ਸਲੋਕ੝ ਮਃ ੩ ॥ ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੰਉ ਆਪਿ ਤ੝ਠਾ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਲਇਅਨ੝ ਜਨ ਲਾਇ ॥ ਪਾਤਿਸਾਹੀ ਭਗਤ ਜਨਾ ਕਉ ਦਿਤੀਅਨ੝ ਸਿਰਿ ਛਤ੝ ਸਚਾ ਹਰਿ ਬਣਾਇ ॥ ਸਦਾ ਸ੝ਖੀਝ ਨਿਰਮਲੇ ਸਤਿਗ੝ਰ ਕੀ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥ ਰਾਜੇ ਓਇ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਭਿੜਿ ਮਰਹਿ ਫਿਰਿ ਜੂਨੀ ਪਾਹਿ ॥ ਨਾਨਕ ਵਿਣ੝ ਨਾਵੈ ਨਕਂ​”ੀ ਵਢਂ​”ੀ ਫਿਰਹਿ ਸੋਭਾ ਮੂਲਿ ਨ ਪਾਹਿ ॥੧॥

ਮਃ ੩ ॥ ਸ੝ਣਿ ਸਿਖਿਝ ਸਾਦ੝ ਨ ਆਇਓ ਜਿਚਰ੝ ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਸਬਦਿ ਨ ਲਾਗੈ ॥ ਸਤਿਗ੝ਰਿ ਸੇਵਿਝ ਨਾਮ੝ ਮਨਿ ਵਸੈ ਵਿਚਹ੝ ਭ੝ਰਮ੝ ਭਉ ਭਾਗੈ ॥ ਜੇਹਾ ਸਤਿਗ੝ਰ ਨੋ ਜਾਣੈ ਤੇਹੋ ਹੋਵੈ ਤਾ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਦਰਿ ਸੋਹਨਿ ਆਗੈ ॥੨॥

ਪਉੜੀ ॥ ਗ੝ਰਸਿਖਾਂ ਮਨਿ ਹਰਿ ਪ੝ਰੀਤਿ ਹੈ ਗ੝ਰ੝ ਪੂਜਣ ਆਵਹਿ ॥ ਹਰਿ ਨਾਮ੝ ਵਣੰਜਹਿ ਰੰਗ ਸਿਉ ਲਾਹਾ ਹਰਿ ਨਾਮ੝ ਲੈ ਜਾਵਹਿ ॥ ਗ੝ਰਸਿਖਾ ਕੇ ਮ੝ਖ ਉਜਲੇ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਭਾਵਹਿ ॥ ਗ੝ਰ੝ ਸਤਿਗ੝ਰ੝ ਬੋਹਲ੝ ਹਰਿ ਨਾਮ ਕਾ ਵਡਭਾਗੀ ਸਿਖ ਗ੝ਣ ਸਾਂਝ ਕਰਾਵਹਿ ॥ ਤਿਨਾ ਗ੝ਰਸਿਖਾ ਕੰਉ ਹਉ ਵਾਰਿਆ ਜੋ ਬਹਦਿਆ ਉਠਦਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮ੝ ਧਿਆਵਹਿ ॥੧੧॥

ਪਦਅਰਥ: ਲਇਅਨ੝-ਲਾ ਲਝ ਹਨ ਉਸ ਨੇ। ਦਿਤੀਅਨ੝-ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਉਸ ਨੇ। {ਵੇਖੋ "ਗ੝ਰਬਾਣੀ ਵਿਆਕਰਣ"}।

ਬੋਹਲ੝—ਦਾਣਿਆਂ ਦਾ ਢੇਰ, ਜੋ ਫ਼ਸਲ ਗਾਹ ਕੇ ਤੂੜੀ ਭੋਹ ਆਦਿਕ ਤੋਂ ਵੱਖ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਭੰਡਾਰ। ਸਾਂਝ—ਭਾਈਵਾਲੀ, ਭਿਆਲੀ।

ਅਰਥ: ਪਿਆਰਾ ਪ੝ਰਭੂ ਆਪਣੇ ਭਗਤਾਂ ਤੇ ਆਪ ਪ੝ਰਸੰਨ ਹ੝ੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਆਪ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਜੋੜ ਲਿਆ ਹੈ, ਭਗਤਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਸੱਚਾ ਛੱਤ੝ਰ ਝ੝ਲਾ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਭਗਤਾਂ ਨੂੰ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਹੈ; ਸਤਿਗ੝ਰੂ ਦੀ ਦੱਸੀ ਕਾਰ ਕਮਾ ਕੇ ਉਹ ਸਦਾ ਸ੝ਖੀਝ ਤੇ ਪਵਿਤ੝ਰ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।

ਰਾਜੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਆਖੀਦਾ ਜੋ ਆਪੋ ਵਿਚ ਲੜ ਮਰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਫਿਰ ਜੂਨਾਂ ਵਿਚ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, (ਕਿਉਂਕਿ) ਹੇ ਨਾਨਕ! ਨਾਮ ਤੋਂ ਸੱਖਣੇ ਰਾਜੇ ਭੀ ਨਕ-ਵੱਢੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਕਦੇ ਸੋਭਾ ਨਹੀਂ ਪਾਂਦੇ।੧।

