ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ 5 ॥

ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਪ੝ਰਭ ਭਝ ਅਨੰਦਾ ਦ੝ਖ ਕਲੇਸ ਸਭਿ ਨਾਠੇ ॥ ਗ੝ਨ ਗਾਵਤ ਧਿਆਵਤ ਪ੝ਰਭ੝ ਅਪਨਾ ਕਾਰਜ ਸਗਲੇ ਸਾਂਠੇ ॥1॥

ਜਗਜੀਵਨ ਨਾਮ੝ ਤ੝ਮਾਰਾ ॥ ਗ੝ਰ ਪੂਰੇ ਦੀਓ ਉਪਦੇਸਾ ਜਪਿ ਭਉਜਲ੝ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥

ਤੂਹੈ ਮੰਤ੝ਰੀ ਸ੝ਨਹਿ ਪ੝ਰਭ ਤੂਹੈ ਸਭ੝ ਕਿਛ੝ ਕਰਣੈਹਾਰਾ ॥ ਤੂ ਆਪੇ ਦਾਤਾ ਆਪੇ ਭ੝ਗਤਾ ਕਿਆ ਇਹ੝ ਜੰਤ੝ ਵਿਚਾਰਾ ॥2॥

ਕਿਆ ਗ੝ਣ ਤੇਰੇ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ਕੀਮਤਿ ਕਹਣ੝ ਨ ਜਾਈ ॥ ਪੇਖਿ ਪੇਖਿ ਜੀਵੈ ਪ੝ਰਭ੝ ਅਪਨਾ ਅਚਰਜ੝ ਤ੝ਮਹਿ ਵਡਾਈ ॥3॥

ਧਾਰਿ ਅਨ੝ਗ੝ਰਹ੝ ਆਪਿ ਪ੝ਰਭ ਸ੝ਵਾਮੀ ਪਤਿ ਮਤਿ ਕੀਨੀ ਪੂਰੀ ॥ ਸਦਾ ਸਦਾ ਨਾਨਕ ਬਲਿਹਾਰੀ ਬਾਛਉ ਸੰਤਾ ਧੂਰੀ ॥4॥13॥63॥

sorat(h) mehalaa 5 ||

simar simar prabh bheae ana(n)dhaa dhukh kalaes sabh naat(h)ae || gun gaavath dhhiaavath prabh apanaa kaaraj sagalae saa(n)t(h)ae ||1||

jagajeevan naam thumaaraa || gur poorae dheeou oupadhaesaa jap bhoujal paar outhaaraa || rehaao ||

thoohai ma(n)three sunehi prabh thoohai sabh kishh karanaihaaraa || thoo aapae dhaathaa aapae bhugathaa kiaa eihu ja(n)th vichaaraa ||2||

kiaa gun thaerae aakh vakhaanee keemath kehan n jaaee || paekh paekh jeevai prabh apanaa acharaj thumehi vaddaaee ||3||

dhhaar anugrahu aap prabh svaamee path math keenee pooree || sadhaa sadhaa naanak balihaaree baashho sa(n)thaa dhhooree ||4||13||63||

Sorat'h, Fifth Mehla:

Remembering, remembering God in meditation, bliss ensues, and one is rid of all suffering and pain. Singing the Glorious Praises of God, and meditating on Him, all my affairs are brought into harmony. ||1||

Your Name is the Life of the world. The Perfect Guru has taught me, that by meditating, I cross over the terrifying world-ocean. ||Pause||

You are Your own advisor; You hear everything, God, and You do everything. You Yourself are the Giver, and You Yourself are the Enjoyer. What can this poor creature do? ||2||

Which of Your Glorious Virtues should I describe and speak of? Your value cannot be described. I live by beholding, beholding You, O God. Your glorious greatness is wonderful and amazing! ||3||

Granting His Grace, God my Lord and Master Himself saved my honor, and my intellect has been made perfect. Forever and ever, Nanak is a sacrifice, longing for the dust of the feet of the Saints. ||4||13||63||

ਪਦਅਰਥ: ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ-ਮ੝ੜ ਮ੝ੜ ਸਿਮਰ ਕੇ। ਕਲੇਸ-ਝਗੜੇ। ਸਭਿ-ਸਾਰੇ। ਸਾਂਠੇ-ਸਾਧ ਲਝ। ਸਗਲੇ-ਸਾਰੇ।੧।

ਜਗ ਜੀਵਨ-ਜਗਤ (ਦੇ ਜੀਵਾਂ) ਨੂੰ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ। ਜਪਿ-ਜਪ ਕੇ। ਭਉਜਲ੝-ਸੰਸਾਰ-ਸਮ੝ੰਦਰ।ਰਹਾਉ।

