Darpan 729: Difference between revisions
Hari singh (talk | contribs) No edit summary |
Hari singh (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 1: | Line 1: | ||
{|style="border: 1px solid #FFDEAD; color: #000; background-color: #FFFAF0; padding: .4em .9em .9em; margin-top:.0em; margin-bottom:.3em; text-align: left;font-size: 140%; margin: 0;" | {|style="border: 1px solid #FFDEAD; color: #000; background-color: #FFFAF0; padding: .4em .9em .9em; margin-top:.0em; margin-bottom:.3em; text-align: left;font-size: 140%; margin: 0;" | ||
|colspan=2|<h1 style="margin: 0; background-color:#FFFACD; font-size: 80%; font-weight:normal; text-align: center; border: 1px solid #FFDEAD; margin-top:.0em; margin-bottom:.3em; padding:0.2em 0.4em; color:#FF6600"> | |colspan=2|<h1 style="margin: 0; background-color:#FFFACD; font-size: 80%; font-weight:normal; text-align: center; border: 1px solid #FFDEAD; margin-top:.0em; margin-bottom:.3em; padding:0.2em 0.4em; color:#FF6600"> | ||
{{Hukamlong| | {{Hukamlong|June 16<small><small> March 12, 2007 and Dec 19, 2006</small></small>|729|31336|0729|2786}}</h1> | ||
|- | |- | ||
|colspan=2|<font color=Maroon> | |colspan=2|<font color=Maroon> |
Revision as of 06:20, 16 June 2007
SikhToTheMAX Hukamnama June 16 March 12, 2007 and Dec 19, 2006 SriGranth
| |
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ 1 ॥ ਜਪ ਤਪ ਕਾ ਬੰਧ ਬੇੜਲਾ ਜਿਤ ਲੰਘਹਿ ਵਹੇਲਾ ॥ ਨਾ ਸਰਵਰ ਨਾ ਊਛਲੈ ਝਸਾ ਪੰਥ ਸਹੇਲਾ ॥1॥ ਤੇਰਾ ਝਕੋ ਨਾਮ ਮੰਜੀਠੜਾ ਰਤਾ ਮੇਰਾ ਚੋਲਾ ਸਦ ਰੰਗ ਢੋਲਾ॥1॥ਰਹਾਉ॥ ਸਾਜਨ ਚਲੇ ਪਿਆਰਿਆ ਕਿਉ ਮੇਲਾ ਹੋਈ ॥ ਜੇ ਗਣ ਹੋਵਹਿ ਗੰਠੜੀਝ ਮੇਲੇਗਾ ਸੋਈ ॥2॥ ਮਿਲਿਆ ਹੋਇ ਨ ਵੀਛੜੈ ਜੇ ਮਿਲਿਆ ਹੋਈ ॥ ਆਵਾ ਗਉਣ ਨਿਵਾਰਿਆ ਹੈ ਸਾਚਾ ਸੋਈ ॥3॥ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਨਿਵਾਰਿਆ ਸੀਤਾ ਹੈ ਚੋਲਾ ॥ ਗਰ ਬਚਨੀ ਫਲ ਪਾਇਆ ਸਹ ਕੇ ਅੰਮਰਿਤ ਬੋਲਾ ॥4॥ ਨਾਨਕ ਕਹੈ ਸਹੇਲੀਹੋ ਸਹ ਖਰਾ ਪਿਆਰਾ ॥ ਹਮ ਸਹ ਕੇਰੀਆ ਦਾਸੀਆ ਸਾਚਾ ਖਸਮ ਹਮਾਰਾ ॥5॥2॥4॥ | |
ਪਦਅਰਥ: ਜਪ ਤਪ ਕਾ ਬੇੜਲਾ-ਜਤ ਤਪ ਦਾ ਸੋਹਣਾ ਬੇੜਾ। ਜਪ ਤਪ-ਨਾਮ-ਸਿਮਰਨ {ਨੋਟ:'ਰਹਾਉ' ਦੀ ਤਕ ਸਦਾ ਸਾਰੇ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਕੇਂਦਰੀ ਭਾਵ ਹੋਇਆ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਥੇ 'ਰਹਾਉ' ਵਿਚ 'ਨਾਮ' ਨੂੰ ਹੀ ਮਹਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਹੋਰ ਪਰਮਾਣ ਭੀ ਹਨ: ਭਨਤਿ ਨਾਨਕ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰ ॥ ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ਸਿਉ ਧਰੇ ਪਿਆਰ ॥ ਤਾ ਕੋ ਪਾਵੈ ਮੋਖ ਦਆਰ ॥ ਜਪ ਤਪ ਸਭ ਇਹ ਸਬਦ ਹੈ ਸਾਰ ॥੪॥੨॥੪॥ {ਧਨਾਸਰੀ ਮ: ੧, ਪੰਨਾ ੬੬੧ ਝ ਜੀ ਜਪ ਤਪ ਸੰਜਮ ਸਚ ਅਧਾਰ ॥ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮ ਦੇਹਿ ਸਖ ਪਾਈਝ ਤੇਰੀ ਭਗਤਿ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰ ॥