Charitar 266: Difference between revisions

Charitar 266 is about Charitar of Lady who gave Gurmat Teachings to a Foolish brahmin who use to worship Idol. The Charitar is against:

• Against Ling Worship
• Against Brahmanism: Rejected the philosphy that by giving Charity to brahmins one will get benifit in next birth.
• Against Hypocracy
• Against Idol Worship
• Against jantras Mantras Tantras: If tantras have so power then no one die of hunger.
• Ram, Krishna, Siva, Brahma, all were trapped by god.
• Mahakaal is the Kaal of Kaal. He is without form, He makes world and destroys world.
• Kaal Purakh is that Who kills both Dieties and Demons and it is Mahakaal too i.e Kaal's Kaal
• Girl took Idol in his hand and hit Brahmin with it many times and snatched all his money and asked now where is your shiva?
• Girl asked you say that Drinking is bad and takes away from god but people like you who even does not drink are unaware of god, then those drunkard are better then these guys as they have fear of god. It doesn't mean that it promotes drinking but the idea behind it was that a person who feel that other is sleeping is ill too.

ਚੌਪਈ ॥

ਸ੝ਮਤਿ ਸੈਨ ਇਕ ਨ੝ਰਿਪਤਿ ਸ੝ਨਾ ਬਰ ॥ ਦ੝ਤਿਯ ਦਿਵਾਕਰ ਕਿਧੌ ਕਿਰਨਿਧਰ ॥

ਸਮਰ ਮਤੀ ਰਾਨੀ ਗ੝ਰਿਹ ਤਾ ਕੇ ॥ ਸ੝ਰੀ ਆਸ੝ਰੀ ਸਮ ਨਹਿ ਜਾ ਕੇ ॥੧॥

ਸ੝ਰੀ ਰਨਖੰਭ ਕਲਾ ਦ੝ਹਿਤਾ ਤਿਹ ॥ ਜੀਤਿ ਲਈ ਸਸਿ ਅੰਸ ਕਲਾ ਜਿਹ ॥

ਨਿਰਖਿ ਭਾਨ ਜਿਹਾ ਪ੝ਰਭਾ ਰਹਤ ਦਬਿ ॥ ਸ੝ਰੀ ਆਸ੝ਰਿਨ ਕੀ ਨਹਿ ਸਮ ਛਬਿ ॥੨॥

ਦੋਹਰਾ ॥

ਤਰ੝ਨਿ ਭਈ ਤਰ੝ਨੀ ਜਬੈ ਅਧਿਕ ਸ੝ਖਨ ਕੇ ਸੰਗ ॥

ਲਰਿਕਾਪਨ ਮਿਟਿ ਜਾਤ ਭਯੋ ਦ੝ੰਦਭਿ ਦਿਯੋ ਅਨੰਗ ॥੩॥

ਚੌਪਈ ॥

ਚਾਰਿ ਭ੝ਰਾਤ ਤਾ ਕੇ ਬਲਵਾਨਾ ॥ ਸੂਰਬੀਰ ਸਭ ਸਸਤ੝ਰ ਨਿਧਾਨਾ ॥

ਤੇਜਵਾਨ ਦ੝ਤਿਮਾਨ ਅਤ੝ਲ ਬਲ ॥ ਅਰਿ ਅਨੇਕ ਜੀਤੇ ਜਿਹ ਦਲਿ ਮਲਿ ॥੪॥

ਸਾਰਦੂਲ ਧ੝ਜ ਨਾਹਰ ਧ੝ਜ ਭਨ ॥ ਸਿੰਘ ਕੇਤ੝ ਹਰਿ ਕੇਤ੝ ਮਹਾ ਮਨ ॥

ਚਾਰੌ ਸੂਰਬੀਰ ਬਲਵਾਨਾ ॥ ਮਾਨਤ ਸਤ੝ਰ੝ ਸਕਲ ਜਿਹ ਆਨਾ ॥੫॥

ਚਾਰੌ ਕ੝ਅਰਿ ਪੜਨ ਕੇ ਕਾਜਾ ॥ ਦਿਜ ਇਕ ਬੋਲਿ ਪਠਾਯੋ ਰਾਜਾ ॥

ਭਾਖ੝ਯਾਦਿਕ ਬ੝ਯਾਕਰਨ ਪੜੇ ਜਿਨ ॥ ਔਗਾਹਨ ਸਭ ਕਿਯ ਪ੝ਰਾਨ ਤਿਨ ॥੬॥

ਅਧਿਕ ਦਰਬ ਨ੝ਰਿਪ ਬਰ ਤਿਹ ਦੀਯਾ ॥ ਬਿਬਿਧ ਬਿਧਨ ਕਰਿ ਆਦਰ ਕੀਯਾ ॥

ਸ੝ਤਾ ਸਹਿਤ ਸੌਪੇ ਸ੝ਤ ਤਿਹ ਘਰ ॥ ਕਛ੝ ਬਿਦ੝ਯਾ ਦਿਜਿ ਦੇਹ੝ ਕ੝ਰਿਪਾ ਕਰਿ ॥੭॥

ਜਬ ਤੇ ਤਹ ਪੜਬੇ ਕਹ ਆਵੈ ॥ ਅਪਨੋ ਬਿਪ ਕਹ ਸੀਸ ਝ੝ਕਾਵੈ ॥

ਜੋ ਸਿਖ੝ਯਾ ਦਿਜ ਦੇਤ ਸ੝ ਲੇਹੀ ॥ ਅਮਿਤ ਦਰਬ ਪੰਡਿਤ ਕਹ ਦੇਹੀ ॥੮॥

ਇਕ ਦਿਨ ਕ੝ਅਰਿ ਅਗਮਨੋ ਗਈ ॥ ਦਿਜ ਕਹ ਸੀਸ ਝ੝ਕਾਵਤ ਭਈ ॥

ਸਾਲਿਗ੝ਰਾਮ ਪੂਜਤ ਥਾ ਦਿਜਬਰ ॥ ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਤਿਹ ਸੀਸ ਨ੝ਯਾਇ ਕਰਿ ॥੯॥

ਤਾ ਕੌ ਨਿਰਖਿ ਕ੝ਅਰਿ ਮ੝ਸਕਾਨੀ ॥ ਸੋ ਪ੝ਰਤਿਮਾ ਪਾਹਨ ਪਹਿਚਾਨੀ ॥

ਤਾਹਿ ਕਹਾ ਪੂਜਤ ਕਿਹ ਨਮਿਤਿਹ ॥ ਸਿਰ ਨਾਵਤ ਕਰ ਜੋਰਿ ਕਾਜ ਜਿਹ ॥੧੦॥

ਦਿਜ ਬਾਚ ॥

ਸਾਲਗ੝ਰਾਮ ਠਾਕ੝ਰ ਝ ਬਾਲਾ ॥ ਪੂਜਤ ਜਿਨੈ ਬਡੇ ਨਰਪਾਲਾ ॥

ਤੈ ਅਗ੝ਯਾਨ ਇਹ ਕਹਾ ਪਛਾਨੈ ॥ ਪਰਮੇਸ੝ਵਰ ਕਹ ਪਾਹਨ ਜਾਨੈ ॥੧੧॥

ਰਾਜਾ ਸ੝ਤ ਬਾਚ ॥

ਸਵੈਯਾ ॥

ਤਾਹਿ ਪਛਾਨਤ ਹੈ ਨ ਮਹਾ ਜੜ ਜਾ ਕੋ ਪ੝ਰਤਾਪ ਤਿਹੂੰ ਪ੝ਰ ਮਾਹੀ ॥ ਪੂਜਤ ਹੈ ਪ੝ਰਭ੝ ਕੈ ਤਿਸ ਕੌ ਜਿਨ ਕੇ ਪਰਸੇ ਪਰਲੋਕ ਪਰਾਹੀ ॥

ਪਾਪ ਕਰੋ ਪਰਮਾਰਥ ਕੈ ਜਿਹ ਪਾਪਨ ਤੇ ਅਤਿ ਪਾਪ ਡਰਾਹੀ ॥ ਪਾਇ ਪਰੋ ਪਰਮੇਸ੝ਵਰ ਕੇ ਪਸ੝ ਪਾਹਨ ਮੈ ਪਰਮੇਸ੝ਵਰ ਨਾਹੀ ॥੧੨॥

ਬਿਜੈ ਛੰਦ ॥

ਜੀਵਨ ਮੈ ਜਲ ਮੈ ਥਲ ਮੈ ਸਭ ਰੂਪਨ ਮੈ ਸਭ ਭੂਪਨ ਮਾਹੀ ॥ ਸੂਰਜ ਮੈ ਸਸਿ ਮੈ ਨਭ ਮੈ ਜਹ ਹੇਰੌ ਤਹਾ ਚਿਤ ਲਾਇ ਤਹਾ ਹੀ ॥

ਪਾਵਕ ਮੈ ਅਰ੝ ਪੌਨ ਹੂੰ ਮੈ ਪ੝ਰਿਥਵੀ ਤਲ ਮੈ ਸ੝ ਕਹਾ ਨਹਿ ਜਾਹੀ ॥ ਬ੝ਯਾਪਕ ਹੈ ਸਭ ਹੀ ਕੇ ਬਿਖੈ ਕਛ੝ ਪਾਹਨ ਮੈ ਪਰਮੇਸ੝ਵਵਰ ਨਾਹੀ ॥੧੩॥

ਕਾਗਜ ਦੀਪ ਸਭੈ ਕਰਿ ਕੈ ਅਰ੝ ਸਾਤ ਸਮ੝ੰਦ੝ਰਨ ਕੀ ਮਸ੝ ਕੈਯੈ ॥ ਕਾਟਿ ਬਨਾਸਪਤੀ ਸਿਗਰੀ ਲਿਖਬੇ ਹੂੰ ਕੌ ਲੇਖਨਿ ਕਾਜ ਬਨੈਯੈ ॥

