ਰਾਗ੝ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ 5 ਘਰ੝ 1 ੴ ਸਤਿਗ੝ਰ ਪ੝ਰਸਾਦਿ ॥

ਬਾਜੀਗਰਿ ਜੈਸੇ ਬਾਜੀ ਪਾਈ ॥ ਨਾਨਾ ਰੂਪ ਭੇਖ ਦਿਖਲਾਈ ॥ ਸਾਂਗ੝ ਉਤਾਰਿ ਥੰਮ੝”ਓਿ ਪਾਸਾਰਾ ॥ ਤਬ ਝਕੋ ਝਕੰਕਾਰਾ ॥1॥

ਕਵਨ ਰੂਪ ਦ੝ਰਿਸਟਿਓ ਬਿਨਸਾਇਓ ॥ ਕਤਹਿ ਗਇਓ ਉਹ੝ ਕਤ ਤੇ ਆਇਓ ॥1॥ ਰਹਾਉ ॥

ਜਲ ਤੇ ਊਠਹਿ ਅਨਿਕ ਤਰੰਗਾ ॥ ਕਨਿਕ ਭੂਖਨ ਕੀਨੇ ਬਹ੝ ਰੰਗਾ ॥ ਬੀਜ੝ ਬੀਜਿ ਦੇਖਿਓ ਬਹ੝ ਪਰਕਾਰਾ॥ ਫਲ ਪਾਕੇ ਤੇ ਝਕੰਕਾਰਾ ॥2॥

ਸਹਸ ਘਟਾ ਮਹਿ ਝਕ੝ ਆਕਾਸ੝ ॥ ਘਟ ਫੂਟੇ ਤੇ ਓਹੀ ਪ੝ਰਗਾਸ੝ ॥ ਭਰਮ ਲੋਭ ਮੋਹ ਮਾਇਆ ਵਿਕਾਰ ॥ ਭ੝ਰਮ ਛੂਟੇ ਤੇ ਝਕੰਕਾਰ ॥3॥

ਓਹ੝ ਅਬਿਨਾਸੀ ਬਿਨਸਤ ਨਾਹੀ ॥ ਨਾ ਕੋ ਆਵੈ ਨਾ ਕੋ ਜਾਹੀ॥ ਗ੝ਰਿ ਪੂਰੈ ਹਉਮੈ ਮਲ੝ ਧੋਈ ॥ ਕਹ੝ ਨਾਨਕ ਮੇਰੀ ਪਰਮ ਗਤਿ ਹੋਈ ॥4॥1॥

ਪਦਅਰਥ: ਬਾਜੀਗਰਿ—ਬਾਜੀਗਰ ਨੇ। ਨਾਨਾ ਰੂਪ—ਅਨੇਕਾਂ ਰੂਪ। ਸਾਂਗ੝—ਨਕਲੀ ਸ਼ਕਲ। ਉਤਾਰਿ—ਲਾਹ ਕੇ। ਥੰਮ੝ਹ੝ਹਿਓ—ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ। ਪਾਸਾਰਾ—ਖੇਡ ਦਾ ਖਿਲਾਰ। ਝਕੰਕਾਰਾ—ਪਰਮਾਤਮਾ।੧।

ਕਵਨ ਰੂਪ—ਕੇਹੜੇ ਕੇਹੜੇ ਰੂਪ? ਅਨੇਕਾਂ ਰੂਪ। ਦ੝ਰਿਸਟਿਓ—ਦਿੱਸਿਆ। ਬਿਨਸਾਇਓ—ਬਿਨਸਿਓ, ਨਾਸ ਹੋਇਆ। ਕਤਹਿ—ਕਿੱਥੇ? ਉਹ੝—ਜੀਵ। ਕਤ ਤੇ—ਕਿੱਥੋਂ?।੧।ਰਹਾਉ।

