ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ 5 ਘਰ੝ 1 ਤਿਤ੝ਕੇ

ੴ ਸਤਿਗ੝ਰ ਪ੝ਰਸਾਦਿ ॥

ਕਿਸ ਹਉ ਜਾਚੀ ਕਿਸ ਆਰਾਧੀ ਜਾ ਸਭ੝ ਕੋ ਕੀਤਾ ਹੋਸੀ ॥ ਜੋ ਜੋ ਦੀਸੈ ਵਡਾ ਵਡੇਰਾ ਸੋ ਸੋ ਖਾਕੂ ਰਲਸੀ ॥
ਨਿਰਭਉ ਨਿਰੰਕਾਰ੝ ਭਵ ਖੰਡਨ੝ ਸਭਿ ਸ੝ਖ ਨਵ ਨਿਧਿ ਦੇਸੀ ॥1॥

ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੇਰੀ ਦਾਤੀ ਰਾਜਾ ॥ ਮਾਣਸ੝ ਬਪ੝ੜਾ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹੀ ਕਿਆ ਤਿਸ ਕਾ ਮ੝ਹਤਾਜਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥

ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ਸਭ੝ ਕਿਛ੝ ਤਿਸ ਕਾ ਤਿਸ ਕੀ ਭੂਖ ਗਵਾਈ ॥ ਝਸਾ ਧਨ੝ ਦੀਆ ਸ੝ਖਦਾਤੈ ਨਿਖ੝ਟਿ ਨ ਕਬ ਹੀ ਜਾਈ ॥
ਅਨਦ੝ ਭਇਆ ਸ੝ਖ ਸਹਜਿ ਸਮਾਣੇ ਸਤਿਗ੝ਰਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ॥2॥

ਮਨ ਨਾਮ੝ ਜਪਿ ਨਾਮ੝ ਆਰਾਧਿ ਅਨਦਿਨ੝ ਨਾਮ੝ ਵਖਾਣੀ ॥ ਉਪਦੇਸ੝ ਸ੝ਣਿ ਸਾਧ ਸੰਤਨ ਕਾ ਸਭ ਚੂਕੀ ਕਾਣਿ ਜਮਾਣੀ ॥
ਜਿਨ ਕਉ ਕ੝ਰਿਪਾਲ੝ ਹੋਆ ਪ੝ਰਭ੝ ਮੇਰਾ ਸੇ ਲਾਗੇ ਗ੝ਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ॥3॥

ਕੀਮਤਿ ਕਉਣ੝ ਕਰੈ ਪ੝ਰਭ ਤੇਰੀ ਤੂ ਸਰਬ ਜੀਆ ਦਇਆਲਾ ॥ ਸਭ੝ ਕਿਛ੝ ਕੀਤਾ ਤੇਰਾ ਵਰਤੈ ਕਿਆ ਹਮ ਬਾਲ ਗ੝ਪਾਲਾ ॥
ਰਾਖਿ ਲੇਹ੝ ਨਾਨਕ੝ ਜਨ੝ ਤ੝ਮਰਾ ਜਿਉ ਪਿਤਾ ਪੂਤ ਕਿਰਪਾਲਾ ॥4॥1॥

sorat(h) mehalaa 5 ghar 1 thithukae

ik oa(n)kaar sathigur prasaadh ||

kis ho jaachee kis aaraadhhee jaa sabh ko keethaa hosee || jo jo dheesai vaddaa vaddaeraa so so khaakoo ralasee || nirabho nira(n)kaar bhav kha(n)ddan sabh sukh nav nidhh dhaesee ||1||

har jeeo thaeree dhaathee raajaa || maanas bapurraa kiaa saalaahee kiaa this kaa muhathaajaa || rehaao ||

jin har dhhiaaeiaa sabh kishh this kaa this kee bhookh gavaaee || aisaa dhhan dheeaa sukhadhaathai nikhutt n kab hee jaaee || anadh bhaeiaa sukh sehaj samaanae sathigur mael milaaee ||2||

man naam jap naam aaraadhh anadhin naam vakhaanee || oupadhaes sun saadhh sa(n)than kaa sabh chookee kaan jamaanee || jin ko kirapaal hoaa prabh maeraa sae laagae gur kee baanee ||3||

keemath koun karai prabh thaeree thoo sarab jeeaa dhaeiaalaa || sabh kishh keethaa thaeraa varathai kiaa ham baal gupaalaa || raakh laehu naanak jan thumaraa jio pithaa pooth kirapaalaa ||4||1||

Sorat'h, Fifth Mehla, First House, Ti-Tukay:

One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:

Who should I ask? Who should I worship? All were created by Him. Whoever appears to be the greatest of the great, shall ultimately be mixed with the dust. The Fearless, Formless Lord, the Destroyer of Fear bestows all comforts, and the nine treasures. ||1||

