ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥

ਹਿਰਦੈ ਨਾਮ੝ ਵਸਾਇਹ੝ ॥ ਘਰਿ ਬੈਠੇ ਗ੝ਰੂ ਧਿਆਇਹ੝ ॥ ਗ੝ਰਿ ਪੂਰੈ ਸਚ੝ ਕਹਿਆ ॥ ਸੋ ਸ੝ਖ੝ ਸਾਚਾ ਲਹਿਆ ॥੧॥

ਅਪ੝ਨਾ ਹੋਇਓ ਗ੝ਰ੝ ਮਿਹਰਵਾਨਾ ॥ ਅਨਦ ਸੂਖ ਕਲਿਆਣ ਮੰਗਲ ਸਿਉ ਘਰਿ ਆਝ ਕਰਿ ਇਸਨਾਨਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥

ਸਾਚੀ ਗ੝ਰ ਵਡਿਆਈ ॥ ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਹਣ੝ ਨ ਜਾਈ ॥ ਸਿਰਿ ਸਾਹਾ ਪਾਤਿਸਾਹਾ ॥ ਗ੝ਰ ਭੇਟਤ ਮਨਿ ਓਮਾਹਾ ॥੨॥

ਸਗਲ ਪਰਾਛਤ ਲਾਥੇ ॥ ਮਿਲਿ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕੈ ਸਾਥੇ ॥ ਗ੝ਣ ਨਿਧਾਨ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ॥ ਜਪਿ ਪੂਰਨ ਹੋਝ ਕਾਮਾ ॥੩॥

ਗ੝ਰਿ ਕੀਨੋ ਮ੝ਕਤਿ ਦ੝ਆਰਾ ॥ ਸਭ ਸ੝ਰਿਸਟਿ ਕਰੈ ਜੈਕਾਰਾ ॥ ਨਾਨਕ ਪ੝ਰਭ੝ ਮੇਰੈ ਸਾਥੇ ॥ ਜਨਮ ਮਰਣ ਭੈ ਲਾਥੇ ॥੪॥੨॥੫੨॥

sorat(h) mehalaa 5 ||

hiradhai naam vasaaeihu || ghar bait(h)ae guroo dhhiaaeihu || gur poorai sach kehiaa || so sukh saachaa lehiaa ||1||

apunaa hoeiou gur miharavaanaa || anadh sookh kaliaan ma(n)gal sio ghar aaeae kar eisanaanaa || rehaao ||

saachee gur vaddiaaee || thaa kee keemath kehan n jaaee || sir saahaa paathisaahaa || gur bhaettath man oumaahaa ||2||

sagal paraashhath laathhae || mil saadhhasa(n)gath kai saathhae || gun nidhhaan har naamaa || jap pooran hoeae kaamaa ||3||

gur keeno mukath dhuaaraa || sabh srisatt karai jaikaaraa || naanak prabh maerai saathhae || janam maran bhai laathhae ||4||2||52||

Sorat'h, Fifth Mehla:

Enshrine the Naam, the Name of the Lord, within your heart; sitting within your own home, meditate on the Guru. The Perfect Guru has spoken the Truth; the True Peace is obtained only from the Lord. ||1||

My Guru has become merciful. In bliss, peace, pleasure and joy, I have returned to my own home, after my purifying bath. ||Pause||

True is the glorious greatness of the Guru; His worth cannot be described. He is the Supreme Overlord of kings. Meeting with the Guru, the mind is enraptured. ||2||

All sins are washed away, meeting with the Saadh Sangat, the Company of the Holy. The Lord's Name is the treasure of excellence; chanting it, one's affairs are perfectly resolved. ||3||

The Guru has opened the door of liberation, and the entire world applauds Him with cheers of victory. O Nanak, God is always with me; my fears of birth and death are gone. ||4||2||52||

ਪਦਅਰਥ: ਹਿਰਦੈ—ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ। ਘਰਿ—ਘਰ ਵਿਚ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ, ਅੰਤਰ—ਆਤਮੇ। ਬੈਠੇ—ਟਿਕ ਕੇ। ਗ੝ਰਿ—ਗ੝ਰੂ ਨੇ। ਸਚ੝—ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹਰਿ—ਨਾਮ (ਦਾ ਸਿਮਰਨ)। ਲਹਿਆ—ਲੱਭਾ। ਸਾਚਾ—ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ।੧।

ਕਲਿਆਣ—ਖ਼ੈਰੀਅਤ। ਸਿਉ—ਨਾਲ। ਘਰਿ—ਘਰ ਵਿਚ, ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ, ਅੰਤਰ—ਆਤਮੇ। ਕਰਿ ਇਸਨਾਨ—ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰ ਕੇ, ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਨਾਮ—ਜਲ ਵਿਚ ਚ੝ੱਭੀ ਲਾ ਕੇ, ਨਾਮ—ਜਲ ਨਾਲ ਮਨ ਨੂੰ ਪਵਿਤ੝ਰ ਕਰ ਕੇ।ਰਹਾਉ।

