Darpan 669
SikhToTheMAX Hukamnama October 31, July 18, 2007 & Dec 14, 2006 SriGranth
| |
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ 4 ॥ ਸੇਵਕ ਸਿਖ ਪੂਜਣ ਸਭਿ ਆਵਹਿ ਸਭਿ ਗਾਵਹਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਊਤਮ ਬਾਨੀ ॥ ਗਾਵਿਆ ਸਣਿਆ ਤਿਨ ਕਾ ਹਰਿ ਥਾਇ ਪਾਵੈ ਜਿਨ ਸਤਿਗਰ ਕੀ ਆਗਿਆ ਸਤਿ ਸਤਿ ਕਰਿ ਮਾਨੀ ॥1॥ ਬੋਲਹ ਭਾਈ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਹਰਿ ਭਵਜਲ ਤੀਰਥਿ ॥ ਹਰਿ ਦਰਿ ਤਿਨ ਕੀ ਊਤਮ ਬਾਤ ਹੈ ਸੰਤਹ ਹਰਿ ਕਥਾ ਜਿਨ ਜਨਹ ਜਾਨੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥ ਆਪੇ ਗਰ ਚੇਲਾ ਹੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਹਰਿ ਪਰਭ ਚੋਜ ਵਿਡਾਨੀ ॥ ਜਨ ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਮਿਲਾਝ ਸੋਈ ਹਰਿ ਮਿਲਸੀ ਅਵਰ ਸਭ ਤਿਆਗਿ ਓਹਾ ਹਰਿ ਭਾਨੀ ॥2॥5॥11॥ | |
dhhanaasaree mehalaa 4 || saevak sikh poojan sabh aavehi sabh gaavehi har har ootham baanee || gaaviaa suniaa thin kaa har thhaae paavai jin sathigur kee aagiaa sath sath kar maanee ||1|| bolahu bhaaee har keerath har bhavajal theerathh || har dhar thin kee ootham baath hai sa(n)thahu har kathhaa jin janahu jaanee || rehaao || aapae gur chaelaa hai aapae aapae har prabh choj viddaanee || jan naanak aap milaaeae soee har milasee avar sabh thiaag ouhaa har bhaanee ||2||5||11|| | |
Dhanaasaree, Fourth Mehla: All the Sikhs and servants come to worship and adore You; they sing the sublime Bani of the Lord, Har, Har. Their singing and listening is approved by the Lord; they accept the Order of the True Guru as True, totally True. ||1|| Chant the Lord's Praises, O Siblings of Destiny; the Lord is the sacred shrine of pilgrimage in the terrifying world-ocean. They alone are praised in the Court of the Lord, O Saints, who know and understand the Lord's sermon. ||Pause|| He Himself is the Guru, and He Himself is the disciple; the Lord God Himself plays His wondrous games. O servant Nanak, he alone merges with the Lord, whom the Lord Himself merges; all the others are forsaken, but the Lord loves him. ||2||5||11|| | |
ਪਦਅਰਥ: ਸਭਿ-ਸਾਰੇ। ਉਤਮ-ਸਰੇਸ਼ਟ। ਬਾਨੀ-ਗਰਬਾਣੀ। ਥਾਇ ਪਾਵੈ-ਥਾਂ ਵਿਚ ਪਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਬੂਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਤਿ ਸਤਿ-ਬਿਲਕਲ ਠੀਕ। ਕਰਿ-ਕਰ ਕੇ, ਸਮਝ ਕੇ। ਮਾਨੀ-ਮੰਨੀ ਹੈ, ਅਮਲ ਕੀਤਾ ਹੈ।੧। ਭਾਈ-ਹੇ ਭਾਈ! ਕੀਰਤਿ-ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ। ਤੀਰਥਿ-ਤੀਰਥ ਦੀ ਰਾਹੀਂ। ਭਵਜਲ ਤੀਰਥਿ-ਸੰਸਾਰ-ਸਮੰਦਰ ਦੇ ਤੀਰਥ ਦੀ ਰਾਹੀਂ, ਸੰਸਾਰ-ਸਮੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘਾਣ ਵਾਲੇ ਤੀਰਥ (-ਗਰੂ) ਦੀ ਰਾਹੀਂ। ਦਰਿ-ਦਰ ਤੇ। ਬਾਤ-ਗੱਲ, ਸੋਭਾ। ਸੰਤਹ-ਹੇ ਸੰਤ ਜਨੋ! ਜਿਨ ਜਨਹ-ਜਿਨਹਾਂ ਮਨੱਖਾਂ ਨੇ। ਜਾਨੀ-ਡੂੰਘੀ ਸਾਂਝ ਪਾਈ।ਰਹਾਉ। ਆਪੇ-(ਪਰਭੂ) ਆਪ ਹੀ। ਚੋਜ ਵਿਡਾਨੀ-ਅਚਰਜ ਕੌਤਕ ਕਰਨ ਵਾਲਾ। ਸੋਈ-ਉਹੀ ਮਨੱਖ। ਮਿਲਸੀ-ਮਿਲੇਗਾ। ਤਿਆਗਿ-ਛੱਡ ਦੇਹ। ਓਹਾ-ਉਹ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਹੀ। ਭਾਨੀ-ਚੰਗੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ।੨। ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਸੰਸਾਰ-ਸਮੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘਾਣ ਵਾਲੇ (ਗਰੂ-) ਤੀਰਥ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈ ਕੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਕਰਿਆ ਕਰੋ। ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਦਰ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਮਨੱਖਾਂ ਦੀ ਚੰਗੀ ਸੋਭਾ ਹੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਨਹਾਂ ਮਨੱਖਾਂ ਨੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਨਾਲ ਡੂੰਘੀ ਸਾਂਝ ਪਾਈ ਹੈ।ਰਹਾਉ। ਹੇ ਭਾਈ! ਸੇਵਕ (ਅਖਵਾਣ ਵਾਲੇ) ਸਿੱਖ (ਅਖਵਾਣ ਵਾਲੇ) ਸਾਰੇ (ਗਰੂ-ਦਰ ਤੇ ਪਰਭੂ ਦੀ) ਪੂਜਾ-ਭਗਤੀ ਕਰਨ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਸਰੇਸ਼ਟ ਗਰਬਾਣੀ ਗਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਉਹਨਾਂ ਮਨੱਖਾਂ ਦਾ ਬਾਣੀ ਗਾਉਣਾ ਅਤੇ ਸਣਨਾ ਕਬੂਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਨਹਾਂ ਗਰੂ ਦੇ ਹਕਮ ਨੂੰ ਬਿਲਕਲ ਸਹੀ ਜਾਣ ਕੇ ਉਸ ਉਤੇ ਅਮਲ ਕੀਤਾ ਹੈ।੧। ਹੇ ਭਾਈ! ਪਰਭੂ ਆਪ ਹੀ ਗਰੂ ਹੈ, ਆਪ ਹੀ ਸਿੱਖ ਹੈ, ਪਰਭੂ ਆਪ ਹੀ ਅਚਰਜ ਤਮਾਸ਼ੇ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਹੇ ਦਾਸ ਨਾਨਕ! ਉਹੀ ਮਨੱਖ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਮਿਲ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਆਪ ਮਿਲਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਹੋਰ ਸਾਰਾ (ਆਸਰਾ-ਪਰਨਾ) ਛੱਡ (ਗਰੂ ਦੀ ਆਗਿਆ ਵਿਚ ਤਰ ਕੇ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਕਰਿਆ ਕਰ) ਪਰਭੂ ਨੂੰ ਉਹ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਹੀ ਪਿਆਰੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ।੨।੫।੧੧। |