ਤਿਲੰਗ ਮਹਲਾ 5 ਘਰ੝ 3 ॥

ਕਰਤੇ ਕ੝ਦਰਤੀ ਮ੝ਸਤਾਕ੝ ॥ ਦੀਨ ਦ੝ਨੀਆ ਝਕ ਤੂਹੀ ਸਭ ਖਲਕ ਹੀ ਤੇ ਪਾਕ੝ ॥ ਰਹਾਉ ॥

ਖਿਨ ਮਾਹਿ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਦਾ ਆਚਰਜ ਤੇਰੇ ਰੂਪ ॥ ਕਉਣ੝ ਜਾਣੈ ਚਲਤ ਤੇਰੇ ਅੰਧਿਆਰੇ ਮਹਿ ਦੀਪ ॥1॥

ਖ੝ਦਿ ਖਸਮ ਖਲਕ ਜਹਾਨ ਅਲਹ ਮਿਹਰਵਾਨ ਖ੝ਦਾਇ ॥ ਦਿਨਸ੝ ਰੈਣਿ ਜਿ ਤ੝ਧ੝ ਅਰਾਧੇ ਸੋ ਕਿਉ ਦੋਜਕਿ ਜਾਇ ॥2॥

ਅਜਰਾਈਲ੝ ਯਾਰ੝ ਬੰਦੇ ਜਿਸ੝ ਤੇਰਾ ਆਧਾਰ੝ ॥ ਗ੝ਨਹ ਉਸ ਕੇ ਸਗਲ ਆਫੂ ਤੇਰੇ ਜਨ ਦੇਖਹਿ ਦੀਦਾਰ੝ ॥3॥

ਦ੝ਨੀਆ ਚੀਜ ਫਿਲਹਾਲ ਸਗਲੇ ਸਚ੝ ਸ੝ਖ੝ ਤੇਰਾ ਨਾਉ ॥ ਗ੝ਰ ਮਿਲਿ ਨਾਨਕ ਬੂਝਿਆ ਸਦਾ ਝਕਸ੝ ਗਾਉ ॥4॥4॥

thila(n)g mehalaa 5 ghar 3 ||

karathae kudharathee musathaak || dheen dhuneeaa eaek thoohee sabh khalak hee thae paak || rehaao ||

khin maahi thhaap outhhaapadhaa aacharaj thaerae roop || koun jaanai chalath thaerae a(n)dhhiaarae mehi dheep ||1||

khudh khasam khalak jehaan aleh miharavaan khudhaae || dhinas rain j thudhh araadhhae so kio dhojak jaae ||2||

ajaraaeel yaar ba(n)dhae jis thaeraa aadhhaar || guneh ous kae sagal aafoo thaerae jan dhaekhehi dheedhaar ||3||

dhuneeaa cheej filehaal sagalae sach sukh thaeraa naao || gur mil naanak boojhiaa sadhaa eaekas gaao ||4||4||

Tilang, Fifth Mehla, Third House:

O Creator, through Your creative potency, I am in love with You. You alone are my spiritual and temporal Lord; and yet, You are detached from all Your creation. ||Pause||

In an instant, You establish and disestablish. Wondrous is Your form! Who can know Your play? You are the Light in the darkness. ||1||

You are the Master of Your creation, the Lord of all the world, O Merciful Lord God. One who worships You day and night - why should he have to go to hell? ||2||

Azraa-eel, the Messenger of Death, is the friend of the human being who has Your support, Lord. His sins are all forgiven; Your humble servant gazes upon Your Vision. ||3||

All worldly considerations are for the present only. True peace comes only from Your Name. Meeting the Guru, Nanak understands; He sings only Your Praises forever, O Lord. ||4||4||

ਪਦਅਰਥ: ਕਰਤੇ—ਹੇ ਕਰਤਾਰ! ਕ੝ਦਰਤੀ—ਕ੝ਦਰਤਿ ਦੀ ਰਾਹੀਂ, ਤੇਰੀ ਕ੝ਦਰਤਿ ਵੇਖ ਕੇ। ਮ੝ਸਤਾਕ੝—ਮ੝ਸ਼ਤਾਕ, (ਤੇਰੇ ਦਰਸਨ ਦਾ) ਚਾਹਵਾਨ। ਤੇ—ਤੋਂ, ਨਾਲੋਂ। ਪਾਕ੝—ਨਿਰਲੇਪ।ਰਹਾਉ।

ਮਾਹਿ—ਵਿਚ। ਥਾਪਿ—ਬਣਾ ਕੇ, ਪੈਦਾ ਕਰ ਕੇ। ਉਥਾਪਦਾ—ਨਾਸ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ। ਆਚਰਜ—ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦੇਣ ਵਾਲੇ। ਚਲਤ—ਕੌਤਕ। ਦੀਪ—ਦੀਵਾ, ਚਾਨਣ।੧।