ਤੇ—ਤੋਂ। ਊਠਹਿ—ਉੱਠਦੇ ਹਨ। ਤਰੰਗ—ਲਹਿਰਾਂ। ਕਨਿਕ—ਸੋਨਾ। ਭੂਖਨ—ਗਹਿਣੇ। ਕੀਨੇ—ਬਣਾਝ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਬੀਜਿ—ਬੀਜ ਕੇ। ਫਲ ਪਾਕੇ ਤੇ—ਫਲ ਪੱਕਣ ਨਾਲ।੨।

ਸਹਸ—ਹਜ਼ਾਰਾਂ। ਘਟ—ਘੜਾ। ਘਟ ਫੂਟੇ ਤੇ—ਘੜੇ ਟ੝ੱਟਣ ਨਾਲ। ਭਰਮ—ਭਟਕਣਾ।੩।

ਅਬਿਨਾਸੀ—ਨਾਸ—ਰਹਿਤ। ਕੋ—ਕੋਈ ਜੀਵ। ਆਵੈ—ਜੰਮਦਾ ਹੈ। ਜਾਹੀ—ਜਾਹਿ, ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਮਰਦੇ ਹਨ। ਗ੝ਰਿ—ਗ੝ਰੂ ਨੇ। ਪਰਮ ਗਤਿ—ਉੱਚੀ ਆਤਮਕ ਅਵਸਥਾ।੪।

ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! (ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ) ਅਨੇਕਾਂ ਹੀ ਰੂਪ ਦਿੱਸਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਨੇਕਾਂ ਹੀ ਰੂਪ ਨਾਸ ਹ੝ੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। (ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਸਕਦਾ ਕਿ) ਜੀਵ ਕਿੱਥੋਂ ਆਇਆ ਸੀ, ਤੇ, ਕਿੱਥੇ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।੧।ਰਹਾਉ।

ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਬਾਜ਼ੀਗਰ ਨੇ (ਕਦੇ) ਬਾਜ਼ੀ ਪਾ ਕੇ ਵਿਖਾਈ ਹੋਵੇ, ਉਹ ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਤੇ ਭੇਖ ਵਿਖਾਂਦਾ ਹੈ (ਇਸੇ ਤਰ੝ਹਾਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਇਹ ਜਗਤ-ਤਮਾਸ਼ਾ ਰਚਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਚ ਅਨੇਕਾਂ ਰੂਪ ਭੇਖ ਵਿਖਾ ਰਿਹਾ ਹੈ)। ਜਦੋਂ ਪ੝ਰਭੂ ਆਪਣੀ ਇਹ (ਜਗਤ-ਰੂਪ) ਨਕਲੀ ਸ਼ਕਲ ਲਾਹ ਕੇ ਖੇਡ ਦਾ ਖਿਲਾਰਾ ਰੋਕ ਦੇਂਦਾ ਹੈ, ਤਦੋਂ ਇਕ ਆਪ ਹੀ ਆਪ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।੧।

ਹੇ ਭਾਈ! ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਅਨੇਕਾਂ ਲਹਿਰਾਂ ਉਠਦੀਆਂ ਹਨ (ਮ੝ੜ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਰਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ)। ਸੋਨੇ ਤੋਂ ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਘੜੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ (ਉਹ ਅਸਲ ਵਿਚ ਸੋਨਾ ਹੀ ਹ੝ੰਦੇ ਹਨ)। (ਕਿਸੇ ਰ੝ੱਖ ਦਾ) ਬੀ ਬੀਜ ਕੇ (ਸ਼ਾਖ਼ਾਂ ਪੱਤੇ ਆਦਿਕ ਉਸ ਦਾ) ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਦਾ ਸਰੂਪ ਵੇਖਣ ਵਿਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। (ਰ੝ੱਖ ਦੇ) ਫਲ ਪੱਕਣ ਤੇ (ਉਹੀ ਪਹਿਲੀ ਕਿਸਮ ਦੇ ਬੀਜ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ) (ਤਿਵੇਂ ਇਸ ਬਹ੝-ਰੰਗੀ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਅਸਲਾ) ਇਕ ਪਰਮਾਤਮਾ ਹੀ ਹੈ।੨।

