Darpan 777-2
SikhToTheMAX Hukamnama Feb 22 & Jan 24, 2007 SriGranth
| |
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ 5 ॥ ਹਰਿ ਚਰਣ ਕਮਲ ਕੀ ਟੇਕ ਸਤਿਗਰਿ ਦਿਤੀ ਤਸਿ ਕੈ ਬਲਿ ਰਾਮ ਜੀਉ ॥ ਹਰਿ ਅੰਮਰਿਤਿ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰ ਸਭ ਕਿਛ ਹੈ ਘਰਿ ਤਿਸ ਕੈ ਬਲਿ ਰਾਮ ਜੀਉ ॥ ਬਾਬਲ ਮੇਰਾ ਵਡ ਸਮਰਥਾ ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਪਰਭ ਹਾਰਾ ॥ ਜਿਸ ਸਿਮਰਤ ਦਖ ਕੋਈ ਨ ਲਾਗੈ ਭਉਜਲ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਾ ॥ ਆਦਿ ਜਗਾਦਿ ਭਗਤਨ ਕਾ ਰਾਖਾ ਉਸਤਤਿ ਕਰਿ ਕਰਿ ਜੀਵਾ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਮਹਾ ਰਸ ਮੀਠਾ ਅਨਦਿਨ ਮਨਿ ਤਨਿ ਪੀਵਾ ॥1॥ ਹਰਿ ਆਪੇ ਲਝ ਮਿਲਾਇ ਕਿਉ ਵੇਛੋੜਾ ਥੀਵਈ ਬਲਿ ਰਾਮ ਜੀਉ ॥ ਜਿਸ ਨੋ ਤੇਰੀ ਟੇਕ ਸੋ ਸਦਾ ਸਦ ਜੀਵਈ ਬਲਿ ਰਾਮ ਜੀਉ ॥ ਤੇਰੀ ਟੇਕ ਤਝੈ ਤੇ ਪਾਈ ਸਾਚੇ ਸਿਰਜਣਹਾਰਾ ॥ ਜਿਸ ਤੇ ਖਾਲੀ ਕੋਈ ਨਾਹੀ ਝਸਾ ਪਰਭੂ ਹਮਾਰਾ ॥ ਸੰਤ ਜਨਾ ਮਿਲਿ ਮੰਗਲ ਗਾਇਆ ਦਿਨ ਰੈਨਿ ਆਸ ਤਮ”ਾਰੀ ॥ ਸਫਲ ਦਰਸ ਭੇਟਿਆ ਗਰ ਪੂਰਾ ਨਾਨਕ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੀ ॥2॥ ਸੰਮ”ਲਿਆ ਸਚ ਥਾਨ ਮਾਨ ਮਹਤ ਸਚ ਪਾਇਆ ਬਲਿ ਰਾਮ ਜੀਉ ॥ ਸਤਿਗਰ ਮਿਲਿਆ ਦਇਆਲ ਗਣ ਅਬਿਨਾਸੀ ਗਾਇਆ ਬਲਿ ਰਾਮ ਜੀਉ ॥ ਗਣ ਗੋਵਿੰਦ ਗਾਉ ਨਿਤ ਨਿਤ ਪਰਾਣ ਪਰੀਤਮ ਸਆਮੀਆ ॥ ਸਭ ਦਿਵਸ ਆਝ ਗਹਿ ਕੰਠਿ ਲਾਝ ਮਿਲੇ ਅੰਤਰਜਾਮੀਆ ॥ ਸਤ ਸੰਤੋਖ ਵਜਹਿ ਵਾਜੇ ਅਨਹਦਾ ਝਣਕਾਰੇ ॥ ਸਣਿ ਭੈ ਬਿਨਾਸੇ ਸਗਲ ਨਾਨਕ ਪਰਭ ਪਰਖ ਕਰਣੈਹਾਰੇ ॥3॥ ਉਪਜਿਆ ਤਤ ਗਿਆਨ ਸਾਹਰੈ ਪੇਈਝ ਇਕ ਹਰਿ ਬਲਿ ਰਾਮ ਜੀਉ ॥ ਬਰਹਮੈ ਬਰਹਮ ਮਿਲਿਆ ਕੋਇ ਨ ਸਾਕੈ ਭਿੰਨ ਕਰਿ ਬਲਿ ਰਾਮ ਜੀਉ ॥ ਬਿਸਮ ਪੇਖੈ ਬਿਸਮ ਸਣੀਝ ਬਿਸਮਾਦ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ॥ ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਪੂਰਨ ਸਆਮੀ ਘਟਿ ਘਟਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇਆ ॥ ਜਿਸ ਤੇ ਉਪਜਿਆ ਤਿਸ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇਆ ਕੀਮਤਿ ਕਹਣ ਨ ਜਾਝ ॥ ਜਿਸ ਕੇ ਚਲਤ ਨ ਜਾਹੀ ਲਖਣੇ ਨਾਨਕ ਤਿਸਹਿ ਧਿਆਝ ॥4॥2॥ | |
ਪਦਅਰਥ: ਚਰਣ ਕਮਲ—ਕੌਲ ਫੱਲਾਂ ਵਰਗੇ ਕੋਮਲ ਚਰਨ। ਟੇਕ—ਸਹਾਰਾ। ਸਤਿਗਰਿ—ਗਰੂ ਨੇ। ਤਸਿ ਕੈ—ਪਰਸੰਨ ਹੋ ਕੇ। ਬਲਿਰਾਮ ਜੀਉ—(ਮੈਂ) ਪਰਭੂ ਜੀ ਤੋਂ ਸਦਕੇ ਹਾਂ। ਅੰਮਰਿਤਿ—ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਨਾਮ—ਜਲ ਨਾਲ। ਭੰਡਾਰ—ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ। ਸਭ ਕਿਛ—ਹਰੇਕ ਪਦਾਰਥ। ਘਰਿ ਤਿਸ ਕੈ—ਉਸ (ਪਰਭੂ) ਦੇ ਘਰ ਵਿਚ। ਤਿਸ ਕੈ—{ਸੰਬੰਧਕ 'ਕੈ' ਦੇ ਕਾਰਨ ਲਫ਼ਜ਼ 'ਤਿਸ' ਦਾ ਉੱਡ ਗਿਆ ਹੈ}। ਬਾਬਲ—ਪਿਤਾ—ਪਰਭੂ। ਸਮਰਥਾ—ਤਾਕਤਾਂ ਦਾ ਮਾਲਕ। ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਹਾਰਾ—ਕਾਰਣ ਕਰਣਹਾਰਾ, ਹਰੇਕ ਸਬਬ ਬਣਾ ਸਕਣ ਵਾਲਾ। ਸਿਮਰਤ—ਸਿਮਰਦਿਆਂ। ਭਉਜਲ—ਸੰਸਾਰ—ਸਮੰਦਰ। ਆਦਿ—ਸ਼ਰੂ ਤੋਂ। ਜਗਾਦਿ—ਜਗਾਂ ਦੇ ਸ਼ਰੂ ਤੋਂ। ਉਸਤਤਿ—ਵਡਿਆਈ। ਕਰਿ—ਕਰ ਕੇ। ਜੀਵਾ—ਜੀਵਾਂ, ਮੈਂ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਹਾਸਲ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਮਹਾ ਰਸ—ਸਭ ਰਸਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਡਾ ਰਸ। ਅਨਦਿਨ—ਹਰ ਰੋਜ਼, ਹਰ ਵੇਲੇ {अनढ़दिनं}। ਮਨਿ—ਮਨ ਨਾਲ। ਤਨਿ—ਤਨ ਨਾਲ। ਪੀਵਾ—ਪੀਵਾਂ, ਮੈਂ ਪੀਂਦਾ ਹਾਂ।੧। ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਮੈਂ ਸੋਹਣੇ ਪਰਭੂ ਤੋਂ ਸਦਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ (ਉਸ ਦੀ ਮਿਹਰ ਨਾਲ) ਗਰੂ ਨੇ ਮਿਹਰਵਾਨ ਹੋ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਸੋਹਣੇ ਚਰਨਾਂ ਦਾ ਆਸਰਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਉਸ ਪਰਭੂ ਤੋਂ ਕਰਬਾਨ ਹਾਂ, ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਵਿਚ ਹਰੇਕ ਪਦਾਰਥ ਮੌਜੂਦ ਹੈ, ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਨਾਮ-ਜਲ ਨਾਲ (ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਵਿਚ) ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਭਰੇ ਪਝ ਹਨ। ਹੇ ਭਾਈ! ਮੇਰਾ ਪਰਭੂ-ਪਿਤਾ ਬੜੀਆਂ ਤਾਕਤਾਂ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈ, ਉਹ ਪਰਭੂ ਹਰੇਕ ਸਬਬ ਬਣਾ ਸਕਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। (ਉਹ ਝਸਾ ਹੈ) ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰਦਿਆਂ ਕੋਈ ਦੱਖ ਪੋਹ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ, (ਉਸ ਦਾ ਨਾਮ) ਸੰਸਾਰ-ਸਮੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਜਗਤ ਦੇ ਸ਼ਰੂ ਤੋਂ ਹੀ (ਉਹ ਪਰਭੂ ਆਪਣੇ) ਭਗਤਾਂ ਦਾ ਰਾਖਾ (ਚਲਿਆ ਆ ਰਿਹਾ) ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਕਰ ਕਰ ਕੇ ਮੈਂ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਹਾਸਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਆਖ-ਹੇ ਭਾਈ! ਉਸ ਦਾ) ਨਾਮ ਮਿੱਠਾ ਹੈ, (ਸਭ ਰਸਾਂ ਨਾਲੋਂ) ਵੱਡਾ ਰਸ ਹੈ ਮੈਂ ਤਾਂ ਹਰ ਵੇਲੇ (ਉਹ ਨਾਮ ਰਸ ਆਪਣੇ) ਮਨ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਗਿਆਨ-ਇੰਦਰਿਆਂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਪੀਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ।੧। ਪਦਅਰਥ: ਆਪੇ—ਆਪ ਹੀ। ਥੀਵਈ—ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਥੀਵੈ। ਕਿਉ ਥੀਵਈ—ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਜਿਸ ਨੋ—{ਲਫ਼ਜ਼ 'ਜਿਸ' ਦਾ ਸੰਬੰਧਕ 'ਨੋ' ਕਾਰਨ ਉੱਡ ਗਿਆ ਹੈ}। ਸਦ—ਸਦਾ। ਜੀਵਈ—ਜੀਵੈ, ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਹਾਸਲ ਕਰੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਤਝੈ ਤੇ—ਤਝ ਤੇ ਹੀ, ਤੇਰੇ ਪਾਸੋਂ ਹੀ। ਪਾਈ—ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਸਾਚੇ—ਹੇ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ! ਜਿਸ ਤੇ—{ਸੰਬੰਧਕ 'ਤੇ' ਦੇ ਕਾਰਨ ਲਫ਼ਜ਼ 'ਜਿਸ' ਦਾ ਉੱਡ ਗਿਆ ਹੈ}। ਮਿਲਿ—ਮਿਲ ਕੇ। ਮੰਗਲ—ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦਾ ਗੀਤ। ਰੈਨਿ—ਰਾਤ। ਸਫਲ—ਹਰੇਕ ਫਲ ਦੇਣ ਵਾਲਾ, ਹਰੇਕ ਮਰਾਦ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ। ਭੇਟਿਆ—ਮਿਲਿਆ। ਬਲਿਹਾਰੀ—ਕਰਬਾਨ।੨। ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਮੈਂ ਸੋਹਣੇ ਪਰਭੂ ਤੋਂ ਸਦਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ, (ਜਿਸ ਮਨੱਖ ਨੂੰ) ਉਹ ਆਪ ਹੀ (ਆਪਣੇ ਚਰਨਾਂ ਨਾਲ) ਜੋੜਦਾ ਹੈ (ਉਸ ਮਨੱਖ ਨੂੰ ਪਰਭੂ ਨਾਲੋਂ) ਫਿਰ ਕਦੇ ਵਿਛੋੜਾ ਨਹੀਂ ਹੰਦਾ। ਹੇ ਰਾਮ! ਮੈਂ ਤੈਥੋਂ ਕਰਬਾਨ ਹਾਂ। ਜਿਸ ਮਨੱਖ ਨੂੰ ਤੇਰਾ ਸਹਾਰਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਸਦਾ ਹੀ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਹਾਸਲ ਕਰੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਪਰ, ਹੇ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਸਭ ਦੇ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ! ਤੇਰਾ ਆਸਰਾ ਮਿਲਦਾ ਭੀ ਤੇਰੇ ਹੀ ਪਾਸੋਂ ਹੈ। ਤੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਸਾਡਾ ਮਾਲਕ ਹੈਂ, ਜਿਸ (ਦੇ ਦਰ) ਤੋਂ ਕਦੇ ਕੋਈ ਖ਼ਾਲੀ (ਬੇ-ਮਰਾਦ) ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ। ਹੇ ਪਰਭੂ! ਤੇਰੇ ਸੰਤ ਜਨ ਮਿਲ ਕੇ (ਸਦਾ ਤੇਰੀ) ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦਾ ਗੀਤ ਗਾਂਦੇ ਹਨ, (ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ) ਦਿਨ ਰਾਤ ਤੇਰੀ (ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ) ਹੀ ਆਸ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਆਖ-ਹੇ ਪਰਭੂ!) ਮੈਂ ਤੈਥੋਂ ਸਦਾ ਸਦਕੇ ਹਾਂ (ਤੇਰੀ ਹੀ ਮਿਹਰ ਨਾਲ ਉਹ) ਪੂਰਾ ਗਰੂ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਦੀਦਾਰ ਹਰੇਕ ਮਰਾਦ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ।੨। ਪਦਅਰਥ: ਸੰਮਹਹਲਿਆ—ਸੰਭਾਲਿਆ, ਮੱਲਿਆ। ਸਚ ਥਾਨ—ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਪਰਭੂ—ਦਰ। ਮਹਤ—ਮਹੱਤਤਾ, ਵਡਿਆਈ। ਸਚ—ਸਦਾ-ਥਿਰ ਹਰੀ। ਬਲਿ ਰਾਮ ਜੀਉ—ਮੈਂ ਪਰਭੂ ਜੀ ਤੋਂ ਸਦਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। ਦਇਆਲ—ਦਇਆ ਦਾ ਘਰ। ਗਾਉ—ਗਾਇਆ ਕਰੋ। ਨਿਤ ਨਿਤ—ਸਦਾ ਹੀ। ਸਭ—ਭਲੇ। ਦਿਵਸ—ਦਿਹਾੜੇ। ਗਹਿ—ਫੜ ਕੇ। ਕੰਠਿ—ਗਲ ਨਾਲ। ਅੰਤਰਜਾਮੀਆ—ਸਭ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਜਾਣਨ ਵਾਲਾ। ਸਤ—ਉੱਚਾ ਆਚਰਨ। ਸੰਤੋਖ—ਮਾਇਆ ਵਲੋਂ ਤਰਿਪਤੀ। ਵਜਹਿ ਵਾਜੇ—ਵਾਜੇ ਵੱਜਦੇ ਹਨ (ਜਿਵੇਂ ਕਿਤੇ ਵਾਜੇ ਵੱਜਦੇ ਹੋਣ ਤਾਂ ਉਥੇ ਸਾਧਾਰਨ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸਣੀ ਜਾਂਦੀ, ਤਿਵੇਂ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਪਰੇਰਨਾ ਨਹੀਂ ਸਣੀ ਜਾਂਦੀ)। ਅਨਹਦਾ—ਇਕ-ਰਸ, ਲਗਾਤਾਰ। ਝਣਕਾਰੇ—ਮਿੱਠੀ ਸਰ। ਸਣਿ—ਸਣ ਕੇ। ਭੈ—{ਲਫ਼ਜ਼ 'ਭਉ' ਤੋਂ ਬਹ-ਵਚਨ} ਸਾਰੇ ਡਰ। ਕਰਣੈਹਾਰੇ—ਸਭ ਕਝ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰਥਾ ਵਾਲੇ ਦੇ।੩। ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਮੈਂ ਪਰਭੂ ਜੀ ਤੋਂ ਸਦਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। (ਪਰਭੂ ਦੀ ਮਿਹਰ ਨਾਲ ਜਿਸ ਨੂੰ) ਦਇਆ ਦਾ ਸੋਮਾ ਗਰੂ ਮਿਲ ਪਿਆ, ਉਸ ਨੇ ਅਬਿਨਾਸੀ ਪਰਭੂ ਦੇ ਗਣ ਗਾਣੇ ਸ਼ਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ, ਉਸ ਨੇ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪਰਭੂ ਦਾ ਦਰ ਮੱਲ ਲਿਆ, ਉਸ ਨੂੰ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪਰਭੂ ਮਿਲ ਪਿਆ, (ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਭੂ ਦੇ ਦਰ ਤੋਂ) ਮਾਣ ਮਿਲਿਆ, ਵਡਿਆਈ ਮਿਲੀ। ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿੰਦ ਦੇ ਮਾਲਕ ਪਰੀਤਮ ਪਰਭੂ ਦੇ ਗਣ ਸਦਾ ਹੀ ਗਾਇਆ ਕਰੋ, (ਜਿਹੜਾ ਮਨੱਖ ਗਣ ਗਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ) ਸੋਹਣੇ ਦਿਹਾੜੇ ਆਝ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਭੂ ਜੀ ਆਪਣੇ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾਈ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਸਭ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਜਾਣਨ ਵਾਲੇ ਪਰਭੂ ਜੀ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। (ਉਸ ਮਨੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ) ਉੱਚਾ ਆਚਰਨ ਅਤੇ ਸੰਤੋਖ (ਹਰ ਵੇਲੇ ਆਪਣਾ ਪੂਰਾ ਪਰਭਾਵ ਪਾਈ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਮਾਨੋ, ਸਤ ਸੰਤੋਖ ਦੇ ਅੰਦਰ) ਵਾਜੇ ਵੱਜ ਰਹੇ ਹਨ, (ਸਤ ਸੰਤੋਖ ਦੀ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ) ਇਕ-ਰਸ ਮਿੱਠੀ ਲੈ ਬਣੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਹੇ ਨਾਨਕ! ਸਭ ਕਝ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰਥਾ ਵਾਲੇ ਪਰਭੂ ਅਕਾਲ ਪਰਖ ਦੇ ਗਣ ਸਣ ਕੇ (ਮਨੱਖ ਦੇ) ਸਾਰੇ ਡਰ ਨਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।