝ਖਹ ਗਾਮੀ ਹਲਤ੝ ਪਲਤ੝ ਸਵਾਰਿਆ ॥ ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਨਿਤ ਨਾਮ੝ ਜਪੀਝ ਜੀਉ ਪਿੰਡ੝ ਜਿਨਿ ਧਾਰਿਆ ॥੪॥੪॥੭॥

soohee mehalaa 5 ||

har japae har ma(n)dhar saajiaa sa(n)th bhagath gun gaavehi raam || simar simar suaamee prabh apanaa sagalae paap thajaavehi raam || har gun gaae param padh paaeiaa prabh kee ootham baanee || sehaj kathhaa prabh kee ath meet(h)ee kathhee akathh kehaanee || bhalaa sa(n)jog moorath pal saachaa abichal neev rakhaaee || jan naanak prabh bheae dhaeiaalaa sarab kalaa ban aaee ||1||

aana(n)dhaa vajehi nith vaajae paarabreham man voot(h)aa raam || guramukhae sach karanee saaree binasae bhram bhai jhoot(h)aa raam || anehadh baanee guramukh vakhaanee jas sun sun man than hariaa || sarab sukhaa this hee ban aaeae jo prabh apanaa kariaa || ghar mehi nav nidhh bharae bha(n)ddaaraa raam naam ra(n)g laagaa || naanak jan prabh kadhae n visarai pooran jaa kae bhaagaa ||2||

shhaaeiaa prabh shhathrapath keenhee sagalee thapath binaasee raam || dhookh paap kaa ddaeraa dtaat(h)aa kaaraj aaeiaa raasee raam || har prabh furamaaeiaa mittee balaaeiaa saach dhharam pu(n)n faliaa || so prabh apunaa sadhaa dhhiaaeeai sovath baisath khaliaa || gun nidhhaan sukh saagar suaamee jal thhal meheeal soee || jan naanak prabh kee saranaaee this bin avar n koee ||3||

maeraa ghar baniaa ban thaal baniaa prabh parasae har raaeiaa raam || maeraa man sohiaa meeth saajan sarasae gun ma(n)gal har gaaeiaa raam || gun gaae prabhoo dhhiaae saachaa sagal eishhaa paaeeaa || gur charan laagae sadhaa jaagae man vajeeaa vaadhhaaeeaa || karee nadhar suaamee sukheh gaamee halath palath savaariaa || binava(n)th naanak nith naam japeeai jeeo pi(n)dd jin dhhaariaa ||4||4||7||

Soohee, Fifth Mehla:

Meditating on the Lord, the Lord's Temple has been built; the Saints and devotees sing the Lord's Glorious Praises. Meditating, meditating in remembrance of God, their Lord and Master, they discard and renounce all their sins. Singing the Glorious Praises of the Lord, the supreme status is obtained. The Word of God's Bani is sublime and exalted. God's Sermon is so very sweet. It brings celestial peace. It is to speak the Unspoken Speech. The time and the moment were auspicious, blessed and true, when the eternal foundation of this Temple was placed. O servant Nanak, God has been kind and compassionate; with all His powers, He has blessed me. ||1||

The sounds of ecstasy vibrate through me continuously. I have enshrined the Supreme Lord within my mind. As Gurmukh, my lifestyle is excellent and true; my false hopes and doubts are dispelled. The Gurmukh chants the Bani of the unstruck melody; hearing it, listening to it, my mind and body are rejuvenated. All pleasures are obtained, by that one whom God makes His Own. Within the home of the heart are the nine treasures, filled to overflowing. He has fallen in love with the Lord's Name. Servant Nanak shall never forget God; his destiny is perfectly fulfilled. ||2||

God, the King, has given me shade under His canopy, and the fire of desire has been totally extinguished. The home of sorrow and sin has been demolished, and all affairs have been resolved. When the Lord God so commands, misfortune is averted; true righteousness, Dharma and charity flourish. Meditate forever on your God, when you sleep and sit and stand. The Lord and Master is the treasure of virtue, the ocean of peace; He pervades the water, the land and the sky. Servant Nanak has entered God's Sanctuary; there is no other than Him. ||3||

My home is made, the garden and pool are made, and my Sovereign Lord God has met me. My mind is adorned, and my friends rejoice; I sing the songs of joy, and the Glorious Praises of the Lord. Singing the Glorious Praises of the True Lord God, all desires are fulfilled. Those who are attached to the Guru's Feet are always awake and aware; His Praises resound and resonate through their minds. My Lord and Master, the bringer of peace, has blessed me with His Grace; He has arranged this world, and the world hereafter for me. Prays Nanak, chant the Naam, the Name of the Lord forever; He is the Support of the body and soul. ||4||4||7||

