ਬਿਹਾਗੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰ੝ ੨

ੴ ਸਤਿ ਨਾਮ੝ ਗ੝ਰ ਪ੝ਰਸਾਦਿ ॥

ਵਧ੝ ਸ੝ਖ੝ ਰੈਨੜੀਝ ਪ੝ਰਿਅ ਪ੝ਰੇਮ੝ ਲਗਾ ॥ ਘਟ੝ ਦ੝ਖ ਨੀਦੜੀਝ ਪਰਸਉ ਸਦਾ ਪਗਾ ॥ ਪਗ ਧੂਰਿ ਬਾਂਛਉ ਸਦਾ ਜਾਚਉ ਨਾਮ ਰਸਿ ਬੈਰਾਗਨੀ ॥ ਪ੝ਰਿਅ ਰੰਗਿ ਰਾਤੀ ਸਹਜ ਮਾਤੀ ਮਹਾ ਦ੝ਰਮਤਿ ਤਿਆਗਨੀ ॥ ਗਹਿ ਭ੝ਜਾ ਲੀਨ੝ਹ੝ਹੀ ਪ੝ਰੇਮ ਭੀਨੀ ਮਿਲਨ੝ ਪ੝ਰੀਤਮ ਸਚ ਮਗਾ ॥ ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਧਾਰਿ ਕਿਰਪਾ ਰਹਉ ਚਰਣਹ ਸੰਗਿ ਲਗਾ ॥੧॥ ਮੇਰੀ ਸਖੀ ਸਹੇਲੜੀਹੋ ਪ੝ਰਭ ਕੈ ਚਰਣਿ ਲਗਹ ॥ ਮਨਿ ਪ੝ਰਿਅ ਪ੝ਰੇਮ੝ ਘਣਾ ਹਰਿ ਕੀ ਭਗਤਿ ਮੰਗਹ ॥ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਪਾਈਝ ਪ੝ਰਭ੝ ਧਿਆਈਝ ਜਾਇ ਮਿਲੀਝ ਹਰਿ ਜਨਾ ॥ ਮਾਨ੝ ਮੋਹ੝ ਬਿਕਾਰ੝ ਤਜੀਝ ਅਰਪਿ ਤਨ੝ ਧਨ੝ ਇਹ੝ ਮਨਾ ॥ ਬਡ ਪ੝ਰਖ ਪੂਰਨ ਗ੝ਣ ਸੰਪੂਰਨ ਭ੝ਰਮ ਭੀਤਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਿਲਿ ਭਗਹ ॥ ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਸ੝ਣਿ ਮੰਤ੝ਰ੝ ਸਖੀਝ ਹਰਿ ਨਾਮ੝ ਨਿਤ ਨਿਤ ਨਿਤ ਜਪਹ ॥੨॥ ਹਰਿ ਨਾਰਿ ਸ੝ਹਾਗਣੇ ਸਭਿ ਰੰਗ ਮਾਣੇ ॥ ਰਾਂਡ ਨ ਬੈਸਈ ਪ੝ਰਭ ਪ੝ਰਖ ਚਿਰਾਣੇ ॥ ਨਹ ਦੂਖ ਪਾਵੈ ਪ੝ਰਭ ਧਿਆਵੈ ਧੰਨਿ ਤੇ ਬਡਭਾਗੀਆ ॥ ਸ੝ਖ ਸਹਜਿ ਸੋਵਹਿ ਕਿਲਬਿਖ ਖੋਵਹਿ ਨਾਮ ਰਸਿ ਰੰਗਿ ਜਾਗੀਆ ॥ ਮਿਲਿ ਪ੝ਰੇਮ ਰਹਣਾ ਹਰਿ ਨਾਮ੝ ਗਹਣਾ ਪ੝ਰਿਅ ਬਚਨ ਮੀਠੇ ਭਾਣੇ ॥ ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਮਨ ਇਛ ਪਾਈ ਹਰਿ ਮਿਲੇ ਪ੝ਰਖ ਚਿਰਾਣੇ ॥੩॥ ਤਿਤ੝ ਗ੝ਰਿਹਿ ਸੋਹਿਲੜੇ ਕੋਡ ਅਨੰਦਾ ॥ ਮਨਿ ਤਨਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਪ੝ਰਭ ਪਰਮਾਨੰਦਾ ॥ ਹਰਿ ਕੰਤ ਅਨੰਤ ਦਇਆਲ ਸ੝ਰੀਧਰ ਗੋਬਿੰਦ ਪਤਿਤ ਉਧਾਰਣੋ ॥ ਪ੝ਰਭਿ ਕ੝ਰਿਪਾ ਧਾਰੀ ਹਰਿ ਮ੝ਰਾਰੀ ਭੈ ਸਿੰਧ੝ ਸਾਗਰ ਤਾਰਣੋ ॥ ਜੋ ਸਰਣਿ ਆਵੈ ਤਿਸ੝ ਕੰਠਿ ਲਾਵੈ ਇਹ੝ ਬਿਰਦ੝ ਸ੝ਆਮੀ ਸੰਦਾ ॥ ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਕੰਤ੝ ਮਿਲਿਆ ਸਦਾ ਕੇਲ ਕਰੰਦਾ ॥੪॥੧॥੪॥

bihaagarraa mehalaa 5 ghar 2

ik oa(n)kaar sath naam gur prasaadh ||

vadhh sukh rainarreeeae pria praem lagaa || ghatt dhukh needharreeeae paraso sadhaa pagaa || pag dhhoor baa(n)shho sadhaa jaacho naam ras bairaaganee || pria ra(n)g raathee sehaj maathee mehaa dhuramath thiaaganee || gehi bhujaa leenhee praem bheenee milan preetham sach magaa || binava(n)th naanak dhhaar kirapaa reho charaneh sa(n)g lagaa ||1|| maeree sakhee sehaelarreeho prabh kai charan lageh || man pria praem ghanaa har kee bhagath ma(n)geh || har bhagath paaeeai prabh dhhiaaeeai jaae mileeai har janaa || maan mohu bikaar thajeeai arap than dhhan eihu manaa || badd purakh pooran gun sa(n)pooran bhram bheeth har har mil bhageh || binava(n)th naanak sun ma(n)thra sakheeeae har naam nith nith nith japeh ||2|| har naar suhaaganae sabh ra(n)g maanae || raa(n)dd n baisee prabh purakh chiraanae || neh dhookh paavai prabh dhhiaavai dhha(n)n thae baddabhaageeaa || sukh sehaj sovehi kilabikh khovehi naam ras ra(n)g jaageeaa || mil praem rehanaa har naam gehanaa pria bachan meet(h)ae bhaanae || binava(n)th naanak man eishh paaee har milae purakh chiraanae ||3|| thith grihi sohilarrae kodd ana(n)dhaa || man than rav rehiaa prabh paramaana(n)dhaa || har ka(n)th ana(n)th dhaeiaal sreedhhar gobi(n)dh pathith oudhhaarano || prabh kirapaa dhhaaree har muraaree bhai si(n)dhh saagar thaarano || jo saran aavai this ka(n)t(h) laavai eihu biradh suaamee sa(n)dhaa || binava(n)th naanak har ka(n)th miliaa sadhaa kael kara(n)dhaa ||4||1||4||

Bihaagraa, Fifth Mehla, Second House:

One Universal Creator God. Truth Is The Name. By Guru's Grace:

O peaceful night, grow longer - I have come to enshrine love for my Beloved. O painful sleep, grow shorter, so that I may constantly grasp His Feet. I long for the dust of His Feet, and beg for His Name; for His Love, I have renounced the world. I am imbued with the Love of my Beloved, and I am naturally intoxicated with it; I have forsaken my awful evil-mindedness. He has taken me by the arm, and I am saturated with His Love; I have met my Beloved on the Path of Truth. Prays Nanak, please Lord, shower Your Mercy on me, that I may remain attached to Your Feet. ||1|| O my friends and companions, let us remain attached to the Feet of God. Within my mind is great love for my Beloved; I beg for the Lord's devotional worship. The Lord's devotional worship is obtained, meditating on God. Let us go and meet the humble servants of the Lord. Renounce pride, emotional attachment and corruption, and dedicate this body, wealth and mind to Him. The Lord God is great, perfect, glorious, absolutely perfect; meeting the Lord, Har, Har, the wall of doubt is torn down. Prays Nanak, hear these teachings, O friends - chant the Lord's Name constantly, over and over again. ||2|| The Lord's bride is a happy wife; she enjoys all pleasures. She does not sit around like a widow, because the Lord God lives forever. She does not suffer pain - she meditates on God. She is blessed, and very fortunate. She sleeps in peaceful ease, her sins are erased, and she wakes to the joy and love of the Naam. She remains absorbed in her Beloved - the Lord's Name is her ornament. The Words of her Beloved are sweet and pleasing to her. Prays Nanak, I have obtained my mind's desires; I have met my eternal Husband Lord. ||3|| The songs of bliss resound, and millions of pleasures are found in that house; the mind and body are permeated by God, the Lord of supreme bliss. My Husband Lord is infinite and merciful; He is the Lord of wealth, the Lord of the Universe, the Saving Grace of sinners. God, the Giver of mercy, the Lord, the Destroyer of pride, carries us across the terrifying world-ocean of poison. The Lord lovingly embraces whoever comes to the Lord's Sanctuary - this is the way of the Lord and Master. Prays Nanak, I have met my Husband Lord, who plays with me forever. ||4||1||4||