ਹੇ ਭਾਈ! ਇਕੋ ਆਕਾਸ਼ (ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਝ) ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਘੜਿਆਂ ਵਿਚ (ਵਖ ਵਖ ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ)। ਜਦੋਂ ਘੜੇ ਟ੝ੱਟ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ (ਆਕਾਸ਼) ਹੀ ਦਿੱਸਦਾ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਾਇਆ ਦੇ ਭ੝ਰਮ ਦੇ ਕਾਰਨ (ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਅੰਸ਼ ਜੀਵਾਤਮਾ ਵਿਚ) ਭਟਕਣਾ, ਲੋਭ ਮੋਹ ਆਦਿਕ ਵਿਕਾਰ ਉੱਠਦੇ ਹਨ। ਭ੝ਰਮ ਮਿਟ ਜਾਣ ਨਾਲ ਇਕ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਹੀ ਰੂਪ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।੩।

ਹੇ ਭਾਈ! ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨਾਸ-ਰਹਿਤ ਹੈ, ਉਸ ਕਦੇ ਨਾਸ ਨਹੀਂ ਹ੝ੰਦਾ। (ਉਹ ਪ੝ਰਭੂ ਜੀਵਾਤਮਾ ਰੂਪ ਹੋ ਕੇ ਭੀ) ਨਾਹ ਕੋਈ ਆਤਮਾ ਜੰਮਦਾ ਹੈ, ਨਾਹ ਕੋਈ ਆਤਮਾ ਮਰਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਨਾਨਕ! ਆਖ-ਪੂਰੇ ਗ੝ਰੂ ਨੇ (ਮੇਰੇ ਅੰਦਰੋਂ) ਹਉਮੈ ਦੀ ਮੈਲ ਧੋ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਹ੝ਣ ਮੇਰੀ ਉੱਚੀ ਆਤਮਕ ਅਵਸਥਾ ਬਣ ਗਈ ਹੈ (ਤੇ, ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਜਗਤ ਉਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਆਪਣਾ ਹੀ ਰੂਪ ਦਿੱਸ ਰਿਹਾ ਹੈ)।੪।੧।

raag soohee mehalaa 5 ghar 1 ik oa(n)kaar sathigur prasaadh ||

baajeegar jaisae baajee paaee || naanaa roop bhaekh dhikhalaaee || saa(n)g outhaar thha(n)mihou paasaaraa || thab eaeko eaeka(n)kaaraa ||1||

kavan roop dhrisattiou binasaaeiou || kathehi gaeiou ouhu kath thae aaeiou ||1|| rehaao ||

jal thae oot(h)ehi anik thara(n)gaa || kanik bhookhan keenae bahu ra(n)gaa || beej beej dhaekhiou bahu parakaaraa || fal paakae thae eaeka(n)kaaraa ||2||

sehas ghattaa mehi eaek aakaas || ghatt foottae thae ouhee pragaas || bharam lobh moh maaeiaa vikaar || bhram shhoottae thae eaeka(n)kaar ||3||

ouhu abinaasee binasath naahee || naa ko aavai naa ko jaahee || gur poorai houmai mal dhhoee || kahu naanak maeree param gath hoee ||4||1||

Raag Soohee, Fifth Mehla, First House: One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:

The actor stages the play, playing the many characters in different costumes; but when the play ends, he takes off the costumes, and then he is one, and only one. ||1||

How many forms and images appeared and disappeared? Where have they gone? Where did they come from? ||1||Pause||

Countless waves rise up from the water. Jewels and ornaments of many different forms are fashioned from gold. I have seen seeds of all kinds being planted - when the fruit ripens, the seeds appear in the same form as the original. ||2||

The one sky is reflected in thousands of water jugs, but when the jugs are broken, only the sky remains. Doubt comes from greed, emotional attachment and the corruption of Maya. Freed from doubt, one realizes the One Lord alone. ||3||

He is imperishable; He will never pass away. He does not come, and He does not go. The Perfect Guru has washed away the filth of ego. Says Nanak, I have obtained the supreme status. ||4||1||