ੴ ਸਤਿ ਨਾਮ੝ ਕਰਤਾ ਪ੝ਰਖ੝ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰ੝ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗ੝ਰ ਪ੝ਰਸਾਦਿ ॥

ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ 1 ਘਰ੝ 1 ਚਉਪਦੇ ॥

ਸਭਨਾ ਮਰਣਾ ਆਇਆ ਵੇਛੋੜਾ ਸਭਨਾਹ ॥ਪ੝ਛਹ੝ ਜਾਇ ਸਿਆਣਿਆ ਆਗੈ ਮਿਲਣ੝ ਕਿਨਾਹ ॥ਜਿਨ ਮੇਰਾ ਸਾਹਿਬ੝ ਵੀਸਰੈ ਵਡੜੀ ਵੇਦਨ ਤਿਨਾਹ ॥1॥

ਭੀ ਸਾਲਾਹਿਹ੝ ਸਾਚਾ ਸੋਇ ॥ਜਾ ਕੀ ਨਦਰਿ ਸਦਾ ਸ੝ਖ੝ ਹੋਇ ॥ ਰਹਾਉ ॥

ਵਡਾ ਕਰਿ ਸਾਲਾਹਣਾ ਹੈ ਭੀ ਹੋਸੀ ਸੋਇ ॥ ਸਭਨਾ ਦਾਤਾ ਝਕ੝ ਤੂ ਮਾਣਸ ਦਾਤਿ ਨ ਹੋਇ॥ਜੋ ਤਿਸ੝ ਭਾਵੈ ਸੋ ਥੀਝ ਰੰਨ ਕਿ ਰ੝ੰਨੈ ਹੋਇ॥2॥

ਧਰਤੀ ਉਪਰਿ ਕੋਟ ਗੜ ਕੇਤੀ ਗਈ ਵਜਾਇ ॥ ਜੋ ਅਸਮਾਨਿ ਨ ਮਾਵਨੀ ਤਿਨ ਨਕਿ ਨਥਾ ਪਾਇ ॥ ਜੇ ਮਨ ਜਾਣਹਿ ਸੂਲੀਆ ਕਾਹੇ ਮਿਠਾ ਖਾਹਿ ॥3॥

ਨਾਨਕ ਅਉਗ੝ਣ ਜੇਤੜੇ ਤੇਤੇ ਗਲੀ ਜੰਜੀਰ ॥ ਜੇ ਗ੝ਣ ਹੋਨਿ ਤ ਕਟੀਅਨਿ ਸੇ ਭਾਈ ਸੇ ਵੀਰ॥ਅਗੈ ਗਝ ਨ ਮੰਨੀਅਨਿ ਮਾਰਿ ਕਢਹ੝ ਵੇਪੀਰ ॥4॥1॥

ik oa(n)kaar sath naam karathaa purakh nirabho niravair akaal moorath ajoonee saibha(n) gur prasaadh || sorat(h) mehalaa 1 ghar 1 choupadhae ||

sabhanaa maranaa aaeiaa vaeshhorraa sabhanaah || pushhahu jaae siaaniaa aagai milan kinaah || jin maeraa saahib veesarai vaddarree vaedhan thinaah ||1||

bhee saalaahihu saachaa soe || jaa kee nadhar sadhaa sukh hoe || rehaao ||

vaddaa kar saalaahanaa hai bhee hosee soe || sabhanaa dhaathaa eaek thoo maanas dhaath n hoe || jo this bhaavai so thheeai ra(n)n k ru(n)nai hoe ||2||

dhharathee oupar kott garr kaethee gee vajaae || jo asamaan n maavanee thin nak nathhaa paae || jae man jaanehi sooleeaa kaahae mit(h)aa khaahi ||3||

naanak aougun jaetharrae thaethae galee ja(n)jeer || jae gun hon th katteean sae bhaaee sae veer || agai geae n ma(n)neean maar kadtahu vaepeer ||4||1||

One Universal Creator God. Truth Is The Name. Creative Being Personified. No Fear. No Hatred. Image Of The Undying. Beyond Birth. Self-Existent. By Guru's Grace: Sorat'h, First Mehla, First House, Chau-Paday:

Death comes to all, and all must suffer separation. Go and ask the clever people, whether they shall meet in the world hereafter. Those who forget my Lord and Master shall suffer in terrible pain. ||1||

So praise the True Lord, by whose Grace peace ever prevails. ||Pause||

Praise Him as great; He is, and He shall ever be. You alone are the Great Giver; mankind cannot give anything. Whatever pleases Him, comes to pass; what good does it do to cry out in protest? ||2||

Many have proclaimed their sovereignty over millions of fortresses on the earth, but they have now departed. And those, whom even the sky could not contain, had ropes put through their noses. O mind, if you only knew the torment in your future, you would not relish the sweet pleasures of the present. ||3||

O Nanak, as many as are the sins one commits, so many are the chains around his neck. If he possesses virtues, then the chains are cut away; these virtues are his brothers, his true brothers. Going to the world hereafter, those who have no Guru are not accepted; they are beaten, and expelled. ||4||1||

