12th Hikayat: Difference between revisions

ਰਜ਼ਾ ਬਖ਼ਸ਼ ਬਖ਼ਸ਼ਿੰਦਝ ਬੇਸ਼੝ਮਾਰ ॥ ਰਿਹਾਈ ਦਿਹੋ ਪਾਕ ਪਰਵਰਦਗਾਰ ॥੧॥ He is blissful and endows abundance of amenities.
He is nurturer and emancipators.(1)
ਰਹੀਮੋ ਕਰੀਮੋ ਮਕੀਨੋ ਮਕਾਂ ॥ ਅਜ਼ੀਮੋ ਫ਼ਹੀਮੋ ਜ਼ਮੀਨੋ ਜ਼ਮਾਂ ॥੨॥ He is compassionate and provider of shelter.
He is magnanimous and knows all in the earth and heavens.(2)

ਸ਼੝ਨੀਦਮ ਸ੝ਖ਼ਨ ਕੋਹ ਕੈਬਰ ਅਜ਼ੀਮ ॥ ਕਿ ਅਫ਼ਗਾਂ ਯਕੇ ਬੂਦ ਓ ਜਾ ਰਹੀਮ ॥੩॥

I have heard a Tale at the lofty Khaiber Mountains.
There lived a Pathan whose name was Raheem.(3)

ਯਕੇ ਬਾਨੂਝ ਬੂਦ ਓ ਹਮ ਚ੝ ਮਾਹ ॥ ਕ੝ਨਦ ਦੀਦਨ ਸ਼ਰਿਸ਼ਤ ਗ਼ਰਦਨ ਜ਼ਿ ਸ਼ਾਹ ॥੪॥ He had a wife who was as delightful as moon.
Her looks alone were homicidal for many a Princes.(4)

ਦੋ ਅਬਰੂ ਚ੝ ਅਬਰੇ ਬਹਾਰਾਂ ਕ੝ਨਦ ॥ ਬਮਿਯਗਾਂ ਚ੝ ਅਜ਼ ਤੀਰ ਬਾਰਾਂ ਕ੝ਨਦ ॥੫॥ Like the clouds of rainy-season, her eyelashes had electrifying effect,
Which struck them (the princes) like arrows.(5)

ਰ੝ਖ਼ੇ ਚੂੰ ਖ਼ਲਾਸੀ ਦਿਹਦ ਮਾਹਿ ਰਾਂ ॥ ਬਹਾਰੇ ਗ੝ਲਿਸਤਾਂ ਦਿਹਦ ਸ਼ਾਹਿ ਰਾਂ ॥੬॥ The shine from her face made them to forget even the moon.
To all the Princes, she was epitome of the garden in the spring.(6)

ਬ ਅਬਰੂ ਕਮਾਨੇ ਸ਼੝ਦਾ ਨਾਜ਼ਨੀਂ ॥ ਬ ਚਸ਼ਮਸ਼ ਜ਼ਨਦ ਕੈਬਰੈ ਕਹਰਗੀਂ ॥੭॥

Her eyelids were twined like a bow,
And they shot out calamitous arrows.(7)

ਬ ਮਸਤੀ ਦਿਹਦ ਹਮ ਚ੝ਨੀ ਰੂਇ ਮਸਤ ॥ ਗ੝ਲਿਸਤਾਂ ਕ੝ਨਦ ਬੂਮ ਸ਼ੋਰੀਦ ਦਸਤ ॥੮॥ Her looks accorded the ecstasy of wine,
And, as well as, desolated the blooming gardens,(8)

ਖ਼੝ਸ਼ੇ ਖ਼੝ਸ਼ ਜਮਾਲੋ ਕਮਾਲੋ ਹ੝ਸਨ ॥ ਬ ਸੂਰਤ ਜਵਾਨਸਤ iਫ਼ਕਰੇ ਕ੝ਹਨ ॥੯॥

She was ravishingly beautiful and surpassed all norms of exquisiteness.
She was graceful, no doubt, but she possessed archaic thought.(9)

ਯਕੇ ਹਸਨ ਖ਼ਾਂ ਬੂਦ ਓ ਜਾ ਫ਼ਗਾਂ ॥ ਬਦਾਨਸ਼ ਹਮੀ ਬੂਦ ਅਕਲਸ਼ ਜਵਾਂ ॥੧੦॥ There lived a Pathan, called Hassan Khan at the same place.
The wisdom of his thought was quite mature.(10)

