Darpan 777
- See also Darpan 777-2
SikhToTheMAX Hukamnama May 24, 2007 SriGranth
| |
ਰਾਗ ਸੂਹੀ ਛੰਤ ਮਹਲਾ 5 ਘਰ 1 ੴ ਸਤਿਗਰ ਪਰਸਾਦਿ ॥ ਸਣਿ ਬਾਵਰੇ ਤੂ ਕਾਝ ਦੇਖਿ ਭਲਾਨਾ ॥ ਸਣਿ ਬਾਵਰੇ ਨੇਹ ਕੂੜਾ ਲਾਇਓ ਕਸੰਭ ਰੰਗਾਨਾ ॥ ਕੂੜੀ ਡੇਖਿ ਭਲੋ ਅਢ ਲਹੈ ਨ ਮਲੋ ਗੋਵਿਦ ਨਾਮ ਮਜੀਠਾ ॥ ਥੀਵਹਿ ਲਾਲਾ ਅਤਿ ਗਲਾਲਾ ਸਬਦ ਚੀਨਿ ਗਰ ਮੀਠਾ ॥ ਮਿਥਿਆ ਮੋਹਿ ਮਗਨ ਥੀ ਰਹਿਆ ਝੂਠ ਸੰਗਿ ਲਪਟਾਨਾ ॥ ਨਾਨਕ ਦੀਨ ਸਰਣਿ ਕਿਰਪਾ ਨਿਧਿ ਰਾਖ ਲਾਜ ਭਗਤਾਨਾ ॥੧॥ ਸਣਿ ਬਾਵਰੇ ਸੇਵਿ ਠਾਕਰ ਨਾਥ ਪਰਾਣਾ ॥ ਸਣਿ ਬਾਵਰੇ ਜੋ ਆਇਆ ਤਿਸ ਜਾਣਾ ॥ ਨਿਹਚਲ ਹਭ ਵੈਸੀ ਸਣਿ ਪਰਦੇਸੀ ਸੰਤਸੰਗਿ ਮਿਲਿ ਰਹੀਝ ॥ ਹਰਿ ਪਾਈਝ ਭਾਗੀ ਸਣਿ ਬੈਰਾਗੀ ਚਰਣ ਪਰਭੂ ਗਹਿ ਰਹੀਝ ॥ ਝਹ ਮਨ ਦੀਜੈ ਸੰਕ ਨ ਕੀਜੈ ਗਰਮਖਿ ਤਜਿ ਬਹ ਮਾਣਾ ॥ ਨਾਨਕ ਦੀਨ ਭਗਤ ਭਵ ਤਾਰਣ ਤੇਰੇ ਕਿਆ ਗਣ ਆਖਿ ਵਖਾਣਾ ॥2॥ ਸਣਿ ਬਾਵਰੇ ਕਿਆ ਕੀਚੈ ਕੂੜਾ ਮਾਨੋ ॥ ਸਣਿ ਬਾਵਰੇ ਹਭ ਵੈਸੀ ਗਰਬ ਗਮਾਨੋ ॥ ਨਿਹਚਲ ਹਭ ਜਾਣਾ ਮਿਥਿਆ ਮਾਣਾ ਸੰਤ ਪਰਭੂ ਹੋਇ ਦਾਸਾ ॥ ਜੀਵਤ ਮਰੀਝ ਭਉਜਲ ਤਰੀਝ ਜੇ ਥੀਵੈ ਕਰਮਿ ਲਿਖਿਆਸਾ ॥ ਗਰ ਸੇਵੀਜੈ ਅੰਮਰਿਤ ਪੀਜੈ ਜਿਸ ਲਾਵਹਿ ਸਹਜਿ ਧਿਆਨੋ ॥ ਨਾਨਕ ਸਰਣਿ ਪਇਆ ਹਰਿ ਦਆਰੈ ਹਉ ਬਲਿ ਬਲਿ ਸਦ ਕਰਬਾਨੋ ॥3॥ ਸਣਿ ਬਾਵਰੇ ਮਤ ਜਾਣਹਿ ਪਰਭ ਮੈ ਪਾਇਆ ॥ ਸਣਿ ਬਾਵਰੇ ਥੀਉ ਰੇਣ ਜਿਨੀ ਪਰਭ ਧਿਆਇਆ ॥ ਜਿਨਿ ਪਰਭ ਧਿਆਇਆ ਤਿਨਿ ਸਖ ਪਾਇਆ ਵਡਭਾਗੀ ਦਰਸਨ ਪਾਈਝ ॥ ਥੀਉ ਨਿਮਾਣਾ ਸਦ ਕਰਬਾਣਾ ਸਗਲਾ ਆਪ ਮਿਟਾਈਝ ॥ ਓਹ ਧਨ ਭਾਗ ਸਧਾ ਜਿਨਿ ਪਰਭ ਲਧਾ ਹਮ ਤਿਸ ਪਹਿ ਆਪ ਵੇਚਾਇਆ ॥ ਨਾਨਕ ਦੀਨ ਸਰਣਿ ਸਖ ਸਾਗਰ ਰਾਖ ਲਾਜ ਅਪਨਾਇਆ ॥4॥੧॥ | |
raag soohee shha(n)th mehalaa 5 ghar 1 ik oa(n)kaar sathigur prasaadh || sun baavarae thoo kaaeae dhaekh bhulaanaa || sun baavarae naehu koorraa laaeiou kusa(n)bh ra(n)gaanaa || koorree ddaekh bhulo adt lehai n mulo govidh naam majeet(h)aa || thheevehi laalaa ath gulaalaa sabadh cheen gur meet(h)aa || mithhiaa mohi magan thhee rehiaa jhoot(h) sa(n)g lapattaanaa || naanak dheen saran kirapaa nidhh raakh laaj bhagathaanaa ||1|| sun baavarae saev t(h)aakur naathh paraanaa || sun baavarae jo aaeiaa this jaanaa || nihachal habh vaisee sun paradhaesee sa(n)thasa(n)g mil reheeai || har paaeeai bhaagee sun bairaagee charan prabhoo gehi reheeai || eaehu man dheejai sa(n)k n keejai guramukh thaj bahu maanaa || naanak dheen bhagath bhav thaaran thaerae kiaa gun aakh vakhaanaa ||2|| sun baavarae kiaa keechai koorraa maano || sun baavarae habh vaisee garab gumaano || nihachal habh jaanaa mithhiaa maanaa sa(n)th prabhoo hoe dhaasaa || jeevath mareeai bhoujal thareeai jae thheevai karam likhiaasaa || gur saeveejai a(n)mrith peejai jis laavehi sehaj dhhiaano || naanak saran paeiaa har dhuaarai ho bal bal sadh kurabaano ||3|| sun baavarae math jaanehi prabh mai paaeiaa || sun baavarae thheeo raen jinee prabh dhhiaaeiaa || jin prabh dhhiaaeiaa thin sukh paaeiaa vaddabhaagee dharasan paaeeai || thheeo nimaanaa sadh kurabaanaa sagalaa aap mittaaeeai || ouhu dhhan bhaag sudhhaa jin prabh ladhhaa ham this pehi aap vaechaaeiaa || naanak dheen saran sukh saagar raakh laaj apanaaeiaa ||4||1|| | |
Raag Soohee, Chhant, Fifth Mehla, First House: One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru: Listen, madman: gazing upon the world, why have you gone crazy? Listen, madman: you have been trapped by false love, which is transitory, like the fading color of the safflower. Gazing upon the false world, you are fooled. It is not worth even half a shell. Only the Name of the Lord of the Universe is permanent. You shall take on the deep and lasting red color of the poppy, contemplating the sweet Word of the Guru's Shabad. You remain intoxicated with false emotional attachment; you are attached to falsehood. Nanak, meek and humble, seeks the Sanctuary of the Lord, the treasure of mercy. He preserves the honor of His devotees. ||1|| Listen, madman: serve your Lord, the Master of the breath of life. Listen, madman: whoever comes, shall go. Listen, O wandering stranger: that which you believe to be permanent, shall all pass away; so remain in the Saints' Congregation. Listen, renunciate: by your good destiny, obtain the Lord, and remain attached to God's Feet. Dedicate and surrender this mind to the Lord, and have no doubts; as