User:Keerat
Keerat's True Name
ਇੱਕ ਔ ਅੰਗੀਕਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਲਮਕਾਰ^^^^^ ਸਚੇ ਨਾਮ ਦੇ ਲਿਖਾਰੀ, ਖਾਲਸਾ Keerat ਸਿੰਘ ਨਿਰਵੈਰ, ਸਤਿਗਰ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਇਕ ਸਵਰੂਪੀ ਆਪੇ ਬਣੀ ਬਾਣੀ ਦੀ ਮੇਹਰ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਜਪਜੀ ਸਾਹਿਬ !
ਤੂੰ ਮੂੱਢ ਤੋ ਖਾਲਿਸ ਸੀ, ਹਣ ਤਕ ਖਾਲਿਸ ਰਿਹਾ, ਹੈਂ ਵੀ ਖਾਲਿਸ ਅਤੇ ਰਹੇਂਗਾ ਵੀ ਖਾਲਸਾ ਹੀ॥੧॥
1. ਭੂਸੇ ਭੰਬਲ ਪੈ ਸੋਚ ਸੱਚੀ ਨਹੀ ਹੋਵਣੀ, ਸੋਚਿਝ ਲਖਾਂ ਵਾਰ ਕਿਉਂ ਨਾ. ਚੱਪੀ ਵੱਟ ਚਪ ਨਾ ਰਿਹਾ ਜਾਵੇ, ਲਾਇਅੇ ਲਿਵਾਂ ਦੀ ਤਾਰ ਕਿਉ ਨਾ. ਭਖੜਾਂ ਦੀ ਭਖ ਨਾ ਕਦੇ ਉਤਰੀ, ਬਨਾਂ ਮੈਹਲ ਹਜਾਰ ਕਿਉ ਨਾ. ਪੜਾਇਆਂ ਸਿਆਣਫਾਂ ਲੱਖ ਖੱਟਿਆਂ , ਇਕ ਵੀ ਚੱਲੈ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕਿਉ ਨਾ. ਕਿਵੇ ਖਾਲਸਾ ਬਣਇੇ, ਕਿਵੇ ਟੱਟੇਗੀ ਕੂੜ ਦੇ ਕੀੜੀਆਂ ਦੀ ਝਹ ਪਾਲਤ ਪਾਲ
ਇੱਕੋ ਇਕ ਰਸਤਾ ਹੈ ਹਕਮ ਰਜ਼ਾਈ ਚੱਲਣਾ ਨਾਨਕ ਲਿਖਿਆ ਨਾਲ
2. ਹਕਮਾ ਦੇ ਮਤਾਬਿਕ ਬਣਦੇ ਹਨ ਸਮਾਜਾਂ ਦੇ ਅਕਾਰ. ਹਕਮ ਸਮਝਾਇਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ. ਹਕਮਾ ਦੇ ਮਤਾਬਿਕ ਹੀ ਜਿਦੰਗਿਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਹਕਮਾ ਦੇ ਮਤਾਬਿਕ ਹੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਵਡਿਆਈ. ਹਾਕਿਮ ਆਪ ਹੀ ਦਿਸਦਾ ਹੈ ਪਂਡਿਤ ਯਾ ਨੀਚ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ. ਹਕਮ ਲਿਖਣ ਨਾਲ ਸਖ ਅਤੇ ਦਖ ਦੋਨੋ ਮਿਲਦੇ ਹਨ.ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹਾਕਿਮ ਬਕਸ਼ਿਸ਼ਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਨ ਸਾਰੀ ਜਿਂਦਗੀ ਧੱਕੇ ਹੀ ਧੱਕੇ. ਹਕਮ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸਬ ਹਨ, ਕੋਈ ਵੀ ਹਕਮ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀ ਹੈ. ਔ ਨਾਨਕ! ਜਦੋ ਹਕਮ ਸਮਝ ਵਿਚ ਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਹਜੱਤਬਾਜੀ ਅਤੇ ਵਾਦ ਵਿਵਿਦ ਮੱਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ.
