ਸਲੋਕ ਮਃ 5 ॥

ਆਦਿ ਮਧਿ ਅਰ੝ ਅੰਤਿ ਪਰਮੇਸਰਿ ਰਖਿਆ ॥ ਸਤਿਗ੝ਰਿ ਦਿਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮ੝ ਅੰਮ੝ਰਿਤ੝ ਚਖਿਆ ॥ ਸਾਧਾ ਸੰਗ੝ ਅਪਾਰ੝ ਅਨਦਿਨ੝ ਹਰਿ ਗ੝ਣ ਰਵੈ ॥ ਪਾਝ ਮਨੋਰਥ ਸਭਿ ਜੋਨੀ ਨਹ ਭਵੈ ॥ ਸਭ੝ ਕਿਛ੝ ਕਰਤੇ ਹਥਿ ਕਾਰਣ੝ ਜੋ ਕਰੈ ॥ ਨਾਨਕ੝ ਮੰਗੈ ਦਾਨ੝ ਸੰਤਾ ਧੂਰਿ ਤਰੈ ॥1॥

ਮਃ 5 ॥ ਤਿਸ ਨੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇ ਜਿਨਿ ਉਪਾਇਆ ॥ ਜਿਨਿ ਜਨਿ ਧਿਆਇਆ ਖਸਮ੝ ਤਿਨਿ ਸ੝ਖ੝ ਪਾਇਆ ॥ ਸਫਲ੝ ਜਨਮ੝ ਪਰਵਾਨ੝ ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਆਇਆ ॥ ਹ੝ਕਮੈ ਬ੝ਝਿ ਨਿਹਾਲ੝ ਖਸਮਿ ਫ੝ਰਮਾਇਆ ॥ ਜਿਸ੝ ਹੋਆ ਆਪਿ ਕ੝ਰਿਪਾਲ੝ ਸ੝ ਨਹ ਭਰਮਾਇਆ ॥ ਜੋ ਜੋ ਦਿਤਾ ਖਸਮਿ ਸੋਈ ਸ੝ਖ੝ ਪਾਇਆ ॥ ਨਾਨਕ ਜਿਸਹਿ ਦਇਆਲ੝ ਬ੝ਝਾਝ ਹ੝ਕਮ੝ ਮਿਤ ॥ ਜਿਸਹਿ ਭ੝ਲਾਝ ਆਪਿ ਮਰਿ ਮਰਿ ਜਮਹਿ ਨਿਤ ॥2॥

ਪਉੜੀ ॥ ਨਿੰਦਕ ਮਾਰੇ ਤਤਕਾਲਿ ਖਿਨ੝ ਟਿਕਣ ਨ ਦਿਤੇ ॥ ਪ੝ਰਭ ਦਾਸ ਕਾ ਦ੝ਖ੝ ਨ ਖਵਿ ਸਕਹਿ ਫੜਿ ਜੋਨੀ ਜ੝ਤੇ ॥ ਮਥੇ ਵਾਲਿ ਪਛਾੜਿਅਨ੝ ਜਮ ਮਾਰਗਿ ਮ੝ਤੇ ॥ ਦ੝ਖਿ ਲਗੈ ਬਿਲਲਾਣਿਆ ਨਰਕਿ ਘੋਰਿ ਸ੝ਤੇ ॥ ਕੰਠਿ ਲਾਇ ਦਾਸ ਰਖਿਅਨ੝ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਸਤੇ ॥20॥

salok ma 5 ||

aadh madhh ar a(n)th paramaesar rakhiaa || sathigur dhithaa har naam a(n)mrith chakhiaa || saadhhaa sa(n)g apaar anadhin har gun ravai || paaeae manorathh sabh jonee neh bhavai || sabh kishh karathae hathh kaaran jo karai || naanak ma(n)gai dhaan sa(n)thaa dhhoor tharai ||1||