੩। ਪਦਅਰਥ: ਉਪਜਿਆ—ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਤਤ—ਨਚੋੜ। ਗਿਆਨ—ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸੂਝ। ਤਤ ਗਿਆਨ—ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੀ ਅਸਲ ਸੂਝ। ਸਾਹਰੈ—ਪਰਲੋਕ ਵਿਚ। ਪੇਈਝ—ਇਸ ਲੋਕ ਵਿਚ, ਪੇਕੇ ਘਰ ਵਿਚ। ਬਰਹਮੈ ਬਰਹਮ ਮਿਲਿਆ—ਜੀਵਾਤਮਾ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ (ਇਉਂ) ਮਿਲ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਭਿੰਨ—ਵੱਖਰਾ। ਬਿਸਮ—ਅਸਚਰਜ—ਰੂਪ ਪਰਭੂ। ਪੇਖੈ—ਦੇਖਦਾ ਹੈ। ਬਿਸਮਾਦ—ਅਸਚਰਜ—ਰੂਪ ਹਰੀ। ਨਦਰੀ ਆਇਆ—ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਤੇ—{ਸੰਬੰਧਕ 'ਤੇ', 'ਕੇ' ਦੇ ਕਾਰਨ ਲਫ਼ਜ਼ 'ਜਿਸ' ਦਾ ਉੱਡ ਗਿਆ ਹੈ}। ਮਾਹਿ—ਵਿਚ। ਚਲਤ—ਕੌਤਕ, ਚੋਜ—ਤਮਾਸ਼ੇ। ਨ ਜਾਹੀ ਲਖਣੇ—ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ। ਤਿਸਹਿ—{ਤਿਸ ਹੀ} ਉਸ (ਪਰਭੂ) ਨੂੰ ਹੀ। ਜਲਿ—ਜਲ ਵਿਚ। ਥਲਿ—ਧਰਤੀ ਵਿਚ। ਮਹੀਅਲਿ—ਮਹੀ ਤਲਿ, ਧਰਤੀ ਦੀ ਤਹ ਉਤੇ, ਪਲਾੜ ਵਿਚ, ਆਕਾਸ਼ ਵਿਚ।੪। ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਮੈਂ ਪਰਭੂ ਜੀ ਤੋਂ ਸਦਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। (ਜਿਹੜਾ ਮਨੱਖ ਉਸ ਪਰਭੂ ਨੂੰ ਸਦਾ ਸਿਮਰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ) ਅਸਲ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸੂਝ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, (ਉਸ ਨੂੰ) ਇਸ ਲੋਕ ਤੇ ਪਰਲੋਕ ਵਿਚ ਉਹੀ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਜੀਵ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ (ਇਉਂ) ਮਿਲ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ (ਪਰਮਾਤਮਾ ਨਾਲੋਂ ਉਸ ਦਾ) ਨਿਖੇੜਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। (ਉਹ ਮਨੱਖ ਹਰ ਥਾਂ) ਉਸ ਅਸਚਰਜ-ਰੂਪ ਪਰਭੂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹੈ, (ਉਹੀ ਹਰ ਥਾਂ ਬੋਲਦਾ ਉਸ ਨੂੰ) ਸਣੀਦਾ ਹੈ, ਹਰ ਥਾਂ ਉਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ। ਪਾਣੀ ਵਿਚ, ਧਰਤੀ ਵਿਚ, ਆਕਾਸ਼ ਵਿਚ ਪਰਮਾਤਮਾ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਆਪਕ ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ)। ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਆਖ-ਹੇ ਭਾਈ!) ਜਿਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਚੋਜ-ਤਮਾਸ਼ੇ ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ, (ਜਿਹੜਾ ਮਨੱਖ ਸਦਾ) ਉਸ ਦਾ ਹੀ ਧਿਆਨ ਧਰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਮਨੱਖ ਦੀ ਉੱਚੀ ਹੋ ਚਕੀ ਆਤਮਕ ਅਵਸਥਾ ਦਾ ਮੱਲ ਨਹੀਂ ਪੈ ਸਕਦਾ, (ਕਿਉਂਕਿ) ਜਿਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਤੋਂ ਉਹ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਹੈ (ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ) ਉਸ ਵਿਚ (ਹਰ ਵੇਲੇ) ਲੀਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।੪।੨। | |