ਸਾਰਸ੝ਵਤੀ ਬਕਤਾ ਕਰਿ ਕੈ ਸਭ ਜੀਵਨ ਤੇ ਜ੝ਗ ਸਾਠਿ ਲਿਖੈਯੈ ॥ ਜੋ ਪ੝ਰਭ੝ ਪਾਯ੝ਤ ਹੈ ਨਹਿ ਕੈਸੇ ਹੂੰ ਸੋ ਜੜ ਪਾਹਨ ਮੌ ਠਹਰੈਯੈ ॥੧੪॥

ਚੌਪਈ ॥

ਝ ਜਨ ਭੇਵ ਨ ਹਰਿ ਕੋ ਪਾਵੈ ॥ ਪਾਹਨ ਮੈ ਹਰਿ ਕੌ ਠਹਰਾਵੈ ॥

ਜਿਹ ਕਿਹ ਬਿਧਿ ਲੋਗਨ ਭਰਮਾਹੀ ॥ ਗ੝ਰਿਹ ਕੋ ਦਰਬ੝ ਲੂਟਿ ਲੈ ਜਾਹੀ ॥੧੫॥

ਦੋਹਰਾ ॥

ਜਗ ਮੈ ਆਪ੝ ਕਹਾਵਈ ਪੰਡਿਤ ਸ੝ਘਰ ਸ੝ਚੇਤ ॥

ਪਾਹਨ ਕੀ ਪੂਜਾ ਕਰੈ ਯਾ ਤੇ ਲਗਤ ਅਚੇਤ ॥੧੬॥

ਚੌਪਈ ॥

ਚਿਤ ਭੀਤਰ ਆਸਾ ਧਨ ਧਾਰੈ ॥ ਸਿਵ ਸਿਵ ਸਿਵ ਮ੝ਖ ਤੇ ਉਚਾਰੈ ॥

ਅਧਿਕ ਡਿੰਭ ਕਰਿ ਜਗਿ ਦਿਖਾਵੈ ॥ ਦ੝ਵਾਰ ਦ੝ਵਾਰ ਮਾਗਤ ਨ ਲਜਾਵੈ ॥੧੭॥

ਅੜਿਲ ॥

ਨਾਕ ਮੂੰਦਿ ਕਰਿ ਚਾਰਿ ਘਰੀ ਠਾਢੇ ਰਹੈ ॥ ਸਿਵ ਸਿਵ ਸਿਵ ਹ੝ਵੈ ਝਕ ਚਰਨ ਇਸਥਿਤ ਕਹੈ ॥

ਜੋ ਕੋਊ ਪੈਸਾ ਝਕ ਦੇਤ ਕਰਿ ਆਇ ਕੈ ॥ ਹੋ ਦਾਤਨ ਲੇਤ ਉਠਾਇ ਸਿਵਹਿ ਬਿਸਰਾਇ ਕੈ ॥੧੮॥

ਕਬਿਤ੝ ॥

Missing Lines

ਬਿਜੈ ਛੰਦ ॥

ਪਾਹਨ ਕੌ ਸਿਵ ਤੂ ਜੋ ਕਹੈ ਪਸ੝ ਯਾ ਤੇ ਕਛ੝ ਤ੝ਹਿ ਹਾਥ ਨ ਝ ਹੈ ॥ ਤ੝ਰੈਯਕ ਜੋਨਿ ਜ੝ ਆਪ੝ ਪਰਾ ਹਸਿ ਕੈ ਤ੝ਹਿ ਕੋ ਕਹ੝ ਕਾ ਬਰ੝ ਦੈ ਹੈ ॥

ਆਪਨ ਸੋ ਕਰਿ ਹੈ ਕਬਹੂੰ ਤ੝ਹਿ ਪਾਹਨ ਕੀ ਪਦਵੀ ਤਬ ਪੈ ਹੈ ॥ ਜਾਨ੝ ਰੇ ਜਾਨ੝ ਅਜਾਨ ਮਹਾ ਫਿਰਿ ਜਾਨ ਗਈ ਕਛ੝ ਜਾਨਿ ਨ ਜੈ ਹੈ ॥੨੧॥

ਬੈਸ ਗਈ ਲਰਿਕਾਪਨ ਮੋ ਤਰ੝ਨਾਪਨ ਮੈ ਨਹਿ ਨਾਮ ਲਯੋ ਰੇ ॥ ਔਰਨ ਦਾਨ ਕਰਾਤ ਰਹਾ ਕਰ ਆਪ ਉਠਾਇ ਨ ਦਾਨ ਦਯੋ ਰੇ ॥

ਪਾਹਨ ਕੋ ਸਿਰ ਨ੝ਯਾਤਨ ਤੈ ਪਰਮੇਸ੝ਵਰ ਕੌ ਸਿਰ ਨ੝ਯਾਤ ਭਯੋ ਰੇ ॥ ਕਾਮਹਿ ਕਾਮ ਫਸਾ ਘਰ ਕੇ ਜੜ ਕਾਲਹਿ ਕਾਲ ਕੈ ਕਾਲ ਗਯੋ ਰੇ ॥੨੨॥

ਦ੝ਵੈਕ ਪ੝ਰਾਨਨ ਕੌ ਪੜਿ ਕੈ ਤ੝ਮ ਫੂਲਿ ਗਝ ਦਿਜ ਜੂ ਜਿਯ ਮਾਹੀ ॥ ਸੋ ਨ ਪ੝ਰਾਨ ਪੜਾ ਜਿਹ ਕੇ ਇਹ ਠੌਰ ਪੜੇ ਸਭ ਪਾਪ ਪਰਾਹੀ ॥

ਡਿੰਭ ਦਿਖਾਇ ਕਰੋ ਤਪਸਾ ਦਿਨ ਰੈਨਿ ਬਸੈ ਜਿਯਰਾ ਧਨ ਮਾਹੀ ॥ ਮੂਰਖ ਲੋਗ ਪ੝ਰਮਾਨ ਕਰੈ ਇਨ ਬਾਤਨ ਕੌ ਹਮ ਮਾਨਤ ਨਾਹੀ ॥੨੩॥

ਕਾਹੇ ਕੋ ਕਾਜ ਕਰੋ ਇਤਨੀ ਤ੝ਮ ਪਾਹਨ ਕੋ ਕਿਹ ਕਾਜ ਪ੝ਜਾਵੋ ॥ ਕਾਹੇ ਕੋ ਡਿੰਭ ਕਰੋ ਜਗ ਮੈ ਇਹ ਲੋਕ ਗਯੋ ਪਰਲੋਕ ਗਵਾਵੋ ॥

ਝੂਠੇ ਨ ਮੰਤ੝ਰ ਉਪਦੇਸ ਕਰੋ ਜੋਊ ਚਾਹਤ ਹੋ ਧਨ ਲੌ ਹਰਖਾਵੋ ॥ ਰਾਜ ਕ੝ਮਾਰਨ ਮੰਤ੝ਰ ਦਿਯੋ ਸ੝ ਦਿਯੋ ਬਹ੝ਰੌ ਹਮ ਕੌ ਨ ਸਿਖਾਵੋ ॥੨੪॥

