Charitar 2
|
The moral of stories in Charitropakhyan are based on Gurmat, Guru's wisdom. There is no historical significance of these stories. A Gurmukh will interpret, analyse and learn from the Gurmat issues and morals highlighted in these stories. No Manmat ideas are acceptable or should be linked to these stories. If you have any comments, please discuss them here |
Charitar 2, in Charitropakhyan is conversation between A wise adviser to Raja(king) Chitar Singh related these tales of the wiles of women and other worldly tales of life, in order to save his handsome son Hanuvant from the false accusations of one of the younger ranis (queens). Guru Gobind Singh gave these opakhyan(already told) stories to Sikhs as a test of their morality. Guru Gobind Singh gave this false face as to guide someone, what is right and what is wrong we need positive and negative facts.
The first part of Charitropakhyan is Chandi Charitar i.e Ath Chandi Charitar Likh-yatey of Guru Gobind Singh which is Shudh Charitar(Positive). It continued with story of Chiter Singh who had a long communication with his Minister on Charitropakhyan. The First charitar ends up with ਇਤਿ ਸਰੀ ਚਰਿਤਰ ਪਖਯਾਨੇ ਚੰਡੀ ਚਰਿਤਰੇ ਪਰਥਮ ਧਯਾਇ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤ ਸਭਮ ਸਤ ॥੧॥੪੮॥ਅਫਜੂੰ॥ and all other charitars are end with ਇਤਿ ਸਰੀ ਚਰਿਤਰ ਪਖਯਾਨੇ ਤਰਿਯਾ ਚਰਿਤਰੇ ਮੰਤਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਦਤਿਯ ਚਰਿਤਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤ ਸਭਮ ਸਤ ॥੨॥੭੮॥ਅਫਜੂੰ॥ which itself says that these Charitars was discourse between chitra singh and his minister on foolish decision which a person take closing their eyes not going into the reality, and foolishly act acc. to Wives will without knowing truth and lie. Guru Ram Das said such person a foolish ਜੋਰਾ ਦਾ ਆਖਿਆ ਪਰਖ ਕਮਾਵਦੇ ਸੇ ਅਪਵਿਤ ਅਮੇਧ ਖਲਾ ॥
Part 1
| ਦੋਹਰਾ ॥ ਚਿਤਰਵਤੀ ਨਗਰੀ ਬਿਖੈ ਚਿਤਰ ਸਿੰਘ ਨਰਿਪ ਝਕ ॥ ਤੇ ਕੇ ਗਰਿਹ ਸੰਪਤਿ ਘਨੀ ਰਥ ਗਜ ਬਾਜ ਅਨੇਕ ॥੧॥
ਤਾ ਕੋ ਰੂਪ ਅਨੂਪ ਅਤਿ ਜੋ ਬਿਧਿ ਧਰਿਯੋ ਸਧਾਰਿ ॥ ਸਰੀ ਆਸਰੀ ਕਿੰਨਰਨੀ ਰੀਝਿ ਰਹਤ ਪਰ ਨਾਰਿ ॥੨॥ ਝਕ ਅਪਸਰਾ ਇੰਦਰ ਕੇ ਜਾਤ ਸਿੰਗਾਰ ਬਨਾਇ ॥ ਨਿਰਖ ਰਾਇ ਅਟਕਤਿ ਭਈ ਕੰਜ ਭਵਰ ਕੇ ਭਾਇ ॥੩॥ ਅੜਿਲ ॥ ਰਹੀ ਅਪਸਰਾ ਰੀਝਿ ਰੂਪ ਲਖਿ ਰਾਇ ਕੋ ॥ ਪਠੀ ਦੂਤਿਕਾ ਛਲ ਕਰਿ ਮਿਲਨ ਉਪਾਇ ਕੋ ॥ ਬਿਨ ਪਰੀਤਮ ਕੇ ਮਿਲੇ ਹਲਾਹਲ ਪੀਵਹੋ ॥ ਹੋ ਮਾਰਿ ਕਟਾਰੀ ਮਰਿਹੋ ਘਰੀ ਨ ਜੀਵਹੋ ॥੪॥ ਦੋਹਰਾ ॥ ਤਾਹਿ ਦੂਤਿਕਾ ਰਾਇ ਸੋ ਭੇਦ ਕਹਯੋ ਸਮਝਾਇ ॥ ਬਰੀ ਰਾਇ ਸਖ ਪਾਇ ਮਨ ਦੰਦਭਿ ਢੋਲ ਬਜਾਇ ॥੫॥ ਝਕ ਪਤਰ ਤਾ ਤੇ ਭਯੋ ਅਮਿਤ ਰੂਪ ਕੀ ਖਾਨਿ ॥ ਮਹਾ ਰਦਰ ਹੂੰ ਰਿਸਿ ਕਰੇ ਕਾਮਦੇਵ ਪਹਿਚਾਨਿ ॥੬॥ ਬਹਤ ਬਰਸਿ ਸੰਗ ਅਪਸਰਾ ਭੂਪਤਿ ਮਾਨੇ ਭੋਗ ॥ ਬਹਰਿ ਅਪਸਰਾ ਇੰਦਰ ਕੇ ਜਾਤ ਭਈ ਉਡਿ ਲੋਗ ॥੭॥ ਤਿਹ ਬਿਨ ਭੂਤਤਿ ਦਖਿਤ ਹਵੈ ਮੰਤਰੀ ਲਝ ਬਲਾਇ ॥ ਚਿਤਰ ਚਿਤਰਿ ਤਾ ਕੋ ਤਰਿਤ ਦੇਸਨ ਦਯੋ ਪਠਾਇ ॥੮॥ ਖੋਜਤ ਓਡਛ ਨਾਥ ਕੇ ਲਹੀ ਕੰਨਿਕਾ ਝਕ ॥ ਰੂਪ ਸਕਲ ਸਮ ਅਪਸਰਾ ਤਾ ਤੇ ਗਨਨ ਬਿਸੇਖ ॥੯॥ |
| Dohira
There lived in the city of Chitervati, a Raja called Chitar Singh. He enjoyed abundance of wealth, and possessed numerous material goods, chariots, elephants and horses.(1) He had been bestowed with beautiful physical features; The consorts of the gods and demons, the female Sphinxes and the town fairies, were all enchanted.(2) A fairy, bedecking herself, was ready to go to Indra, the Celestial Raja of the Rajas, but she stymied on the vision of that Raja, like a butterfly on the sight of a flower.