soohee mehalaa 5 || har charan kamal kee ttaek sathigur dhithee thus kai bal raam jeeo || har a(n)mrith bharae bha(n)ddaar sabh kishh hai ghar this kai bal raam jeeo || baabul maeraa vadd samarathhaa karan kaaran prabh haaraa || jis simarath dhukh koee n laagai bhoujal paar outhaaraa || aadh jugaadh bhagathan kaa raakhaa ousathath kar kar jeevaa || naanak naam mehaa ras meet(h)aa anadhin man than peevaa ||1|| har aapae leae milaae kio vaeshhorraa thheevee bal raam jeeo || jis no thaeree ttaek so sadhaa sadh jeevee bal raam jeeo || thaeree ttaek thujhai thae paaee saachae sirajanehaaraa || jis thae khaalee koee naahee aisaa prabhoo hamaaraa || sa(n)th janaa mil ma(n)gal gaaeiaa dhin rain aas thumhaaree || safal dharas bhaettiaa gur pooraa naanak sadh balihaaree ||2|| sa(n)mhaliaa sach thhaan maan mehath sach paaeiaa bal raam jeeo || sathigur miliaa dhaeiaal gun abinaasee gaaeiaa bal raam jeeo || gun govi(n)dh gaao nith nith praan preetham suaameeaa || subh dhivas aaeae gehi ka(n)t(h) laaeae milae a(n)tharajaameeaa || sath sa(n)thokh vajehi vaajae anehadhaa jhunakaarae || sun bhai binaasae sagal naanak prabh purakh karanaihaarae ||3|| oupajiaa thath giaan saahurai paeeeai eik har bal raam jeeo || brehamai breham miliaa koe n saakai bhi(n)n kar bal raam jeeo || bisam paekhai bisam suneeai bisamaadh nadharee aaeiaa || jal thhal meheeal pooran suaamee ghatt ghatt rehiaa samaaeiaa || jis thae oupajiaa this maahi samaaeiaa keemath kehan n jaaeae || jis kae chalath n jaahee lakhanae naanak thisehi dhhiaaeae ||4||2|| | |
Soohee, Fifth Mehla: The True Guru was satisfied with me, and blessed me with the Support of the Lord's Lotus Feet. I am a sacrifice to the Lord. The Lord's Ambrosial Nectar is an overflowing treasure; everything is in His Home. I am a sacrifice to the Lord. My Father is absolutely all-powerful. God is the Doer, the Cause of causes. Remembering