Darpan 732
SikhToTheMAX Hukamnama November 28, January 21, 2007 SriGranth
| |
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ 4 ॥ ਹਰਿ ਕਰਿਪਾ ਕਰੇ ਮਨਿ ਹਰਿ ਰੰਗ ਲਾਝ ॥ ਗਰਮਖਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਝ ॥1॥ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਮਨ ਰੰਗ ਮਾਣੇ ॥ ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹੈ ਦਿਨ ਰਾਤੀ ਪੂਰੇ ਗਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਣੇ ॥1॥ ਰਹਾਉ ॥ ਹਰਿ ਰੰਗ ਕਉ ਲੋਚੈ ਸਭ ਕੋਈ ॥ ਗਰਮਖਿ ਰੰਗ ਚਲੂਲਾ ਹੋਈ ॥2॥ ਮਨਮਖਿ ਮਗਧ ਨਰ ਕੋਰਾ ਹੋਇ ॥ ਜੇ ਸਉ ਲੋਚੈ ਰੰਗ ਨ ਹੋਵੈ ਕੋਇ ॥3॥ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗਰ ਪਾਵੈ ॥ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਰਸਿ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਸਮਾਵੈ ॥4॥2॥6॥ | |
soohee mehalaa 4 || har kirapaa karae man har ra(n)g laaeae || guramukh har har naam samaaeae ||1|| har ra(n)g raathaa man ra(n)g maanae || sadhaa ana(n)dh rehai dhin raathee poorae gur kai sabadh samaanae ||1|| rehaao || har ra(n)g ko lochai sabh koee || guramukh ra(n)g chaloolaa hoee ||2|| manamukh mugadhh nar koraa hoe || jae so lochai ra(n)g n hovai koe ||3|| nadhar karae thaa sathigur paavai || naanak har ras har ra(n)g samaavai ||4||2||6|| | |
Soohee, Fourth Mehla: Showering His Mercy, the Lord imbues the mind with His Love. The Gurmukh merges in the Name of the Lord, Har, Har. ||1|| Imbued with the Lord's Love, the mortal enjoys the pleasure of His Love. He remains always blissful, day and night, and he merges into the Shabad, the Word of the Perfect Guru. ||1||Pause|| Everyone longs for the Lord's Love; the Gurmukh is imbued with the deep red color of His Love. ||2|| The foolish, self-willed manmukh is left pale and uncolored. Even if he wishes it a hundred times, he does not obtain the Lord's Love. ||3|| But if the Lord blesses him with His Glance of Grace, then he meets the True Guru. Nanak is absorbed into the subtle essence of the Lord's Love. ||4||2||6|| | |
ਪਦਅਰਥ: ਮਨਿ—ਮਨ ਵਿਚ। ਰੰਗ—ਪਿਆਰ, ਪਰੇਮ—ਰੰਗ। ਲਾਝ—ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਗਰਮਖਿ—ਗਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈ ਕੇ। ਨਾਮਿ—ਨਾਮ ਵਿਚ।੧। ਰੰਗਿ—ਰੰਗ ਵਿਚ। ਰਾਤਾ—ਰੰਗਿਆ ਹੋਇਆ। ਅਨੰਦਿ—ਆਨੰਦ ਵਿਚ। ਕੈ ਸਬਦਿ—ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ।੧।ਰਹਾਉ। ਕਉ—ਨੂੰ, ਦੀ ਖ਼ਾਤਰ। ਲੋਚੈ—ਤਾਂਘਦਾ ਹੈ। ਸਭ ਕੋਈ—ਹਰੇਕ ਪਰਾਣੀ। ਚਲੂਲਾ—ਗੂੜਹਾ।੨। ਮਨਮਖਿ—ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤਰਨ ਵਾਲਾ ਮਨੱਖ। ਮਗਧ—ਮੂਰਖ। ਕੋਰਾ—ਪਿਆਰ ਤੋਂ ਸੱਖਣਾ, ਰੱਖਾ। ਸਉ—ਸਉ ਵਾਰੀ।੩। ਨਦਰਿ—ਮੇਹਰ ਦੀ ਨਿਗਾਹ। ਰਸਿ—ਰਸ ਵਿਚ। ਰੰਗਿ—ਰੰਗ ਵਿਚ।੪। ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਜੇਹੜਾ ਮਨੱਖ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪਰੇਮ-ਰੰਗ ਵਿਚ ਰੰਗਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਮਨੱਖ ਦਿਨ ਰਾਤ ਹਰ ਵੇਲੇ ਆਨੰਦ ਵਿਚ ਮਗਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਪੂਰੇ ਗਰੂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਵਿਚ ਲੀਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।੧।ਰਹਾਉ। ਹੇ ਭਾਈ! ਪਰਮਾਤਮਾ ਜਿਸ ਮਨੱਖ ਉਤੇ ਮੇਹਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ (ਆਪਣੇ ਚਰਨਾਂ ਦਾ) ਪਿਆਰ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਮਨੱਖ ਗਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈ ਕੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਸਦਾ ਲੀਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।੧। ਹੇ ਭਾਈ! (ਉਂਞ ਤਾਂ) ਹਰੇਕ ਮਨੱਖ ਪਰਭੂ (ਚਰਨਾਂ) ਦੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਖ਼ਾਤਰ ਤਰਲੇ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਗਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪਿਆਂ ਹੀ (ਮਨ ਉਤੇ ਪਰੇਮ ਦਾ) ਗੂੜਹਾ ਰੰਗ ਚੜਹਦਾ ਹੈ।੨। ਹੇ ਭਾਈ! ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤਰਨ ਵਾਲਾ ਮੂਰਖ ਮਨੱਖ ਪਿਆਰ ਤੋਂ ਸੱਖਣੇ ਹਿਰਦੇ ਵਾਲਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਅਜੇਹਾ ਮਨੱਖ ਜੇ ਸੌ ਵਾਰੀ ਭੀ ਤਾਂਘ ਕਰੇ, ਉਸ ਨੂੰ (ਪਰਭੂ ਦੇ ਪਿਆਰੇ ਦਾ) ਰੰਗ ਨਹੀਂ ਚੜਹ ਸਕਦਾ।੩। ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਆਖ-ਜਦੋਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਕਿਸੇ ਮਨੱਖ ਉੱਤੇ) ਮੇਹਰ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਗਰੂ (ਦਾ ਮਿਲਾਪ) ਪਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, (ਫਿਰ ਉਹ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ-ਰਸ ਵਿਚ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪਰੇਮ-ਰੰਗ ਵਿਚ ਸਮਾਇਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।੪।੨।੬। |