O Dear Lord, Your gifts alone satisfy me. Why should I praise the poor helpless man? Why should I feel subservient to him? ||Pause||

All things come to one who meditates on the Lord; the Lord satisfies his hunger. The Lord, the Giver of peace, bestows such wealth, that it can never be exhausted. I am in ecstasy, absorbed in celestial peace; the True Guru has united me in His Union. ||2||

O mind, chant the Naam, the Name of the Lord; worship the Naam, night and day, and recite the Naam. Listen to the Teachings of the Holy Saints, and all fear of death will be dispelled. Those blessed by God's Grace are attached to the Word of the Guru's Bani. ||3||

Who can estimate Your worth, God? You are kind and compassionate to all beings. Everything which You do, prevails; I am just a poor child - what can I do? Protect and preserve Your servant Nanak; be kind to him, like a father to his son. ||4||1||

ਨੋਟ :-ਤਿਤ੝ਕੇ-ਤਿ-ਤ੝ਕੇ, ਤਿੰਨ ਤਿੰਨ ਤ੝ਕਾਂ ਵਾਲੇ ਬੰਦ । ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਹਰੇਕ ‘ਬੰਦ’ ਵਿਚ ਤਿੰਨ ਤਿੰਨ ਤ੝ਕਾਂ ਹਨ ।

ਅਰਥ :-ਹਉ ਜਾਚੀ-ਹਉ ਜਾਚੀਂ, ਮੈਂ ਮੰਗਾਂ । ਆਰਾਧੀ-ਆਰਾਧੀਂ, ਮੈਂ ਆਰਾਧਨਾ ਕਰਾਂ । ਸਭ੝ ਕੋ-ਹਰੇਕ ਜੀਵ । ਕੀਤਾ-(ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ) ਬਣਾਇਆ ਹੋਇਆ । ਹੋਸੀ-ਹੋਵੇਗਾ, ਹੈ । ਖਾਕੂ-ਖ਼ਾਕ ਵਿਚ । ਭਵ ਖੰਡਨ੝-ਜਨਮ (ਮਰਨ) ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ । ਸਭਿ-ਸਾਰੇ । ਨਵ ਨਿਧਿ-ਜਗਤ ਦੇ ਨੌ ਹੀ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ । ਦੇਸੀ-ਦੇਵੇਗਾ, ਦੇਂਦਾ ਹੈ ।1।

ਹਰਿ-ਹੇ ਹਰੀ ! ਦਾਤੀ-ਦਾਤੀਂ, ਦਾਤਾਂ ਨਾਲ । ਰਾਜਾ-ਰਾਜਾਂ, ਮੈਂ ਰੱਜਦਾ ਹਾਂ । ਬਪ੝ੜਾ-ਵਿਚਾਰਾ । ਸਾਲਾਹੀ-ਸਲਾਹੀਂ, ਮੈਂ ਸਾਲਾਹਾਂ । ਤਿਸ ਕਾ- {ਲਫ਼ਜ਼ ‘ਤਿਸ੝’ ਦਾ ੝ ਸੰਬੰਧਕ ‘ਕਾ’ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉੱਡ ਗਿਆ ਹੈ} ।ਰਹਾਉ।

ਜਿਨਿ-ਜਿਸ (ਮਨ੝ੱਖ) ਨੇ । ਸਭ੝ ਕਿਛ੝-ਹਰੇਕ ਚੀਜ਼ । ਸ੝ਖਦਾਤੈ-ਸ੝ਖ ਦੇਣ ਵਾਲੇ (ਪ੝ਰਭੂ) ਨੇ । ਸਹਜਿ-ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਦੇ ਕਾਰਨ । ਸਤਿਗ੝ਰਿ-ਗ੝ਰੂ ਨੇ । ਮੇਲਿ-ਮਿਲਾਪ ਵਿਚ ।2।

ਮਨ-ਹੇ ਮਨ ! ਅਨਦਿਨ੝-ਹਰ ਰੋਜ਼ । ਵਖਾਣੀ-ਵਖਾਣਿ, ਉਚਾਰਦਾ ਰਹ੝ । ਕਾਣਿ-ਮ੝ਥਾਜੀ । ਜਮਾਣੀ-ਜਮਾਂ ਦੀ {ਆਣੀ-ਦੀ} । ਕਉ-ਨੂੰ ।3।

ਗ੝ਪਾਲਾ-ਹੇ ਗੋਪਾਲ ! ਕਿਆ ਹਮ-ਸਾਡੀ ਕੀਹ ਪਾਂਇਆਂ ਹੈ ? ਜਨ੝-ਦਾਸ ।4।

ਅਰਥ :-ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ ਜੀ ! ਮੈਂ ਤੇਰੀਆਂ (ਦਿੱਤੀਆਂ) ਦਾਤਾਂ ਨਾਲ (ਹੀ) ਰੱਜ ਸਕਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਵਿਚਾਰੇ ਮਨ੝ੱਖ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕਿਉਂ ਕਰਦਾ ਫਿਰਾਂ ? ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਮਨ੝ੱਖ ਦੀ ਮ੝ਥਾਜੀ ਕਿਉਂ ਹੋਵੇ ? ।ਰਹਾਉ।

