ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ 5 ॥

ਹਰਿ ਹਰਿ ਲੀਨੇ ਸੰਤ ਉਬਾਰਿ ॥ ਹਰਿ ਕੇ ਦਾਸ ਕੀ ਚਿਤਵੈ ਬ੝ਰਿਆਈ ਤਿਸ ਹੀ ਕਉ ਫਿਰਿ ਮਾਰਿ ॥1॥ ਰਹਾਉ ॥

ਜਨ ਕਾ ਆਪਿ ਸਹਾਈ ਹੋਆ ਨਿੰਦਕ ਭਾਗੇ ਹਾਰਿ ॥ ਭ੝ਰਮਤ ਭ੝ਰਮਤ ਊਹਾਂ ਹੀ ਮੂਝ ਬਾਹ੝ੜਿ ਗ੝ਰਿਹਿ ਨ ਮੰਝਾਰਿ ॥1॥

ਨਾਨਕ ਸਰਣਿ ਪਰਿਓ ਦ੝ਖ ਭੰਜਨ ਗ੝ਨ ਗਾਵੈ ਸਦਾ ਅਪਾਰਿ ॥ ਨਿੰਦਕ ਕਾ ਮ੝ਖ੝ ਕਾਲਾ ਹੋਆ ਦੀਨ ਦ੝ਨੀਆ ਕੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥2॥15॥

ਪਦਅਰਥ: ਲੀਨੇ ਉਬਾਰਿ—(ਸਦਾ ਹੀ) ਬਚਾ ਲਝ ਹਨ, ਬਚਾਂਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਚਿਤਵੈ—ਸੋਚਦਾ ਹੈ। ਬ੝ਰਿਆਈ—ਹਾਨੀ, ਨ੝ਕਸਾਨ। ਤਿਸ ਹੀ ਕਉ—ਉਸੇ ਨੂੰ ਹੀ। ਮਾਰਿ—ਮਾਰੇ, ਮਾਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਆਤਮਕ ਮੌਤੇ ਮਾਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ।੧।ਰਹਾਉ।

ਸਹਾਈ—ਮਦਦਗਾਰ। ਹਾਰਿ—ਹਾਰ ਖਾ ਕੇ, ਅਸਫਲ ਹੋ ਕੇ। ਭ੝ਰਮਤ ਭ੝ਰਮਤ—(ਨਿੰਦਿਆ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿਚ) ਭਟਕਦੇ ਭਟਕਦੇ। ਊਹਾਂ ਹੀ—ਉਸ ਨਿੰਦਿਆ ਦੇ ਗੇੜ ਵਿਚ ਹੀ। ਮੂਝ—ਆਤਮਕ ਮੌਤੇ ਮਰ ਗਝ। ਬਾਹ੝ੜਿ—ਮ੝ੜ। ਗ੝ਰਿਹਿਨ ਮੰਝਾਰਿ—ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਹੀ, ਅਨੇਕਾਂ ਜੂਨਾਂ ਵਿਚ {ਨੋਟ: ਪਾਠ "ਗ੝ਰਿਹਿ ਨ ਮੰਝਾਰਿ" ਗ਼ਲਤ ਹੈ। ਜੇ ਸੰਬੰਧਕ "ਮੰਝਾਰਿ" ਦਾ ਸੰਬੰਧ ਲਫ਼ਜ਼ 'ਗ੝ਰਿਹਿ' ਨਾਲ ਹ੝ੰਦਾ, ਤਾਂ ਇਹ ਲਫ਼ਜ਼ 'ਗ੝ਰਿਹ' ਹ੝ੰਦਾ। ਲਫ਼ਜ਼ 'ਗ੝ਰਿਹਿ' ਦਾ ਆਪਣਾ ਹੀ ਅਰਥ ਹੈ 'ਘਰ ਵਿਚ'। ਇਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਸੰਬੰਧਕ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਰਹੀ। ਸੋ, ਅਸਲ ਪਾਠ ਹੈ "ਗ੝ਰਿਹਿਨ ਮੰਝਾਰਿ"। ਲਫ਼ਜ਼ 'ਗ੝ਰਿਹਿਨ' ਲਫ਼ਜ਼ 'ਗ੝ਰਿਹ' ਤੋਂ ਬਹ੝-ਵਚਨ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ}।੧।

