ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ 5 ॥

ਅੰਮ੝ਰਿਤਾ ਪ੝ਰਿਅ ਬਚਨ ਤ੝ਹਾਰੇ ॥ ਅਤਿ ਸ੝ੰਦਰ ਮਨਮੋਹਨ ਪਿਆਰੇ ਸਭ ਹੂ ਮਧਿ ਨਿਰਾਰੇ ॥1॥ ਰਹਾਉ ॥

ਰਾਜ੝ ਨ ਚਾਹਉ ਮ੝ਕਤਿ ਨ ਚਾਹਉ ਮਨਿ ਪ੝ਰੀਤਿ ਚਰਨ ਕਮਲਾਰੇ ॥ ਬ੝ਰਹਮ ਮਹੇਸ ਸਿਧ ਮ੝ਨਿ ਇੰਦ੝ਰਾ ਮੋਹਿ ਠਾਕ੝ਰ ਹੀ ਦਰਸਾਰੇ ॥1॥

ਦੀਨ੝ ਦ੝ਆਰੈ ਆਇਓ ਠਾਕ੝ਰ ਸਰਨਿ ਪਰਿਓ ਸੰਤ ਹਾਰੇ ॥ ਕਹ੝ ਨਾਨਕ ਪ੝ਰਭ ਮਿਲੇ ਮਨੋਹਰ ਮਨ੝ ਸੀਤਲ ਬਿਗਸਾਰੇ ॥2॥3॥29॥

ਪਦਅਰਥ: ਅੰਮ੝ਰਿਤਾ—ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲੇ। ਪ੝ਰਿਅ—ਹੇ ਪਿਆਰੇ! ਮਨਮੋਹਨ—ਹੇ ਮਨ ਨੂੰ ਮੋਹਣ ਵਾਲੇ! ਮਧਿ—ਵਿਚ। ਨਿਰਾਰੇ—ਹੇ ਵੱਖਰੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ!।੧।

ਚਾਹਉ—ਚਾਹਉਂ, ਮੈਂ ਚਾਹ੝ੰਦਾ ਹਾਂ। ਮਨਿ—ਮਨ ਵਿਚ। ਚਰਨ ਕਮਲ—ਕੌਲ—ਫ੝ੱਲਾਂ ਵਰਗੇ ਚਰਨ। ਮਹੇਸ—ਸ਼ਿਵ। ਸਿਧ—ਜੋਗ—ਸਾਧਨਾਂ ਵਿਚ ਪ੝ੱਗੇ ਹੋਝ ਜੋਗੀ, ਕਰਾਮਾਤੀ ਜੋਗੀ। ਮੋਹਿ—ਮੈਨੂੰ।੧।

ਦ੝ਆਰੈ ਦਰ ਤੇ। ਹਾਰੇ—ਹਾਰਿ, ਹਾਰ ਕੇ। ਮਨੋਹਰ—ਮਨ ਨੂੰ ਮੋਹਣ ਵਾਲੇ। ਬਿਗਸਾਰੇ—ਖਿੜ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।੨।

ਅਰਥ: ਹੇ ਪਿਆਰੇ! ਹੇ ਬੇਅੰਤ ਸ੝ੰਦਰ! ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਮਨ ਮੋਹਣ! ਹੇ ਸਭ ਜੀਵਾਂ ਵਿਚ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਖਰੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪ੝ਰਭੂ! ਤੇਰੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦੇ ਬਚਨ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਹਨ।੧।ਰਹਾਉ।

ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਪ੝ਰਭੂ! ਮੈਂ ਰਾਜ ਨਹੀਂ ਮੰਗਦਾ, ਮੈਂ ਮ੝ਕਤੀ ਨਹੀਂ ਮੰਗਦਾ, (ਮੇਹਰ ਕਰ, ਸਿਰਫ਼ ਤੇਰੇ) ਸੋਹਣੇ ਕੋਮਲ ਚਰਨਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ ਟਿਕਿਆ ਰਹੇ। (ਹੇ ਭਾਈ! ਲੋਕ ਤਾਂ) ਬ੝ਰਹਮਾ, ਸ਼ਿਵ ਕਰਾਮਾਤੀ ਜੋਗੀ, ਰਿਸ਼ੀ, ਮ੝ਨੀ ਇੰਦ੝ਰ (ਆਦਿਕ ਦਾ ਦਰਸਨ ਚਾਹ੝ੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ) ਮੈਨੂੰ ਮਾਲਕ-ਪ੝ਰਭੂ ਦਾ ਦਰਸਨ ਹੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।੧।

ਹੇ ਠਾਕ੝ਰ! ਮੈਂ ਗਰੀਬ ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੇ ਆਇਆ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਹਾਰ ਕੇ ਤੇਰੇ ਸੰਤਾਂ ਦੀ ਸਰਨ ਆ ਪਿਆ ਹਾਂ। ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਆਖ-ਜਿਸ ਮਨ੝ੱਖ ਨੂੰ) ਮਨ ਮੋਹਣ ਵਾਲੇ ਪ੝ਰਭੂ ਜੀ ਮਿਲ ਪੈਂਦੇ ਹਨ ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਖਿੜ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।੨।੩।੨੯।

dhaevaga(n)dhhaaree 5 ||

a(n)mrithaa pria bachan thuhaarae || ath su(n)dhar manamohan piaarae sabhehoo madhh niraarae ||1|| rehaao ||

raaj n chaaho mukath n chaaho man preeth charan kamalaarae || breham mehaes sidhh mun ei(n)dhraa mohi t(h)aakur hee dharasaarae ||1||

dheen dhuaarai aaeiou t(h)aakur saran pariou sa(n)th haarae || kahu naanak prabh milae manohar man seethal bigasaarae ||2||3||29||

Dayv-Gandhaaree, Fifth Mehla:

O Beloved, Your Words are Ambrosial Nectar. O supremely beautiful Enticer, O Beloved, You are among all, and yet distinct from all. ||1||Pause||

I do not seek power, and I do not seek liberation. My mind is in love with Your Lotus Feet. Brahma, Shiva, the Siddhas, the silent sages and Indra - I seek only the Blessed Vision of my Lord and Master's Darshan. ||1||

I have come, helpless, to Your Door, O Lord Master; I am exhausted - I seek the Sanctuary of the Saints. Says Nanak, I have met my Enticing Lord God; my mind is cooled and soothed - it blossoms forth in joy. ||2||3||29||