Gurmukh, renounce your great pride. O Nanak, the Lord carries the meek and humble devotees across the terrifying world-ocean. What Glorious Virtues of Your should I chant and recite? ||2|| Listen, madman: why do you harbor false pride? Listen, madman: all your egotism and pride shall be overcome. What you think is permanent, shall all pass away. Pride is false, so become the slave of God's Saints. Remain dead while still alive, and you shall cross over the terrifying world-ocean, if it is your pre-ordained destiny. One whom the Lord causes to meditate intuitively, serves the Guru, and drinks in the Ambrosial Nectar. Nanak seeks the Sanctuary of the Lord's Door; I am a sacrifice, a sacrifice, a sacrifice, forever a sacrifice to Him. ||3|| Listen, madman: do not think that you have found God. Listen, madman: be the dust under the feet of those who meditate on God. Those who meditate on God find peace. By great good fortune, the Blessed Vision of their Darshan is obtained. Be humble, and be forever a sacrifice, and your self-conceit shall be totally eradicated. One who has found God is pure, with blessed destiny. I would sell myself to him. Nanak, the meek and humble, seeks the Sanctuary of the Lord, the ocean of peace. Make him Your own, and preserve his honor. ||4||1|| | |
ਪਦਅਰਥ: ਬਾਵਰੇ—(ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਿਚ) ਝੱਲੇ ਹੋ ਰਹੇ ਹੇ ਮਨੱਖ! ਕਾਝ—ਕਿਉਂ? ਦੇਖਿ—(ਇਸ ਮਾਇਆ ਨੂੰ) ਵੇਖ ਕੇ। ਭਲਾਨਾ—(ਜੀਵਨ—ਰਾਹ ਤੋਂ) ਖੰਝ ਗਿਆ ਹੈਂ। ਕੂੜਾ—ਝੂਠਾ, ਨਾਹ ਨਿਭ ਸਕਣ ਵਾਲਾ। ਕਸੰਭ ਰੰਗਾਨਾ—ਕਸੰਭੇ ਫੱਲ ਦੇ ਰੰਗ। ਕੂੜੀ—ਨਾਸਵੰਤ। ਡੇਖਿ—ਦੇਖ ਕੇ। ਅਢ—ਅੱਧੀ ਕੌਡੀ। ਥੀਵਹਿ—ਤੂੰ ਹੋ ਜਾਹਿਂਗਾ। ਲਾਲਾ—ਇਕ ਫੱਲ ਦਾ ਨਾਮ। ਚੀਨਹਹਿ—ਪਛਾਣ ਕੇ। ਮਿਥਿਆ—ਨਾਸਵੰਤ ਪਦਾਰਥ। ਮੋਹਿ—ਮੋਹ ਵਿਚ। ਮਗਨ—ਮਸਤ। ਸੰਗਿ—ਨਾਲ। ਦੀਨ—ਗ਼ਰੀਬੀ। ਕਿਰਪਾ ਨਿਧਿ—ਹੇ ਕਿਰਪਾ ਦੇ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ! ਲਾਜ—ਇੱਜ਼ਤ।