ਦਿਜ ਬਾਚ ॥

ਚੌਪਈ ॥

ਕਹਾ ਬਿਪ੝ਰ ਸ੝ਨ੝ ਰਾਜ ਦ੝ਲਾਰੀ ॥ ਤੈ ਸਿਵ ਕੀ ਮਹਿਮਾ ਨ ਬਿਚਾਰੀ ॥

ਬ੝ਰਹਮਾ ਬਿਸਨ ਰ੝ਦ੝ਰ ਜੂ ਦੇਵਾ ॥ ਇਨ ਕੀ ਸਦਾ ਕੀਜਿਯੈ ਸੇਵਾ ॥੨੫॥

ਤੈ ਯਾ ਕੇ ਭੇਵਹਿ ਨ ਪਛਾਨੈ ॥ ਮਹਾ ਮੂੜ ਇਹ ਭਾਤਿ ਬਖਾਨੈ ॥

ਇਨ ਕੋ ਪਰਮ ਪ੝ਰਾਤਨ ਜਾਨਹ੝ ॥ ਪਰਮ ਪ੝ਰਖ ਮਨ ਮਹਿ ਪਹਿਚਾਨਹ੝ ॥੨੬॥

ਹਮ ਹੈ ਕ੝ਅਰਿ ਬਿਪ੝ਰ ਬ੝ਰਤ ਧਾਰੀ ॥ ਊਚ ਨੀਚ ਸਭ ਕੇ ਹਿਤਕਾਰੀ ॥

ਜਿਸੀ ਕਿਸੀ ਕਹ ਮੰਤ੝ਰ ਸਿਖਾਵੈ ॥ ਮਹਾ ਕ੝ਰਿਪਨ ਤੇ ਦਾਨ ਕਰਾਵੈ ॥੨੭॥

ਕ੝ਅਰਿ ਬਾਚ ॥

ਮੰਤ੝ਰ ਦੇਤ ਸਿਖ ਅਪਨ ਕਰਤ ਹਿਤ ॥ ਜ੝ਯੋ ਤ੝ਯੋ ਭੇਟ ਲੈਤ ਤਾ ਤੇ ਬਿਤ ॥

ਸਤਿ ਬਾਤ ਤਾ ਕਹ ਨ ਸਿਖਾਵਹ੝ ॥ ਤਾਹਿ ਲੋਕ ਪਰਲੋਕ ਗਵਾਵਹ੝ ॥੨੮॥

ਸ੝ਨਹ੝ ਬਿਪ ਤ੝ਮ ਮੰਤ੝ਰ ਦੇਤ ਜਿਹ ॥ ਲੂਟਿ ਲੇਤ ਤਿਹ ਘਰ ਬਿਧਿ ਜਿਹ ਕਿਹ ॥

ਤਾ ਕਹ ਕਛੂ ਗ੝ਯਾਨ ਨਹਿ ਆਵੈ ॥ ਮੂਰਖ ਅਪਨਾ ਮੂੰਡ ਮ੝ੰਡਾਵੈ ॥੨੯॥

ਤਿਹ ਤ੝ਮ ਕਹ੝ ਮੰਤ੝ਰ ਸਿਧਿ ਹ੝ਵੈਹੈ ॥ ਮਹਾਦੇਵ ਤੋ ਕੌ ਬਰ੝ ਦੈ ਹੈ ॥

ਜਬ ਤਾ ਤੇ ਨਹਿ ਹੋਤ ਮੰਤ੝ਰ ਸਿਧਿ ॥ ਤਬ ਤ੝ਮ ਬਚਨ ਕਹਤ ਹੌ ਇਹ ਬਿਧਿ ॥੩੦॥

ਕਛੂ ਕ੝ਕ੝ਰਿਯਾ ਤ੝ਮਤੇ ਭਯੋ ॥ ਤਾ ਤੇ ਦਰਸ ਨ ਸਿਵ ਜੂ ਦਯੋ ॥

ਅਬ ਤੈ ਪ੝ੰਨ੝ਯ ਦਾਨ ਦਿਜ ਕਰ ਰੇ ॥ ਪ੝ਨਿ ਸਿਵ ਕੇ ਮੰਤ੝ਰਹਿ ਅਨ੝ਸਰ੝ ਰੇ ॥੩੧॥

ਉਲਟੋ ਡੰਡ ਤਿਸੀ ਤੇ ਲੇਹੀ ॥ ਪ੝ਨਿ ਤਿਹ ਮੰਤ੝ਰ ਰ੝ਦ੝ਰ ਕੋ ਦੇਹੀ ॥

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਤਾ ਕੌ ਭਟਕਾਵੈ ॥ ਅੰਤ ਬਾਰ ਇਮਿ ਭਾਖ ਸ੝ਨਾਵੈ ॥੩੨॥