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗਾਵੇ ਕੋਈ ਖਾਲਿਸ ਤਾਣ, ਜੇ ਹੋਵੇ ਕਿਸੇ ਵਿਚ ਅਣਖ ਦਾ ਤਾਣ.ਹੈ ਕੋਈ ?
3.ਗਵੇ ਕੋਈ ! 'ਤਾਂਣ', ਜੇ ਹੋਵੇ ਕਿਸੇ ਵਿਚ ( ਮਾੜਾ ਜਿਹਾ ਸਹੀ ) ਤਾਂਣ.
- ਗਵੇ ਕੋਈ ! ਦਾਤਾਂ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਸ਼ਾਨ.
- ਗਵੇ ਕੋਈ !-- ਗਣੀ ਸਜੱਣਾਂ ਦੇ ਆਚਾਰ ਵਿਯਵਹਾਰ ਦੀਆਂ ਵਡਿਆਇਆ.
- ਗਵੇ ਕੋਈ !-- ਵਿਦਿਆ ਦਾ ਬੜਾ ਹੀ ਆਉਖਾ, ਗੈਹਰੇ, ਵੀਚਾਰਾਂ ਦਾ ਨਿਚੋੜ.
- ਗਵੇ ਕੋਈ !-- ਸਚਿਆਰਾ ਸਾਜੇ, ਸਾਜ ਕੇ ਫੇਰ ਕਰੇ ਹੈ ਸਆਹ.
- ਗਵੇ ਕੋਈ !-- ਸਚਿਆਰਾ ਜਿੰਦੜੀ ਲੈ ਕੇ ਫੇਰ ਵਾਪਿਸ ਦੇ ਦਿਂਦਾ ਹੈ.
- ਗਵੇ ਕੋਈ !--ਸਚਿਆਰਾ ਬੜਾ ਦੂਰ ਜਾਪਦਾ ਹੈ.
- ਗਵੇ ਕੋਈ !--ਬਈ! ਸਭ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹੈ , ਦੂਰ ਕ ਨੇੜੇ (ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀ ਪੈਂਦਾ)
- ਕਹਾਣਿਆ ਅਤੇ ਕੈਹਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਨਹੀੰ ਹੈ ਤੋਟ! ( ਬਥੇਰੇ ਹਨ! ਮਸ਼ਕੀਨ ਜੀ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੋ ਜੀ )
- ਕਥਾ ਕੈਹ ਕੈਹ ਕੇ ਹਾਰ ਗਝ ਕੈਹਣ ਵਾਲੇ, ਕਰੋੜਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਗਿਨਤੀ ਵਾਲੇ.
- ਦੇਣ ਵਾਲਾ ( ਭੋਲੀ ਖਲਕਤ ) ਕਥਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਥੱਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ (ਤੇ ਨਵੇਂ ਕਥਾਵਾਚਕ ਖੜੇ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹੱਨ)
- ਜਗਾਂ ਜਗਾਂ ਤੋ ਸੂਰ ਵਾਂਗ ਠੱਸੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ
- ਇਸ ਤਰਾਂ ਸਚਿਆਰੇ ਦਾ ਹਕਮ ਸਾਨੂੰ (ਝਠੇ / ਸੱਚੇ ) ਰਾਹ ਉਤੇ ਚਲਾਂਦਾ ਹੈ.
- ਨਾਨਕ ਹਉਮੇ, ਈਰਖਾ, ਹਜਤਬਾਜੀ ਅਤੇ ਕਹਾਣਿਆਂ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀ ਕਰਦਾ, ਸਿਰਫ ਸਚਿਆਰੇ ਦੇ ਸਚਿਆਰਿਆਂ ਦੇ ਗਣਾਂ ਦਿਆਂ ਵਡਿਆਇਆਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨਾਲ ਸਲਾਹ ਕਰਨਾ :ਲੱਭਦਾ ਹੈ॥੩॥
ਅਮਰਿਤ ਵਲੇ ਉਠ ਕੇ ਸ਼ਾਤੀ ਨਾਲ ਜਿੰਦਗੀ ਦਿਆਂ ਪਰੌਬਲਮਾ ਉਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਕੇ ਗਰ ( ਹੱਲ ) ਕਢੇ ਜਾਨ
4. ਤੂੰ ਸੱਚਾ ਮਾਲਿਕ ਹੈਂ, ਤੇਰੇ ਫੈਸਲੇ ਸਚੇ ਹਨ, ਤੇਰੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਕਿਨੇ ਮਤਲਬ ਹਨ ? ਪਤਾ ਨਹੀ ! ਪਰ ਸਾਰੇ ਸਚੇ ਹਨ !!