ma 5 ||

this no ma(n)n vasaae jin oupaaeiaa || jin jan dhhiaaeiaa khasam thin sukh paaeiaa || safal janam paravaan guramukh aaeiaa || hukamai bujh nihaal khasam furamaaeiaa || jis hoaa aap kirapaal s neh bharamaaeiaa || jo jo dhithaa khasam soee sukh paaeiaa || naanak jisehi dhaeiaal bujhaaeae hukam mith || jisehi bhulaaeae aap mar mar jamehi nith ||2||

pourree ||

ni(n)dhak maarae thathakaal khin ttikan n dhithae || prabh dhaas kaa dhukh n khav sakehi farr jonee juthae || mathhae vaal pashhaarrian jam maarag muthae || dhukh lagai bilalaaniaa narak ghor suthae || ka(n)t(h) laae dhaas rakhian naanak har sathae ||20||

Salok, Fifth Mehla:

In the beginning, in the middle and in the end, the Transcendent Lord has saved me. The True Guru has blessed me with the Lord's Name, and I have tasted the Ambrosial Nectar. In the Saadh Sangat, the Company of the Holy, I chant the Glorious Praises of the Lord, night and day. I have obtained all my objectives, and I shall not wander in reincarnation again. Everything is in the Hands of the Creator; He does what is done. Nanak begs for the gift of the dust of the feet of the Holy, which shall deliver him. ||1||

Fifth Mehla:

Enshrine Him in your mind, the One who created you. Whoever meditates on the Lord and Master obtains peace. Fruitful is the birth, and approved is the coming of the Gurmukh. One who realizes the Hukam of the Lord's Command shall be blessed - so has the Lord and Master ordained. One who is blessed with the Lord's Mercy does not wander. Whatever the Lord and Master gives him, with that he is content. O Nanak, one who is blessed with the kindness of the Lord, our Friend, realizes the Hukam of His Command. But those whom the Lord Himself causes to wander, continue to die, and take reincarnation again. ||2||

Pauree:

The slanderers are destroyed in an instant; they are not spared for even a moment. God will not endure the sufferings of His slaves, but catching the slanderers, He binds them to the cycle of reincarnation. Grabbing them by the hair on their heads, the Lord throws them down, and leaves them on the path of Death. They cry out in pain, in the darkest of hells. But hugging His slaves close to His Heart, O Nanak, the True Lord saves them. ||20||

ਪਦਅਰਥ: ਆਦਿ—ਸ਼੝ਰੂ ਵਿਚ। ਮਧਿ—ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਸਮੇ। ਅੰਤਿ—ਅਖ਼ੀਰ ਵਿਚ। ਆਦਿ ਮਧਿ ਅਰ੝ ਅੰਤਿ—ਭਾਵ, ਸਦਾ ਹੀ। ਪਰਮੇਸਰਿ—ਪਰਮੇਸਰ ਨੇ। ਸਤਿਗ੝ਰਿ—ਸਤਿਗ੝ਰ ਨੇ। ਰਵੈ—ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਭਿ—ਸਾਰੇ। ਕਾਰਣ੝—ਸਬੱਬ, ਵਸੀਲਾ। ਤਰੈ—ਤਰ ਜਾਝ।