(3) Arril Seeing the Raja the Fairy was captivated. Planning to meet him, she called in her messenger. ‘Without meeting my beloved I would take poison,’ she told her messenger, ‘Or I would push a dagger through me.’(4) Dohira The messenger made the Raja to empathize with her (the fairy). And, rejoicing with the beats of the drums, the Raja took her as his bride.(5) The Fairy gave birth to a beautiful son, who was as powerful as Shiva and passionate like Kamdev, the Cupid.(6) The Raja had the pleasure of making love to the Fairy for many years,But one day the Fairy flew away to the Domain of Indra.(7) Without her company the Raja was extremely afflicted, and he called in his ministers.He got her paintings prepared and, to trace her at home and abroad,displayed them everywhere.(8) By searching and searching all over, a maiden, a true likeness of the Fairy, both in features and nature, was found in the household of the Ruler of Orrisa.(9) |
Part 2
| ਚੌਪਈ ॥
ਸਨਤ ਬਚਨ ਨਰਿਪ ਸੈਨ ਬਲਾਯੋ ॥ ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਸੋ ਦਰਬ ਲਟਾਯੋ ॥ ਸਾਜੇ ਸਸਤਰ ਕੌਚ ਤਨ ਧਾਰੇ ॥ ਸਹਰ ਓਡਛਾ ਓਰ ਸਿਧਾਰੇ ॥੧੦॥ ਭੇਵ ਸਨਤ ਉਨਹੂੰ ਦਲ ਜੋਰਿਯੋ ॥ ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਭਝ ਸੈਨ ਨਿਹੋਰਿਯੋ ॥ ਰਨ ਛਤਰਿਨ ਕੋ ਆਇਸ ਦੀਨੋ ॥ ਆਪਨ ਜਧ ਹੇਤ ਮਨ ਕੀਨੋ ॥੧੧॥ ਦੋਹਰਾ ॥ ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਮਾਰੂ ਬਜੇ ਮੰਡੇ ਸਭਟ ਰਨ ਆਇ ॥ ਅਮਿਤ ਬਾਨ ਬਰਛਾ ਭਝ ਰਹਤ ਪਵਨ ਉਰਝਾਇ ॥੧੨॥ ਭਜੰਗ ਛੰਦ ॥ ਬਧੇ ਬਾਢਵਾਰੀ ਮਹਾ ਬੀਰ ਬਾਂਕੇ ॥ ਕਛੈ ਕਾਛਨੀ ਤੇ ਸਭੈ ਹੀ ਨਿਸਾਂਕੇ ॥ ਧਝ ਸਾਮਹੇ ਵੈ ਹਠੀ ਜਧ ਜਾਰੇ ॥ ਹਟੈ ਨ ਹਠੀਲੇ ਕਹੂੰ ਝਠਿਯਾਰੇ ॥੧੩॥ ਦੋਹਰਾ ॥ ਹਨਿਵਤਿ ਸਿੰਘ ਆਗੇ ਕਿਯੋ ਅਮਿਤ ਸੈਨ ਦੈ ਸਾਥ ॥ ਚਿਤਰ ਸਿੰਘ ਪਾਛੇ ਰਹਿਯੋ ਗਹੈ ਬਰਛਿਯਾ ਹਾਥ ॥੧੪॥ |