Him in meditation, pain does not touch me; thus I cross over the terrifying world-ocean. In the beginning, and throughout the ages, He is the Protector of His devotees. Praising Him continually, I live. O Nanak, the Naam, the Name of the Lord, is the sweetest and most sublime essence. Night and day, I drink it in with my mind and body. ||1|| The Lord unites me with Himself; how could I feel any separation? I am a sacrifice to the Lord. One who has Your Support lives forever and ever. I am a sacrifice to the Lord. I take my support from You alone, O True Creator Lord. No one lacks this Support; such is my God. Meeting with the humble Saints, I sing the songs of joy; day and night, I place my hopes in You. I have obtained the Blessed Vision, the Darshan of the Perfect Guru. Nanak is forever a sacrifice. ||2|| Contemplating, dwelling upon the Lord's true home, I receive honor, greatness and truth. I am a sacrifice to the Lord. Meeting the Merciful True Guru, I sing the Praises of the Imperishable Lord. I am a sacrifice to the Lord. Sing the Glorious Praises of the Lord of the Universe, continually, continuously; He is the Beloved Master of the breath of life. Good times have come; the Inner-knower, the Searcher of hearts, has met me, and hugged me close in His Embrace. The musical instruments of truth and contentment vibrate, and the unstruck melody of the sound current resounds. Hearing this, all my fears have been dispelled; O Nanak, God is the Primal Being, the Creator Lord. ||3|| The essence of spiritual wisdom has welled up; in this world, and the next, the One Lord is pervading. I am a sacrifice to the Lord. When God meets the God within the self, no one can separate them. I am a sacrifice to the Lord. I gaze upon the Wondrous Lord, and listen to the Wondrous Lord; the Wondrous Lord has come into my vision. The Perfect Lord and Master is pervading the water, the land and the sky, in each and every heart. I have merged again into the One from whom I originated. The value of this cannot be described. Nanak meditates on Him. ||4||2|| |