ਜਦ ਤਾਈਂ ਸਤਿਗ੝ਰੂ ਦੇ ਸਨਮ੝ਖ ਹੋ ਕੇ ਮਨ੝ੱਖ ਸਤਿਗ੝ਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਜ੝ੜਦਾ ਤਦ ਤਾਈਂ ਸਤਿਗ੝ਰੂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨਿਰੀ ਸ੝ਣ ਕੇ ਸ੝ਆਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ, ਸਤਿਗ੝ਰੂ ਦੀ ਦੱਸੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤਿਆਂ ਹੀ ਨਾਮ ਮਨ ਵਿਚ ਵੱਸਦਾ ਹੈ ਤੇ ਅੰਦਰੋਂ ਭਰਮ ਤੇ ਡਰ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਜਦੋਂ ਮਨ੝ੱਖ ਜਿਹੋ ਜਿਹਾ ਆਪਣੇ ਸਤਿਗ੝ਰੂ ਨੂੰ ਸਮਝਦਾ ਹੈ, ਤਿਹੋ ਜਿਹਾ ਆਪ ਬਣ ਜਾਝ (ਭਾਵ, ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਸਤਿਗ੝ਰੂ ਵਾਲੇ ਗ੝ਣ ਧਾਰਨ ਕਰੇ) ਤਦੋਂ ਉਸ ਦੀ ਬ੝ਰਿਤੀ ਸੱਚੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਜ੝ੜਦੀ ਹੈ; ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਜੀਊੜਿਆਂ ਨੂੰ) ਨਾਮ ਦੇ ਕਾਰਨ ਝਥੇ ਆਦਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਤੇ ਅੱਗੇ ਹਰੀ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿਚ ਉਹ ਸੋਭਾ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ।੨।

ਗ੝ਰਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਹਰੀ ਦਾ ਪਿਆਰ ਹ੝ੰਦਾ ਹੈ ਤੇ (ਉਸ ਪਿਆਰ ਦਾ ਸਦਕਾ ਉਹ) ਆਪਣੇ ਸਤਿਗ੝ਰੂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਆਉਂਦੇ ਹਨ; (ਸਤਿਗ੝ਰੂ ਦੇ ਕੋਲ ਆ ਕੇ) ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਹਰੀ-ਨਾਮ ਦਾ ਵਪਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਹਰੀ-ਨਾਮ ਦਾ ਲਾਭ ਖੱਟ ਕੇ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

(ਇਹੋ ਜਿਹੇ) ਗ੝ਰਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਉਜਲੇ ਹ੝ੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਹਰੀ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿਚ ਉਹ ਪਿਆਰੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਗ੝ਰੂ ਸਤਿਗ੝ਰੂ ਹਰੀ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ (ਮਾਨੋ) ਬੋਹਲ ਹੈ, ਵੱਡੇ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੇ ਸਿੱਖ ਆ ਕੇ ਗ੝ਣਾਂ ਦੀ ਭਿਆਲੀ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ; ਸਦਕੇ ਹਾਂ ਉਹਨਾਂ ਗ੝ਰਸਿੱਖਾਂ ਤੋਂ, ਜੋ ਬਹਦਿਆਂ ਉਠਦਿਆਂ (ਭਾਵ, ਹਰ ਵੇਲੇ) ਹਰੀ ਦਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰਦੇ ਹਨ।੧੧।

salok mehlaa 3.

bhagat janaa kaN-u aap tuthaa mayraa pi-aaraa aapay la-i-an jan laa-ay. paatisaahee bhagat janaa ka-o ditee-an sir chhat sachaa har banaa-ay. sadaa sukhee-ay nirmalay satgur kee kaar kamaa-ay. raajay o-ay na aakhee-ahi bhirh mareh fir joonee paahi. naanak vin naavai nakeeN vadheeN fireh sobhaa mool na paahi. ||1||

mehlaa 3. sun sikhi-ai saad na aa-i-o jichar gurmukh sabad na laagai. satgur sayvi-ai naam man vasai vichahu bharam bha-o bhaagai. jayhaa satgur no jaanai tayho hovai taa sach naam liv laagai. naanak naam milai vadi-aa-ee har dar sohan aagai. ||2||

pa-orhee. gursikhaaN man har pareet hai gur poojan aavahi. har naam vanaNjahi rang si-o laahaa har naam lai jaaveh. gursikhaa kay mukh ujlay har dargeh bhaaveh. gur satgur bohal har naam kaa vadbhaagee sikh gun saaNjh karaaveh. tinaa gursikhaa kaN-u ha-o vaari-aa jo bahdi-aa uth-di-aa har naam Dhi-aavahi. ||11||

Shalok, Third Mehl:

He Himself is pleased with His humble devotees; my Beloved Lord attaches them to Himself. The Lord blesses His humble devotees with royalty; He fashions the true crown upon their heads. They are always at peace, and immaculately pure; they perform service for the True Guru. They are not said to be kings, who die in conflict, and then enter again the cycle of reincarnation. O Nanak, without the Name of the Lord, they wander about with their noses cut off in disgrace; they get no respect at all. ||1||

Third Mehl: Hearing the teachings, he does not appreciate them, as long as he is not Gurmukh, attached to the Word of the Shabad. Serving the True Guru, the Naam comes to abide in the mind, and doubts and fears run away. As he knows the True Guru, so he is transformed, and then, he lovingly focuses his consciousness on the Naam. O Nanak, through the Naam, the Name of the Lord, greatness is obtained; he shall be resplendent in the Court of the Lord hereafter. ||2||

Pauree: The minds of the Gursikhs are filled with the love of the Lord; they come and worship the Guru. They trade lovingly in the Lord's Name, and depart after earning the profit of the Lord's Name. The faces of the Gursikhs are radiant; in the Court of the Lord, they are approved. The Guru, the True Guru, is the treasure of the Lord's Name; how very fortunate are the Sikhs who share in this treasure of virtue. I am a sacrifice to those Gursikhs who, sitting and standing, meditate on the Lord's Name. ||11||