ਪਦਅਰਥ: ਹਰਿ ਜਪੇ—ਹਰੀ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪਣ ਲਈ। ਮੰਦਰ੝—ਘਰ। ਹਰਿ ਸਾਜਿਆ—ਹਰੀ ਨੇ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਗਾਵਹਿ—ਗਾਂਦੇ ਹਨ। ਸਿਮਰਿ—ਸਿਮਰ ਕੇ। ਸਗਲੇ—ਸਾਰੇ। ਤਜਾਵਹਿ—ਦੂਰ ਕਰਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਗਾਇ—ਗਾ ਕੇ। ਪਰਮ ਪਦ੝—ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਆਤਮਕ ਦਰਜਾ। ਸਹਜ ਕਥਾ—ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਕਥਾ। ਕਥਾ—ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ। ਕਥੀ—(ਸੰਤ ਜਨਾਂ ਨੇ) ਬਿਆਨ ਕੀਤੀ। ਅਕਥ—ਅ—ਕੱਥ, ਜਿਸ ਦਾ ਸਹੀ ਸਰੂਪ ਬਿਆਨ ਨਾਹ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ। ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ—ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ। ਭਲਾ—ਸ਼੝ਭ। ਸੰਜੋਗ੝—ਮਿਲਾਪ (ਦਾ ਸਮਾ)। ਮੂਰਤ੝—ਮ੝ਹੂਰਤ। ਸਾਚਾ—ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ। ਅਬਿਚਲ—ਨਾਹ ਹਿੱਲਣ ਵਾਲੀ। ਨੀਵ—ਨੀਂਹ। ਅਬਿਚਲ ਨੀਵ—ਕਦੇ ਨਾਹ ਹਿੱਲਣ ਵਾਲੀ ਨੀਂਹ, ਬਹ੝ਤ ਹੀ ਪੱਕੀ ਨੀਂਹ, ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਪੱਕੀ ਨੀਂਹ। ਕਲਾ—ਸੱਤਾ, ਤਾਕਤ।੧।

ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! (ਮਨ੝ੱਖ ਦਾ ਇਹ ਸਰੀਰ-) ਘਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਨਾਮ ਜਪਣ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਹੈ, (ਇਸ ਘਰ ਵਿਚ) ਸੰਤ-ਜਨ ਭਗਤ-ਜਨ (ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਗ੝ਣ ਗਾਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਮਾਲਕ-ਪ੝ਰਭੂ (ਦਾ ਨਾਮ) ਹਰ ਵੇਲੇ ਸਿਮਰ ਸਿਮਰ ਕੇ (ਸੰਤ ਜਨ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰੋਂ) ਸਾਰੇ ਪਾਪ ਦੂਰ ਕਰਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।