੧। ਅਰਥ: (ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਿਚ) ਝੱਲੇ ਹੋ ਰਹੇ ਹੇ ਮਨੱਖ! (ਜੋ ਕਝ ਮੈਂ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਇਸ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ) ਸਣ। ਤੂੰ (ਮਾਇਆ ਨੂੰ) ਵੇਖ ਕੇ ਕਿਉਂ (ਜੀਵਨ-ਰਾਹ ਤੋਂ) ਖੰਝ ਰਿਹਾ ਹੈਂ! ਹੇ ਬਾਵਰੇ! ਸਣ, (ਇਹ ਮਾਇਆ) ਕਸੰਭੇ ਦੇ ਰੰਗ (ਵਰਗੀ ਹੈ, ਤੂੰ ਇਸ ਨਾਲ) ਪਿਆਰ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜੋ ਸਦਾ ਨਿਭਣ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ। ਤੂੰ (ਉਸ) ਨਾਸਵੰਤ (ਮਾਇਆ) ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਜੀਵਨ-ਰਾਹ ਤੋਂ ਖੰਝ ਰਿਹਾ ਹੈਂ, (ਜਿਹੜੀ ਆਖ਼ਰ) ਅੱਧੀ ਕੌਡੀ ਮੱਲ ਭੀ ਨਹੀਂ ਵੱਟ ਸਕਦੀ। ਹੇ ਭਾਈ! ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਹੀ ਮਜੀਠ ਦੇ ਪੱਕੇ ਰੰਗ ਵਾਂਗ ਸਦਾ ਸਾਥ ਨਿਬਾਹਣ ਵਾਲਾ) ਹੈ। ਜੇ ਤੂੰ ਗਰੂ ਦੇ ਮਿੱਠੇ ਸ਼ਬਦ ਨਾਲ ਡੂੰਘੀ ਸਾਂਝ ਪਾ ਕੇ (ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪਦਾ ਰਹੇਂ, ਤਾਂ) ਤੂੰ ਸੋਹਣੇ ਗੂੜਹੇ ਰੰਗ ਵਾਲੇ ਲਾਲ ਫੱਲ ਬਣ ਜਾਹਿਂਗਾ। ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਨਾਸਵੰਤ (ਮਾਇਆ) ਦੇ ਮੋਹ ਵਿਚ ਮਸਤ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਉਹਨਾਂ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨਾਲ ਚੰਬੜ ਰਿਹਾ ਹੈਂ ਜਿਨਹਾਂ ਨਾਲ ਤੇਰਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਨਿਭਣਾ। ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਆਖ-) ਹੇ ਦਇਆ ਦੇ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਪਰਭੂ! (ਮੈਂ) ਗਰੀਬ (ਤੇਰੀ) ਸਰਨ (ਆਇਆ ਹਾਂ ਮੇਰੀ) ਲਾਜ ਰੱਖ, (ਜਿਵੇਂ) ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਭਗਤਾਂ ਦੀ (ਲਾਜ ਰੱਖਦਾ ਆਇਆ ਹੈਂ)।੧। ਪਦਅਰਥ: ਸੇਵਿ—ਸੇਵਾ—ਭਗਤੀ ਕਰ। ਨਾਥ ਪਰਾਣਾ—ਪਰਾਣਾਂ ਦਾ ਨਾਥ, ਜਿੰਦ ਦਾ ਮਾਲਕ। ਤਿਸ ਜਾਣਾ—ਉਸ ਨੂੰ (ਇਥੋਂ) ਜਾਣਾ (ਭੀ ਪਝਗਾ)। ਹਭ—ਸਾਰੀ ਲਕਾਈ, ਸਾਰੀ ਸਰਿਸ਼ਟੀ। ਨਿਹਚਲ—ਅਟੱਲ। ਵੈਸੀ—ਚਲੀ ਜਾਇਗੀ। ਪਰਦੇਸੀ—ਹੇ ਪਰਾਝ ਦੇਸ ਵਿਚ ਆਝ ਜੀਵ! ਸੰਗਿ—ਸੰਗਤਿ ਵਿਚ। ਮਿਲਿ ਰਹੀਝ—ਮਿਲ ਕੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, (ਪਰਭੂ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ) ਮਿਲੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪਾਈਝ—ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਬੈਰਾਗੀ—(ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਲੋਂ) ਉਪਰਾਮ (ਰਹਿ ਕੇ)। ਗਹਿ—ਫੜ ਕੇ। ਰਹੀਝ—ਟਿਕੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਦੀਜੈ—ਭੇਟ ਕਰ ਦੇਹ। ਸੰਕ—ਸ਼ੰਕਾ, ਝਿਝਕ। ਨ ਕੀਜੈ—ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ। ਗਰਮਖਿ—ਗਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈ ਕੇ। ਮਾਣਾ—ਅਹੰਕਾਰ। ਭਵ—ਸੰਸਾਰ—ਸਮੰਦਰ। ਆਖਿ—ਆਖ ਕੇ। ਵਖਾਣਾ—ਮੈਂ ਦੱਸਾਂ।