ਵਡਹੰਸ੝ ਮਹਲਾ 3 ॥

ਹਉਮੈ ਨਾਵੈ ਨਾਲਿ ਵਿਰੋਧ੝ ਹੈ ਦ੝ਇ ਨ ਵਸਹਿ ਇਕ ਠਾਇ ॥ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਸੇਵਾ ਨ ਹੋਵਈ ਤਾ ਮਨ੝ ਬਿਰਥਾ ਜਾਇ ॥1॥

ਹਰਿ ਚੇਤਿ ਮਨ ਮੇਰੇ ਤੂ ਗ੝ਰ ਕਾ ਸਬਦ੝ ਕਮਾਇ ॥ ਹ੝ਕਮ੝ ਮੰਨਹਿ ਤਾ ਹਰਿ ਮਿਲੈ ਤਾ ਵਿਚਹ੝ ਹਉਮੈ ਜਾਇ ॥ ਰਹਾਉ ॥

ਹਉਮੈ ਸਭ੝ ਸਰੀਰ੝ ਹੈ ਹਉਮੈ ਓਪਤਿ ਹੋਇ ॥ ਹਉਮੈ ਵਡਾ ਗ੝ਬਾਰ੝ ਹੈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਬ੝ਝਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ ॥2॥

ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਹ੝ਕਮ੝ ਨ ਬ੝ਝਿਆ ਜਾਇ ॥ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਜੀਉ ਬੰਧ੝ ਹੈ ਨਾਮ੝ ਨ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥3॥

ਨਾਨਕ ਸਤਗ੝ਰਿ ਮਿਲਿਝ ਹਉਮੈ ਗਈ ਤਾ ਸਚ੝ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥ ਸਚ੝ ਕਮਾਵੈ ਸਚਿ ਰਹੈ ਸਚੇ ਸੇਵਿ ਸਮਾਇ ॥4॥9॥12॥

vaddeha(n)s mehalaa 3 ||

houmai naavai naal virodhh hai dhue n vasehi eik t(h)aae || houmai vich saevaa n hovee thaa man birathhaa jaae ||1||

har chaeth man maerae thoo gur kaa sabadh kamaae || hukam ma(n)nehi thaa har milai thaa vichahu houmai jaae || rehaao ||

houmai sabh sareer hai houmai oupath hoe || houmai vaddaa gubaar hai houmai vich bujh n sakai koe ||2||

houmai vich bhagath n hovee hukam n bujhiaa jaae || houmai vich jeeo ba(n)dhh hai naam n vasai man aae ||3||

naanak sathagur miliai houmai gee thaa sach vasiaa man aae || sach kamaavai sach rehai sachae saev samaae ||4||9||12||

Wadahans, Third Mehla:

Ego is opposed to the Name of the Lord; the two do not dwell in the same place. In egotism, selfless service cannot be performed, and so the soul goes unfulfilled. ||1||

O my mind, think of the Lord, and practice the Word of the Guru's Shabad. If you submit to the Hukam of the Lord's Command, then you shall meet with the Lord; only then will your ego depart from within. ||Pause||

Egotism is within all bodies; through egotism, we come to be born. Egotism is total darkness; in egotism, no one can understand anything. ||2||

In egotism, devotional worship cannot be performed, and the Hukam of the Lord's Command cannot be understood. In egotism, the soul is in bondage, and the Naam, the Name of the Lord, does not come to abide in the mind. ||3||

O Nanak, meeting with the True Guru, egotism is eliminated, and then, the True Lord comes to dwell in the mind|| One starts practicing truth, abides in truth and by serving the True One gets absorbed in Him. ||4||9||12||

ਪਦਅਰਥ: ਨਾਵੈ ਨਾਲਿ—ਨਾਮ ਨਾਲ। ਵਿਰੋਧ੝—ਵੈਰ। ਦ੝ਇ—ਇਹ ਦੋਵੇਂ। ਇਕ ਠਾਇ—ਇੱਕ ਥਾਂ ਵਿਚ, ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ। ਤਾ—ਤਦੋਂ। ਬਿਰਥਾ—ਖ਼ਾਲੀ।੧।

