ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ਮਹਲਾ 5 ॥

ਠਾਕ੝ਰ ਹੋਝ ਆਪਿ ਦਇਆਲ ॥ ਭਈ ਕਲਿਆਣ ਅਨੰਦ ਰੂਪ ਹੋਈ ਹੈ ਉਬਰੇ ਬਾਲ ਗ੝ਪਾਲ ॥ ਰਹਾਉ ॥

ਦ੝ਇ ਕਰ ਜੋੜਿ ਕਰੀ ਬੇਨੰਤੀ ਪਾਰਬ੝ਰਹਮ੝ ਮਨਿ ਧਿਆਇਆ ॥ ਹਾਥ੝ ਦੇਇ ਰਾਖੇ ਪਰਮੇਸ੝ਰਿ ਸਗਲਾ ਦ੝ਰਤ੝ ਮਿਟਾਇਆ ॥1॥

ਵਰ ਨਾਰੀ ਮਿਲਿ ਮੰਗਲ੝ ਗਾਇਆ ਠਾਕ੝ਰ ਕਾ ਜੈਕਾਰ੝ ॥ ਕਹ੝ ਨਾਨਕ ਜਨ ਕਉ ਬਲਿ ਜਾਈਝ ਜੋ ਸਭਨਾ ਕਰੇ ਉਧਾਰ੝ ॥2॥23॥

ਪਦਅਰਥ: ਠਾਕ੝ਰ-ਮਾਲਕ-ਪ੝ਰਭੂ ਜੀ। ਦਇਆਲ-ਦਇਆਵਾਨ। ਕਲਿਆਣ-ਸ੝ਖ, ਸ਼ਾਂਤੀ। ਅਨੰਦ-ਰੂਪ-ਆਨੰਦ-ਭਰਪੂਰ। ਹੋਈ ਹੈ-ਹੋ ਜਾਈਦਾ ਹੈ। ਉਬਰੇ-(ਸੰਸਾਰ-ਸਮ੝ੰਦਰ ਵਿਚ ਡ੝ੱਬਣੋਂ) ਬਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਬਾਲ ਗ੝ਪਾਲ-ਸ੝ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੇ ਪਾਲਣਹਾਰ-ਪਿਤਾ ਦਾ ਪੱਲਾ ਫੜਨ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ।ਰਹਾਉ।

ਕਰ- {ਬਹ੝-ਵਚਨ} ਹੱਥ। ਜੋੜਿ-ਜੋੜ ਕੇ। ਮਨਿ-ਮਨ ਵਿਚ। ਪਰਮੇਸ੝ਰਿ-ਪਰਮੇਸਰ ਨੇ। ਦ੝ਰਤਿ- {दढ़रित} ਪਾਪ।੧।

ਵਰ ਨਾਰੀ ਮਿਲਿ-ਨਾਰੀਆਂ ਵਰ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ, ਗਿਆਨ-ਇੰਦ੝ਰੇ ਪ੝ਰਭੂ-ਪਤੀ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ। ਮੰਗਲ੝-ਖ਼੝ਸ਼ੀ ਦਾ ਗੀਤ, ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦਾ ਗੀਤ। ਜੈਕਾਰ੝-ਜੈ ਜੈ ਦਾ ਸੋਹਿਲਾ। ਜਨ ਕਉ-ਪ੝ਰਭੂ ਦੇ ਸੇਵਕ ਤੋਂ। ਉਧਾਰ-ਪਾਰ-ਉਤਾਰਾ।੨।

ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਆਪਣੇ ਜਿਸ ਸੇਵਕ ਉੱਤੇ ਪ੝ਰਭੂ ਜੀ ਦਇਆਵਾਨ ਹ੝ੰਦੇ ਹਨ, ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪੂਰਨ ਸ਼ਾਂਤੀ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪ੝ਰਭੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਆਨੰਦ-ਭਰਪੂਰ ਹੋ ਜਾਈਦਾ ਹੈ। ਸ੝ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੇ ਪਾਲਣਹਾਰ-ਪਿਤਾ ਦਾ ਪੱਲਾ ਫੜਨ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ (ਸੰਸਾਰ-ਸਮ੝ੰਦਰ ਵਿਚ ਡ੝ੱਬਣੋਂ) ਬਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਰਹਾਉ।

ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਨ੝ਹਾਂ ਵਡ-ਭਾਗੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਅੱਗੇ ਅਰਜ਼ੋਈ ਕੀਤੀ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿਚ ਆਰਾਧਿਆ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਦੇ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਸੰਸਾਰ-ਸਮ੝ੰਦਰ ਵਿਚ ਡ੝ੱਬਣੋਂ) ਬਚਾ ਲਿਆ, (ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪਿਛਲਾ ਕੀਤਾ) ਸਾਰਾ ਪਾਪ ਦੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।੩।

(ਹੇ ਭਾਈ ਜਿਸ ਸੇਵਕ ਉੱਤੇ ਪ੝ਰਭੂ ਜੀ ਦਇਆਵਾਨ ਹੋਝ, ਉਸ ਦੇ) ਗਿਆਨ-ਇੰਦ੝ਰਿਆਂ ਨੇ ਪ੝ਰਭੂ-ਪਤੀ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਪ੝ਰਭੂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦਾ ਗੀਤ ਗਾਣਾ ਸ਼੝ਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਹੇ ਨਾਨਕ! ਆਖ-ਪ੝ਰਭੂ ਦੇ ਉਸ ਭਗਤ ਤੋਂ ਕ੝ਰਬਾਨ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੇਹੜਾ ਹੋਰ ਸਭ ਜੀਵਾਂ ਦਾ ਭੀ ਪਾਰ-ਉਤਾਰਾ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।੨।੨੩।

dhaevaga(n)dhhaaree mehalaa 5 ||

t(h)aakur hoeae aap dhaeiaal || bhee kaliaan ana(n)dh roop hoee hai oubarae baal gupaal || rehaao ||

dhue kar jorr karee baena(n)thee paarabreham man dhhiaaeiaa || haathh dhaee raakhae paramaesur sagalaa dhurath mittaaeiaa ||1||

var naaree mil ma(n)gal gaaeiaa t(h)aakur kaa jaikaar || kahu naanak jan ko bal jaaeeai jo sabhanaa karae oudhhaar ||2||23||

Dayv-Gandhaaree, Fifth Mehla:

The Lord and Master Himself has become Merciful. I have been emancipated, and I have become the embodiment of bliss; I am the Lord's child - He has saved me. ||Pause||

With my palms pressed together, I offer my prayer; within my mind, I meditate on the Supreme Lord God. Giving me His hand, the Transcendent Lord has eradicated all my sins. ||1||

Husband and wife join together in rejoicing, celebrating the Victory of the Lord Master. Says Nanak, I am a sacrifice to the humble servant of the Lord, who emancipates everyone. ||2||23||