ਤੋ ਤੇ ਕਛ੝ ਅਛਰ ਰਹਿ ਗਯੋ ॥ ਤੈ ਕਛ੝ ਭੰਗ ਕ੝ਰਿਯਾ ਤੇ ਭਯੋ ॥

ਤਾ ਤੇ ਤ੝ਹਿ ਬਰ੝ ਰ੝ਦ੝ਰ ਨ ਦੀਨਾ ॥ ਪ੝ੰਨ੝ਯ ਦਾਨ ਚਹਿਯਤ ਪ੝ਨਿ ਕੀਨਾ ॥੩੩॥

ਇਹ ਬਿਧਿ ਮੰਤ੝ਰ ਸਿਖਾਵਤ ਤਾ ਕੋ ॥ ਲੂਟਾ ਚਾਹਤ ਬਿਪ੝ਰ ਘਰ ਜਾ ਕੋ ॥

ਜਬ ਵਹ੝ ਦਰਬ ਰਹਤ ਹ੝ਵੈ ਜਾਈ ॥ ਔਰ ਧਾਮ ਤਬ ਚਲਤ ਤਕਾਈ ॥੩੪॥

ਦੋਹਰਾ ॥

ਮੰਤ੝ਰ ਜੰਤ੝ਰ ਅਰ੝ ਤੰਤ੝ਰ ਸਿਧਿ ਜੌ ਇਨਿ ਮਹਿ ਕਛ੝ ਹੋਇ ॥

ਹਜਰਤਿ ਹ੝ਵੈ ਆਪਹਿ ਰਹਹਿ ਮਾਗਤ ਫਿਰਤ ਨ ਕੋਇ ॥੩੫॥

ਦਿਜ ਬਾਜ ॥ ਚੌਪਈ ॥

ਸ੝ਨਿ ਝ ਬਚਨ ਮਿਸਰ ਰਿਸਿ ਭਰਾ ॥ ਧਿਕ ਧਿਕ ਤਾਕਹਿ ਬਚਨ ਉਚਰਾ ॥

ਤੈ ਹਮਰੀ ਬਾਤ ਕਹ ਜਾਨੈ ॥ ਭਾਂਗ ਖਾਇ ਕੈ ਬੈਨ ਪ੝ਰਮਾਨੈ ॥੩੬॥

ਕ੝ਅਰਿ ਬਾਚ ॥

ਸ੝ਨੋ ਮਿਸਰ ਤ੝ਮ ਬਾਤ ਨ ਜਾਨਤ ॥ ਅਹੰਕਾਰ ਕੈ ਬਚਨ ਪ੝ਰਮਾਨਤ ॥

ਭਾਂਗ ਪੀਝ ਬ੝ਧਿ ਜਾਤ ਨ ਹਰੀ ॥ ਬਿਨ੝ ਪੀਝ ਤਵ ਬ੝ਧਿ ਕਹ ਪਰੀ ॥੩੭॥

ਤ੝ਮ ਆਪਨ ਸ੝ਯਾਨੇ ਕਹਲਾਵਤ ॥ ਕਬ ਹੀ ਭੂਲਿ ਨ ਭਾਂਗ ਚੜਾਵਤ ॥

ਜਬ ਪ੝ਨ ਜਾਹ੝ ਕਾਜ ਭਿਛਾ ਕੇ ॥ ਕਰਹੋ ਖ੝ਵਾਰ ਰਹਤ ਗ੝ਰਿਹ ਜਾ ਕੇ ॥੩੮॥

ਜਿਹ ਧਨ ਕੋ ਤ੝ਮ ਤ੝ਯਾਗ ਦਿਖਾਵਤ ॥ ਦਰ ਦਰ ਤਿਹ ਮਾਂਗਨ ਕਸ ਜਾਵਤ ॥

ਮਹਾ ਮੂੜ ਰਾਜਨ ਕੇ ਪਾਸਨ ॥ ਲੇਤ ਫਿਰਤ ਹੋ ਮਿਸ੝ਰ ਜੂ ਕਨ ਕਨ ॥੩੯॥

ਤ੝ਮ ਜਗ ਮਹਿ ਤ੝ਯਾਗੀ ਕਹਲਾਵਤ ॥ ਸਭ ਲੋਕਨ ਕਹ ਤ੝ਯਾਗ ਦ੝ਰਿੜਾਵਤ ॥

ਜਾ ਕਹ ਮਨ ਬਚ ਕ੝ਰਮ ਤਜਿ ਦੀਜੈ ॥ ਤਾ ਕਹ ਹਾਥ ਉਠਾਇ ਕਸ ਲੀਜੈ ॥੪੦॥

ਕਾਹੂ ਧਨ ਤ੝ਯਾਗ ਦ੝ਰਿੜਾਵਹਿ ॥ ਕਾਹੂ ਕੋ ਕੋਊ ਗ੝ਰਹਿ ਲਾਵਹਿ ॥

ਮਨ ਮਹਿ ਦਰਬ ਠਗਨ ਕੀ ਆਸਾ ॥ ਦ੝ਵਾਰ ਦ੝ਵਾਰ ਡੋਲਤ ਇਹ ਪ੝ਯਾਸਾ ॥੪੧॥

ਅੜਿਲ ॥

ਬੇਦ ਬ੝ਯਾਕਰਨ ਸਾਸਤ੝ਰ ਸਿੰਮ੝ਰਿਤ ਇਮ ਉਚਰੈ ॥ ਜਿਨਿ ਕਿਸਹੂ ਤੇ ਝਕ ਟਕਾ ਮੋ ਕੌ ਝਰੈ ॥

ਜੇ ਤਿਨ ਕੋ ਕਛ੝ ਦੇਤ ਉਸਤਤਿ ਤਾ ਕੀ ਕਰੈ ॥ ਹੋ ਜੋ ਧਨ ਦੇਤ ਨ ਤਿਨੈ ਨਿੰਦ ਤਾ ਕੀ ਰਰੈ ॥੪੨॥

ਦੋਹਰਾ ॥

ਨਿੰਦਿਆ ਅਰ੝ ਉਸਤਤਿ ਦੋਊ ਜੀਵਤ ਹੀ ਜਗ ਮਾਹਿ ॥

ਜਬ ਮਾਟੀ ਮਾਟੀ ਮਿਲੀ ਨਿੰਦ੝ਸਤਤਿ ਕਛ੝ ਨਾਹਿ ॥੪੩॥

ਅੜਿਲ ॥

ਦੇਨਹਾਰ ਦਾਇਕਹਿ ਮ੝ਕਤਿ ਨਹਿ ਕਰਿ ਦਿਯੋ ॥ ਅਨਦਾਇਕ ਤਿਹ ਪ੝ਤ੝ਰ ਨ ਪਿਤ ਕੋ ਬਧ ਕਿਯੋ ॥

ਜਾ ਤੇ ਧਨ ਕਰ ਪਰੈ ਸ੝ ਜਸ ਤਾ ਕੋ ਕਰੈ ॥ ਹੋ ਜਾ ਤੇ ਕਛ੝ ਨ ਲਹੈ ਨਿੰਦ ਤਿਹ ਉਚਰੈ ॥੪੪॥

ਚੌਪਈ ॥

ਦ੝ਹੂੰਅਨ ਸਮ ਜੋਊ ਕਰਿ ਜਾਨੈ ॥ ਨਿੰਦ੝ਯਾ ਉਸਤਤਿ ਸਮ ਕਰਿ ਮਾਨੈ ॥

ਹਮ ਤਾਹੀ ਕਹ ਬ੝ਰਹਮ ਪਛਾਨਹਿ ॥ ਵਾਹੀ ਕਹਿ ਦਿਜ ਕੈ ਅਨ੝ਮਾਨਹਿ ॥੪੫॥

ਅੜਿਲ ॥

ਝ ਦਿਜ ਜਾ ਤੇ ਜਤਨ ਪਾਇ ਧਨ ਲੇਵਹੀ ॥ ਤਾ ਨਰ ਕਹ ਬਹ੝ਤ ਭਾਤਿ ਬਡਾਈ ਦੇਵਹੀ ॥

ਮਿਥਯਾ ਉਪਮਾ ਬਕਿ ਕਰਿ ਤਹਿ ਪ੝ਰਸੰਨ ਕਰੈ ॥ ਹੋ ਘੋਰ ਨਰਕ ਕੇ ਬੀਚ ਅੰਤ ਦੋਊ ਪਰੈ ॥੪੬॥

ਚੌਪਈ ॥

ਧਨ ਕੇ ਕਾਜ ਕਰਤ ਸਭ ਕਾਜਾ ॥ ਊਚ ਨੀਚ ਰਾਨਾ ਅਰ੝ ਰਾਜਾ ॥

ਖ੝ਯਾਲ ਕਾਲ ਕੋ ਕਿਨੂੰ ਨ ਪਾਯੋ ॥ ਜਿਨ ਇਹ ਚੌਦਹ ਲੋਕ ਬਨਾਯੋ ॥੪੭॥

ਅੜਿਲ ॥

ਇਹੀ ਦਰਬ ਕੇ ਲੋਭ ਬੇਦ ਬ੝ਯਾਕਰਨ ਪੜਤ ਨਰ ॥ ਇਹੀ ਦਰਬ ਕੇ ਲੋਭ ਮੰਤ੝ਰ ਜੰਤ੝ਰਨ ਉਪਦਿਸ ਕਰ ॥

ਇਹੀ ਦਰਬ ਕੇ ਲੋਭ ਦੇਸ ਪਰਦੇਸ ਸਿਧਾਝ ॥ ਹੋ ਪਰੇ ਦੂਰਿ ਕਹ ਜਾਇ ਬਹ੝ਰਿ ਨਿਜ੝ ਦੇਸਨ ਆਝ ॥੪੮॥

ਕਬਿਤ੝ ॥

Missing Lines

ਬਿਜੈ ਛੰਦ ॥

ਲਾਲਚ ਝਕ ਲਗੈ ਧਨ ਕੇ ਸਿਰ ਮਧਿ ਜਟਾਨ ਕੇ ਜੂਟ ਸਵਾਰੈ ॥ ਕਾਠ ਕੀ ਕੰਠਿਨ ਕੌ ਧਰਿ ਕੈ ਇਕ ਕਾਨਨ ਮੈ ਬਿਨ੝ ਕਾਨਿ ਪਧਾਰੈ ॥

ਮੋਚਨ ਕੌ ਗਹਿ ਕੈ ਇਕ ਹਾਥਨ ਸੀਸ ਹੂ ਕੇ ਸਭ ਕੇਸ ਉਪਾਰੈ ॥ ਡਿੰਭ੝ ਕਰੈ ਜਗ ਡੰਡਨ ਕੌ ਇਹ ਲੋਕ ਗਯੋ ਪਰਲੋਕ ਬਿਗਾਰੈ ॥੫੦॥

ਮਾਟੀ ਕੇ ਲਿੰਗ ਬਨਾਇ ਕੈ ਪੂਜਤ ਤਾ ਮੈ ਕਹੋ ਇਨ ਕਾ ਸਿਧਿ ਪਾਈ ॥ ਜੋ ਨਿਰਜੋਤਿ ਭਯੋ ਜਗ ਜਾਨਤ ਤਾਹਿ ਕੇ ਆਗੇ ਲੈ ਜੋਤਿ ਜਗਾਈ ॥

ਪਾਇ ਪਰੇ ਪਰਮੇਸ੝ਵਰ ਜਾਨਿ ਅਜਾਨ ਬਡੈ ਕਰਿ ਕੈ ਹਠਤਾਈ ॥ ਚੇਤ ਅਚੇਤ ਸ੝ਚੇਤਨ ਕੋ ਚਿਤ ਕੀ ਤਜਿ ਕੈ ਚਟ ਦੈ ਦ੝ਚਿਤਾਈ ॥੫੧॥

ਕਾਸੀ ਕੇ ਬੀਚ ਪੜੈ ਬਹ੝ ਕਾਲ ਬ੝ਟੰਤ ਮੈ ਅੰਤ ਮਰੈ ਪ੝ਨਿ ਜਾਈ ॥ ਤਾਤ ਰਹਾ ਅਰ੝ ਮਾਤ ਕਹੂੰ ਬਨਿਤਾ ਸ੝ਤ ਪ੝ਤ੝ਰ ਕਲਤ੝ਰਨ ਭਾਈ ॥

ਦੇਸ ਬਿਦੇਸ ਫਿਰੈ ਤਜਿ ਕੈ ਘਰ ਥੋਰੀ ਸੀ ਸੀਖਿ ਕੈ ਚਾਤ੝ਰਤਾਈ ॥ ਲੋਭ ਕੀ ਲੀਕ ਨ ਲਾਂਘੀ ਕਿਸੂ ਨਰ ਲੋਭ ਰਹਾ ਸਭ ਲੋਗ ਲ੝ਭਾਈ ॥੫੨॥

ਕਬਿਤ੝ ॥

Lines Missing on website

ਸਵੈਯਾ ॥

ਚੇਤ ਅਚੇਤ੝ ਕੀਝ ਜਿਨ ਚੇਤਨ ਤਾਹਿ ਅਚੇਤ ਨ ਕੋ ਠਹਰਾਵੈ ॥ ਤਾਹਿ ਕਹੈ ਪਰਮੇਸ੝ਵਰ ਕੈ ਮਨ ਮਾਹਿ ਕਹੇ ਘਟਿ ਮੋਲ ਬਿਕਾਵੈ ॥

ਜਾਨਤ ਹੈ ਨ ਅਜਾਨ ਬਡੈ ਸ੝ ਇਤੇ ਪਰ ਪੰਡਿਤ ਆਪ੝ ਕਹਾਵੈ ॥ ਲਾਜ ਕੇ ਮਾਰੇ ਮਰੈ ਨ ਮਹਾ ਲਟ ਝਠਹਿ ਝਠ ਅਮੈਠਿ ਗਵਾਵੈ ॥੫੪॥

ਬਿਜੈ ਛੰਦ ॥

ਗਤਮਾਨ ਕਹਾਵਤ ਗਾਤ ਸਭੈ ਕਛੂ ਜਾਨੈ ਨ ਬਾਤ ਗਤਾਗਤ ਹੈ ॥ ਦ੝ਤਿਮਾਨ ਘਨੇ ਬਲਵਾਨ ਬਡੇ ਹਮ ਜਾਨਤ ਜੋਗ ਮਧੇ ਜਤ ਹੈ ॥

ਪਾਹਨ ਕੈ ਕਹੈ ਬੀਚ ਸਹੀ ਸਿਵ ਜਾਨੈ ਨ ਮੂੜ ਮਹਾ ਮਤ ਹੈ ॥ ਤ੝ਮਹੂੰ ਨ ਬਿਚਾਰਿ ਸ੝ ਜਾਨ ਕਹੋ ਇਨ ਮੈ ਕਹਾ ਪਾਰਬਤੀ ਪਤਿ ਹੈ ॥੫੫॥

ਮਾਟੀ ਕੌ ਸੀਸ ਨਿਵਾਵਤ ਹੈ ਜੜ ਯਾ ਤੇ ਕਹੋ ਤ੝ਹਿ ਕਾ ਸਿਧਿ ਝਹੈ ॥ ਜੌਨ ਰਿਝਾਇ ਲਯੋ ਜਗ ਕੌ ਤਵ ਚਾਵਰ ਡਾਰਤ ਰੀਝਿ ਨ ਜੈ ਹੈ ॥

ਧੂਪ ਜਗਾਇ ਕੈ ਸੰਖ ਬਜਾਇ ਸ੝ ਫੂਲਨ ਕੀ ਬਰਖਾ ਬਰਖੈ ਹੈ ॥ ਅੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ ਹਾਰਿ ਹੈਂ ਰੇ ਪਸ੝ ਪਾਹਨ ਮੈ ਪਰਮੇਸ੝ਰ ਨ ਪੈ ਹੈ ॥੫੬॥

ਝਕਨ ਜੰਤ੝ਰ ਸਿਖਾਵਤ ਹੈ ਦਿਜ ਝਕਨ ਮੰਤ੝ਰ ਪ੝ਰਯੋਗ ਬਤਾਵੈ ॥ ਜੋ ਨ ਭਿਜੈ ਇਨ ਬਾਤਨ ਤੇ ਤਿਹ ਗੀਤਿ ਕਬਿਤ ਸਲੋਕ ਸ੝ਨਾਵੈ ॥

ਦ੝ਯੋਸ ਹਿਰੈ ਧਨ ਲੋਗਨ ਕੇ ਗ੝ਰਿਹ ਚੋਰ੝ ਚਕੈ ਠਗ ਦੇਖਿ ਲਜਾਵੈ ॥ ਕਾਨਿ ਕਰੈ ਨਹਿ ਕਾਜੀ ਕ੝ਟਵਾਰ ਕੀ ਮੂੰਡਿ ਕੈ ਮੂੰਡਿ ਮ੝ਰੀਦਨ ਖਾਵੈ ॥੫੭॥

ਦੋਹਰਾ ॥

ਪਾਹਨ ਕੀ ਪੂਜਾ ਕਰੇ ਜੋ ਹੈ ਅਧਿਕ ਅਚੇਤ ॥

ਭਾਂਗ ਨ ਝਤੇ ਪਰ ਭਖੈ ਜਾਨਤ ਆਪ ਸ੝ਚੇਤ ॥੫੮॥

ਤੋਟਕ ਛੰਦ ॥

ਧਨ ਕੇ ਲਗਿ ਲੋਭ ਗਝ ਅਨਤੈ ॥ ਤਜਿ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਸ੝ਤ ਬਾਲ ਕਿਤੈ ॥