੨। ਅਰਥ: ਹੇ ਬਾਵਰੇ! ਸਣ; ਜਿੰਦ ਦੇ ਮਾਲਕ ਪਰਭੂ ਦੀ ਸੇਵਾ-ਭਗਤੀ ਕਰਿਆ ਕਰ। ਹੇ ਝੱਲੇ! ਸਣ, (ਇਥੇ ਸਦਾ ਕਿਸੇ ਨਹੀਂ ਬੈਠ ਰਹਿਣਾ) ਜਿਹੜਾ (ਜੀਵ ਜਗਤ ਵਿਚ) ਆਇਆ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ (ਇਥੋਂ) ਜਾਣਾ ਭੀ ਪਝਗਾ। ਹੇ ਪਰਾਝ ਦੇਸ ਵਿਚ ਆਝ ਜੀਵ! ਸਣ, (ਜਿਸ ਜਗਤ ਨੂੰ ਤੂੰ) ਅਟੱਲ (ਸਮਝ ਰਿਹਾ ਹੈਂ, ਇਹ) ਸਾਰੀ ਸਰਿਸ਼ਟੀ ਨਾਸ ਹੋ ਜਾਇਗੀ। ਹੇ ਪਰਦੇਸੀ! ਸਾਧ ਸੰਗਤਿ ਵਿਚ (ਟਿਕ ਕੇ) ਪਰਭੂ-ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਜੜੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਸਣ, (ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਲੋਂ) ਉਪਰਾਮ (ਹੋ ਕੇ ਹੀ) ਚੰਗੀ ਕਿਸਮਤ ਨਾਲ ਪਰਭੂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਸਕੀਦਾ ਹੈ, (ਇਸ ਵਾਸਤੇ) ਪਰਭੂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰਹਾਂ ਫੜ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਇਹ ਮਨ ਗਰੂ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ, (ਇਸ ਵਿਚ ਰਤਾ ਭਰ ਭੀ) ਝਿਝਕਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ। ਗਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈ ਕੇ (ਆਪਣੇ ਅੰਦਰੋਂ) ਅਹੰਕਾਰ ਦੂਰ ਕਰ। ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਪਰਭੂ-ਦਰ ਤੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰ ਤੇ ਆਖ-) ਹੇ (ਸਰਨ ਪਝ) ਗਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਅਤੇ ਭਗਤਾਂ ਨੂੰ ਸੰਸਾਰ-ਸਮੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘਾਣ ਵਾਲੇ! (ਤੂੰ ਬੇਅੰਤ ਗਣਾਂ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈਂ) ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਕਿਹੜੇ ਕਿਹੜੇ ਗਣ ਆਖ ਕੇ ਦੱਸ ਸਕਦਾ ਹਾਂ?।