ਵਡਿਆਈ—ਆਤਮਕ ਉੱਚਤਾ। ਸਾਚੀ—ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ। ਸਿਰਿ—ਸਿਰ ਉਤੇ। ਗ੝ਰ ਭੇਟਤ—ਗ੝ਰੂ ਨੂੰ ਮਿਲਦਿਆਂ। ਮਨਿ—ਮਨ ਵਿਚ। ਓਮਾਹਾ—ਉਤਸ਼ਾਹ।੨।

ਸਗਲ—ਸਾਰੇ। ਪਰਾਛਤ—ਪਾਪ। ਮਿਲਿ—ਮਿਲ ਕੇ। ਸਾਥੇ—ਸਾਥ ਵਿਚ, ਨਾਲ। ਨਿਧਾਨ—ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ।੩।

ਗ੝ਰਿ—ਗ੝ਰੂ ਨੇ। ਕੀਨੋ—ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਮ੝ਕਤਿ ਦ੝ਆਰਾ—ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਖ਼ਲਾਸੀ ਪ੝ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ। ਜੈਕਾਰਾ—ਸੋਭਾ। ਭੈ—{ਲਫ਼ਜ਼ 'ਭਉ' ਤੋਂ ਬਹ੝-ਵਚਨ}।੪।

ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਨ੝ਹਾਂ ਮਨ੝ੱਖਾਂ ਉਤੇ ਪਿਆਰਾ ਗ੝ਰੂ ਦਇਆਵਾਨ ਹ੝ੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਮਨ੝ੱਖ ਨਾਮ-ਜਲ ਨਾਲ ਮਨ ਨੂੰ ਪਵਿਤ੝ਰ ਕਰ ਕੇ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਸ੝ਖ ਖ਼੝ਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੋ ਕੇ ਅੰਤਰ-ਆਤਮੇ ਟਿਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ (ਵਿਕਾਰਾਂ ਆਦਿਕਾਂ ਵਲ ਭਟਕਣੋਂ ਹਟ ਜਾਂਦੇ ਹਨ)।ਰਹਾਉ।

ਹੇ ਭਾਈ! ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਵਸਾਈ ਰੱਖੋ। ਅੰਤਰ-ਆਤਮੇ ਟਿਕ ਕੇ ਗ੝ਰੂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਧਰਿਆ ਕਰੋ। ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਗ੝ਰੂ ਨੇ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹਰਿ-ਨਾਮ (ਦੇ ਸਿਮਰਨ) ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ, ਉਸ ਨੇ ਉਹ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਪ੝ਰਾਪਤ ਕਰ ਲਿਆ ਜੋ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।੧।

ਹੇ ਭਾਈ! ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਆਤਮਕ ਉੱਚਤਾ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਹੈ, ਉਸ ਦੀ ਕਦਰ-ਕੀਮਤ ਨਹੀਂ ਦੱਸੀ ਜਾ ਸਕਦੀ। ਗ੝ਰੂ (ਦ੝ਨੀਆ ਦੇ) ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਸਿਰ ਉੱਤੇ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ ਹੈ। ਗ੝ਰੂ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆਂ ਮਨ ਵਿਚ (ਹਰੀ-ਨਾਮ ਸਿਮਰਨ ਦਾ) ਚਾਉ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।੨।

ਹੇ ਭਾਈ! ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਸੰਗਤਿ ਵਿਚ ਮਿਲ ਕੇ ਸਾਰੇ ਪਾਪ ਲਹਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, (ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਸੰਗਤਿ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ) ਸਾਰੇ ਗ੝ਣਾਂ ਦੇ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਹਰਿ-ਨਾਮ ਨੂੰ ਜਪ ਜਪ ਕੇ (ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ) ਸਾਰੇ ਮਨੋਰਥ ਸਫਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।੩।

ਹੇ ਭਾਈ! ਗ੝ਰੂ ਨੇ (ਹਰਿ-ਨਾਮ ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਇਕ ਝਸਾ) ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਤਿਆਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ (ਜੋ ਵਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਖ਼ਲਾਸੀ (ਕਰਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ)। (ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਇਸ ਦਾਤਿ ਦੇ ਕਾਰਨ) ਸਾਰੀ ਸ੝ਰਿਸ਼ਟੀ (ਗ੝ਰੂ ਦੀ) ਸੋਭਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਆਖ-ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਹਰਿ-ਨਾਮ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਵਸਾਇਆਂ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਮੇਰੇ ਅੰਗ-ਸੰਗ (ਵੱਸਦਾ ਪ੝ਰਤੀਤ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ) ਮੇਰੇ ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਡਰ ਲਹਿ ਗਝ ਹਨ।੪।੨।੫੨।