| Chaupaee The exhilarated Raja immediately called his courtiers and handed out lot of wealth in bounty. All of them, dressed in iron-coats, armed themselves and went to raid the city of Orrisa.(10)
The other Raja understood the situation and observed the various(enemy) armies. He ordered for the war and girded himself for the fight.(11) Bugles of death were sounded and the heroes came laced with the fighting attires and holding spears and bows and arrows.They all assembled in the fighting fields.(12) The curved swords and other arms decapitated even brave enemies,But, they (the enemies), full of arrogance, did not move back and fought valiantly.(l3) Then Chitar Singh, holding a spear in his hand, stayed behind, and sent (his son) Hanwant Singh forward.(l4) |
Part 3
| ਸਵੈਯਾ ॥
ਹਾਕਿ ਹਜਾਰ ਹਿਮਾਲਯ ਸੋ ਹਲ ਕਾਹਨਿ ਕੈ ਹਠਵਾਰਨ ਹੂੰਕੇ ॥ ਹਿੰਮਤਿ ਬਾਧਿ ਹਿਰੌਲਹਿ ਲੌ ਕਰ ਲੈ ਹਥਿਆਰ ਹਹਾ ਕਹਿ ਢੂਕੇ ॥ ਹਾਲਿ ਉਠਿਯੋ ਗਿਰ ਹੇਮ ਹਲਾਚਲ ਹੇਰਤ ਲੋਗ ਹਰੀ ਹਰ ਜੂ ਕੇ ॥ ਹਾਰਿ ਗਿਰੇ ਬਿਨ ਹਾਰੇ ਰਹੇ ਅਰ ਹਾਥ ਲਗੇ ਅਰਿ ਹਾਸੀ ਹਨੂੰ ਕੇ ॥੧੫॥ ਠਾਢੇ ਜਹਾ ਸਰਦਾਰ ਬਡੇ ਕਪਿ ਕੌਚ ਕਰਿਪਾਨ ਕਸੇ ਪਠਨੇਟੇ ॥ ਆਨਿ ਪਰੇ ਹਠ ਠਾਨਿ ਤਹੀ ਸਿਰਦਾਰਨ ਤੇਟਿ ਬਰੰਗਨਿ ਭੇਟੇ ॥ ਭਾਰੀ ਭਿਰੇ ਰਨ ਮੈ ਤਬ ਲੌ ਜਬ ਲੌ ਨਹਿ ਸਾਰ ਕੀ ਧਾਰ ਲਪੇਟੇ ॥ ਸਤਰ ਕੀ ਸੈਨ ਤਰੰਗਨਿ ਤਲਿ ਹਵੈ ਤਾ ਮੈ ਤਰੰਗ ਤਰੇ ਖਤਿਰੇਟੇ ॥੧੬॥ ਦੋਹਰਾ ॥ ਮਾਰਿ ਓਡਛਾ ਰਾਇ ਕੋ ਲਈ ਸਤਾ ਤਿਹ ਜੀਤਿ ॥ ਬਰੀ ਰਾਇ ਸਖ ਪਾਇ ਮਨ ਮਾਨਿ ਸਾਸਤਰ ਕੀ ਰੀਤਿ ॥੧੭॥ ਓਡਛੇਸ ਜਾ ਕੀ ਹਿਤੂ ਚਿਤਰਮਤੀ ਤਿਹ ਨਾਮ ॥ ਹਨਿਵਤਿ ਸਿੰਘਹਿ ਸੋ ਰਹੈ ਚਿਤਵਤ ਆਠੋ ਜਾਮ ॥੧੮॥ ਪੜਨ ਹੇਤ ਤਾ ਕੌ ਨਰਿਪਤਿ ਸੌਪਯੋ ਦਿਜ ਗਰਿਹ ਮਾਹਿ ॥ ਝਕ ਮਾਸ ਤਾ ਸੌ ਕਹਿਯੋ ਦਿਜਬਰ ਬੋਲਯਹ ਨਾਹਿ ॥੧੯॥ ਚੌਪਈ ॥ ਰਾਜੇ ਨਿਜ ਸਤ ਨਿਕਟ ਬਲਾਯੋ ॥ ਦਿਜਬਰ ਤਾਹਿ ਸੰਗ ਲੈ ਆਯੋ ॥ ਪੜੋ ਪੜਯੋ ਗਨ ਛਿਤਪਤਿ ਕਹਿਯੋ ॥ ਸਨ ਸਅ ਬਚਨ ਮੋਨਿ ਹਵੈ ਰਹਿਯੋ ॥੨੦॥ ਦੋਹਰਾ ॥ ਲੈ ਤਾ ਕੋ ਰਾਜੈ ਕਿਯਾ ਅਪਨੇ ਧਾਮ ਪਯਾਨ ॥ ਸਖੀ ਸਹਸ ਠਾਢੀ ਜਹਾ ਸੰਦਰਿ ਪਰੀ ਸਮਾਨ ॥੨੧॥ ਬੋਲਤ ਸਤ ਮਖ ਤੇ ਨਹੀ ਯੌ ਨਰਿਪ ਕਹਿਯੋ ਸਨਾਇ ॥ ਚਿਤਰਪਤੀ ਤਿਹ ਲੈ ਗਈ ਅਪਨੇ ਸਦਨ ਲਵਾਇ ॥੨੨॥