੨। ਪਦਅਰਥ: ਕਿਆ ਕੀਚੈ—ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਕੂੜਾ—ਝੂਠਾ। ਮਾਨੋ—ਅਹੰਕਾਰ। ਹਭ—ਸਾਰਾ। ਗਰਬ—ਮਾਣ। ਨਿਹਚਲ—ਅਟੱਲ। ਹਭ—ਸਾਰੀ ਸਰਿਸ਼ਟੀ। ਮਿਥਿਆ—ਝੂਠਾ। ਹੋਇ—ਬਣਿਆ ਰਹ। ਜੀਵਤ ਮਰੀਝ—ਜੇ ਜੀਊਂਦੇ ਮਰੇ ਰਹੀਝ, ਜੇ ਸਦਾ ਆਪਾ—ਭਾਵ ਦੂਰ ਕਰੀ ਰੱਖੀਝ। ਭਉਜਲ—ਸੰਸਾਰ—ਸਮੰਦਰ। ਥੀਵੈ—ਹੋਵੇ। ਕਰਮਿ—(ਪਰਭੂ ਦੀ) ਮਿਹਰ ਨਾਲ। ਸੇਵੀਜੈ—ਸਰਨ ਪੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅੰਮਰਿਤ—ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਨਾਮ—ਜਲ। ਪੀਜੈ—ਪੀਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਲਾਵਹਿ—(ਹੇ ਪਰਭੂ!) ਤੂੰ ਜੋੜਦਾ ਹੈਂ। ਸਹਜਿ—ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਵਿਚ। ਜਿਸ ਧਿਆਨੋ—ਜਿਸ ਦੀ ਸਰਤਿ। ਹਰਿ ਦਆਰੈ—ਹਰੀ ਦੇ ਦਰ ਤੇ। ਹਉ—ਮੈਂ, ਹਉਂ। ਸਦ—ਸਦਾ।੩। ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਵਰੇ! (ਨਾਸਵੰਤ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦਾ) ਝੂਠਾ ਅਹੰਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਹੇ ਬਾਵਰੇ! ਸਣ, (ਪਦਾਰਥਾਂ ਨਾਲੋਂ ਸੰਬੰਧ ਟੱਟਿਆਂ ਇਹ) ਸਾਰਾ ਮਾਣ ਤੇ ਗਮਾਨ ਭੀ ਮੱਕ ਜਾਇਗਾ। ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਸ ਜਗਤ ਨੂੰ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਸਮਝਦਾ ਹੈਂ, ਇਹ ਸਾਰੀ ਸਰਿਸ਼ਟੀ ਚਲੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਹੈ, ਇਸ ਦਾ ਮਾਣ ਕਰਨਾ ਝੂਠਾ ਕਰਮ ਹੈ। (ਇਥੇ) ਗਰੂ ਦਾ ਪਰਭੂ ਦਾ ਦਾਸ ਬਣੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਸਦਾ ਆਪਾ-ਭਾਵ ਦੂਰ ਕਰੀ ਰੱਖੀਝ, ਤਾਂ ਸੰਸਾਰ-ਸਮੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘ ਜਾਈਦਾ ਹੈ, (ਪਰ ਇਹ ਤਦੋਂ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ,) ਜੇ (ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ) ਮਿਹਰ ਨਾਲ (ਮੱਥੇ ਉਤੇ ਲੇਖ) ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ। ਹੇ ਭਾਈ! ਗਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪਝ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ (ਗਰੂ ਪਾਸੋਂ ਹੀ) ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਨਾਮ-ਜਲ ਪੀ ਸਕੀਦਾ ਹੈ। (ਪਰ, ਹੇ ਪਰਭੂ! ਉਹੀ ਮਨੱਖ ਤੇਰਾ ਨਾਮ-ਅੰਮਰਿਤ ਪੀਂਦਾ ਹੈ,) ਜਿਸ ਦੀ ਸਰਤਿ ਤੂੰ ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਵਿਚ ਟਿਕਾਂਦਾ ਹੈਂ। ਹੇ ਹਰੀ! (ਤੇਰਾ ਦਾਸ) ਨਾਨਕ ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੇ ਤੇਰੀ ਸਰਨ ਆ ਪਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ (ਤੈਥੋਂ) ਸਦਾ ਸਦਾ ਕਰਬਾਨ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ, ਸਦਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ।੩। ਪਦਅਰਥ: ਮਤ ਜਾਣਹਿ—ਮਤਾਂ ਤੂੰ ਇਹ ਖ਼ਿਆਲ ਕਰੇਂ। ਪਾਇਆ—ਲੱਭ ਲਿਆ ਹੈ। ਥੀਉ—ਹੋ ਜਾ। ਰੇਣ—ਚਰਨ—ਧੂੜ। ਜਿਨਿ—ਜਿਸ (ਮਨੱਖ) ਨੇ। ਤਿਨਿ—ਉਸ ਨੇ। ਪਾਈਝ—ਪਰਾਪਤ ਹੰਦਾ ਹੈ। ਸਦ—ਸਦਾ। ਆਪ—ਆਪਾ—ਭਾਵ। ਧਨ—{धनढ़य} ਸਲਾਹਣ—ਜੋਗ। ਭਾਗ ਸਧਾ—ਸੱਧ ਭਾਗ, ਚੰਗੇ ਭਾਗ। ਲਧਾ—ਲੱਧਾ, ਲੱਭ ਲਿਆ। ਹਮ—ਮੈਂ। ਆਪ—ਆਪਣਾ ਆਪ। ਪਹਿ—ਪਾਸ, ਕੋਲ। ਸਖ ਸਾਗਰ—ਹੇ ਸਖਾਂ ਦੇ ਸਮੰਦਰ! ਅਪਨਾਇਆ—ਆਪਣੇ (ਸੇਵਕ) ਦੀ।੪। ਅਰਥ: ਹੇ (ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਿਚ) ਝੱਲੇ (ਹੋ ਰਹੇ) ਮਨੱਖ (ਜੋ ਕਝ ਮੈਂ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਧਿਆਨ ਨਾਲ) ਸਣ। ਇਹ ਨਾਹ ਸਮਝ ਕਿ (ਮਾਇਆ ਦੇ ਮਾਣ ਵਿਚ ਰਹਿ ਕੇ ਭੀ) ਮੈਂ (ਭਾਵ, ਤੂੰ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਮਿਲਾਪ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ। ਹੇ ਬਾਵਰੇ! ਸਣ, ਜਿਨਹਾਂ ਮਨੱਖਾਂ ਨੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕੀਤਾ ਹੈ, (ਉਹਨਾਂ ਦੇ) ਚਰਨਾਂ ਦੀ ਧੂੜ ਬਣਿਆ ਰਹ (ਤਾਂ ਹੀ ਪਰਭੂ-ਮਿਲਾਪ ਹੰਦਾ ਹੈ)। ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਸ (ਮਨੱਖ) ਨੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੇ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਪਰਾਪਤ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ। ਵੱਡੇ ਭਾਗਾਂ ਨਾਲ (ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ) ਦਰਸਨ ਹੰਦਾ ਹੈ। ਗਰੀਬੀ ਸਭਾਉ ਵਾਲਾ ਬਣਿਆ ਰਿਹਾ ਕਰ, (ਜਿਨਹਾਂ ਪਰਭੂ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ) ਸਦਾ ਸਦਕੇ ਹੋਇਆ ਕਰ। ਹੇ ਭਾਈ! ਆਪਾ-ਭਾਵ ਚੰਗੀ ਤਰਹਾਂ ਦੂਰ ਕਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਸ (ਮਨੱਖ) ਨੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਮਿਲਾਪ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਿਆ, ਉਹ ਸਲਾਹਣ-ਜੋਗ ਹੋ ਗਿਆ, ਉਸ ਦੇ ਚੰਗੇ ਭਾਗ ਹੋ ਗਝ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਪਣਾ ਆਪ ਅਜਿਹੇ ਮਨੱਖ ਅੱਗੇ ਭੇਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਆਖ-) ਹੇ ਗਰੀਬਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ! ਹੇ ਸਖਾਂ ਦੇ ਸਮੰਦਰ! (ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਸਰਨ ਆਇਆ ਹਾਂ) ਆਪਣੇ ਸੇਵਕ ਦੀ ਲਾਜ ਰੱਖ।੪।੧। |