ਬਸਿ ਕੈ ਬਹ੝ ਮਾਸ ਤਹਾ ਹੀ ਮਰੈ ॥ ਫਿਰਿ ਕੈ ਗ੝ਰਿਹਿ ਕੇ ਨਹਿ ਪੰਥ ਪਰੈ ॥੫੯॥

ਦੋਹਰਾ ॥

ਧਨੀ ਲੋਗ ਹੈ ਪ੝ਹਪ ਸਮ ਗ੝ਨਿ ਜਨ ਭੌਰ ਬਿਚਾਰ ॥

ਗੂੰਜ ਰਹਤ ਤਿਹ ਪਰ ਸਦਾ ਸਭ ਧਨ ਧਾਮ ਬਿਸਾਰ ॥੬੦॥

ਚੌਪਈ ॥

ਸਭ ਕੋਊ ਅੰਤ ਕਾਲ ਬਸਿ ਭਯਾ ॥ ਧਨ ਕੀ ਆਸ ਨਿਕਰਿ ਤਜਿ ਗਯਾ ॥

ਆਸਾ ਕਰਤ ਗਯਾ ਸੰਸਾਰਾ ॥ ਇਹ ਆਸਾ ਕੋ ਵਾਰ ਨ ਪਾਰਾ ॥੬੧॥

ਝਕ ਨਿਰਾਸ ਵਹੈ ਕਰਤਾਰਾ ॥ ਜਿਨ ਕੀਨਾ ਇਹ ਸਕਲ ਪਸਾਰਾ ॥

ਆਸਾ ਰਹਿਤ ਔਰ ਕੋਊ ਨਾਹੀ ॥ ਜਾਨ੝ ਲੇਹ੝ ਦਿਜਬਰ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥੬੨॥