ਚੇਤਿ—ਸਿਮਰਦਾ ਰਹ੝। ਮਨ—ਹੇ ਮਨ! ਰਹਾਉ।

ਸਭ੝—ਸਾਰਾ। ਓਪਤਿ—ਉਤਪੱਤੀ, ਜਨਮ—ਮਰਨ ਦਾ ਗੇੜ। ਗ੝ਬਾਰ੝—ਘ੝ੱਪ ਹਨੇਰਾ।੨।

ਜੀਉ—ਜੀਵਾਤਮਾ (ਵਾਸਤੇ)। ਬੰਧ੝—ਬੰਨ੝ਹ, ਰ੝ਕਾਵਟ। ਮਨਿ—ਮਨ ਵਿਚ।੩।

ਸਤਗ੝ਰਿ ਮਿਲਿਝ—ਜੇ ਗ੝ਰੂ ਮਿਲ ਪਝ। ਸਚ੝—ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੝ਰਭੂ। ਸਚਿ—ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੝ਰਭੂ ਵਿਚ। ਸੇਵਿ—ਸੇਵਾ—ਭਗਤੀ ਕਰ ਕੇ।੪।

ਅਰਥ: ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਨ! ਤੂੰ (ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ) ਗ੝ਰੂ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਵਸਾਣ ਦੀ ਕਮਾਈ ਕਰ ਅਤੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰਦਾ ਰਹ੝। ਜੇ ਤੂੰ (ਗ੝ਰੂ ਦਾ) ਹ੝ਕਮ ਮੰਨੇਂਗਾ, ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਮਿਲ ਪਵੇਗਾ, ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਅੰਦਰੋਂ ਹਉਮੈ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਇਗੀ।੧।ਰਹਾਉ।

ਹੇ ਭਾਈ! ਹਉਮੈ ਦਾ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਵੈਰ ਹੈ, ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਇਕੱਠੇ (ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ) ਨਹੀਂ ਵੱਸ ਸਕਦੇ। ਹਉਮੈ ਵਿਚ ਟਿਕੇ ਰਿਹਾਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸੇਵਾ-ਭਗਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ (ਜਦੋਂ ਮਨ੝ੱਖ ਹਉਮੈ ਵਿਚ ਟਿਕਿਆ ਰਹਿ ਕੇ ਭਗਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਦੋਂ (ਉਸ ਦਾ) ਮਨ ਖ਼ਾਲੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।੧।

ਹੇ ਭਾਈ! ਸਰੀਰ (ਧਾਰਨ ਦਾ ਇਹ) ਸਾਰਾ (ਸਿਲਸਿਲਾ) ਹਉਮੈ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੀ ਹੈ, ਹਉਮੈ ਦੇ ਕਾਰਨ ਜਨਮ-ਮਰਨ ਦਾ ਗੇੜ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। (ਮਨ੝ੱਖ ਦੇ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇ ਰਸਤੇ ਵਿਚ) ਹਉਮੈ ਬੜਾ ਘ੝ੱਪ ਹਨੇਰਾ ਹੈ, ਹਉਮੈ (ਦੇ ਘ੝ੱਪ ਹਨੇਰੇ ਵਿਚ) ਕੋਈ ਮਨ੝ੱਖ (ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦਾ ਰਸਤਾ) ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।੨।

ਹੇ ਭਾਈ! ਹਉਮੈ (ਦੇ ਘ੝ੱਪ ਹਨੇਰੇ) ਵਿਚ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਭਗਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਰਜ਼ਾ ਸਮਝੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ, ਹਉਮੈ (ਦੇ ਘ੝ੱਪ ਹਨੇਰੇ ਵਿਚ) ਜੀਵਾਤਮਾ ਵਾਸਤੇ (ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ) ਰੋਕ ਬਣੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਮਨ੝ੱਖ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਆ ਕੇ ਨਹੀਂ ਵੱਸ ਸਕਦਾ।੩।

(ਪਰ) ਹੇ ਨਾਨਕ! ਜੇ ਗ੝ਰੂ ਮਿਲ ਪਝ ਤਾਂ (ਮਨ੝ੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ) ਹਉਮੈ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਦੋਂ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੝ਰਭੂ ਮਨ੝ੱਖ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਆ ਵੱਸਦਾ ਹੈ, ਤਦੋਂ ਮਨ੝ੱਖ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹਰਿ-ਨਾਮ ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਕਮਾਈ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹਰਿ-ਨਾਮ ਵਿਚ ਟਿਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਸੇਵਾ-ਭਗਤੀ ਕਰ ਕੇ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹਰੀ ਵਿਚ ਲੀਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।੪।੯।