ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ 5 ॥

ਬਖਸਿਆ ਪਾਰਬ੝ਰਹਮ ਪਰਮੇਸਰਿ ਸਗਲੇ ਰੋਗ ਬਿਦਾਰੇ ॥ ਗ੝ਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਸਰਣੀ ਉਬਰੇ ਕਾਰਜ ਸਗਲ ਸਵਾਰੇ ॥1॥

ਹਰਿ ਜਨਿ ਸਿਮਰਿਆ ਨਾਮ ਅਧਾਰਿ ॥ ਤਾਪ੝ ਉਤਾਰਿਆ ਸਤਿਗ੝ਰਿ ਪੂਰੈ ਅਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥ ਰਹਾਉ ॥

ਸਦਾ ਅਨੰਦ ਕਰਹ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਹਰਿ ਗੋਵਿਦ੝ ਗ੝ਰਿ ਰਾਖਿਆ ॥ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਨਾਨਕ ਕਰਤੇ ਕੀ ਸਾਚ੝ ਸਬਦ੝ ਸਤਿ ਭਾਖਿਆ ॥2॥18॥46॥

sorat(h) mehalaa 5 ||

bakhasiaa paarabreham paramaesar sagalae rog bidhaarae || gur poorae kee saranee oubarae kaaraj sagal savaarae ||1||

har jan simariaa naam adhhaar || thaap outhaariaa sathigur poorai apanee kirapaa dhhaar || rehaao ||

sadhaa ana(n)dh kareh maerae piaarae har govidh gur raakhiaa || vaddee vaddiaaee naanak karathae kee saach sabadh sath bhaakhiaa ||2||18||46||

Sorat'h, Fifth Mehla:

The Supreme Lord God, the Transcendent Lord, has forgiven me, and all diseases have been cured. Those who come to the Sanctuary of the True Guru are saved, and all their affairs are resolved. ||1||

The Lord's humble servant meditates in remembrance on the Naam, the Name of the Lord; this is his only support. The Perfect True Guru extended His Mercy, and the fever has been dispelled. ||Pause||

So celebrate and be happy, my beloveds - the Guru has saved Hargobind. Great is the glorious greatness of the Creator, O Nanak; True is the Word of His Shabad, and True is the sermon of His Teachings. ||2||18||46||

ਪਦਅਰਥ: ਪਰਮੇਸਰਿ—ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ। ਬਿਦਾਰੇ—ਦੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਸਗਲ—ਸਾਰੇ।੧।

ਜਨਿ—ਜਨ ਨੇ। ਅਧਾਰਿ—ਆਸਰੇ ਤੇ। ਸਤਿਗ੝ਰਿ—ਗ੝ਰੂ ਨੇ।ਰਹਾਉ।

ਕਰਹ—ਅਸੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਪਿਆਰੇ—ਹੇ ਪਿਆਰੇ! ਗ੝ਰਿ—ਗ੝ਰੂ ਨੇ। ਕਰਤੇ ਕੀ—ਕਰਤਾਰ ਦੀ। ਸਾਚ੝—ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ। ਸਤਿ—ਠੀਕ, ਸੱਚ। ਭਾਖਿਆ—ਉਚਾਰਿਆ।੨।

ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਜਿਸ ਸੇਵਕ ਨੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰਿਆ, ਨਾਮ ਦੇ ਆਸਰੇ ਵਿਚ (ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਤੋਰਿਆ), ਪੂਰੇ ਗ੝ਰੂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰ ਕੇ (ਉਸ ਦਾ) ਤਾਪ ਲਾਹ ਦਿੱਤਾ।ਰਹਾਉ।

ਹੇ ਭਾਈ! ਪਾਰਬ੝ਰਹਮ ਪਰਮੇਸਰ ਨੇ (ਜਿਸ ਸੇਵਕ ਉੱਤੇ) ਬਖ਼ਸ਼ਸ਼ ਕੀਤੀ, ਉਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਰੋਗ ਉਸਨੇ ਦੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਜੇਹੜੇ ਭੀ ਮਨ੝ੱਖ ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਸ਼ਰਨ ਪੈਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਦ੝ੱਖਾਂ-ਕਲੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਬਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਗ੝ਰੂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਸਵਾਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ।੧।

ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ (ਭਾਈ)! (ਗ੝ਰੂ ਦੀ ਸ਼ਰਨ ਪੈ ਕੇ) ਅਸੀ (ਭੀ) ਸਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਹਾਂ। ਹਰਿ ਗੋਬਿੰਦ ਨੂੰ ਗ੝ਰੂ ਨੇ (ਹੀ ਤਾਪ ਤੋਂ) ਬਚਾਇਆ ਹੈ। ਹੇ ਨਾਨਕ! ਸਿਰਜਣਹਾਰ ਕਰਤਾਰ ਵੱਡੀਆਂ ਤਾਕਤਾਂ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈ। ਉਸ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੝ਰਭੂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦਾ ਸ਼ਬਦ (ਹੀ) ਉਚਾਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। (ਗ੝ਰੂ ਨੇ ਇਹ) ਸਹੀ ਬਚਨ ਉਚਾਰਿਆ ਹੈ (ਠੀਕ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਹੈ)।੨।੧੮।੪੬।