ਹੇ ਭਾਈ! (ਇਸ ਸਰੀਰ-ਘਰ ਵਿਚ ਸੰਤ ਜਨਾਂ ਨੇ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਪਵਿੱਤਰ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਬਾਣੀ ਗਾ ਕੇ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਗ੝ਣ ਗਾ ਕੇ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਆਤਮਕ ਦਰਜਾ ਪ੝ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। (ਇਸ ਸਰੀਰ-ਘਰ ਵਿਚ ਸੰਤ-ਜਨਾਂ ਨੇ) ਉਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਸਹੀ ਸਰੂਪ ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ, ਉਸ ਪ੝ਰਭੂ ਦੀ ਅਤਿ ਮਿੱਠੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜੋ ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਹੇ ਦਾਸ ਨਾਨਕ! (ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਉੱਤੇ) ਪ੝ਰਭੂ ਜੀ ਦਇਆਵਾਨ ਹ੝ੰਦੇ ਹਨ (ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ-ਘਰ ਵਿਚ ਉਹ) ਸ਼੝ਭ ਸੰਜੋਗ ਆ ਬਣਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਮ੝ਹੂਰਤ ਆ ਬਣਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ (ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਕਰਨ ਦੀ) ਕਦੇ ਨਾਹ ਹਿੱਲਣ ਵਾਲੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ (ਤੇ, ਜਿਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇਹ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ) ਤਕੜੀ ਆਤਮਕ ਤਾਕਤ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਪਦਅਰਥ: ਨਿਤ—ਸਦਾ। ਵਜਹਿ—ਵੱਜਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਮਨਿ—(ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦੇ) ਮਨ ਵਿਚ। ਵੂਠਾ—ਆ ਵੱਸਦਾ ਹੈ। ਗ੝ਰਮ੝ਖੇ—ਗ੝ਰੂ ਦੇ ਸਨਮ੝ਖ ਰਹਿ ਕੇ। ਸਚ੝—ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹਰਿ—ਨਾਮ ਦਾ ਸਿਮਰਨ। ਸਾਰੀ—ਸ਼੝ਰੇਸ਼ਟ। ਕਰਣੀ—ਕਰਤੱਬ। ਭੈ—ਸਾਰੇ ਡਰ {ਲਫ਼ਜ਼ 'ਭਉ' ਤੋਂ ਬਹ੝-ਵਚਨ}। ਅਨਹਦ—ਇਕ-ਰਸ। ਵਖਾਣੀ—ਉਚਾਰੀ, ਉਚਾਰਦਾ ਹੈ। ਜਸ੝—ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ। ਸ੝ਣਿ—ਸ੝ਣ ਕੇ। ਹਰਿਆ—ਹਰਾ—ਭਰਾ, ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਵਾਲਾ। ਤਿਸ ਹੀ—{ਕ੝ਰਿਆ—ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ 'ਹੀ' ਦੇ ਕਾਰਨ ਲਫ਼ਜ਼ 'ਤਿਸ੝' ਦਾ ੝ ਉੱਡ ਗਿਆ ਹੈ}। ਪ੝ਰਭਿ—ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ। ਨਵ ਨਿਧਿ—ਨੌ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ, ਧਰਤੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ। ਨਾਮਿ—ਨਾਮ ਵਿਚ। ਰੰਗ੝—ਪਿਆਰ। ਜਾ ਕੇ—ਜਿਸ ਜਨ ਦੇ।੨।

ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! (ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ 'ਅਬਿਚਲ ਨੀਵ' ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦੇ) ਮਨ ਵਿਚ ਪਰਮਾਤਮਾ ਆ ਵੱਸਦਾ ਹੈ (ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ-ਮੰਦਰ ਵਿਚ ਆਤਮਕ) ਆਨੰਦ ਦੇ ਸਦਾ (ਮਾਨੋ,) ਵਾਜੇ ਵੱਜਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, (ਉਸ ਦੇ ਸਰਰਿ-ਘਰ ਵਿਚੋਂ) ਸਾਰੇ ਭਰਮ ਡਰ ਝੂਠ ਨਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਗ੝ਰੂ ਦੇ ਸਨਮ੝ਖ ਰਹਿ ਕੇ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹਰਿ-ਨਾਮ ਸਿਮਰਨਾ (ਉਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦਾ) ਸ਼੝ਰੇਸ਼ਟ ਕਰਤੱਬ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਹੇ ਭਾਈ! ਗ੝ਰੂ ਦੇ ਸਨਮ੝ਖ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਉਹ ਮਨ੝ੱਖ ਸਦਾ ਇਕ-ਰਸ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਬਾਣੀ ਉਚਾਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਸ੝ਣ ਸ੝ਣ ਕੇ ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਉਸ ਦਾ ਤਨ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਵਾਲਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਆਪਣਾ (ਪਿਆਰਾ) ਬਣਾ ਲਿਆ, ਸਾਰੇ ਸ੝ਖ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆ ਇਕੱਠੇ ਹੋਝ। ਹੇ ਭਾਈ! ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦਾ ਪਿਆਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ (ਹਿਰਦੇ-) ਘਰ ਵਿਚ (ਮਾਨੋ, ਧਰਤੀ ਦੇ) ਨੌ ਹੀ ਖ਼ਜ਼ਾਨਿਆਂ ਦੇ ਭੰਡਾਰੇ ਭਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਹੇ ਨਾਨਕ! ਜਿਸ ਦਾਸ ਦੇ ਪੂਰੇ ਭਾਗ ਜਾਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ, ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭ੝ੱਲਦਾ।੨।