- ( ਲਾਲਚੀ ਖਲਕਤ ) ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਮਹੋੰ ਬੋਲ ਕੇ ਮੰਗ ਮੰਗ ਕੇ ਮੰਗੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਦਾਤਾਂ ਦੇਈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਦਾਤਾ ( ਭੋਲੀ ਖਲਕਤ )
- ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ( ਪੰਡਿਆਂ ) ਦਾਤੇ ਦੇ ਚਰਣਾਂ ਵਿਚ ਕਿਸ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਮੱਥਾ ਟੇਕੀਝ? ਤਾਕੀ ਵੈਸਣੌ ਦੇਵੀ ਮਾਤਾ ਦਰਬਾਰ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਹੋ ਜਾਣ
- ਮਹੋ ਕੀ ਬੋਲ ਬੋਲਿਝ? ਜੋ ਸਣ ਕੇ ਦਾਤਾਂ ਦੀ ਬਰਸਾ੩ ਹੋਵੇ ( ਝਥੇ ਮੰਦਿਰ ਵਿਚ ਰਾਤ ਕੱਟਣ ਦੀ ਜਗਾ ਮਿਲ ਜਾਵੇ ).
- ਇਕ ਹੀ ਰਸਤਾ ਹੇ, ਰੋਜ ਸਵੇਰੇ ਅਮਰਿਤ ਵਲੇ ਉਠ ਕੇ ਸ਼ਾਤੀ ਨਾਲ ਜਿੰਦਗੀ ਦਿਆਂ ਪਰੌਬਲਮਾ ਉਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਕੇ ਗਰ ( ਹੱਲ ) ਕਢੇ ਜਾਨ, ਝਹ ਹੀ ਸਚਾ ਮਥਾ ਟੇਕਣਾ ਹੈ.
- ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਹੀ ਪੈਹਨਣ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਤੰਦਰਸਤ ਸਰੀਰ ਰੂਪੀ ਕਪੜਾ ਲੱਤਾ ਨਸੀਬ ਹੰਦਾ ਹੈ , ਕਿਰਤ ਕਰਕੇ ਹੀ ਤੇਰੀ ਮੇਹਰ ਹਦੀ ਹੈ ਤੇ ਸਚਾ ਘਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ.
- ਔ ਨਾਨਕਾ! ਇਹ ਗੱਲ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਸਮਝ ਲੈ ਕੀ, ਕੋਈ ਹੋਰ ਤੈਨੂ ਸਚਿਆਰਾ (ਖਾਲਸਾ) ਨਹੀ ਬਣਾ ਸਕਦਾ, ਖਦ ਆਪੇ ਹੀ ਬਣਨਾ ਪਵੇਗਾ.