ਹੇ ਭਾਈ ! ਜਦੋਂ ਹਰੇਕ ਜੀਵ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਹੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਤਾਂ (ਉਸ ਕਰਤਾਰ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ) ਮੈਂ ਹੋਰ ਕਿਸ ਪਾਸੋਂ ਕ੝ਝ ਮੰਗਾਂ ? ਮੈਂ ਹੋਰ ਕਿਸ ਦੀ ਆਸ ਰੱਖਦਾ ਫਿਰਾਂ ? ਜੇਹੜਾ ਭੀ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਜਾਂ ਧਨਾਢ ਮਨ੝ੱਖ ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ, ਹਰੇਕ ਨੇ (ਮਰ ਕੇ) ਮਿੱਟੀ ਵਿਚ ਰਲ ਜਾਣਾ ਹੈ (ਇਕ ਪਰਮਾਤਮਾ ਹੀ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਦਾਤਾ ਹੈ) । ਹੇ ਭਾਈ ! ਸਾਰੇ ਸ੝ਖ ਤੇ ਜਗਤ ਦੇ ਸਾਰੇ ਨੌ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਉਹ ਨਿਰੰਕਾਰ ਹੀ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਡਰ ਨਹੀਂ, ਤੇ, ਜੋ ਸਭ ਜੀਵਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਮਰਨ ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ।1।

ਹੇ ਭਾਈ ! ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਨੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਭਗਤੀ ਸ਼੝ਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ, ਜਗਤ ਦੀ ਹਰੇਕ ਚੀਜ਼ ਹੀ ਉਸ ਦੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ (ਮਾਇਆ ਦੀ) ਭ੝ੱਖ ਦੂਰ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ । ਸ੝ਖਦਾਤੇ ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਅਜੇਹਾ (ਨਾਮ-) ਧਨ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਜੋ (ਉਸ ਪਾਸੋਂ) ਕਦੇ ਭੀ ਨਹੀਂ ਮ੝ੱਕਦਾ । ਗ੝ਰੂ ਨੇ ਉਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ (ਜਦੋਂ) ਮਿਲਾ ਦਿੱਤਾ, ਤਾਂ ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਨੰਦ ਤੇ ਸਾਰੇ ਸ੝ਖ ਆ ਵੱਸਦੇ ਹਨ ।2।

ਹੇ (ਮੇਰੇ) ਮਨ ! ਹਰ ਵੇਲੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪਿਆ ਕਰ, ਸਿਮਰਿਆ ਕਰ, ਉਚਾਰਿਆ ਕਰ । ਸੰਤ ਜਨਾਂ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਸ੝ਣ ਕੇ ਜਮਾਂ ਦੀ ਭੀ ਸਾਰੀ ਮ੝ਥਾਜੀ ਮ੝ੱਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । (ਪਰ, ਹੇ ਮਨ !) ਸਤਿਗ੝ਰੂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਵਿਚ ਉਹੀ ਮਨ੝ੱਖ ਸ੝ਰਤਿ ਜੋੜਦੇ ਹਨ, ਜਿਨ੝ਹਾਂ ਉਤੇ ਪਿਆਰਾ ਪ੝ਰਭੂ ਆਪ ਦਇਆਵਾਨ ਹ੝ੰਦਾ ਹੈ ।3।

ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ ! ਤੇਰੀ (ਮੇਹਰ ਦੀ) ਕੀਮਤ ਕੌਣ ਪਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ? ਤੂੰ ਸਾਰੇ ਹੀ ਜੀਵਾਂ ਉੱਤੇ ਮੇਹਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈਂ । ਹੇ ਗੋਪਾਲ ਪ੝ਰਭੂ ! ਸਾਡੀ ਜੀਵਾਂ ਦੀ ਕੀਹ ਪਾਂਇਆਂ ਹੈ ? ਜਗਤ ਵਿਚ ਹਰੇਕ ਕੰਮ ਤੇਰਾ ਹੀ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹ੝ੰਦਾ ਹੈ । ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ ! ਨਾਨਕ ਤੇਰਾ ਦਾਸ ਹੈ, (ਇਸ ਦਾਸ ਦੀ) ਰੱਖਿਆ ਉਸੇ ਤਰ੝ਹਾਂ ਕਰਦਾ ਰਹ੝, ਜਿਵੇਂ ਪਿਉ ਆਪਣੇ ਪ੝ਤਰਾਂ ਉਤੇ ਕਿਰਪਾਲ ਹੋ ਕੇ ਕਰਦਾ ਹੈ ।4।1।