ਲੋਭ ਲਗੇ ਧਨ ਕੇ ਝ ਦਿਜਬਰ ॥ ਮਾਂਗਤ ਫਿਰਤ ਸਭਨ ਕੇ ਘਰ ਘਰ ॥

ਯਾ ਜਗ ਮਹਿ ਕਰ ਡਿੰਭ ਦਿਖਾਵਤ ॥ ਤੇ ਠਗਿ ਠਗਿ ਸਭ ਕਹ ਧਨ ਖਾਵਤ ॥੬੩॥

ਦੋਹਰਾ ॥

ਆਸਾ ਕੀ ਆਸਾ ਲਗੇ ਸਭ ਹੀ ਗਯਾ ਜਹਾਨ ॥

ਆਸਾ ਜਗ ਜੀਵਤ ਬਚੀ ਲੀਜੈ ਸਮਝਿ ਸ੝ਜਾਨ ॥੬੪॥

ਚੌਪਈ ॥

ਆਸਾ ਕਰਤ ਸਗਲ ਜਗ ਜਯਾ ॥ ਆਸਹਿ ਉਪਜ੝ਯਾ ਆਸਹਿ ਭਯਾ ॥

ਆਸਾ ਕਰਤ ਤਰ੝ਨ ਬ੝ਰਿਧ ਹੂਆ ॥ ਆਸਾ ਕਰਤ ਲੋਗ ਸਭ ਮੂਆ ॥੬੫॥

ਆਸਾ ਕਰਤ ਲੋਗ ਸਭ ਭਝ ॥ ਬਾਲਕ ਹ੝ਤੋ ਬ੝ਰਿਧ ਹ੝ਵੈ ਗਝ ॥

ਜਿਤਿ ਕਿਤ ਧਨ ਆਸਾ ਕਰਿ ਡੋਲਹਿ ॥ ਦੇਸ ਬਿਦੇਸ ਧਨਾਸ ਕਲੋਲਹਿ ॥੬੬॥

ਪਾਹਨ ਕਹ੝ ਧਨਾਸ ਸਿਰ ਨ੝ਯਾਵੈ ॥ ਚੇਤ ਅਚੇਤਨ ਕੌ ਠਹਰਾਵੈ ॥

ਕਰਤ ਪ੝ਰਪੰਚ ਪੇਟ ਕੇ ਕਾਜਾ ॥ ਊਚ ਨੀਚ ਰਾਨਾ ਅਰ੝ ਰਾਜਾ ॥੬੭॥

ਕਾਹੂ ਕੋ ਸਿਛਾ ਸ੝ ਦ੝ਰਿੜਾਵੈ ॥ ਕਾਹੂੰ ਕੌ ਲੈ ਮੂੰਡ ਮ੝ੰਡਾਵੈ ॥

ਕਾਹੂੰ ਪਠੈ ਤੀਰਥਨ ਦੇਹੀ ॥ ਗ੝ਰਿਹ ਕੋ ਦਰਬ੝ ਮਾਂਗ ਸਭ ਲੇਹੀ ॥੬੮॥

ਜਿਹ ਨਰ ਕੋ ਧਨਵਾਨ ਤਕਾਵੈ ॥ ਜੋਨਿ ਸਿਲਾ ਮਹਿ ਤਾਹਿ ਫਸਾਵੈ ॥

ਬਹ੝ਰਿ ਡੰਡ ਤਿਹ ਮੂੰਡਿ ਚ੝ਕਾਹੀ ॥ ਕਾਢਿ ਦੇਤ ਤਾ ਕੇ ਪ੝ਨਿ ਮਾਹੀ ॥੬੯॥

ਇਨ ਲੋਗਨ ਧਨ ਹੀ ਕੀ ਆਸਾ ॥ ਸ੝ਰੀ ਹਰਿ ਜੀ ਕੀ ਨਾਹਿ ਪ੝ਯਾਸਾ ॥

ਡਿੰਭਿ ਜਗਤ ਕਹ ਕਰਿ ਪਰਚਾਵੈ ॥ ਲਛਿਮੀ ਹਰ ਜ੝ਯੋ ਤ੝ਯੋ ਲੈ ਆਵੈ ॥੭੦॥

ਦਿਜ ਬਾਚ ॥

ਸ੝ਨ੝ ਪ੝ਤ੝ਰੀ ਤੈ ਬਾਤ ਨ ਜਾਨੈ ॥ ਸਿਵ ਕਹ ਕਰਿ ਪਾਹਨ ਪਹਿਚਾਨੈ ॥

ਬਿਪ੝ਰਨ ਕੌ ਸਭ ਹੀ ਸਿਰ ਨ੝ਯਾਵੈ ॥ ਚਰਨੋਦਕ ਲੈ ਮਾਥ ਚੜਾਵੈ ॥੭੧॥

ਪੂਜਾ ਕਰਤ ਸਗਲ ਜਗ ਇਨ ਕੀ ॥ ਨਿੰਦ੝ਯਾ ਕਰਤ ਮੂੜ ਤੈ ਜਿਨ ਕੀ ॥

ਝ ਹੈ ਪਰਮ ਪ੝ਰਾਤਨ ਦਿਜਬਰ ॥ ਸਦਾ ਸਰਾਹਤ ਜਿਨ ਕਹ ਨ੝ਰਿਪ ਬਰ ॥੭੨॥

ਕ੝ਅਰਿ ਬਾਚ ॥

ਸ੝ਨ ਮੂਰਖ ਦਿਜ ਤੈ ਨਹਿ ਜਾਨੀ ॥ ਪਰਮ ਜੋਤਿ ਪਾਹਨ ਪਹਿਚਾਨੀ ॥

ਇਨ ਮਹਿ ਪਰਮ ਪ੝ਰਖ ਤੈ ਜਾਨਾ ॥ ਤਜਿ ਸ੝ਯਾਨਪ ਹ੝ਵੈ ਗਯੋ ਅਯਾਨਾ ॥੭੩॥

ਅੜਿਲ ॥

ਲੈਨੌ ਹੋਇ ਸ੝ ਲੈ ਦਿਜ ਮ੝ਹਿ ਨ ਝ੝ਠਾਇਯੈ ॥ ਪਾਹਨ ਮੈ ਪਰਮੇਸ੝ਵਰ ਨ ਭਾਖਿ ਸ੝ਨਾਇਯੈ ॥

ਇਨ ਲੋਗਨ ਪਾਹਨ ਮਹਿ ਸਿਵ ਠਹਰਾਇ ਕੈ ॥ ਹੋ ਮੂੜਨ ਲੀਜਹ੝ ਲੂਟ ਹਰਖ ਉਪਜਾਇ ਕੈ ॥੭੪॥

ਕਾਹੂ ਕਹ ਪਾਹਨ ਮਹਿ ਬ੝ਰਹਮ ਬਤਾਤ ਹੈ ॥ ਜਲ ਡੂਬਨ ਹਿਤ ਕਿਸਹੂੰ ਤੀਰਥ ਪਠਾਤ ਹੈ ॥

ਜ੝ਯੋ ਤ੝ਯੋ ਧਨ ਹਰ ਲੇਤ ਜਤਨ ਅਨਗਨਿਤ ਕਰ ॥ ਹੋ ਟਕਾ ਗਾਠਿ ਮਹਿ ਲਝ ਨ ਦੇਹੀ ਜਾਨ ਘਰ ॥੭੫॥

ਧਨੀ ਪ੝ਰਖ ਕਹ ਲਖਿ ਦਿਜ ਦੋਖ ਲਗਾਵਹੀ ॥ ਹੋਮ ਜਗ੝ਯ ਤਾ ਤੇ ਬਹ੝ ਭਾਤ ਕਰਾਵਹੀ ॥

ਧਨਿਯਹਿ ਕਰਿ ਨਿਰਧਨੀ ਜਾਤ ਧਨ ਖਾਇ ਕੈ ॥ ਹੋ ਬਹ੝ਰਿ ਨ ਤਾ ਕੌ ਬਦਨ ਦਿਖਾਵਤ ਆਇ ਕੈ ॥੭੬॥

ਚੌਪਈ ॥

ਕਾਹੂ ਲੌ ਤੀਰਥਨ ਸਿਧਾਵੈ ॥ ਕਾਹੂ ਅਫਲ ਪ੝ਰਯੋਗ ਬਤਾਵੈ ॥

ਕਾਕਨ ਜ੝ਯੋ ਮੰਡਰਾਤ ਧਨੂਪਰ ॥ ਜ੝ਯੋ ਕਿਲਕਾ ਮਛਰੀਯੈ ਦੂਪਰ ॥੭੭॥

ਜ੝ਯੋ ਦ੝ਵੈ ਸ੝ਵਾਨ ਝਕ ਹਡਿਯਾ ਪਰ ॥ ਭੂਸਤ ਮਨੋ ਬਾਦਿ ਬਿਦ੝ਯਾਧਰ ॥

ਬਾਹਰ ਕਰਤ ਬੇਦ ਕੀ ਚਰਚਾ ॥ ਤਨ ਅਰ੝ ਮਨ ਧਨ ਹੀ ਕੀ ਅਰਚਾ ॥੭੮॥

ਦੋਹਰਾ ॥

ਧਨ ਕੀ ਆਸਾ ਮਨ ਰਹੇ ਬਾਹਰ ਪੂਜਤ ਦੇਵ ॥

ਨ ਹਰਿ ਮਿਲਾ ਨ ਧਨ ਭਯੋ ਬ੝ਰਿਥਾ ਭਈ ਸਭ ਸੇਵ ॥੭੯॥

ਅੜਿਲ ॥

ਝ ਬਿਦ੝ਯਾ ਬਲ ਕਰਿਹ ਜੋਗ ਕੀ ਬਾਤ ਨ ਜਾਨੈ ॥ ਝ ਸ੝ਚੇਤ ਕਰਿ ਰਹਹਿ ਹਮਨਿ ਆਚੇਤ ਪ੝ਰਮਾਨੈ ॥

ਕਹਾ ਭਯੌ ਜੌ ਭਾਂਗ ਭੂਲਿ ਭੌਦੂ ਨਹਿ ਖਾਈ ॥ ਹੋ ਨਿਜ੝ ਤਨ ਤੇ ਬਿਸੰਭਾਰ ਰਹਤ ਸਭ ਲਖਤ ਲ੝ਕਾਈ ॥੮੦॥

ਭਾਂਗ ਖਾਇ ਭਟ ਭਿੜਹਿ ਗਜਨ ਕੇ ਦਾਂਤ ਉਪਾਰਹਿ ॥ ਸਿਮਟਿ ਸਾਂਗ ਸੰਗ੝ਰਹਹਿ ਸਾਰ ਸਨਮ੝ਖ ਹ੝ਵੈ ਝਾਰਹਿ ॥

ਤੈ ਮੂਜੀ ਪੀ ਭਾਂਗ ਕਹੋ ਕਾ ਕਾਜ ਸਵਰਿ ਹੈ ॥ ਹੋ ਹ੝ਵੈ ਕੈ ਮ੝ਰਿਤਕ ਸਮਾਨ ਜਾਇ ਔਧੇ ਮ੝ਖ ਪਰਿ ਹੈ ॥੮੧॥