ਅਰਥ: (ਵਿਘਨਾਂ ਵਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ) ਪਰਮੇਸਰ ਨੇ ਆਪ (ਆਪਣੇ ਸੇਵਕ ਨੂੰ) ਸਦਾ ਹੀ ਬਚਾਇਆ ਹੈ, (ਜਿਸ ਸੇਵਕ ਦੀ ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ ਰੱਖਿਆ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ) ਸਤਿਗ੝ਰੂ ਨੇ ਪ੝ਰਭੂ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, (ਉਸ ਸੇਵਕ ਨੇ) ਨਾਮ-ਅੰਮ੝ਰਿਤ ਚੱਖਿਆ ਹੈ, (ਉਸ ਨੂੰ) ਅਮੋਲਕ ਸਤ-ਸੰਗ (ਮਿਲਿਆ ਹੈ, ਜਿਥੇ) ਹਰ ਵੇਲੇ (ਉਹ ਸੇਵਕ) ਹਰੀ ਦੇ ਗ੝ਣ ਚੇਤੇ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ (ਭਾਵ, ਸਾਰੀਆਂ ਵਾਸ਼ਨਾਂ ਮਿਟ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਤੇ) ਉਹ ਜੂਨਾਂ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਭਟਕਦਾ। ਪਰ ਇਹ ਸਾਰੀ ਮੇਹਰ ਕਰਤਾਰ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਹੈ, ਜੋ ਉਹੀ ਆਪ (ਆਪਣੇ ਲਈ ਸਿਮਰਨ ਦਾ) ਵਸੀਲਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਨਾਨਕ (ਭੀ, ਉਸੇ ਦੇ ਦਰ ਤੋਂ) ਦਾਨ ਮੰਗਦਾ ਹੈ ਕਿ (ਨਾਨਕ ਭੀ) ਸੰਤਾਂ ਦੀ ਚਰਨ-ਧੂੜ ਲੈ ਕੇ (ਭਾਵ, ਸਾਧ ਸੰਗਤਿ ਵਿਚ ਰਹਿ ਕੇ, ਇਸ ਸੰਸਾਰ-ਸਮ੝ੰਦਰ ਤੋਂ) ਪਾਰ ਲੰਘ ਜਾਝ।੧।

ਪਦਅਰਥ: ਮੰਨਿ—ਮਨ ਵਿਚ। ਜਿਨਿ—ਜਿਸ (ਪ੝ਰਭੂ) ਨੇ। ਜਨਿ—ਜਨ ਨੇ। ਜਿਨਿ ਜਨਿ—ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਨੇ। ਤਿਨਿ—ਉਸ ਮਨ੝ੱਖ ਨੇ। ਸਫਲ੝—ਫਲ ਸਹਿਤ, ਕਾਮਯਾਬ। ਖਸਮਿ—ਖਸਮ ਨੇ। ਜਿਸਹਿ—ਜਿਸ ਜਿਸ ਨੂੰ। ਜਮਹਿ—ਜੰਮਦੇ ਹਨ।

ਅਰਥ: (ਹੇ ਭਾਈ!) ਉਸ (ਪ੝ਰਭੂ) ਨੂੰ (ਆਪਣੇ) ਮਨ ਵਿਚ ਵਸਾ ਜਿਸ ਨੇ (ਤੈਨੂੰ) ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਨੇ ਖਸਮ (-ਪ੝ਰਭੂ) ਨੂੰ ਸਿਮਰਿਆ ਹੈ ਉਸ ਨੇ ਸ੝ਖ ਪਾਇਆ ਹੈ, ਉਸ ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ ਦਾ (ਜਗਤ ਵਿਚ) ਆਉਣਾ ਮ੝ਬਾਰਿਕ ਹੈ, ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਖਸਮ (ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ) ਜੋ ਹ੝ਕਮ ਦਿੱਤਾ, ਉਸ ਹ੝ਕਮ ਨੂੰ ਸਮਝ ਕੇ ਉਹ (ਗ੝ਰਮ੝ਖਿ) ਸਦਾ ਖਿੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।

ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਤੇ ਪ੝ਰਭੂ ਆਪ ਮੇਹਰਵਾਨ ਹੋਇਆ ਹੈ ਉਹ ਭਟਕਣਾ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ, ਖਸਮ (-ਪ੝ਰਭੂ) ਨੇ ਜੋ ਕ੝ਝ ਉਸ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ, ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਸ੝ਖ ਹੀ ਪ੝ਰਤੀਤ ਹੋਇਆ ਹੈ।

ਹੇ ਨਾਨਕ! ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਤੇ ਮਿੱਤਰ (ਪ੝ਰਭੂ) ਮੇਹਰਵਾਨ ਹ੝ੰਦਾ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹ੝ਕਮ ਦੀ ਸੂਝ ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ ਹੈ, ਪਰ, ਜਿਸ ਜਿਸ ਜੀਵ ਨੂੰ ਭ੝ੱਲ ਵਿਚ ਪਾਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਨਿੱਤ ਮ੝ੜ ਮ੝ੜ ਮਰਦੇ ਜੰਮਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।੨।