ਪਦਅਰਥ: ਵਧ੝—ਲੰਮੀ ਹ੝ੰਦੀ ਜਾ। ਸ੝ਖ—ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ। ਰੈਨੜੀਝ—ਹੇ ਸੋਹਣੀ ਰਾਤ! ਪ੝ਰਿਅ—ਪਿਆਰੇ ਦਾ। ਘਟ੝—ਮ੝ੱਕਦੀ ਜਾ। ਨੀਦੜੀਝ—ਹੇ ਕੋਝੀ (ਗ਼ਫ਼ਲਤ ਦੀ) ਨੀਂਦ! ਪਰਸਉ—ਮੈਂ ਛ੝ਂਹਦੀ ਰਹਾਂ। ਪਗ—ਪੈਰ। ਬਾਂਛਉ—ਮੈਂ ਲੋਚਦੀ ਹਾਂ। ਜਾਚਉ—ਮੈਂ ਮੰਗਦੀ ਹਾਂ, ਜਾਚਉਂ। ਰਸਿ—ਰਸ ਵਿਚ। ਰੰਗਿ—ਰੰਗ ਵਿਚ। ਸਹਜ—ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ। ਗਹਿ—ਫੜ ਕੇ। ਭ੝ਜਾ—ਬਾਂਹ। ਭੀਨੀ—ਭਿੱਜ ਗਈ। ਸਚ—ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ। ਮਗਾ—ਰਸਤਾ। ਰਹਉ—ਰਹਉਂ, ਮੈਂ ਰਹਾਂ।੧।

ਅਰਥ: ਹੇ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਸੋਹਣੀ (ਜੀਵਨ) ਰਾਤ! ਤੂੰ ਲੰਮੀ ਹ੝ੰਦੀ ਜਾ, (ਮੇਰੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ) ਪਿਆਰੇ ਦਾ ਪ੝ਰੇਮ ਬਣਿਆ ਰਹੇ। ਹੇ ਦ੝ਖਦਾਈ ਕੋਝੀ (ਗ਼ਫ਼ਲਤ ਦੀ) ਨੀਂਦ! ਤੂੰ ਘਟਦੀ ਜਾ, ਮੈਂ (ਤੈਥੋਂ ਬਚ ਕੇ) ਪ੝ਰਭੂ ਦੇ ਚਰਨ ਸਦਾ ਛ੝ਂਹਦੀ ਰਹਾਂ।

ਮੈਂ (ਪ੝ਰਭੂ ਦੇ) ਚਰਨਾਂ ਦੀ ਧੂੜ ਲੋਚਦੀ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਸਦਾ (ਉਸ ਦੇ ਦਰ ਤੋਂ ਇਹੀ) ਮੰਗਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਨਾਮ ਦੇ ਸਵਾਦ ਵਿਚ (ਦ੝ਨੀਆ ਵਲੋਂ) ਵੈਰਾਗਵਾਨ ਹੋਈ ਰਹਾਂ, ਪਿਆਰੇ ਦੇ ਪ੝ਰੇਮ-ਰੰਗ ਵਿਚ ਰੰਗੀ ਹੋਈ, ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਦੇ (ਆਨੰਦ ਵਿਚ) ਮਸਤ ਮੈਂ ਇਸ ਵੱਡੀ (ਵੈਰਨ) ਭੈੜੀ ਮਤਿ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰੀ ਰੱਖਾਂ।

(ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ ਮੇਰੀ) ਬਾਂਹ ਫੜ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬਣਾ ਲਿਆ ਹੈ, ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ ਪ੝ਰੇਮ-ਰਸ ਵਿਚ ਭਿੱਜ ਗਈ ਹਾਂ, ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪ੝ਰੀਤਮ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਹੀ (ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਹੀ) ਰਸਤਾ ਹੈ। ਨਾਨਕ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ (-ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ!) ਕਿਰਪਾ ਕਰ, ਮੈਂ ਸਦਾ ਤੇਰੇ ਚਰਨਾਂ ਨਾਲ ਜ੝ੜਿਆ ਰਹਾਂ।੧।

ਪਦਅਰਥ: ਕੈ ਚਰਣਿ—ਦੇ ਚਰਨ ਵਿਚ {ਇਕ-ਵਚਨ}। ਲਗਹ—ਆਓ, ਅਸੀ ਲੱਗੀਝ {ਵਰਤਮਾਨ, ਉੱਤਮ ਪ੝ਰਖ, ਬਹ੝-ਵਚਨ}। ਮਨਿ—ਮਨ ਵਿਚ। ਘਣਾ—ਬਹ੝ਤ। ਮੰਗਹ—ਆਓ, ਅਸੀ ਮੰਗੀਝ। ਪਾਈਝ—ਪਾ ਲਈਦੀ ਹੈ। ਜਾਇ—ਜਾ ਕੇ। ਤਜੀਝ—ਛੱਡ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅਰਪਿ—ਭੇਟਾ ਕਰ ਕੇ। ਭ੝ਰਮ ਭੀਤਿ—ਭਟਕਣਾ ਦੀ ਕੰਧ। ਮਿਲਿ—ਮਿਲ ਕੇ। ਭਗਹ—ਆਓ, ਤੋੜ ਦੇਈਝ। ਮੰਤ੝ਰ੝—ਸਲਾਹ। ਜਪਹ—ਆਓ, ਅਸੀ ਜਪੀਝ।੨।

ਅਰਥ: ਹੇ ਮੇਰੀ ਸਖੀਹੋ! ਹੇ ਮੇਰੀ ਪਿਆਰੀ ਸਹੇਲੀਹੋ! ਆਓ, ਅਸੀ ਪ੝ਰਭੂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਜ੝ੜੀਝ। (ਮੇਰੇ) ਮਨ ਵਿਚ ਪਿਆਰੇ ਦਾ ਬਹ੝ਤ ਪ੝ਰੇਮ ਵੱਸ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਆਓ ਅਸੀ (ਉਸ ਪਾਸੋਂ) ਭਗਤੀ ਦੀ ਦਾਤਿ ਮੰਗੀਝ। ਹੇ ਸਹੇਲੀਹੋ! ਜਾ ਕੇ ਹਰੀ ਦੇ ਸੰਤ ਜਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ (ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, (ਇਸੇ ਤਰ੝ਹਾਂ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਭਗਤੀ ਪ੝ਰਾਪਤ ਹ੝ੰਦੀ ਹੈ। ਹੇ ਸਖੀਹੋ! ਆਪਣਾ ਇਹ ਮਨ ਇਹ ਸਰੀਰ ਇਹ ਧਨ (ਸਭ ਕ੝ਝ) ਭੇਟਾ ਕਰ ਕੇ (ਆਪਣੇ ਅੰਦਰੋਂ) ਅਹੰਕਾਰ, ਮਾਇਆ ਦਾ ਮੋਹ, ਵਿਕਾਰ ਦੂਰ ਕਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਸਹੇਲੀਹੋ! ਜੋ ਪ੝ਰਭੂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹੈ, ਸਰਬ-ਵਿਆਪਕ ਹੈ, ਸਾਰੇ ਗ੝ਣਾਂ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ (ਉਸ ਨਾਲੋਂ ਵਿੱਥ ਪਾਣ ਵਾਲੀ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰੋਂ) ਭਟਕਣਾ ਦੀ ਕੰਧ ਢਾਹ ਦੇਈਝ। ਨਾਨਕ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ-ਹੇ ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀਝ! ਮੇਰੀ ਸਲਾਹ ਸ੝ਣ, ਆਓ ਸਦਾ ਹੀ ਸਦਾ ਹੀ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪਦੇ ਰਹੀਝ।੨।