Keerat's Realised Name
Penpalship^^^^^^:ਨੱਚਣ ਅਤੇ ਫੇਰੀਆਂ ਲੈਣ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਦਾ ਉਧਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ
ਵਾਇਨਿ ਚੇਲੇ ਨਚਨਿ ਗਰ ॥ ਚੇਲੇ (ਸਾਜ) ਵਜਾਉਂਦੇ ਹਨ Aty ਗਰੂ ਨਚਦੇ ਹਨ ।
ਪੈਰ ਹਲਾਇਨਿ ਫੇਰਨ” ਸਿਰ ॥(ਨਾਚ ਵੇਲੇ ਗਰੂ) ਪੈਰ ਹਿਲਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਿਰ ਫੇਰਦੇ ਹਨ ॥
ਉਡਿ ਉਡਿ ਰਾਵਾ ਝਾਟੈ ਪਾਇ ॥(ਪੈਰਾਂ ਨਾਲ) ਉਡਿ ਉਡਿ ਘੱਟਾ ਝਾਟੇ ਵਿਚ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।
ਵੇਖੈ ਲੋਕ ਹਸੈ ਘਰਿ ਜਾਇ ॥ਲੋਕ (ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨੱਚਦਿਆਂ) ਵੇਖ ਹੱਸਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਘਰਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ॥
ਰੋਟੀਆ ਕਾਰਣਿ ਪੂਰਹਿ ਤਾਲ॥ ਰੋਟੀਆ ਕਾਰਣਿ ਤਾਲ ਪੂਰਦੇ ਹਨ, ਨੱਚਦੇ ਹਨ ॥
ਆਪ ਪਛਾੜਹਿ ਧਰਤੀ ਨਾਲਿ ॥ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਭਇˆ ਤੇ ਮਾਰਦੇ ਹਨ
ਗਾਵਨਿ ਗੋਪੀਆ ਗਾਵਨਿ ਕਾਨ” ॥ ਗੋਪੀਆਂ ਅਤੇ ਕਰਿਸ਼ਨ (ਦੇ ਸਾਂਗ ਬਣ ਕੇ) ਗਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ਗਾਵਨਿ ਸੀਤਾ ਰਾਜੇ ਰਾਮ ॥ ਸੀਤਾ ਰਾਮ ਜੀ ਤੇ ਹੋਰ ਰਾਜਿਆਂ ਦੇ ਸਾਂਗ ਬਣ ਕੇ ਗਾਉਂਦੇ ਹਨ ।
ਨਿਰਭਉ ਨਿਰੰਕਾਰ ਸਚ ਨਾਮ ॥ ਜੋ ਨਿਡਰ ਹੈ, ਅਕਾਰ-ਰਹਿਤ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਮ(sc) ਸਦਾ ਅਟੱਲ ਹੈ
ਜਾ ਕਾ ਕੀਆ ਸਗਲ ਜਹਾਨ ॥ ਜਿਸ ਪਰਭੂ ਦਾ ਸਾਰਾ ਜਗਤ ਬਣਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ
ਸੇਵਕ ਸੇਵਹਿ ਕਰਮਿ ਚੜਾਉ ॥ ਤੈਨੂੰ (ਕੇਵਲ ਉਹੀ) ਸੇਵਕ ਸਿਮਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਨਹਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ (ਸਚ ਦੀ) ਮਿਹਰ ਨਾਲ ਚੜਹਦੀ ਕਲਾ ਹੈ
ਭਿੰਨੀ ਰੈਣਿ ਜਿਨਾ ਮਨਿ ਚਾਉ ॥ ਜਿਨਹਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ (ਸਿਮਰਨ ਕਰਨ ਦਾ) ਉਤਸ਼ਾਹ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਸੇਵਕਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ-ਰੂਪ ਰਾਤ ਸਆਦਲੀ ਗਜ਼ਰਦੀ ਹੈ
ਸਿਖੀ ਸਿਖਿਆ ਗਰ ਵੀਚਾਰਿ ॥ ਇਹ ਸਿੱਖਿਆ ਜਿਨਹਾਂ ਨੇ ਗਰੂ ਦੀ ਮੱਤ ਦਆਰਾ ਸਿੱਖ ਲਈ ਹੈ