ਖ੝ਦਿ—ਖ਼੝ਦਿ, ਆਪ। ਅਲਹ—ਹੇ ਅੱਲਾ! ਹੇ ਪਰਮਾਤਮਾ! ਜਹਾਨ—ਦ੝ਨੀਆ। ਖ੝ਦਾਇ—ਖ਼੝ਦਾਇ, ਪਰਮਾਤਮਾ। ਰੈਣਿ—ਰਾਤ। ਜਿ—ਜੇਹੜਾ। ਤ੝ਧ੝—ਤੈਨੂੰ। ਦੋਜਕਿ—ਦੋਜ਼ਕ ਵਿਚ।੨।

ਅਜਰਾਈਲ੝—ਅਜ਼ਰਾਈਲ੝, ਮੌਤ ਦਾ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤਾ। ਆਧਾਰ੝—ਆਸਰਾ। ਗ੝ਨਹ—ਗ੝ਨਾਹ, ਪਾਪ। ਸਗਲ—ਸਾਰੇ। ਆਫੂ—ਅਫ਼ਵ, ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਤੇਰੇ ਜਨ—ਤੇਰੇ ਦਾਸ। ਦੇਖਹਿ—ਵੇਖਦੇ ਹਨ।੩।

ਦ੝ਨੀਆ ਚੀਜ—ਦ੝ਨੀਆ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪਦਾਰਥ। ਫਿਲਹਾਲ—ਫ਼ਿਲ ਹਾਲ, ਹ੝ਣੇ ਹ੝ਣੇ ਵਾਸਤੇ, ਛਿਨ—ਭੰਗਰ, ਛੇਤੀ ਨਾਸ ਹੋ ਜਾਣ ਵਾਲੇ। ਸਚ੝—ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ। ਗ੝ਰ ਮਿਲਿ—ਗ੝ਰੂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ। ਝਕਸ੝—ਇੱਕ ਨੂੰ ਹੀ। ਗਾਉ—ਗਾਉਂ, ਮੈਂ ਗਾਂਦਾ ਹਾਂ।੪।

ਅਰਥ: ਹੇ ਕਰਤਾਰ! ਤੇਰੀ ਕ੝ਦਰਤਿ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਦਰਸਨ ਦਾ ਚਾਹਵਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਹਾਂ। ਮੇਰੀ ਦੀਨ ਅਤੇ ਦ੝ਨੀਆ ਦੀ ਦੌਲਤ ਇਕ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈਂ। ਤੂੰ ਸਾਰੀ ਖ਼ਲਕਤ ਤੋਂ ਨਿਰਲੇਪ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈਂ।ਰਹਾਉ।

ਹੇ ਕਰਤਾਰ! ਤੂੰ ਇਕ ਛਿਨ ਵਿਚ (ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ) ਬਣਾ ਕੇ ਨਾਸ ਭੀ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ ਤੇਰੇ ਸੂਰਪ ਹੈਰਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਕੋਈ ਜੀਵ ਤੇਰੇ ਕੌਤਕਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। (ਅਗਿਆਨਤਾ ਦੇ) ਹਨੇਰੇ ਵਿਚ (ਤੂੰ ਆਪ ਹੀ ਜੀਵਾਂ ਵਾਸਤੇ) ਚਾਨਣ ਹੈਂ।੧।

ਹੇ ਅੱਲਾ! ਹੇ ਮਿਹਰਬਾਨ ਖ਼੝ਦਾਇ! ਸਾਰੀ ਖ਼ਲਕਤ ਦਾ ਸਾਰੇ ਜਹਾਨ ਦਾ ਤੂੰ ਆਪ ਹੀ ਮਾਲਕ ਹੈਂ। ਜੇਹੜਾ ਮਨ੝ੱਖ ਦਿਨ ਰਾਤ ਤੈਨੂੰ ਆਰਾਧਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਦੋਜ਼ਕ ਵਿਚ ਕਿਵੇਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ?।੨।

ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ! ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਨੂੰ ਤੇਰਾ ਆਸਰਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਮੌਤ ਦਾ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤਾ ਉਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦਾ ਮਿੱਤਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਉਸ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦਾ ਡਰ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ) (ਕਿਉਂਕਿ) ਉਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪਾਪ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।੩।

ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ! ਦ੝ਨੀਆ ਦੇ (ਹੋਰ) ਸਾਰੇ ਪਦਾਰਥ ਛੇਤੀ ਨਾਸ ਹੋ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸ੝ਖ ਤੇਰਾ ਨਾਮ (ਹੀ ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ ਹੈ)। ਹੇ ਨਾਨਕ! ਆਖ-ਇਹ ਗੱਲ (ਮੈਂ ਗ੝ਰੂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਸਮਝੀ ਹੈ, ਇਸ ਵਾਸਤੇ) ਮੈਂ ਸਦਾ ਇਕ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਹੀ ਜਸ ਗਾਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ।੪।੪।