ਸੋਰਠਿ ੴ ਸਤਿਗ੝ਰ ਪ੝ਰਸਾਦਿ ॥

ਬਹ੝ ਪਰਪੰਚ ਕਰਿ ਪਰ ਧਨ੝ ਲਿਆਵੈ ॥ ਸ੝ਤ ਦਾਰਾ ਪਹਿ ਆਨਿ ਲ੝ਟਾਵੈ ॥੧॥

ਮਨ ਮੇਰੇ ਭੂਲੇ ਕਪਟ੝ ਨ ਕੀਜੈ ॥ ਅੰਤਿ ਨਿਬੇਰਾ ਤੇਰੇ ਜੀਅ ਪਹਿ ਲੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

ਛਿਨ੝ ਛਿਨ੝ ਤਨ੝ ਛੀਜੈ ਜਰਾ ਜਨਾਵੈ ॥ ਤਬ ਤੇਰੀ ਓਕ ਕੋਈ ਪਾਨੀਓ ਨ ਪਾਵੈ ॥੨॥

ਕਹਤ੝ ਕਬੀਰ੝ ਕੋਈ ਨਹੀ ਤੇਰਾ ॥ ਹਿਰਦੈ ਰਾਮ੝ ਕੀ ਨ ਜਪਹਿ ਸਵੇਰਾ ॥੩॥੯॥

sorat(h)i ik oa(n)kaar sathigur prasaadh ||

bahu parapa(n)ch kar par dhhan liaavai || suth dhaaraa pehi aan luttaavai ||1||

man maerae bhoolae kapatt n keejai || a(n)th nibaeraa thaerae jeea pehi leejai ||1|| rehaao ||

shhin shhin than shheejai jaraa janaavai || thab thaeree ouk koee paaneeou n paavai ||2||

kehath kabeer koee nehee thaeraa || hiradhai raam kee n japehi savaeraa ||3||9||

Sorat'h: One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:

Practicing great hypocrisy, he acquires the wealth of others. Returning home, he squanders it on his wife and children. ||1||

O my mind, do not practice deception, even inadvertently. In the end, your own soul shall have to answer for its account. ||1||Pause||

Moment by moment, the body is wearing away, and old age is asserting itself. And then, when you are old, no one shall pour water into your cup. ||2||

Says Kabeer, no one belongs to you. Why not chant the Lord's Name in your heart, when you are still young? ||3||9||

ਪਦਅਰਥ: ਬਹ੝ ਪਰਪੰਚ—ਕਈ ਠੱਗੀਆਂ। ਕਰਿ—ਕਰ ਕੇ। ਪਰ—ਪਰਾਇਆ। ਸ੝ਤ—ਪ੝ੱਤਰ। ਦਾਰ—ਵਹ੝ਟੀ। ਪਹਿ—ਕੋਲ। ਆਨਿ—ਲਿਆ ਕੇ। ਲ੝ਟਾਵੈ—ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ।੧।

ਕਪਟ੝—ਧੋਖਾ, ਠੱਗੀ। ਅੰਤਿ—ਆਖ਼ਰ ਨੂੰ। ਨਿਬੇਰਾ—ਫ਼ੈਸਲਾ, ਲੇਖਾ, ਹਿਸਾਬ। ਤੇਰੇ ਜੀਅ ਪਹਿ—ਤੇਰੀ ਜਿੰਦ ਪਾਸੋਂ।੧।ਰਹਾਉ।

ਛਿਨ੝ ਛਿਨ੝—ਪਲ ਪਲ ਵਿਚ। ਛੀਜੈ—ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਰਾ—ਬ੝ਢੇਪਾ। ਜਣਾਵੈ—ਆਪਣਾ ਆਪ ਵਿਖਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਓਕ—ਬ੝ੱਕ। ਪਾਨੀਓ—ਪਾਣੀ ਭੀ।੨।

ਹਿਰਦੈ—ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ। ਕੀ ਨ—ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ? ਸਵੇਰਾ—ਵੇਲੇ ਸਿਰ।੩।

ਅਰਥ: ਹੇ ਮੇਰੇ ਭ੝ੱਲੇ ਹੋਝ ਮਨ! (ਰੋਜ਼ੀ ਆਦਿਕ ਦੀ ਖ਼ਾਤਰ ਕਿਸੇ ਨਾਲ) ਧੋਖਾ ਫ਼ਰੇਬ ਨਾਹ ਕਰਿਆ ਕਰ। ਆਖ਼ਰ ਨੂੰ (ਇਹਨਾਂ ਮੰਦ ਕਰਮਾਂ ਦਾ) ਲੇਖਾ ਤੇਰੀ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦ ਤੋਂ ਹੀ ਲਿਆ ਜਾਣਾ ਹੈ।੧।ਰਹਾਉ।

ਕਈ ਤਰ੝ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਠੱਗੀਆਂ ਕਰ ਕੇ ਤੂੰ ਪਰਾਇਆ ਮਾਲ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈਂ, ਤੇ ਲਿਆ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪ੝ੱਤਰ ਤੇ ਵਹ੝ਟੀ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ।੧।

(ਵੇਖ, ਇਹਨਾਂ ਠੱਗੀਆਂ ਵਿਚ ਹੀ) ਸਹਿਜੇ ਸਹਿਜੇ ਤੇਰਾ ਆਪਣਾ ਸਰੀਰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹ੝ੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਬ੝ਢੇਪੇ ਦੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਆ ਰਹੀਆਂ ਹਨ (ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਬ੝ੱਢਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਤੇ ਹਿੱਲਣ-ਜੋਗਾ ਨਾਹ ਰਿਹਾ) ਤਦੋਂ (ਇਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ, ਜਿਨ੝ਹਾਂ ਦੀ ਖ਼ਾਤਰ ਠੱਗੀ ਕਰਦਾ ਹੈਂ) ਕਿਸੇ ਨੇ ਤੇਰੇ ਬ੝ੱਕ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਾਣਾ।੨।

(ਤੈਨੂੰ) ਕਬੀਰ ਆਖਦਾ ਹੈ-(ਹੇ ਜਿੰਦੇ!) ਕਿਸੇ ਨੇ ਭੀ ਤੇਰਾ (ਸਾਥੀ) ਨਹੀਂ ਬਣਨਾ। (ਇੱਕ ਪ੝ਰਭੂ ਹੀ ਅਸਲ ਸਾਥੀ ਹੈ) ਤੂੰ ਵੇਲੇ ਸਿਰ (ਹ੝ਣੇ ਹ੝ਣੇ) ਉਸ ਪ੝ਰਭੂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸਿਮਰਦੀ?।੩।੯।

ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਭਾਵ: ਵਿਹਾਰ-ਕਾਰ ਵਿਚ ਠੱਗੀ ਆਦਿਕ ਕਰਨੀ ਭਾਰੀ ਮੂਰਖਤਾ ਹੈ। ਜਿਨ੝ਹਾਂ ਪ੝ੱਤਰ, ਇਸਤ੝ਰੀ ਆਦਿਕ ਲਈ ਮਨ੝ੱਖ ਠੱਗੀ-ਚੋਰੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅੰਤ ਵੇਲੇ ਸਾਥ ਨਿਭਾਉਣਾ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਰਿਹਾ, ਬ੝ਢੇਪਾ ਆਇਆਂ ਹੀ ਉਹ ਖ਼੝ਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਘ੝ੱਟ ਭੀ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦੇ।੯।