|
|
|
Part 4
| ਅੜਿਲ ॥
ਚੋਰ ਚਤਰਿ ਚਿਤ ਲਯੋ ਕਹੋ ਕਸ ਕੀਜੀਝ ॥ ਕਾਢਿ ਕਰਿਜਵਾ ਅਪਨ ਲਲਾ ਕੌ ਦੀਜੀਝ ॥ ਜੰਤਰ ਮੰਤਰ ਜੌ ਕੀਨੇ ਪੀਅਹਿ ਰਿਝਾਈਝ ॥ ਹੋ ਤਦਿਨ ਘਰੀ ਕੇ ਸਖੀ ਸਹਿਤ ਬਲਿ ਜਾਈਝ ॥੨੩॥ ਦੋਹਰਾ ॥ ਅਤਿ ਅਨੂਪ ਸੰਦਰ ਸਰਸ ਮਨੋ ਮੈਨ ਕੇ ਝਨ ॥ ਮੋ ਮਨ ਕੋ ਮੋਹਤ ਸਦਾ ਮਿਤਰ ਤਿਹਾਰੇ ਨੈਨ ॥੨੪॥
ਬਾਨ ਬਧੀ ਬਿਰਹਾ ਕੇ ਬਲਾਇ ਲਿਯੋ ਰੀਝਿ ਰਹੀ ਲਖਿ ਰੂਪ ਤਿਹਾਰੋ ॥ ਭੋਗ ਕਰੋ ਮਹਿ ਸਾਥ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਭੂਪਤਿ ਕੋ ਨਹਿ ਤਰਾਸ ਬਿਚਾਰੋ ॥ ਸੋ ਨ ਕਰੈ ਕਛ ਚਾਰ ਚਿਤੈਬੇ ਕੋ ਖਾਇ ਗਿਰੀ ਮਨ ਮੈਨ ਤਵਾਰੋ ॥ ਕੋਟਿ ਉਪਾਇ ਰਹੀ ਕੈ ਦਯਾ ਕੀ ਸੋ ਕੈਸੇ ਹੂੰ ਭੀਜਤ ਭਯੋ ਨ ਝਠਯਾਰੋ ॥੨੫॥ ਦੋਹਰਾ ॥ ਚਿਤ ਚੇਟਕ ਸੋ ਚਭਿ ਗਯੋ ਚਮਕਿ ਚਕਰਿਤ ਭਯੋ ਅੰਗ ॥ ਚੋਰਿ ਚਤਰ ਚਿਤ ਲੈ ਗਯੋ ਚਪਲ ਚਖਨ ਕੇ ਸੰਗ ॥੨੬॥ ਚੇਰਿ ਰੂਪ ਤਹਿ ਬਸਿ ਭਈ ਗਹੌ ਕਵਨ ਕੀ ਓਟ ॥ ਮਛਰੀ ਜਯੋ ਤਰਫੈ ਪਰੀ ਚਭੀ ਚਖਨ ਕੀ ਚੋਟ ॥੨੭॥ ਚੌਪਈ ॥ ਵਾ ਕੀ ਕਹੀ ਨ ਨਰਿਪ ਸਤ ਮਾਨੀ ॥ ਚਿਤਰਮਤੀ ਤਬ ਭਈ ਖਿਸਾਨੀ ॥ ਚਿਤਰ ਸਿੰਘ ਪੈ ਜਾਇ ਪਕਾਰੋ ॥ ਬਡੋ ਦਸਟ ਇਹ ਪਤਰ ਤਹਾਰੋ ॥੨੮॥ ਦੋਹਰਾ ॥ ਫਾਰਿ ਚੀਰ ਕਰ ਆਪਨੇ ਮਖ ਨਖ ਘਾਇ ਲਗਾਇ ॥ ਰਾਜਾ ਕੋ ਰੋਖਿਤ ਕਿਯੌ ਤਨ ਕੋ ਚਿਹਨ ਦਿਖਾਇ ॥੨੯॥ ਚੌਪਈ ॥ ਬਚਨ ਸਨਤ ਕਰਧਿਤ ਨਰਿਪ ਭਯੋ ॥ ਮਾਰਨ ਹੇਤ ਸਤਹਿ ਲੈ ਗਯੋ ॥ ਮੰਤਰਿਨ ਆਨਿ ਰਾਵ ਸਮਝਾਯੋ ॥ ਤਰਿਯਾ ਚਰਿਤਰ ਨ ਕਿਨਹੂੰ ਪਾਯੋ ॥੩੦॥ ਇਤਿ ਸਰੀ ਚਰਿਤਰ ਪਖਯਾਨੇ ਤਰਿਯਾ ਚਰਿਤਰੇ ਮੰਤਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਦਤਿਯ ਚਰਿਤਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤ ਸਭਮ ਸਤ ॥੨॥੭੮॥ਅਫਜੂੰ॥ |
|
|
Charitropakhyan : List of Charitars |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57 | 58 | 59 | 60 | 61 | 62 | 63 | 64 | 65 | 66 | 67 | 68 | 69 | 70 | 71 | 72 | 73 | 74 | 75 | 76 | 77 | 78 | 79 | 80 | 81 | 82 | 83 | 84 | 85 | 86 | 87 | 88 | 89 | 90 | 91 | 92 | 93 | 94 | 95 | 96 | 97 | 98 | 99 | 100 |
