Who is Sahib?: Difference between revisions
(Created page with ''''Who is Sahib?''' As per Adi Gur Granth, '''SAHIB IS GOD'''. Sahib word is used for owner or master. In whole Granth no other entity is called Sahib except God. (''sahib mera …') |
No edit summary |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
'''Who is Sahib?''' | '''Who is Sahib?''' | ||
As per Adi Gur Granth, '''SAHIB IS GOD'''. Sahib word is used for owner or master. In whole Granth no other entity is called Sahib except God. (''sahib mera Eko hai''). Read following lines Sahib word is used in all lines and all points toward one god | (ਸਾਹਿਬ): As per Adi Gur Granth, '''SAHIB IS GOD'''. Sahib word is used for owner or master. In whole Granth no other entity is called Sahib except God. (''sahib mera Eko hai'',ਮਨ ਝਕੋ ਸਾਹਿਬ ਭਾਈ ਰੇ ॥). Read following lines Sahib word is used in all lines and all points toward one god. Gurus always call themselves '''SEWAK''' of '''SAHIB'''(ਹਕਮ ਸਾਹਿਬ ਕਾ ਸੇਵਕ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥). Only God is "True Sahib"(ਤੂੰ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬ ਗਣੀ ਗਹੇਰਾ ॥) | ||
Revision as of 11:58, 22 February 2010
Who is Sahib?
(ਸਾਹਿਬ): As per Adi Gur Granth, SAHIB IS GOD. Sahib word is used for owner or master. In whole Granth no other entity is called Sahib except God. (sahib mera Eko hai,ਮਨ ਝਕੋ ਸਾਹਿਬ ਭਾਈ ਰੇ ॥). Read following lines Sahib word is used in all lines and all points toward one god. Gurus always call themselves SEWAK of SAHIB(ਹਕਮ ਸਾਹਿਬ ਕਾ ਸੇਵਕ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥). Only God is "True Sahib"(ਤੂੰ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬ ਗਣੀ ਗਹੇਰਾ ॥)
ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬ ਸਾਚ ਨਾਇ ਭਾਖਿਆ ਭਾਉ ਅਪਾਰ ॥
ਵਡਾ ਸਾਹਿਬ ਵਡੀ ਨਾਈ ਕੀਤਾ ਜਾ ਕਾ ਹੋਵੈ ॥
ਵਡਾ ਸਾਹਿਬ ਊਚਾ ਥਾਉ ॥
ਸੋਈ ਸੋਈ ਸਦਾ ਸਚ ਸਾਹਿਬ ਸਾਚਾ ਸਾਚੀ ਨਾਈ ॥
ਸੋਈ ਸੋਈ ਸਦਾ ਸਚ ਸਾਹਿਬ ਸਾਚਾ ਸਾਚੀ ਨਾਈ ॥
ਵਡੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰਾ ਗਣੀ ਗਹੀਰਾ ॥
ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬ ਸਾਚੈ ਨਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ਦੇਹ ਸਜਣ ਅਸੀਸੜੀਆ ਜਿਉ ਹੋਵੈ ਸਾਹਿਬ ਸਿਉ ਮੇਲ ॥੩॥
ਸਾਚੇ ਸਾਹਿਬ ਸਭਿ ਗਣ ਅਉਗਣ ਸਭਿ ਅਸਾਹ ॥੧॥
ਰੰਗਿ ਰਤਾ ਮੇਰਾ ਸਾਹਿਬ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ਕਿਤ ਕਉ ਸਾਹਿਬ ਆਵਹਿ ਰੋਹਿ ॥
ਜੇ ਤੂ ਸਾਹਿਬ ਆਵਹਿ ਰੋਹਿ ॥
ਜਿਉ ਸਾਹਿਬ ਰਾਖੈ ਤਿਉ ਰਹੈ ਇਸ ਲੋਭੀ ਕਾ ਜੀਉ ਟਲ ਪਲੈ ॥੧॥
ਕਰਿ ਚਾਨਣ ਸਾਹਿਬ ਤਉ ਮਿਲੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬ ਸੇਵੀਝ ਸਚ ਵਡਿਆਈ ਦੇਇ ॥
ਨਿਰਮਲ ਸਾਹਿਬ ਪਾਇਆ ਸਾਚਾ ਗਣੀ ਗਹੀਰ ॥੨॥
ਸਭ ਕਿਛ ਵਸਗਤਿ ਸਾਹਿਬੈ ਆਪੇ ਕਰਣ ਕਰੇਵ ॥
ਸਦਾ ਸਦਾ ਕਰਿ ਚਾਕਰੀ ਪਰਭ ਸਾਹਿਬ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥੨॥
ਸਾਹਿਬ ਮੇਰਾ ਨਿਰਮਲਾ ਤਿਸ ਬਿਨ ਰਹਣ ਨ ਜਾਇ ॥
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬ ਮਨਿ ਵਠਾ ਹੋਆ ਖਸਮ ਦਇਆਲ ॥
ਸਚ ਕਰਤਾ ਸਚ ਕਰਣਹਾਰ ਸਚ ਸਾਹਿਬ ਸਚ ਟੇਕ ॥
ਸਾਹਿਬ ਅਤਲ ਨ ਤੋਲੀਝ ਕਥਨਿ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥੫॥
ਸਾਚਉ ਸਾਹਿਬ ਸੇਵੀਝ ਗਰਮਖਿ ਅਕਥੋ ਕਾਥਿ ॥੬॥
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬ ਸੇਵੀਝ ਗਰਮਖਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
ਸਾਹਿਬ ਨਿਤਾਣਿਆ ਕਾ ਤਾਣ ॥
ਹੋਰ ਬਿਰਹਾ ਸਭ ਧਾਤ ਹੈ ਜਬ ਲਗ ਸਾਹਿਬ ਪਰੀਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥
ਸਦਾ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਹੈ ਕਬਹੂੰ ਨ ਤੂਟਸਿ ਨੇਹ ॥
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬ ਸਚ ਨਿਆਉ ਪਾਪੀ ਨਰ ਹਾਰਦਾ ॥