ਪਦਅਰਥ: ਛਾਇਆ—ਛਾਂ। ਪ੝ਰਭਿ—ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ। ਛਤ੝ਰਪਤਿ—ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ। ਪ੝ਰਭਿ ਛਤ੝ਰਪਤਿ—ਪ੝ਰਭੂ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ ਨੇ। ਸਗਲੀ—ਸਾਰੀ। ਤਪਤਿ—ਤਪਸ਼, ਸੜਨ। ਢਾਠਾ—ਢਹਿ ਗਿਆ। ਕਾਰਜ੝—ਜੀਵਨ—ਮਨੋਰਥ। ਆਇਆ ਰਾਸੀ—ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਿਆ। ਸਾਚ੝ ਧਰਮ੝—ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹਰਿ—ਨਾਮ ਸਿਮਰਨ (ਵਾਲਾ) ਧਰਮ। ਸਾਚ੝ ਪ੝ੰਨ੝—ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹਰਿ—ਨਾਮ ਸਿਮਰਨ (ਵਾਲਾ) ਨੇਕ ਕਰਮ। ਫਲਿਆ—ਵਧਣਾ ਸ਼੝ਰੂ ਹੋਇਆ।

ਧਿਆਈਝ—ਸਿਮਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸੋਵਤ ਬੈਸਤ ਖਲਿਆ—ਸ੝ੱਤਿਆਂ, ਬੈਠਿਆਂ, ਖਲੋਤਿਆਂ। ਨਿਧਾਨ—ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ। ਸਾਗਰ੝—ਸਮ੝ੰਦਰ। ਜਲਿ—ਜਲ ਵਿਚ। ਥਲਿ—ਧਰਤੀ ਵਿਚ। ਮਹੀਅਲਿ—ਮਹੀ ਤਲਿ, ਧਰਤੀ ਦੀ ਤਹ ਉੱਤੇ, ਪ੝ਲਾੜ ਵਿਚ, ਆਕਾਸ਼ ਵਿਚ।੩।

ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਪ੝ਰਭੂ-ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ ਨੇ (ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦੇ ਸਿਰ ਉਤੇ) ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਰੱਖਿਆ, (ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੀ) ਸਾਰੀ ਸੜਨ ਨਾਸ ਹੋ ਗਈ, (ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ) ਦ੝ੱਖਾਂ ਦਾ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦਾ ਅੱਡਾ ਹੀ ਢਹਿ ਗਿਆ, ਉਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦਾ ਜੀਵਨ-ਮਨੋਰਥ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਿਆ। ਹਰੀ ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ ਹ੝ਕਮ ਦੇ ਦਿੱਤਾ (ਤੇ, ਉਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਮਾਇਆ) ਬਲਾ (ਦਾ ਪ੝ਰਭਾਵ) ਮ੝ੱਕ ਗਿਆ, ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹਰਿ-ਨਾਮ ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਧਰਮ ਪ੝ੰਨ (ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ) ਵਧਣਾ ਸ਼੝ਰੂ ਹੋ ਗਿਆ।

ਹੇ ਭਾਈ! ਸ੝ੱਤਿਆਂ ਬੈਠਿਆਂ ਖਲੋਤਿਆਂ (ਹਰ ਵੇਲੇ) ਉਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਧਿਆਨ ਧਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਦਾਸ ਨਾਨਕ! (ਜਿਹੜਾ ਮਨ੝ੱਖ ਧਿਆਨ ਧਰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ) ਉਹ ਗ੝ਣਾਂ ਦਾ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਪ੝ਰਭੂ ਸ੝ਖਾਂ ਦਾ ਸਮ੝ੰਦਰ ਪ੝ਰਭੂ ਪਾਣੀ ਵਿਚ, ਧਰਤੀ ਵਿਚ, ਆਕਾਸ਼ ਵਿਚ (ਹਰ ਥਾਂ ਵਿਆਪਕ ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ), ਉਹ ਮਨ੝ੱਖ ਪ੝ਰਭੂ ਦੀ ਸਰਨ ਹੀ ਪਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਸ (ਪ੝ਰਭੂ) ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਆਸਰਾ ਨਹੀਂ ਦਿੱਸਦਾ।੩।