ਮੰਤ੝ਰੀ-ਸਲਾਹਕਾਰ। ਸ੝ਨਹਿ-ਤੂੰ ਸ੝ਣਦਾ ਹੈਂ। ਕਰਣੈਹਾਰਾ-ਕਰ ਸਕਣ ਦੀ ਸਮਰਥਾ ਵਾਲਾ। ਆਪੇ-ਆਪ ਹੀ। ਭ੝ਗਤਾ-ਭੋਗਣ ਵਾਲਾ। ਕਿਆ ਵਿਚਾਰਾ-ਕੋਈ ਪਾਂਇਆਂ ਨਹੀਂ।੨।

ਵਖਾਣੀ-ਵਖਾਣੀਂ, ਮੈਂ ਬਿਆਨ ਕਰਾਂ। ਪੇਖਿ-ਵੇਖ ਕੇ। ਜੀਵੈ-ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਪ੝ਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਤ੝ਮਹਿ-ਤੇਰੀ। ਵਡਾਈ-ਵਡੱਪਣ।੩।

ਅਨ੝ਗ੝ਰਹ੝-ਕਿਰਪਾ। ਧਾਰਿ-ਕਰ ਕੇ। ਪ੝ਰਭ-ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ। ਪਤਿ-ਇੱਜ਼ਤ। ਮਤਿ-ਅਕਲ। ਬਲਿਹਾਰੀ-ਸਦਕੇ। ਬਾਛਹ੝-ਬਾਛਉਂ, ਮੈਂ ਚਾਹ੝ੰਦਾ ਹਾਂ। ਧੂਰੀ-ਚਰਨ-ਧੂੜ।੪।

ਅਰਥ: ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ! ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਜਗਤ (ਦੇ ਜੀਵਾਂ) ਨੂੰ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਪੂਰੇ ਸਤਿਗ੝ਰੂ ਨੇ (ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਨੂੰ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰਨ ਦਾ) ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ, (ਉਹ ਮਨ੝ੱਖ) ਨਾਮ ਜਪ ਕੇ ਸੰਸਾਰ-ਸਮ੝ੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘ ਗਿਆ।ਰਹਾਉ।

ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ! ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰ ਸਿਮਰ ਕੇ (ਸਿਮਰਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਨ੝ੱਖ) ਪ੝ਰਸੰਨਚਿੱਤ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, (ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ) ਸਾਰੇ ਦ੝ੱਖ-ਕਲੇਸ਼ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। (ਹੇ ਭਾਈ! ਵਡ-ਭਾਗੀ ਮਨ੝ੱਖ) ਆਪਣੇ ਪ੝ਰਭੂ ਦੇ ਗ੝ਣ ਗਾਂਦਿਆਂ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਧਿਆਨ ਧਰਦਿਆਂ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਸਵਾਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।੧।

ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ! ਤੂੰ ਆਪ ਹੀ ਆਪਣਾ ਸਲਾਹਕਾਰ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਆਪ ਹੀ (ਹਰੇਕ ਜੀਵ ਨੂੰ) ਦਾਤਾਂ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਆਪ ਹੀ (ਹਰੇਕ ਜੀਵ ਵਿਚ ਬੈਠਾ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨੂੰ) ਭੋਗਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ। ਇਸ ਜੀਵ ਦੀ ਕੋਈ ਪਾਂਇਆਂ ਨਹੀਂ ਹੈ।੨।

ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ! ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਗ੝ਣ ਆਖ ਕੇ ਬਿਆਨ ਕਰਨ ਜੋਗਾ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਤੇਰੀ ਕਦਰ-ਕੀਮਤ ਦੱਸੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ। ਤੇਰਾ ਵਡੱਪਣ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। (ਹੇ ਭਾਈ! ਮਨ੝ੱਖ) ਆਪਣੇ ਪ੝ਰਭੂ ਦਾ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਕਰ ਕੇ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਪ੝ਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।੩।

ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ! ਹੇ ਸ੝ਆਮੀ! ਤੂੰ ਆਪ ਹੀ (ਜੀਵ ਉਤੇ) ਕਿਰਪਾ ਕਰ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ (ਲੋਕ ਪਰਲੋਕ ਵਿਚ) ਇੱਜ਼ਤ ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ ਹੈਂ, ਉਸ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਅਕਲ ਦੇ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ। ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਆਖ-ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ!) ਮੈਂ ਸਦਾ ਹੀ ਤੈਥੋਂ ਕ੝ਰਬਾਨ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ (ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੋਂ) ਸੰਤ ਜਨਾਂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਦੀ ਧੂੜ ਮੰਗਦਾ ਹਾਂ।੪।੧੩।੬੩।