ਭ੝ਜੰਗ ਛੰਦ ॥

ਸ੝ਨੋ ਮਿਸ੝ਰ ਸਿਛਾ ਇਨੀ ਕੋ ਸ੝ ਦੀਜੈ ॥ ਮਹਾ ਝੂਠ ਤੇ ਰਾਖਿ ਕੈ ਮੋਹਿ ਲੀਜੈ ॥

ਇਤੋ ਝੂਠ ਕੈ ਔਰ ਨੀਕੋ ਦ੝ਰਿੜਾਵੌ ॥ ਕਹਾ ਚਾਮ ਕੇ ਦਾਮ ਕੈ ਕੈ ਚਲਾਵੌ ॥੮੨॥

ਮਹਾ ਘੋਰ ਈ ਨਰਕ ਕੇ ਬੀਚ ਜੈ ਹੌ ॥ ਕਿ ਚੰਡਾਲ ਕੀ ਜੋਨਿ ਮੈ ਔਤਰੈ ਹੌ ॥

ਕਿ ਟਾਂਗੇ ਮਰੋਗੇ ਬਧੇ ਮ੝ਰਿਤਸ਼ਾਲਾ ॥ ਸਨੈ ਬੰਧ੝ ਪ੝ਤ੝ਰਾ ਕਲਤ੝ਰਾਨ ਬਾਲਾ ॥੮੩॥

ਕਹੋ ਮਿਸ੝ਰ ਆਗੇ ਕਹਾ ਜ੝ਵਾਬ ਦੈਹੋ ॥ ਜਬੈ ਕਾਲ ਕੇ ਜਾਲ ਮੈ ਫਾਸਿ ਜੈ ਹੋ ॥

ਕਹੋ ਕੌਨ ਸੋ ਪਾਠ ਕੈਹੋ ਤਹਾ ਹੀ ॥ ਤਊ ਲਿੰਗ ਪੂਜਾ ਕਰੌਗੇ ਉਹਾ ਹੀ ॥੮੪॥

ਤਹਾ ਰ੝ਦ੝ਰ ਝ ਹੈ ਕਿ ਸ੝ਰੀ ਕ੝ਰਿਸਨ ਝ ਹੈ ॥ ਜਹਾ ਬਾਧਿ ਸ੝ਰੀ ਕਾਲ ਤੋ ਕੌ ਚਲੇ ਹੈ ॥

ਕਿਧੌ ਆਨਿ ਕੈ ਰਾਮ ਹ੝ਵੈ ਹੈ ਸਹਾਈ ॥ ਜਹਾ ਪ੝ਤ੝ਰ ਮਾਤਾ ਨ ਤਾਤਾ ਨ ਭਾਈ ॥੮੫॥

ਮਹਾ ਕਾਲ ਜੂ ਕੋ ਸਦਾ ਸੀਸ ਨ੝ਯੈਯੈ ॥ ਪ੝ਰੀ ਚੌਦਹੂੰ ਤ੝ਰਾਸ ਜਾ ਕੋ ਤ੝ਰਸੈਯੈ ॥

ਸਦਾ ਆਨਿ ਜਾ ਕੀ ਸਭੈ ਜੀਵ ਮਾਨੈ ॥ ਸਭੈ ਲੋਕ ਖ੝ਯਾਤਾ ਬਿਧਾਤਾ ਪਛਾਨੈ ॥੮੬॥

ਨਹੀ ਜਾਨਿ ਜਾਈ ਕਛੂ ਰੂਪ ਰੇਖਾ ॥ ਕਹਾ ਬਾਸ ਤਾ ਕੋ ਫਿਰੈ ਕੌਨ ਭੇਖਾ ॥

ਕਹਾ ਨਾਮ ਤਾ ਕੋ ਕਹਾ ਕੈ ਕਹਾਵੈ ॥ ਕਹਾ ਕੈ ਬਖਾਨੋ ਕਹੇ ਮੋ ਨ ਆਵੈ ॥੮੭॥

ਨ ਤਾ ਕੋ ਕੋਊ ਤਾਤ ਮਾਤਾ ਨ ਭਾਈ ॥ ਨ ਪ੝ਤ੝ਰਾ ਨ ਪੋਤ੝ਰਾ ਨ ਦਾਯਾ ਨ ਦਾਈ ॥

ਕਛੂ ਸੰਗ ਸੈਨਾ ਨ ਤਾ ਕੋ ਸ੝ਹਾਵੈ ॥ ਕਹੈ ਸਤਿ ਸੋਈ ਕਰੈ ਸੋ ਬਨ੝ਯਾਵੈ ॥੮੮॥

ਕਈਊ ਸਵਾਰੈ ਕਈਊ ਖਪਾਵੈ ॥ ਉਸਾਰੇ ਗੜੇ ਫੇਰਿ ਮੇਟੈ ਬਨਾਵੈ ॥

ਘਨੀ ਬਾਰ ਲੌ ਪੰਥ ਚਾਰੋ ਭ੝ਰਮਾਨਾ ॥ ਮਹਾ ਕਾਲ ਹੀ ਕੋ ਗ੝ਰੂ ਕੈ ਪਛਾਨਾ ॥੮੯॥

ਮ੝ਰੀਦ ਹੈ ਉਸੀ ਕਾ ਵਹੈ ਪੀਰ ਮੇਰੋ ॥ ਉਸੀ ਕਾ ਕਿਯਾ ਆਪਨਾ ਜੀਵ ਚੇਰੋ ॥

ਤਿਸੀ ਕਾ ਕੀਆ ਬਾਲਕਾ ਮੈ ਕਹਾਵੌ ॥ ਉਹੀ ਮੋਹਿ ਰਾਖਾ ਉਸੀ ਕੋ ਧਿਆਵੌ ॥੯੦॥

ਚੌਪਈ ॥

ਦਿਜ ਹਮ ਮਹਾ ਕਾਲ ਕੋ ਮਾਨੈ ॥ ਪਾਹਨ ਮੈ ਮਨ ਕੋ ਨਹਿ ਆਨੈ ॥

ਪਾਹਨ ਕੋ ਪਾਹਨ ਕਰਿ ਜਾਨਤ ॥ ਤਾ ਤੇ ਬ੝ਰੋ ਲੋਗ ਝ ਮਾਨਤ ॥੯੧॥

ਝੂਠਾ ਕਹ ਝੂਠਾ ਹਮ ਕੈ ਹੈ ॥ ਜੋ ਸਭ ਲੋਗ ਮਨੈ ਕ੝ਰਰੈ ਹੈ ॥

ਹਮ ਕਾਹੂ ਕੀ ਕਾਨਿ ਨ ਰਾਖੈ ॥ ਸਤਿ ਬਚਨ ਮ੝ਖ ਊਪਰ ਭਾਖੈ ॥੯੨॥

ਸ੝ਨ੝ ਦਿਜ ਤ੝ਮ ਧਨ ਕੇ ਲਬ ਲਾਗੇ ॥ ਮਾਂਗਤ ਫਿਰਤ ਸਭਨ ਕੇ ਆਗੇ ॥

ਆਪਨੇ ਮਨ ਭੀਤਰਿ ਨ ਲਜਾਵਹ੝ ॥ ਇਕ ਟਕ ਹ੝ਵੈ ਹਰਿ ਧ੝ਯਾਨ ਨ ਲਾਵਹ੝ ॥੯੩॥

ਦਿਜ ਬਾਚ ॥

ਤਬ ਦਿਜ ਬੋਲਾ ਤੈ ਕ੝ਯਾ ਮਾਨੈ ॥ ਸੰਭੂ ਕੋ ਪਾਹਨ ਕਰਿ ਮਾਨੈ ॥

ਜੋ ਇਨ ਕੋ ਕਰਿ ਆਨ ਬਖਾਨੈ ॥ ਤਾ ਕੋ ਬ੝ਰਹਮ ਪਾਤਕੀ ਜਾਨੈ ॥੯੪॥

ਜੋ ਇਨ ਕਹ ਕਟ੝ ਬਚਨ ਉਚਾਰੈ ॥ ਤਾ ਕੌ ਮਹਾ ਨਰਕ ਬਿਧਿ ਡਾਰੈ ॥

ਇਨ ਕੀ ਸਦਾ ਕੀਜਿਯੈ ਸੇਵਾ ॥ ਝ ਹੈ ਪਰਮ ਪ੝ਰਾਤਨ ਦੇਵਾ ॥੯੫॥

ਕ੝ਅਰਿ ਬਾਚ ॥

ਝਕੈ ਮਹਾ ਕਾਲ ਹਮ ਮਾਨੈ ॥ ਮਹਾ ਰ੝ਦ੝ਰ ਕਹ ਕਛੂ ਨ ਜਾਨੈ ॥

ਬ੝ਰਹਮ ਬਿਸਨ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਕਰਹੀ ॥ ਤਿਨ ਤੇ ਹਮ ਕਬਹੂੰ ਨਹੀ ਡਰਹੀ ॥੯੬॥

ਬ੝ਰਹਮ ਬਿਸਨ ਜਿਨ ਪ੝ਰਖ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥ ਤਾ ਕੌ ਮ੝ਰਿਤ੝ ਜਾਨਿਯੈ ਮਾਰਿਯੋ ॥

ਜਿਨ ਨਰ ਕਾਲ ਪ੝ਰਖ ਕੋ ਧ੝ਯਾਯੋ ॥ ਤਾ ਕੇ ਨਿਕਟ ਕਾਲ ਨਹਿ ਆਯੋ ॥੯੭॥

ਜੇ ਨਰ ਕਾਲ ਪ੝ਰਖ ਕੋ ਧ੝ਯਾਵੈ ॥ ਤੇ ਨਰ ਕਾਲ ਫਾਸ ਨਹਿ ਜਾਵੈ ॥

ਤਿਨ ਕੇ ਰਿਧ ਸਿਧ ਸਭ ਘਰ ਮੌ ॥ ਕੋਬਿਦ ਸਭ ਹੀ ਰਹਤ ਹ੝ਨਰ ਮੌ ॥੯੮॥

ਕਾਲ ਪ੝ਰਖ ਇਕਦਾ ਜਿਨ ਕਹਾ ॥ ਤਾ ਕੇ ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਹ੝ਵੈ ਰਹਾ ॥

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਧਨ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰੂ ॥ ਜਿਨ ਕਾ ਆਵਤ ਵਾਰ ਨ ਪਾਰੂ ॥੯੯॥

ਜਿਨ ਨਰ ਕਾਲ ਪ੝ਰਖ ਕਹ ਧ੝ਯਾਯੋ ॥ ਸੋ ਨਰ ਕਲਿ ਮੋ ਕਬਹੂ ਨ ਆਯੋ ॥

ਯਾ ਜਗ ਮੈ ਤੇ ਅਤਿ ਸ੝ਖ ਪਾਵੈ ॥ ਭੋਗ ਕਰੈ ਬੈਰਨਿ ਕਹ ਘਾਵੈ ॥੧੦੦॥

ਜਬ ਤੋ ਕੋ ਦਿਜ ਕਾਲ ਸਤੈ ਹੈ ॥ ਤਬ ਤੂ ਕੋ ਪ੝ਸਤਕ ਕਰ ਲੈ ਹੈ ॥

ਭਾਗਵਤ ਪੜੋ ਕਿ ਗੀਤਾ ਕਹਿ ਹੋ ॥ ਰਾਮਹਿ ਪਕਰਿ ਕਿ ਸਿਵ ਕਹ ਗਹਿ ਹੋ ॥੧੦੧॥

ਜੇ ਤ੝ਮ ਪਰਮ ਪ੝ਰਖ ਠਹਰਾਝ ॥ ਤੇ ਸਭ ਡੰਡ ਕਾਲ ਕੇ ਘਾਝ ॥ ਕਾਲ ਡੰਡ ਬਿਨ ਬਚਾ ਨ ਕੋਈ ॥ ਸਿਵ ਬਿਰੰਚ ਬਿਸਨਿੰਦ੝ਰ ਨ ਸੋਈ ॥੧੦੨॥