ਪਦਅਰਥ: ਆਇਆ—ਆਇਆ, ਜੋ ਜੰਮਦੇ ਹਨ। ਮਰਣਾ—ਮੌਤ। ਮਰਣਾ ਆਇਆ—ਜੰਮਦੇ ਹਨ ਤੇ ਮਰਦੇ ਹਨ, ਜੰਮਦੇ ਹਨ ਤੇ ਮਰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੇ ਗੇੜ ਵਿਚ ਪਝ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਵੇਛੋੜਾ—ਪ੝ਰਭੂ ਚਰਨਾਂ ਤੋਂ ਵਿਛੋੜਾ। ਆਗੈ—ਪ੝ਰਭੂ ਦੀ ਹਜ਼ੂਰੀ ਵਿਚ। ਕਿਨਾਹ—ਕੇਹੜੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ? ਵੇਦਨ—ਪੀੜ, ਮਾਨਸਕ ਦ੝ੱਖ।੧।

ਭੀ—ਮ੝ੜ ਮ੝ੜ। ਸਾਚਾ—ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ। ਜਾ ਕੀ—ਜਿਸ ਪ੝ਰਭੂ ਦੀ।ਰਾਹਉ।

ਵਡਾ ਕਰਿ—ਵੱਡਾ ਕਰ ਕੇ, ਇਹ ਆਖ ਕੇ ਕਿ ਉਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹੈ। ਕਿ ਹੋਇ—ਕੀਹ ਲਾਭ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਕੋਈ ਲਾਭ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਰ੝ੰਨੈ—ਰੋਇਆਂ।੨।

ਕੋਟ—ਕਿਲ੝ਹੇ। ਗੜ—ਕਿਲ੝ਹੇ। ਕੇਤੀ—ਬਥੇਰੀ ਲ੝ਕਾਈ। ਵਜਾਇ—(ਨੋਬਤ) ਵਜਾ ਕੇ। ਅਸਮਾਨਿ—ਆਕਾਸ਼ ਤਕ। ਨ ਮਾਵਨੀ—ਨ ਮਾਵਨਿ, ਨਹੀਂ ਮਿਓਂਦੇ। ਤਿਨ ਨਕਿ—ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨੱਕ ਵਿਚ। ਨਥਾ ਪਾਇ—ਨੱਥਾਂ ਪਾਂਦਾ ਹੈ, ਆਕੜ ਭੰਨਦਾ ਹੈ। ਮਨ—ਹੇ ਮਨ! ਸੂਲੀਆ—ਦ੝ੱਖ ਕਲੇਸ਼। ਕਾਹੇ—ਕਿਉਂ? ਮਿਠਾ ਖਾਹਿ—ਤੂੰ ਮਿੱਠਾ ਖਾਂਦਾ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਦ੝ਨੀਆ ਦੇ ਮਿੱਠੇ ਭੋਗ ਭੋਗਦਾ ਹੈਂ।੩।

ਅਉਗ੝ਣ—ਵਿਕਾਰ, ਪਾਪ। ਤੇਰੇ—ਇਹ ਸਾਰੇ। ਗਲੀ—ਗਲਾਂ ਵਿਚ। ਜੰਜੀਰ—ਫਾਹੀਆਂ। ਕਟੀਅਨਿ—ਕੱਟੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸੇ—ਇਹੀ। ਅਗੈ ਗਝ—ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਗਝ ਹੋਝ। ਮੰਨੀਅਨਿ—ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਆਦਰ ਪਾਂਦੇ ਹਨ। ਵੇਪੀਰ—ਬੇ—ਮ੝ਰਸ਼ਿਦੇ, ਵੱਸ ਵਿਚ ਨਾਹ ਆਉਣ ਵਾਲੇ।੪।

ਅਰਥ: (ਹੇ ਭਾਈ!) ਮ੝ੜ ਮ੝ੜ ਉਸ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਕਰਦੇ ਰਹੋ। ਉਸੇ ਦੀ ਮੇਹਰ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸ੝ਖ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।੧।

(ਜੋ ਜੀਵ ਦ੝ਨੀਆ ਦੇ ਹੋਛੇ ਸ੝ਖਾਂ ਦੀ ਖ਼ਾਤਰ ਪ੝ਰਭੂ ਨੂੰ ਭ੝ਲਾ ਦੇਂਦੇ ਹਨ) ਉਹਨਾਂ ਸਭਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੝ਰਭੂ-ਚਰਨਾਂ ਤੋਂ ਵਿਛੋੜਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਸਾਰੇ ਜੰਮਦੇ ਮਰਦੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। (ਹੇ ਭਾਈ!) ਜਾ ਕੇ ਗ੝ਰਮ੝ਖਾਂ ਪਾਸੋਂ ਪਤਾ ਲਵੋ ਕਿ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਦਾ ਮਿਲਾਪ ਕਿਨ੝ਹਾਂ ਨੂੰ ਹ੝ੰਦਾ ਹੈ (ਕਿਉਂਕਿ ਸ੝ਖੀ ਉਹੀ ਹਨ ਜੋ ਪ੝ਰਭੂ-ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਜ੝ੜਦੇ ਹਨ)। (ਇਹ ਗੱਲ ਤਾਂ ਪ੝ਰਤੱਖ ਹੈ ਕਿ) ਜਿਨ੝ਹਾਂ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰਾ ਮਾਲਕ-ਪ੝ਰਭੂ ਭ੝ੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬੜਾ ਆਤਮਕ ਕਲੇਸ਼ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।੧।