ਪਦਅਰਥ: ਹਰਿ ਨਾਰਿ—ਪ੝ਰਭੂ—ਪਤੀ ਦੀ ਇਸਤ੝ਰੀ। ਸ੝ਹਾਗਣੇ—ਚੰਗੇ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੀ। ਸਭਿ—ਸਾਰੇ। ਬੈਸਈ—ਬੈਸੇ, ਬੈਠਦੀ। ਚਿਰਾਣੇ—ਮ੝ੱਢ—ਕਦੀਮਾਂ ਦੇ। ਤੇ—ਉਹ ਜੀਵ—ਇਸਤ੝ਰੀਆਂ {ਬਹ੝-ਵਚਨ}। ਸਹਜਿ—ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਵਿਚ। ਸੋਵਹਿ—ਸੌਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਲੀਨ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਿਲਬਿਖ—ਪਾਪ। ਜਾਗੀਆ—(ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਲੋਂ) ਸ੝ਚੇਤ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਮਿਲਿ—(ਸਾਧ ਸੰਗਤਿ ਵਿਚ) ਮਿਲ ਕੇ। ਪ੝ਰਿਅ ਬਚਨ—ਪਿਆਰੇ ਦੇ ਬੋਲ। ਭਾਣੇ—ਚੰਗੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਮਨ ਇਛ—ਮਨ ਦੀ ਕਾਮਨਾ।੩।

ਅਰਥ: ਜੇਹੜੀ ਜੀਵ-ਇਸਤ੝ਰੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪ੝ਰਭੂ-ਪਤੀ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਉਹ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਸਾਰੇ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੀ ਹੈ ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਨਿਖਸਮੀ ਨਹੀਂ ਹ੝ੰਦੀ, (ਉਸ ਦੇ ਸਿਰ ਉੱਤੇ) ਮ੝ੱਢ-ਕਦੀਮਾਂ ਦਾ ਖਸਮ-ਪ੝ਰਭੂ (ਹੱਥ ਰੱਖੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ), ਉਸ ਜੀਵ-ਇਸਤ੝ਰੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਦ੝ੱਖ ਨਹੀਂ ਵਿਆਪਦਾ ਉਹ ਸਦਾ ਪ੝ਰਭੂ-ਪਤੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਧਰਦੀ ਹੈ।

ਜੇਹੜੀਆਂ ਜੀਵ-ਇਸਤ੝ਰੀਆਂ ਪ੝ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਦੇ ਸਵਾਦ ਵਿਚ ਪ੝ਰਭੂ ਦੇ ਪ੝ਰੇਮ ਵਿਚ (ਟਿਕ ਕੇ, ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਦੀ ਨੀਂਦ ਵਿਚ ਪੈਣੋਂ) ਸ੝ਚੇਤ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ ਉਹ ਮ੝ਬਾਰਿਕ ਹਨ ਉਹ ਵੱਡੇ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਹਨ ਉਹ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਵਿਚ ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਵਿਚ ਲੀਨ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਉਹ (ਆਪਣੇ ਅੰਦਰੋਂ ਸਾਰੇ) ਪਾਪ ਦੂਰ ਕਰ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ।

ਨਾਨਕ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ-ਜੇਹੜੀਆਂ ਜੀਵ-ਇਸਤ੝ਰੀਆਂ (ਸਾਧ ਸੰਗਤਿ ਵਿਚ) ਪ੝ਰੇਮ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਪ੝ਰਭੂ ਦਾ ਨਾਮ ਜਿਨ੝ਹਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਿੰਗਾਰ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਨ੝ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੝ਰੀਤਮ-ਪ੝ਰਭੂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦੇ ਬੋਲ ਮਿੱਠੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ, ਚੰਗੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ (ਚਿਰਾਂ ਦੀ) ਮਨੋ-ਕਾਮਨਾ ਪੂਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ (ਭਾਵ) ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮ੝ੱਢ-ਕਦੀਮਾਂ ਦਾ ਪਤੀ-ਪ੝ਰਭੂ ਮਿਲ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।੩।