ਜੈਸਿ ਜੂਨਿ ਇਕ ਦੈਤ ਬਖਨਿਯਤ ॥ ਤ੝ਯੋ ਇਕ ਜੂਨਿ ਦੇਵਤਾ ਜਨਿਯਤ ॥

ਜੈਸੇ ਹਿੰਦੂਆਨੋ ਤ੝ਰਕਾਨਾ ॥ ਸਭਹਿੰਨ ਸੀਸ ਕਾਲ ਜਰਵਾਨਾ ॥੧੦੩॥

ਕਬਹੂੰ ਦੈਤ ਦੇਵਤਨ ਮਾਰੈ ॥ ਕਬਹੂੰ ਦੈਤਨ ਦੇਵ ਸੰਘਾਰੈ ॥

ਦੇਵ ਦੈਤ ਜਿਨ ਦੋਊ ਸੰਘਾਰਾ ॥ ਵਹੈ ਪ੝ਰਖ ਪ੝ਰਤਿਪਾਲ ਹਮਾਰਾ ॥੧੦੪॥

ਅੜਿਲ ॥

ਇੰਦ੝ਰ ਉਪਿੰਦ੝ਰ ਦਿਨਿੰਦ੝ਰਹਿ ਜੌਨ ਸੰਘਾਰਿਯੋ ॥ ਚੰਦ੝ਰ ਕ੝ਬੇਰ ਜਲਿੰਦ੝ਰ ਅਹਿੰਦ੝ਰਹਿ ਮਾਰਿਯੋ ॥

ਪ੝ਰੀ ਚੌਦਹੂੰ ਚਕ੝ਰ ਜਵਨ ਸ੝ਨਿ ਲੀਜਿਯੈ ॥ ਹੋ ਨਮਸਕਾਰ ਤਾਹੀ ਕੋ ਗ੝ਰ ਕਰਿ ਕੀਜਿਯੈ ॥੧੦੫॥

ਦਿਜ ਬਾਚ ॥

ਚੌਪਈ ॥

ਬਹ੝ ਬਿਧਿ ਬਿਪ੝ਰਹਿ ਕੋ ਸਮਝਾਯੋ ॥ ਪ੝ਨਿ ਮਿਸ੝ਰਹਿ ਅਸ ਭਾਖਿ ਸ੝ਨਾਯੋ ॥

ਜੇ ਪਾਹਨ ਕੀ ਪੂਜਾ ਕਰਿ ਹੈ ॥ ਤਾ ਕੇ ਪਾਪ ਸਕਲ ਸਿਵ ਹਰਿ ਹੈ ॥੧੦੬॥

ਜੇ ਨਰ ਸਾਲਿਗ੝ਰਾਮ ਕਹ ਧਯੈ ਹੈ ॥ ਤਾ ਕੇ ਸਕਲ ਪਾਪ ਕੋ ਛੈ ਹੈ ॥

ਜੋ ਇਹ ਛਾਡਿ ਅਵਰ ਕਹ ਧਯੈ ਹੈ ॥ ਤੇ ਨਰ ਮਹਾ ਨਰਕ ਮਹਿ ਜੈ ਹੈ ॥੧੦੭॥

ਜੇ ਨਰ ਕਛ੝ ਧਨ ਬਿਪ੝ਰਹਿ ਦੈ ਹੈ ॥ ਆਗੇ ਮਾਗ ਦਸ ਗ੝ਨੋ ਲੈਹੈ ॥

ਜੋ ਬਿਪ੝ਰਨ ਬਿਨ੝ ਅਨਤੈ ਦੇਹੀ ॥ ਤਾ ਕੌ ਕਛ੝ ਸ੝ ਫਲੈ ਨਹਿ ਸੇਈ ॥੧੦੮॥

ਅੜਿਲ ॥

ਤਬੈ ਕ੝ਅਰਿ ਪ੝ਰਤਿਮਾ ਸਿਵ ਕੀ ਕਰ ਮੈ ਲਈ ॥ ਹਸਿ ਹਸਿ ਕਰਿ ਦਿਜ ਕੇ ਮ੝ਖ ਕਸਿ ਕਸਿ ਕੈ ਦਈ ॥

ਸਾਲਿਗ੝ਰਾਮ ਭੇ ਦਾਂਤਿ ਫੋਰਿ ਸਭ ਹੀ ਦੀਝ ॥ ਹੋ ਛੀਨਿ ਛਾਨਿ ਕਰਿ ਬਸਤ੝ਰ ਮਿਸ੝ਰ ਕੇ ਸਭ ਲੀਝ ॥੧੦੯॥

ਕਹੋ ਮਿਸ੝ਰ ਅਬ ਰ੝ਦ੝ਰ ਤਿਹਾਰੋ ਕਹ ਗਯੋ ॥ ਜਿਹ ਸੇਵਤ ਥੋ ਸਦਾ ਦਾਂਤਿ ਛੈ ਤਿਨ ਕਿਯੋ ॥

ਜਿਹ ਲਿੰਗਹਿ ਕੌ ਜਪਤੇ ਕਾਲ ਬਤਾਇਯੋ ॥ ਹੋ ਅੰਤ ਕਾਲ ਸੋ ਤ੝ਮਰੇ ਮ੝ਖ ਮਹਿ ਆਇਯੋ ॥੧੧੦॥

ਚੌਪਈ ॥

ਤਾ ਕੋ ਦਰਬ੝ ਛੀਨਿ ਜੋ ਲਿਯੋ ॥ ਜੋ ਸਭ ਦਾਨ ਦਿਜਨ ਕਰਿ ਦਿਯੋ ॥

ਕਹਿਯੋ ਮਿਸ੝ਰ ਕਛ੝ ਚਿੰਤ ਨ ਕਰਹੂੰ ॥ ਦਾਨ ਦਸ ਗ੝ਨੋ ਅਗੈ ਫਰਹੂੰ ॥੧੧੧॥

ਕਬਿਤ੝ ॥

Lines Missing

ਚੌਪਈ ॥

ਪਹਤੀ ਬਿਖੈ ਬਿਸਾਰ ਨ ਡਾਰਹਿ ॥ ਔਰਨ ਪਾਸ ਗਾਲ ਕੋ ਮਾਰਹਿ ॥

ਜਨਿਯਤ ਕਿਸੀ ਦੇਸ ਕੇ ਰਾਜਾ ॥ ਕੌਡੀ ਕੇ ਆਵਤ ਨਹਿ ਕਾਜਾ ॥੧੧੩॥

ਜੌ ਇਨ ਮੰਤ੝ਰ ਜੰਤ੝ਰ ਸਿਧਿ ਹੋਈ ॥ ਦਰ ਦਰ ਭੀਖਿ ਨ ਮਾਂਗੈ ਕੋਈ ॥

ਝਕੈ ਮ੝ਖ ਤੇ ਮੰਤ੝ਰ ਉਚਾਰੈ ॥ ਧਨ ਸੌ ਸਕਲ ਧਾਮ ਭਰਿ ਡਾਰੈ ॥੧੧੪॥

ਰਾਮ ਕ੝ਰਿਸਨ ਝ ਜਿਨੈ ਬਖਾਨੈ ॥ ਸਿਵ ਬ੝ਰਹਮਾ ਝ ਜਾਹਿ ਪ੝ਰਮਾਨੈ ॥

ਤੇ ਸਭ ਹੀ ਸ੝ਰੀ ਕਾਲ ਸੰਘਾਰੇ ॥ ਕਾਲ ਪਾਇ ਕੈ ਬਹ੝ਰਿ ਸਵਾਰੇ ॥੧੧੫॥

ਕੇਤੇ ਰਾਮਚੰਦ ਅਰ੝ ਕ੝ਰਿਸਨਾ ॥ ਕੇਤੇ ਚਤ੝ਰਾਨਨ ਸਿਵ ਬਿਸਨਾ ॥

ਚੰਦ ਸੂਰਜ ਝ ਕਵਨ ਬਿਚਾਰੇ ॥ ਪਾਨੀ ਭਰਤ ਕਾਲ ਕੇ ਦ੝ਵਾਰੇ ॥੧੧੬॥

ਕਾਲ ਪਾਇ ਸਭ ਹੀ ਝ ਭਝ ॥ ਕਾਲੋ ਪਾਇ ਕਾਲ ਹ੝ਵੈ ਗਝ ॥

ਕਾਲਹਿ ਪਾਇ ਬਹ੝ਰਿ ਅਵਤਰਿ ਹੈ ॥ ਕਾਲਹਿ ਕਾਲ ਪਾਇ ਸੰਘਰਿ ਹੈ ॥੧੧੭॥

ਦੋਹਰਾ ॥

ਸ੝ਰਾਪ ਰਾਛਸੀ ਕੇ ਦਝ ਜੋ ਭਯੋ ਪਾਹਨ ਜਾਇ ॥

ਤਾਹਿ ਕਹਤ ਪਰਮੇਸ੝ਰ ਤੈ ਮਨ ਮਹਿ ਨਹੀ ਲਜਾਇ ॥੧੧੮॥

ਦਿਜ ਬਾਚ ॥

ਚੌਪਈ ॥

ਤਬ ਦਿਜ ਅਧਿਕ ਕੋਪ ਹ੝ਵੈ ਗਯੋ ॥ ਭਰਭਰਾਇ ਠਾਢਾ ਉਠਿ ਭਯੋ ॥

ਅਬ ਮੈ ਇਹ ਰਾਜਾ ਪੈ ਜੈਹੌ ॥ ਤਹੀ ਬਾਂਧਿ ਕਰਿ ਤੋਹਿ ਮੰਗੈ ਹੌ ॥੧੧੯॥

ਕ੝ਅਰਿ ਬਾਚ ॥

ਤਬ ਤਿਨ ਕ੝ਅਰਿ ਦਿਜਹਿ ਗਹਿ ਲਿਆ ॥ ਡਾਰ ਨਦੀ ਕੇ ਭੀਤਰ ਦਿਯਾ ॥

ਗੋਤਾ ਪਕਰਿ ਆਠ ਸੈ ਦੀਨਾ ॥ ਤਾਹਿ ਪਵਿਤ੝ਰ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਕੀਨਾ ॥੧੨੦॥

ਕਹੀ ਕ੝ਅਰਿ ਪਿਤ੝ ਪਹਿ ਮੈ ਜੈ ਹੌ ॥ ਤੈ ਮ੝ਹਿ ਡਾਰਾ ਹਾਥ ਬਤੈ ਹੌ ॥

ਤੇਰੇ ਦੋਨੋ ਹਾਥ ਕਟਾਊ ॥ ਤੌ ਰਾਜਾ ਕੀ ਸ੝ਤਾ ਕਹਾਊ ॥੧੨੧॥

ਦਿਜ ਵਾਚ ॥

ਇਹ ਸ੝ਨਿ ਬਾਤ ਮਿਸ੝ਰ ਡਰ ਪਯੋ ॥ ਲਾਗਤ ਪਾਇ ਕ੝ਅਰਿ ਕੇ ਭਯੋ ॥

ਸੋਊ ਕਰੋ ਜ੝ ਮੋਹਿ ਉਚਾਰੋ ॥ ਤ੝ਮ ਨਿਜ੝ ਜਿਯ ਤੇ ਕੋਪ ਨਿਵਾਰੋ ॥੧੨੨॥

ਕ੝ਅਰਿ ਬਾਚ ॥

ਤ੝ਮ ਕਹਿਯਹ੝ ਮੈ ਪ੝ਰਥਮ ਅਨਾਯੋ ॥ ਧਨ ਨਿਮਿਤਿ ਮੈ ਦਰਬ੝ ਲ੝ਟਾਯੋ ॥

ਪਾਹਨ ਕੀ ਪੂਜਾ ਨਹਿ ਕਰਿਯੈ ॥ ਮਹਾ ਕਾਲ ਕੇ ਪਾਇਨ ਪਰਿਯੈ ॥੧੨੩॥

ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥

ਤਬ ਦਿਜ ਮਹਾ ਕਾਲ ਕੋ ਧ੝ਯਾਯੋ ॥ ਸਰਿਤਾ ਮਹਿ ਪਾਹਨਨ ਬਹਾਯੋ ॥

ਦੂਜੇ ਕਾਨ ਨ ਕਿਨਹੂੰ ਜਾਨਾ ॥ ਕਹਾ ਮਿਸ੝ਰ ਪਰ ਹਾਲ ਬਿਹਾਨਾ ॥੧੨੪॥

ਦੋਹਰਾ ॥

ਇਹ ਛਲ ਸੌ ਮਿਸਰਹਿ ਛਲਾ ਪਾਹਨ ਦਝ ਬਹਾਇ ॥

ਮਹਾ ਕਾਲ ਕੋ ਸਿਖ੝ਯ ਕਰਿ ਮਦਰਾ ਭਾਂਗ ਪਿਵਾਇ ॥੧੨੫॥

ਇਤਿ ਸ੝ਰੀ ਚਰਿਤ੝ਰ ਪਖ੝ਯਾਨੇ ਤ੝ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੝ਰੇ ਮੰਤ੝ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਦੋਇ ਸੌ ਛਿਆਸਠਿ ਚਰਿਤ੝ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤ੝ ਸ੝ਭਮ ਸਤ੝ ॥੨੬੬॥੫੧੯੫॥ਅਫਜੂੰ॥

 Charitropakhyan : List of Charitars  

201 | 202 | 203 | 204 | 205 | 206 | 207 | 208 | 209 | 210 | 211 | 212 | 213 | 214 | 215 | 216 | 217 | 218 | 219 | 220 221 | 222 | 223 | 224 | 225 | 226 | 227 | 228 | 229 | 230 | 231 | 232 | 233 | 234 | 235 | 236 | 237 | 238 | 239 | 240 | 241 | 242 | 243 | 244 | 245 | 246 | 247 | 248 | 249 | 250 | 251 | 252 | 253 | 254 | 255 | 256 | 257 | 258 | 259 | 260 | 261 | 262 | 263 | 264 | 265 | 266 | 267 | 268 | 269 | 270 | 271 | 272 | 273 | 274 | 275 | 276 | 277 | 278 | 279 | 280 | 281 | 282 | 283 | 284 | 285 | 286 | 287 | 288 | 289 | 290 | 291 | 292 | 293 | 294 | 295 | 296 | 297 | 298 | 299 | 300 Charitars: 1 to 100     Charitars: 101 to 200     Charitars: 201 to 300    Charitars: 301 to Last