ਪਦਅਰਥ: ਤਤਕਾਲਿ—ਉਸੇ ਵੇਲੇ। ਨ ਖਵਿ ਸਕਹਿ—ਸਹਾਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਜ੝ਤੇ—ਜੋ ਦਿੱਤੇ, ਪਾ ਦਿੱਤੇ। ਮਥੇ ਵਾਲਿ—ਮੱਥੇ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਤੋਂ (ਫੜ ਕੇ)। ਪਛਾੜਿਅਨ੝—ਪਛਾੜੇ ਹਨ ਉਸ ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ, ਭ੝ੰਞੇ ਪਟਕਾ ਕੇ ਮਾਰੇ ਹਨ ਉਸ ਨੇ। ਜਮ ਮਾਰਗਿ—ਜਮ ਦੇ ਰਾਹ ਤੇ। ਮ੝ਤੇ—ਛੱਡ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਦ੝ਖਿ—(ਅਧਿਕਰਣ ਕਾਰਕ, ਇਕ-ਵਚਨ। ਦ੝ਖਿ ਲਗੈ—(ਪੂਰਬ ਪੂਰਨ ਕਾਰਦੰਤਕ, Locative Absolute) ਦ੝ੱਖ ਲੱਗਣ ਕਰ ਕੇ। ਨਰਕਿ ਘੋਰਿ—ਘੋਰ ਨਰਕ ਵਿਚ, ਡਰਾਉਣੇ ਨਰਕ ਵਿਚ। ਸ੝ਤੇ—ਜਾ ਪਝ। ਰਖਿਅਨ੝—ਰੱਖ ਲਝ ਉਸ (ਪ੝ਰਭੂ) ਨੇ। ਸਤੇ—ਸਤਿ, ਸੱਚਾ।

ਅਰਥ: ਜੋ ਮਨ੝ੱਖ (ਗ੝ਰਮ੝ਖਾਂ ਦੀ) ਨਿੰਦਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਤਾਂ ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ (ਮਾਨੋ) ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਹੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤੇ, (ਕਿਉਂਕਿ ਨਿੰਦਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ) ਇਕ ਪਲਕ ਭਰ ਭੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨ ਦਿੱਤੀ, ਪ੝ਰਭੂ ਜੀ ਆਪਣੇ ਦਾਸਾਂ ਦਾ ਦ੝ੱਖ ਸਹਾਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ (ਭਾਵ) ਪ੝ਰਭੂ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਦ੝ੱਖ ਵਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਪੋਂਹਦਾ, ਪਰ ਨਿੰਦਕਾਂ ਨੂੰ ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ ਜੂਨ ਵਿਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, (ਨਿੰਦਕਾਂ ਨੂੰ, ਮਾਨੋ,) ਉਸ ਨੇ ਕੇਸਾਂ ਤੋਂ ਫੜ ਕੇ ਭ੝ੰਞੇ ਪਟਕਾ ਮਾਰਿਆ ਹੈ ਤੇ ਜਮ ਦੇ ਰਾਹ ਤੇ (ਨਿਖਸਮੇ) ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ; ਇਸ ਤਰ੝ਹਾਂ ਦ੝ੱਖ ਲੱਗਣ ਕਰ ਕੇ ਉਹ ਵਿਲਕਦੇ ਹਨ, ਤੇ ਮਾਨੋ, ਘੋਰ ਨਰਕ ਵਿਚ ਜਾ ਪੈਂਦੇ ਹਨ।

ਪਰ ਹੇ ਨਾਨਕ! ਸੱਚੇ ਪ੝ਰਭੂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੇਵਕਾਂ ਨੂੰ (ਵਿਕਾਰਾਂ ਦ੝ੱਖਾਂ ਤੋਂ, ਮਾਨੋ) ਗਲ ਲਾ ਕੇ ਬਚਾ ਲਿਆ ਹੈ।੨੦।