੧॥ਰਹਾਉ॥ {ਗੂਜਰੀ ਮ: ੧, ਪੰਨਾ ੫੦੩ ਬੰਧ-ਬੰਨ, ਤਿਆਰ ਕਰ। ਜਿਤ-ਜਿਸ ਬੇੜੇ ਦੀ ਰਾਹੀਂ। ਵਹੇਲਾ-ਵਹਿਲਾ, ਛੇਤੀ। ਪੰਥ-ਰਸਤਾ, ਜੀਵਨ-ਪੰਥ। ਸਹੇਲਾ-ਸੌਖਾ।੧। ਮੰਜੀਠੜਾ-ਸੋਹਣੀ ਮਜੀਠ। ਰਤਾ-ਰੰਗਿਆ। ਸਦ ਰੰਗ-ਸਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਰੰਗ, ਪੱਕਾ ਰੰਗ। ਢੋਲਾ-ਹੇ ਮਿੱਤਰ! ਹੇ ਪਿਆਰੇ!।੧।ਰਹਾਉ। ਸਾਜਨ-ਹੇ ਸੱਜਣ! ਚਲੇ ਪਿਆਰਿਆ-ਹੇ ਤਰੇ ਜਾ ਰਹੇ ਪਿਆਰੇ! ਹੇ ਜੀਵਨ-ਸਫ਼ਰ ਦੇ ਪਿਆਰੇ ਪਾਂਧੀ! ਗੰਠੜੀਝ-ਗੰਢੜੀ ਵਿਚ, ਪੱਲੇ, ਰਾਹ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਵਾਸਤੇ ਬੱਧੀ ਹੋਈ ਗੰਢ ਵਿਚ। ਸੋਈ-ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ।੨। ਆਵਾਗਉਣ-ਆਉਣਾ ਤੇ ਜਾਣਾ, ਜਨਮ ਤੇ ਮਰਨ ਦਾ ਗੇੜ। ਨਿਵਾਰਿਆ-ਮਕਾ ਦਿੱਤਾ। ਸਾਚਾ-ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ। ਸੋਈ-ਉਹ ਪਰਭੂ।੩। ਮਾਰਿ-ਮਾਰ ਕੇ। ਸੀਤਾ ਹੈ ਚੋਲਾ-ਆਪਣੇ ਵਾਸਤੇ ਕੜਤਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਿੰਗਾਰਿਆ ਹੈ, ਆਪਣਾ ਆਪਾ ਸੰਦਰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਸਹ ਕੇ-ਖਸਮ-ਪਰਭੂ ਦੇ। ਅੰਮਰਿਤ ਬੋਲਾ-ਅਮਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬੋਲ, ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਬਚਨ।੪। ਖਰਾ-ਬਹਤ। ਕੇਰੀਆ-ਦੀਆਂ। ਸਾਚਾ-ਸਦਾ-ਥਿਰ।੫। ਅਰਥ: (ਹੇ ਜੀਵਨ-ਸਫ਼ਰ ਦੇ ਰਾਹੀ!) ਪਰਭੂ-ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਸੋਹਣਾ ਜੇਹਾ ਬੇੜਾ ਤਿਆਰ ਕਰ, ਜਿਸ (ਬੇੜੇ) ਵਿਚ ਤੂੰ (ਇਸ ਸੰਸਾਰ-ਸਮੰਦਰ ਵਿਚੋਂ) ਛੇਤੀ ਪਾਰ ਲੰਘ ਜਾਵੇਂਗਾ। (ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ) ਤੇਰਾ ਜੀਵਨ-ਰਸਤਾ ਝਸਾ ਸੌਖਾ ਹੋ ਜਾਇਗਾ ਕਿ (ਤੇਰੇ ਰਸਤੇ ਵਿਚ) ਨਾਹ ਇਹ (ਸੰਸਾਰ-) ਸਰੋਵਰ ਆਵੇਗਾ ਅਤੇ ਨਾਹ ਹੀ (ਇਸ ਦਾ ਮੋਹ) ਉਛਾਲੇ ਮਾਰੇਗਾ।੧। ਹੇ ਮਿੱਤਰ (-ਪਰਭੂ!) ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਹੀ ਸੋਹਣੀ ਮਜੀਠ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਪੱਕੇ ਰੰਗ ਨਾਲ ਮੇਰਾ (ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦਾ) ਚੋਲਾ ਰੰਗਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।੧।ਰਹਾਉ। ਹੇ ਸੱਜਣ! ਜੀਵਨ-ਸਫ਼ਰ ਦੇ ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਪਾਂਧੀ! (ਕੀ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ) ਪਰਭੂ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਕਿਵੇਂ ਹੰਦਾ ਹੈ? (ਵੇਖ!) ਜੇ ਪੱਲੇ ਗਣ ਹੋਣ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪ ਹੀ (ਆਪਣੇ ਨਾਲ) ਮਿਲਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।੨। ਜੇਹੜਾ ਜੀਵ ਪਰਭੂ-ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਜੜ ਜਾਝ ਜੇ ਉਹ ਸਚ-ਮਚ ਦਿਲੋਂ ਮਿਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕਦੇ ਉਹ ਉਸ ਮਿਲਾਪ ਵਿਚੋਂ ਵਿਛੜਦਾ ਨਹੀਂ। ਉਸ ਦਾ ਜਨਮ ਮਰਨ ਦਾ ਗੇੜ ਮੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਹਰ ਥਾਂ ਉਹ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪਰਭੂ ਹੀ ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ।੩। ਜਿਸ ਜੀਵ ਨੇ ਹਉਮੈ ਮਾਰ ਕੇ ਆਪਾ-ਭਾਵ ਦੂਰ ਕੀਤਾ ਹੈ ਤੇ (ਇਸ ਤਰਹਾਂ) ਆਪਣਾ ਆਪਾ ਸੰਵਾਰ ਲਿਆ ਹੈ, ਸਤਿਗਰੂ ਦੇ ਬਚਨਾਂ ਤੇ ਤਰ ਕੇ ਫਲ ਵਜੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਖਸਮ-ਪਰਭੂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦੇ ਬੋਲ ਪਰਾਪਤ ਹੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਹਨ।੪। ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ-ਹੇ ਸਤਸੰਗੀ ਸਹੇਲੀਹੋ! (ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ) ਖਸਮ-ਪਰਭੂ ਬਹਤ ਪਿਆਰਾ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, (ਫਿਰ ਇਉਂ ਯਕੀਨ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ) ਅਸੀ ਖਸਮ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਹਾਂ, ਤੇ ਉਹ ਖਸਮ-ਪਰਭੂ ਸਦਾ ਸਾਡੇ (ਸਿਰ ਉਤੇ) ਕਾਇਮ ਹੈ।੫।੨।੪। ਨੋਟ: ਅੰਕ ੨ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ 'ਘਰ ੬' ਦਾ ਇਹ ਦੂਜਾ ਸ਼ਬਦ ਹੈ। ਸੂਹੀ ਰਾਗ ਵਿਚ ਗਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦਾ ਇਹ ਚੌਥਾ ਸ਼ਬਦ ਹੈ। | |
soohee mehalaa 1 || jap thap kaa ba(n)dhh baerrulaa jith la(n)ghehi vehaelaa || naa saravar naa ooshhalai aisaa pa(n)thh suhaelaa ||1|| thaeraa eaeko naam ma(n)jeet(h)arraa rathaa maeraa cholaa sadh ra(n)g dtolaa ||1|| rehaao || saajan chalae piaariaa kio maelaa hoee || jae gun hovehi ga(n)t(h)arreeai maelaegaa soee ||2|| miliaa hoe n veeshhurrai jae miliaa hoee || aavaa goun nivaariaa hai saachaa soee ||3|| houmai maar nivaariaa seethaa hai cholaa || gur bachanee fal paaeiaa seh kae a(n)mrith bolaa ||4|| naanak kehai sehaeleeho sahu kharaa piaaraa || ham seh kaereeaa dhaaseeaa saachaa khasam hamaaraa ||5||2||4|| | |
Soohee, First Mehla: Build the raft of meditation and self-discipline, to carry you across the river. There will be no ocean, and no rising tides to stop you; this is how comfortable your path shall be. ||1|| Your Name alone is the color, in which the robe of my body is dyed. This color is permanent, O my Beloved. ||1||Pause|| My beloved friends have departed; how will they meet the Lord? If they have virtue in their pack, the Lord will unite them with Himself. ||2|| Once united with Him, they will not be separated again, if they are truly united. The True Lord brings their comings and goings to an end. ||3|| One who subdues and eradicates egotism, sews the robe of devotion. Following the Word of the Guru's Teachings, she receives the fruits of her reward, the Ambrosial Words of the Lord. ||4|| Says Nanak, O soul-brides, our Husband Lord is so dear! We are the servants, the hand-maidens of the Lord; He is our True Lord and Master. ||5||2||4|| |