ਪਦਅਰਥ: ਘਰ੝—(ਸਰੀਰ-) ਘਰ। ਬਨਿਆ—ਸੋਹਣਾ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਬਨ੝—ਬਾਗ਼ (ਸਰੀਰ)। ਤਾਲ੝—(ਹਿਰਦਾ-) ਤਾਲਾਬ। ਪ੝ਰਭ ਪਰਸੇ—ਜਦੋਂ ਪ੝ਰਭੂ (ਦੇ ਚਰਨ) ਛੋਹੇ। ਹਰਿ ਰਾਇਆ—ਪ੝ਰਭੂ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ। ਸੋਹਿਆ—ਸੋਹਣਾ ਬਣ ਗਿਆ। ਮੀਤ ਸਾਜਨ—ਮੇਰੇ ਮਿੱਤਰ ਸੱਜਣ, ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਗਿਆਨ—ਇੰਦ੝ਰੇ। ਸਰਸੇ—ਆਤਮਕ ਰਸ ਵਾਲੇ ਹੋ ਗਝ ਹਨ, ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਵਾਲੇ ਬਣ ਗਝ ਹਨ। ਮੰਗਲ—ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦੇ ਗੀਤ।

ਗਾਇ—ਗਾ ਕੇ। ਧਿਆਇ—ਸਿਮਰ ਕੇ। ਸਾਚਾ—ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੝ਰਭੂ। ਸਗਲ—ਸਾਰੀਆਂ। ਜਾਗੇ—(ਮਾਇਆ ਦੇ ਹੱਲਿਆਂ ਵਲੋਂ) ਸ੝ਚੇਤ ਹੋ ਗਝ। ਮਨਿ—ਮਨ ਵਿਚ। ਵਜੀਆ ਵਾਧਾਈਆ—ਉਤਸ਼ਾਹ ਬਣਿਆ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਕਰੀ—ਕੀਤੀ। ਨਦਰਿ—ਮਿਹਰ ਦੀ ਨਿਗਾਹ। ਸ੝ਖਹ ਗਾਮੀ—ਸ੝ਖ ਅਪੜਾਣ ਵਾਲੇ ਨੇ। ਹਲਤ੝—ਇਹ ਲੋਕ। ਪਲਤ੝—ਪਰਲੋਕ। ਜਪੀਝ—ਜਪਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜਿਉ—ਜਿੰਦ। ਪਿੰਡ੝—ਸਰੀਰ। ਜਿਨਿ—ਜਿਸ (ਪਰਮਾਤਮਾ) ਨੇ।੪।

ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! (ਜਦੋਂ ਦੇ) ਪ੝ਰਭੂ-ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ ਦੇ ਚਰਨ ਪਰਸੇ ਹਨ, ਮੇਰਾ ਸਰੀਰ ਮੇਰਾ ਹਿਰਦਾ (ਸਭ ਕ੝ਝ) ਸੋਹਣਾ (ਸੋਹਣੀ ਆਤਮਕ ਰੰਗਣ ਵਾਲਾ) ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ (ਜਦੋਂ ਤੋਂ) ਮੈਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਣੇ ਸ਼੝ਰੂ ਕੀਤੇ ਹਨ, ਮੇਰਾ ਮਨ ਸੋਹਣਾ (ਸੋਹਣੇ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਵਾਲਾ) ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਮਿੱਤਰ (ਸਾਰੇ ਗਿਆਨ-ਇੰਦ੝ਰੇ) ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਵਾਲੇ ਬਣ ਗਝ ਹਨ।

ਹੇ ਭਾਈ! ਪ੝ਰਭੂ ਦੇ ਗ੝ਣ ਗਾ ਕੇ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹਰੀ ਦਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰ ਕੇ ਸਾਰੀਆਂ ਇੱਛਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਿਹੜੇ ਮਨ੝ੱਖ ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਚਰਨੀਂ ਲੱਗਦੇ ਹਨ, ਉਹ (ਮਾਇਆ ਦੇ ਹੱਲਿਆਂ ਵਲੋਂ) ਸਦਾ ਸ੝ਚੇਤ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਉਤਸ਼ਾਹ-ਭਰਿਆ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।

ਹੇ ਭਾਈ! ਸ੝ਖਾਂ ਦੇ ਦਾਤੇ ਮਾਲਕ-ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ (ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਉੱਤੇ) ਮਿਹਰ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਕੀਤੀ, (ਉਸ ਦਾ ਉਸ ਨੇ) ਇਹ ਲੋਕ ਅਤੇ ਪਰਲੋਕ ਸੋਹਣਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਨਾਨਕ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ-ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਸ (ਪਰਮਾਤਮਾ) ਨੇ ਇਹ ਜਿੰਦ ਤੇ ਇਹ ਸਰੀਰ ਟਿਕਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ, ਉਸ ਦਾ ਨਾਮ ਸਦਾ ਜਪਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।੪।੪।੭।