ਕ੝ਨਦ ਦੋਸਤੀ ਬਾ ਹਮਹ ਯਕ ਦਿਗਰ ॥ ਕਿ ਲੈਲੀ ਵ ਮਜਨੂੰ ਖ਼ਿਜ਼ਲ ਗਸ਼ਤ ਸਰ ॥੧੧॥ They both loved each other so much,
That even Majnu (Romeo) and Laila (Juliet) would have been envious of them.(11)
ਚ੝ ਬਾ ਯਕ ਦਿਗ਼ਰ ਹਮ ਚ੝ਨੀ ਗਸ਼ਤ ਮਸਤ ॥ ਚ੝ ਪਾ ਅਜ਼ ਰਕਾਬੋ ਇਨਾ ਰਫ਼ਤ ਦਸਤ ॥੧੨॥ The love in them became so intense,
That they lost the control of reins and stirrups.(12)
ਤਲਬ ਕਰਦ ਓ ਖ਼ਾਨਝ ਖ਼ਿਲਵਤੇ ॥ ਮਿਯਾਂ ਆਮਦਸ਼ ਜੋ ਬਦਨ ਸ਼ਹਵਤੇ ॥੧੩॥ She invited him home all alone,
And seeing him she was over-powered with lust.(13)
ਹਮੀਂ ਜ੝ਫ਼ਤ ਖ਼੝ਰਦੰਦ ਦ੝ ਸੇ ਚਾਰ ਮਾਹ ॥ ਖ਼ਬਰ ਕਰਦ ਜੋ ਦ੝ਸ਼ਮਨੇ ਨਿਜ਼ਦ ਸ਼ਾਹ ॥੧੪॥ When eating and drinking, two, three and four months had passed by,
One of their enemies informed the Master.(14)
ਬ ਹੈਰਤ ਦਰਾਂਮਦ ਫ਼ਗਾਨੇ ਰਹੀਮ ॥ ਕਸ਼ੀਦਨ ਯਕੇ ਤੇਗ਼ ਗਰਰਾਂ ਅਜ਼ੀਮ ॥੧੫॥ Raheem Khan Pathan flew into rage,
And, roaring, drew his sword from the scabbard.(15)

ਚ੝ ਖ਼ਬਰਸ਼ ਰਸੀਦੋ ਕਿ ਆਮਦ ਸ਼ੌਹਰ ॥ ਹ੝ਮਾਂ ਯਾਰ ਖ਼੝ਦ ਰਾ ਬਿਜ਼ਦ ਤੇਗ਼ ਸਰ ॥੧੬॥

When she received the news that her husband was coming,
She killed that man with a sword.(16)

ਹਮਹਿ ਗੋਸ਼ਤੋ ਦੇਗ਼ ਅੰਦਰ ਨਿਹਾਦ ॥ ਮਸਾਲਯ ਬਿਅੰਦਾਖ਼ਤ ਆਤਸ਼ ਬਿਦਾਦ ॥੧੭॥ She put his meat in a saucepan, added spices,
And put it on fire.(17)

ਸ਼ੌਹਰ ਰਾ ਖ਼੝ਰਾਨੀਦ ਬਾਕੀ ਬਿਮਾਂਦ ॥ ਹਮਹ ਨੌਕਰਾਂ ਰਾ ਜ਼ਿਆਫ਼ਤ ਕ੝ਨਾਦ ॥੧੮॥

She served that cooked meat to her husband.
With what was left over, she entertained the servants.(18)

ਚ੝ ਖ਼੝ਸ਼ ਗਸ਼ਤ ਸ਼ੌਹਰ ਨ ਦੀਦਸ਼ ਚ੝ ਨਰ ॥ ਬਕ੝ਸ਼ਤਾਂ ਕਸੇ ਰਾ ਕਿ ਦਾਦਸ਼ ਖ਼ਬਰ ॥੧੯॥

Her husband was satisfied that there was no other person there.
He went back and killed the person who had brought the news.(19)
ਬਿਦਿਹ ਸਾਕੀਯਾ ਸਾਗ਼ਰੇ ਸਬਜ਼ ਗੂੰ ॥ ਕਿ ਮਾਰਾ ਬਕਾਰਸਤ ਜੰਗ ਅੰਦਰੂੰ ॥੨੦॥ (The poet says)

‘Oh! Saki, Give me the cup full of green (liquid),
‘Which I need at the time of struggle.(20)

ਲਬਾਲਬ ਬਕ੝ਨ ਦਮ ਬਦਮ ਨੋਸ਼ ਕ੝ਨ ॥ ਗ਼ਮੇ ਹਰ ਦ੝ ਆਲਮ ਫ਼ਰਾਮੋਸ਼ ਕ੝ਨ ॥੨੧॥੧੨॥

‘Fill it up to the brim, so that I can drink it with every breath,
‘And forget the afflictions of both the worlds.(21)(12)