ਨਦਰੀ ਕਰਮਿ ਲਘਾਝ ਪਾਰਿ ॥ ਮਿਹਰ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਵਾਲਾ ਪਰਭੂ ਆਪਣੀ ਬਖ਼ਸ਼ਸ਼ ਦਆਰਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੰਸਾਰ-ਸਮੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ।
ਕੋਲੂ ਚਰਖਾ ਚਕੀ ਚਕ ॥ ਕੋਹਲੂ, ਚਰਖਾ, ਚੱਕੀ, ਚੱਕ
ਥਲ ਵਾਰੋਲੇ ਬਹਤ ਅਨੰਤ ॥ਥਲਾਂ ਦੇ ਬੇਅੰਤ ਵਰੋਲੇ
ਲਾਟੂ ਮਾਧਾਣੀਆ ਅਨਗਾਹ ॥ ਲਾਟੂ, ਮਧਾਣੀਆਂ, ਫਲਹੇ
ਪੰਖੀ ਭਉਦੀਆ ਲੈਨਿ ਨ ਸਾਹ ॥ ਪੰਛੀ, ਭੰਭੀਰੀਆਂ ਜੋ ਇਕ-ਸਾਹੇ ਉਡਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ-ਇਹ ਸਭ ਭੌਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ
ਸੂਝ ਚਾੜਿ ਭਵਾਈਅਹਿ ਜੰਤ ॥ ਸੂਲ ਉੱਤੇ ਚਾੜਹ ਕੇ ਕਈ ਜੰਤ ਭਵਾਈਂਦੇ ਹਨ
ਨਾਨਕ ਭਉਦਿਆ ਗਣਤ ਨ ਅੰਤ ॥ ਹੇ ਨਾਨਕ! ਭੌਣ ਵਾਲੇ ਜੀਵਾਂ ਦਾ ਅੰਤ ਨਹੀਂ ਪੈ ਸਕਦਾ
ਬੰਧਨ ਬੰਧਿ ਭਵਾਝ ਸੋਇ ॥(ਇਸੇ ਤਰਹਾਂ) ਉਹ ਪਰਭੂ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ (ਮਾਇਆ ਦੇ) ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ ਵਿਚ ਜਕੜ ਕੇ ਭਵਾਉਂਦਾ ਹੈ,
ਪਇਝ ਕਿਰਤਿ ਨਚੈ ਸਭ ਕੋਇ ॥ ਹਰੇਕ ਜੀਵ ਆਪਣੇ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਅਨਸਾਰ ਨੱਚ ਰਿਹਾ ਹੈ
ਨਚਿ ਨਚਿ ਹਸਹਿ ਚਲਹਿ ਸੇ ਰੋਇ ॥ ਜੋ ਜੀਵ ਨੱਚ ਨੱਚ ਕੇ ਹੱਸਦੇ ਹਨ, ਉਹ (ਅੰਤ ਨੂੰ) ਰੋ ਕੇ (ਝਥੋਂ) ਤਰਦੇ ਹਨ
ਉਡਿ ਨ ਜਾਹੀ ਸਿਧ ਨ ਹੋਹਿ ॥(ਉਂਞ) ਭੀ ਨੱਚਣ ਟੱਪਣ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਉੱਚੀ ਅਵਸਥਾ ਤੇ ਨਹੀਂ ਅੱਪੜ ਜਾਂਦੇ, ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹ ਸਿੱਧ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ।
ਨਚਣ ਕਦਣ ਮਨ ਕਾ ਚਾਉ ॥ ਨੱਚਣਾ ਕੱਦਣਾ (ਕੇਵਲ) ਮਨ ਦਾ ਸ਼ੌਕ ਹੈ
ਨਾਨਕ ਜਿਨ” ਮਨਿ ਭਉ ਤਿਨਾ ਮਨਿ ਭਾਉ ॥੨॥ ਨਾਨਕ! ਪਰੇਮ ਕੇਵਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਹੀ ਹੈ ਜਿਨਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚ sc ਦਾ ਡਰ ਹੈ
Nirbhau
Nirvair
Amrit Vyla Dhari
Steady
Keerat's Beloved Ones
1. Dyalu Khalsa ___Singh Nirvair
2 Dharami Khalsa ____Singh Nirvair
3. Himmiti Kkhalsa ____Singh Nirvair
4. Hohmami Khalsa ________Singh Nirvair
5. Sahib Khalsa _____Singh Nirvair