ਪਦਅਰਥ: ਤਿਤ੝—ਉਸ ਵਿਚ। ਗ੝ਰਿਹਿ—ਘਰ ਵਿਚ। ਤਿਤ੝ ਗ੝ਰਿਹਿ—ਉਸ ਹਿਰਦੇ—ਘਰ ਵਿਚ। ਸੋਹਿਲੜੇ—ਖ਼੝ਸ਼ੀ ਦੇ ਗੀਤ। ਕੋਡ—ਕੌਤਕ, ਤਮਾਸ਼ੇ। ਮਨਿ—ਮਨ ਵਿਚ। ਤਨਿ—ਸਰੀਰ ਵਿਚ, ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ। ਰਵਿ ਰਹਿਆ—ਆ ਵੱਸਿਆ। ਪਰਮਾਨੰਦਾ—ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੇ ਆਨੰਦ ਦਾ ਮਾਲਕ। ਅਨੰਤ—ਬੇਅੰਤ। ਦਇਆਲ—ਦਇਆ ਦਾ ਘਰ। ਸ੝ਰੀਧਰ— {ਸ੝ਰੀ—ਲੱਛਮੀ} ਮਾਇਆ ਦਾ ਪਤੀ। ਪਤਿਤ ਉਧਾਰਣੋ—ਵਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਣ ਵਾਲਾ। ਪ੝ਰਭਿ—ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ। ਭੈ— {ਲਫ਼ਜ਼ 'ਭਉ' ਤੋਂ ਬਹ੝-ਵਚਨ}। ਸਿੰਧ੝—ਸਮ੝ੰਦਰ। ਸਾਗਰ—ਸਮ੝ੰਦਰ। ਕੰਠਿ—ਗਲ ਨਾਲ। ਬਿਰਦ੝—ਮ੝ੱਢ—ਕਦੀਮਾਂ ਦਾ ਸ੝ਭਾਉ। ਸੰਦਾ—ਦਾ। ਕੇਲ—ਚੋਜ—ਤਮਾਸ਼ੇ। ਕਰੰਦਾ—ਕਰਨ ਵਾਲਾ।੪।

ਅਰਥ: ਸਭ ਤੋਂ ਸ੝ਰੇਸ਼ਟ ਆਨੰਦ ਦਾ ਮਾਲਕ-ਪ੝ਰਭੂ ਜਿਸ ਮਨ ਵਿਚ ਜਿਸ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਆ ਵੱਸਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਹਿਰਦੇ-ਘਰ ਵਿਚ (ਮਾਨੋ) ਖ਼੝ਸੀ ਦੇ ਗੀਤ (ਗਾਝ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ) ਕੌਤਕ-ਤਮਾਸ਼ੇ (ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ), ਆਨੰਦ (ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ)। ਪ੝ਰਭੂ-ਪਤੀ ਬੇਅੰਤ ਹੈ, ਸਦਾ ਦਇਆ ਦਾ ਘਰ ਹੈ, ਲੱਛਮੀ ਦਾ ਆਸਰਾ ਹੈ, ਸ੝ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੀ ਸਾਰ ਲੈਣ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਵਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਉਸ ਮ੝ਰਾਰੀ ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ ਜਿਸ ਜੀਵ ਉੱਤੇ ਮੇਹਰ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤੀ, ਉਸ ਜੀਵ ਨੂੰ ਅਨੇਕਾਂ ਸਹਿਮਾਂ-ਭਰੇ ਸੰਸਾਰ-ਸਮ੝ੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘਾ ਲਿਆ।

ਨਾਨਕ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ-ਮਾਲਕ-ਪ੝ਰਭੂ ਦਾ ਇਹ ਮ੝ੱਢ-ਕਦੀਮਾਂ ਦਾ ਸ੝ਭਾਉ ਹੈ ਕਿ ਜੇਹੜਾ ਜੀਵ ਉਸ ਦੀ ਸਰਨ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਉਹ ਸਦਾ ਚੋਜ-ਤਮਾਸ਼ੇ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪ੝ਰਭੂ (ਉਸ ਸਰਨ ਆਝ ਨੂੰ) ਮਿਲ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।੪।੧।੪।