(ਹੇ ਭਾਈ!) ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ (ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹੈ) ਹ੝ਣ ਭੀ ਮੌਜੂਦ ਹੈ ਅਗਾਂਹ ਨੂੰ ਭੀ ਕਾਇਮ ਰਹੇਗਾ, ਉਸ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਕਰੋ (ਤੇ ਆਖੋ) ਕਿ ਉਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਦਾਤਾ ਹੈ। (ਹੇ ਭਾਈ! ਆਖੋ-ਹੇ ਪ੝ਰਭੂ!) ਤੂੰ ਸਭ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਦਾਤਾਂ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ ਮਨ੝ੱਖ (ਵਿਚਾਰੇ ਕੀਹ ਹਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ) ਤੋਂ ਕੋਈ ਦਾਤਾਂ ਹੋ ਸਕਣ? (ਹੇ ਭਾਈ!) ਜੋ ਕ੝ਝ ਪ੝ਰਭੂ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਉਹੀ ਹ੝ੰਦਾ ਹੈ (ਉਸ ਦੀ ਰਜ਼ਾ ਨੂੰ ਮਿੱਠਾ ਕਰ ਕੇ ਮੰਨੋ, ਕੋਈ ਦ੝ੱਖ ਕਲੇਸ਼ ਆਉਣ ਤੇ) ਰੰਨਾਂ ਵਾਂਗ ਰੋਣ ਤੋਂ ਕੋਈ ਲਾਭ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ।੨।

ਇਸ ਧਰਤੀ ਉਤੇ ਅਨੇਕਾਂ ਆਝ ਜੋ ਕਿਲ੝ਹੇ ਆਦਿਕ ਬਣਾ ਕੇ (ਆਪਣੀ ਤਾਕਤ ਦਾ) ਢੋਲ ਵਜਾ ਕੇ (ਆਖ਼ਰ) ਚਲੇ ਗਝ। ਜੇਹੜੇ ਆਪਣੀ ਤਾਕਤ ਦੇ ਮਾਣ ਵਿਚ ਇਤਨੀ ਧੌਣ ਅਕੜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ (ਮਾਨੋ) ਅਸਮਾਨ ਦੇ ਹੇਠ ਭੀ ਨਹੀਂ ਮਿਓਂਦੇ, ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਆਕੜ ਭੀ ਭੰਨ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਸੋ, ਹੇ ਮਨ! ਜੇ ਤੂੰ ਇਹ ਸਮਝ ਲਝਂ ਕਿ ਦ੝ਨੀਆ ਦੇ ਮੌਜ ਮੇਲਿਆਂ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਦ੝ੱਖ-ਕਲੇਸ਼ ਹੀ ਹੈ ਤਾਂ ਤੂੰ ਦ੝ਨੀਆ ਦੇ ਭੋਗਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਕਿਉਂ ਮਸਤ ਰਹੇਂ?।੩।

ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਦ੝ਨੀਆ ਦੇ ਸ੝ਖ ਮਾਣਨ ਦੀ ਖ਼ਾਤਰ) ਜਿਤਨੇ ਭੀ ਪਾਪ-ਵਿਕਾਰ ਅਸੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਇਹ ਸਾਰੇ ਪਾਪ-ਵਿਕਾਰ ਸਾਡੇ ਗਲਾਂ ਵਿਚ ਫਾਹੀਆਂ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ (ਇਹ ਹੋਰ ਹੋਰ ਪਾਪਾਂ ਵਲ ਧ੝ਰੂਹ ਕੇ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ), ਇਹ ਪਾਪ-ਫਾਹੀਆਂ ਤਦੋਂ ਹੀ ਕੱਟੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਜੇ ਸਾਡੇ ਪੱਲੇ ਗ੝ਣ ਹੋਣ। ਗ੝ਣ ਹੀ ਅਸਲ ਭਾਈ ਮਿਤ੝ਰ ਹਨ। (ਇਥੋਂ) ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਗਝ ਹੋਝ ਪਾਪ-ਵਿਕਾਰ (ਅਗਾਂਹ) ਆਦਰ ਨਹੀਂ ਪਾਂਦੇ। ਇਹਨਾਂ ਬੇ-ਮ੝ਰਸ਼ਿਦਾਂ ਨੂੰ (ਹ੝ਣੇ ਹੀ) ਮਾਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰੋਂ ਕੱਢ ਦਿਉ।੪।੧।