ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ 5 ॥

ਠਾਢਿ ਪਾਈ ਕਰਤਾਰੇ ॥ ਤਾਪ੝ ਛੋਡਿ ਗਇਆ ਪਰਵਾਰੇ ॥ ਗ੝ਰਿ ਪੂਰੈ ਹੈ ਰਾਖੀ ॥ ਸਰਣਿ ਸਚੇ ਕੀ ਤਾਕੀ ॥1॥

ਪਰਮੇਸਰ੝ ਆਪਿ ਹੋਆ ਰਖਵਾਲਾ ॥ ਸਾਂਤਿ ਸਹਜ ਸ੝ਖ ਖਿਨ ਮਹਿ ਉਪਜੇ ਮਨ੝ ਹੋਆ ਸਦਾ ਸ੝ਖਾਲਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮ੝ ਦੀਓ ਦਾਰੂ ॥ ਤਿਨਿ ਸਗਲਾ ਰੋਗ੝ ਬਿਦਾਰੂ ॥ ਅਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ॥ ਤਿਨਿ ਸਗਲੀ ਬਾਤ ਸਵਾਰੀ ॥2॥

ਪ੝ਰਭਿ ਅਪਨਾ ਬਿਰਦ੝ ਸਮਾਰਿਆ ॥ ਹਮਰਾ ਗ੝ਣ੝ ਅਵਗ੝ਣ੝ ਨ ਬੀਚਾਰਿਆ ॥ ਗ੝ਰ ਕਾ ਸਬਦ੝ ਭਇਓ ਸਾਖੀ ॥ ਤਿਨਿ ਸਗਲੀ ਲਾਜ ਰਾਖੀ ॥3॥

ਬੋਲਾਇਆ ਬੋਲੀ ਤੇਰਾ ॥ ਤੂ ਸਾਹਿਬ੝ ਗ੝ਣੀ ਗਹੇਰਾ ॥ ਜਪਿ ਨਾਨਕ ਨਾਮ੝ ਸਚ੝ ਸਾਖੀ ॥ ਅਪ੝ਨੇ ਦਾਸ ਕੀ ਪੈਜ ਰਾਖੀ ॥4॥6॥56॥

ਪਦਅਰਥ: ਠਾਢਿ—ਠੰਢ, ਸ਼ਾਂਤੀ। ਕਰਤਾਰੇ—ਕਰਤਾਰਿ, ਕਰਤਾਰ ਨੇ। ਪਰਵਾਰੇ—ਪਰਵਾਰ ਨੂੰ, ਜੀਵ ਦੇ ਸਾਰੇ ਗਿਆਨ—ਇੰਦ੝ਰਿਆਂ ਨੂੰ। ਗ੝ਰਿ—ਗ੝ਰੂ ਨੇ। ਸਚੇ ਕੀ—ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪ੝ਰਭੂ ਦੀ। ਤਾਕੀ—ਤੱਕੀ।੧।

ਰਖਵਾਲਾ—ਰਾਖਾ। ਸਹਜ ਸ੝ਖ—ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਦੇ ਸ੝ਖ। ਉਪਜੇ—ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਝ। ਸ੝ਖਾਲਾ—ਸ੝ਖੀ।ਰਹਾਉ।

ਦਾਰੂ—ਦਵਾਈ। ਤਿਨਿ—ਉਸ (ਦਾਰੂ) ਨੇ। ਬਿਦਾਰੂ—ਨਾਸ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਬਾਤ—(ਜੀਵਨ ਦੀ) ਕਹਾਣੀ।੨।

ਪ੝ਰਭਿ—ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ। ਬਿਰਦ੝—ਮ੝ੱਢ—ਕਦੀਮਾਂ ਦਾ (ਪਿਆਰ ਵਾਲਾ) ਸ੝ਭਾਉ। ਸਮਾਰਿਆ—ਚੇਤੇ ਰੱਖਿਆ। ਹਮਰਾ—ਅਸਾਂ ਜੀਵਾਂ ਦਾ। ਸਾਖੀ—ਸਾਖਿਆਤ। ਤਿਨਿ—ਉਸ (ਸ਼ਬਦ) ਨੇ। ਲਾਜ—ਇੱਜ਼ਤ।੩।

ਬੋਲੀ—ਬੋਲੀਂ, ਮੈਂ ਬੋਲਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਗ੝ਣੀ—ਗ੝ਣਾਂ ਦਾ ਮਾਲਕ। ਗਹੇਰਾ—ਡੂੰਘਾ। ਸਚ੝ ਸਾਖੀ—ਸਦਾ ਨਾਲ ਨਿਭਣ ਵਾਲਾ ਮਦਦਗਾਰ। ਸਾਖੀ—ਸਾਖ ਭਰਨ ਵਾਲਾ। ਪੈਜ—ਇੱਜ਼ਤ।੪।

ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦਾ ਰਾਖਾ ਪਰਮਾਤਮਾ ਆਪ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਸਦਾ ਵਾਸਤੇ ਸ੝ਖੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ) ਇਕ ਛਿਨ ਵਿਚ ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਦੇ ਸ੝ਖ ਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਰਹਾਉ।

ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕਰਤਾਰ ਨੇ ਠੰਡ ਵਰਤਾ ਦਿੱਤੀ, ਉਸ ਦੇ ਪਰਵਾਰ ਨੂੰ (ਉਸ ਦੇ ਗਿਆਨ-ਇੰਦ੝ਰਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦਾ) ਤਾਪ ਛੱਡ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਪੂਰੇ ਗ੝ਰੂ ਨੇ ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ, ਉਸ ਨੇ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਆਸਰਾ ਤੱਕ ਲਿਆ।੧।

ਹੇ ਭਾਈ! (ਵਿਕਾਰ-ਰੋਗਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਗ੝ਰੂ ਨੇ ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਨੂੰ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ-ਦਵਾਈ ਦਿੱਤੀ ਉਸ ਨਾਮ-ਦਾਰੂ ਨੇ ਉਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦਾ ਸਾਰਾ ਹੀ (ਵਿਕਾਰ-) ਰੋਗ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ ਉਸ ਮਨ੝ੱਖ ਉਤੇ ਆਪਣੀ ਮੇਹਰ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਜੀਵਨ-ਕਹਾਣੀ ਹੀ ਸੋਹਣੀ ਬਣਾ ਲਈ (ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਜੀਵਨ ਸੰਵਾਰ ਲਿਆ)।੨।

ਹੇ ਭਾਈ! ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ (ਸਦਾ ਹੀ) ਆਪਣੇ ਮ੝ੱਢ-ਕਦੀਮਾਂ ਦੇ (ਪਿਆਰ ਵਾਲੇ) ਸ੝ਭਾਵ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਸਾਡਾ ਜੀਵਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਗ੝ਣ ਜਾਂ ਔਗ੝ਣ ਦਿਲ ਤੇ ਲਾ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ। (ਪ੝ਰਭੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ) ਗ੝ਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪ੝ਰਭਾਵ ਪਾਇਆ, ਸ਼ਬਦ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਸਾਰੀ ਇੱਜ਼ਤ ਰੱਖ ਲਈ (ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੇ ਢਹੇ ਚੜ੝ਹਨ ਤੋਂ ਬਚਾ ਲਿਆ)।੩।

ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ! ਤੂੰ ਸਾਡਾ ਮਾਲਕ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਗ੝ਣਾਂ ਦਾ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਡੂੰਘੇ ਜਿਗਰੇ ਵਾਲਾ ਹੈਂ। ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਪ੝ਰੇਰਨਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ ਤਦੋਂ ਹੀ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਹੇ ਨਾਨਕ! ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੝ਰਭੂ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪਿਆ ਕਰ, ਇਹੀ ਸਦਾ ਹਾਮੀ ਭਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਪ੝ਰਭੂ ਆਪਣੇ ਸੇਵਕ ਦੀ (ਸਦਾ) ਇੱਜ਼ਤ ਰੱਖਦਾ ਆਇਆ ਹੈ।੪।੬।੫੬।

sorat(h) mehalaa 5 ||

t(h)aadt paaee karathaarae || thaap shhodd gaeiaa paravaarae || gur poorai hai raakhee || saran sachae kee thaakee ||1||

paramaesar aap hoaa rakhavaalaa || saa(n)th sehaj sukh khin mehi oupajae man hoaa sadhaa sukhaalaa || rehaao ||

har har naam dheeou dhaaroo || thin sagalaa rog bidhaaroo || apanee kirapaa dhhaaree || thin sagalee baath savaaree ||2||

prabh apanaa biradh samaariaa || hamaraa gun avagun n beechaariaa || gur kaa sabadh bhaeiou saakhee || thin sagalee laaj raakhee ||3||

bolaaeiaa bolee thaeraa || thoo saahib gunee gehaeraa || jap naanak naam sach saakhee || apunae dhaas kee paij raakhee ||4||6||56||

Sorat'h, Fifth Mehla:

The Creator has brought utter peace to my home; the fever has left my family. The Perfect Guru has saved us. I sought the Sanctuary of the True Lord. ||1||

The Transcendent Lord Himself has become my Protector. Tranquility, intuitive peace and poise welled up in an instant, and my mind was comforted forever. ||Pause||

The Lord, Har, Har, gave me the medicine of His Name, which has cured all disease. He extended His Mercy to me, and resolved all these affairs. ||2||

God confirmed His loving nature; He did not take my merits or demerits into account. The Word of the Guru's Shabad has become manifest, and through it, my honor was totally preserved. ||3||

I speak as You cause me to speak; O Lord and Master, You are the ocean of excellence. Nanak chants the Naam, the Name of the Lord, according to the Teachings of Truth. God preserves the honor of His slaves. ||4||6||56||