ਦ੝ਖ ਭੰਜਨ ਸਰਣਿ—ਦ੝ੱਖਾਂ ਦੇ ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੀ ਸਰਨ ਵਿਚ। ਅਪਾਰਿ—ਅਪਾਰ ਪ੝ਰਭੂ ਵਿਚ ਲੀਨ ਹੋ ਕੇ। ਕੈ ਦਰਬਾਰਿ—ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ।੨।

ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਪਰਮਾਤਮਾ ਆਪਣੇ ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ ਸਦਾ ਹੀ ਬਚਾਂਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜੇ ਕੋਈ ਮਨ੝ੱਖ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਸੇਵਕ ਦੀ ਕੋਈ ਹਾਨੀ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਸੋਚਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਉਸੇ ਨੂੰ ਹੀ ਆਤਮਕ ਮੌਤੇ ਮਾਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ।੧।ਰਹਾਉ।

ਹੇ ਭਾਈ! ਪਰਮਾਤਮਾ ਆਪਣੇ ਸੇਵਕ ਦਾ ਆਪ ਮਦਦਗਾਰ ਬਣਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਨਿੰਦਕ (ਨਿੰਦਾ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿਚ) ਹਾਰ ਖਾ ਕੇ ਭੱਜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਨਿੰਦਕ ਮਨ੝ੱਖ ਨਿੰਦਾ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿਚ ਭਟਕ ਕੇ ਨਿੰਦਾ ਦੇ ਗੇੜ ਵਿਚ ਹੀ ਆਤਮਕ ਮੌਤ ਸਹੇੜ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਤੇ ਫਿਰ ਅਨੇਕਾਂ ਜੂਨਾਂ ਵਿਚ ਜਾ ਪੈਂਦੇ ਹਨ।੧।

ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਆਖ-ਹੇ ਭਾਈ! ਜੇਹੜਾ ਮਨ੝ੱਖ) ਦ੝ੱਖਾਂ ਦੇ ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਰਨ ਆ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਉਸ ਬੇਅੰਤ ਪ੝ਰਭੂ ਵਿਚ ਲੀਨ ਹੋ ਕੇ ਸਦਾ ਉਸ ਦੇ ਗ੝ਣ ਗਾਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਉਸ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਨ੝ੱਖ ਦਾ ਮੂੰਹ ਦ੝ਨੀਆ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਅਤੇ ਦੀਨ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ (ਲੋਕ ਪਰਲੋਕ ਵਿਚ) ਕਾਲਾ ਹ੝ੰਦਾ ਹੈ (ਨਿੰਦਕ ਲੋਕ ਪਰਲੋਕ ਵਿਚ ਬਦਨਾਮੀ ਖੱਟਦਾ ਹੈ)।੨।੧੫।

dhhanaasaree mehalaa 5 || har har leenae sa(n)th oubaar || har kae dhaas kee chithavai buriaaee this hee ko fir maar ||1|| rehaao || jan kaa aap sehaaee hoaa ni(n)dhak bhaagae haar || bhramath bhramath oohaa(n) hee mooeae baahurr grihi n ma(n)jhaar ||1|| naanak saran pariou dhukh bha(n)jan gun gaavai sadhaa apaar || ni(n)dhak kaa mukh kaalaa hoaa dheen dhuneeaa kai dharabaar ||2||15||

Dhanaasaree, Fifth Mehla: The Lord saves His Saints. One who wishes misfortune upon the Lord's slaves, shall be destroyed by the Lord eventually. ||1||Pause|| He Himself is the help and support of His humble servants; He defeats the slanderers, and chases them away. Wandering around aimlessly, they die out there; they never return to their homes again. ||1|| Nanak seeks the Sanctuary of the Destroyer of pain; he sings the Glorious Praises of the infinite Lord forever. The faces of the slanderers are blackened in the courts of this world, and the world beyond. ||2||15||